Allan Holdsworth Trio - The Sixteen Men Of Tain

Ένας ήρεμος άνθρωπος, κλασσική αγγλόφατσα (θα μπορούσα να τον φανταστώ στο Άνφιλντ να τραγουδάει το you 'll never walk alone), λάτρης της μπύρας (έφτιαχνε την δική του).

Και όταν ξεκινάει να παίζει είναι χείμαρρος.

Αλλά ταυτόχρονα είναι και χύμαρος (εκ του χύμα), αφού από ότι έλεγε κι ο ίδιος δεν είχε προκάτ φράσεις που χρησιμοποιούσε στον αυτοσχεδιασμό του (αν και όταν τον ακούσεις προσεκτικά, θα ακούσεις αρκετά patterns).

Δεν γράφω στον αόριστο (γράφω "είναι" και όχι "ήταν") γιατί αμφιβάλλω αν ποτέ σταματήσει να υπάρχει μέσα από το έργο του, και τους ανθρώπους που έχει επηρεάσει.

Ένας απλός άνθρωπος, όχι star, όχι ροκάς, δεν γέμιζε στάδια, δεν έκανε πλατινένιους δίσκους.

Δεν είχε χρήματα, τον στήριζε η γυναίκα του για να κάνει τα album του.

Τον βοήθησε ο EVH που έβλεπε αυτή την μοναδικότητά του να πηγαίνει χαμένη μην βρίσκοντας εταιρία να εκδώσει την δουλειά του.

Μα άφησε τεράστια παρακαταθήκη.

Κατά την γνώμη μου, άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζει κάποιος την κιθάρα σαν όργανο.

Δεν είναι για όλους, το ξέρω.

Είναι ο Allan Holdsworth.