Aerosmith - What It Takes - Live (Incredible Steven Tyler Vocals)

Μπαντάρα και ωραία ανάλυση στο κομμάτι @Tamtam. Τhanx για την υπενθύμιση και τη live εκτέλεση, δεν την είχα δει. Σεμινάριο φωνητικών. Ο Tyler είναι πραγματικά εξαιρετικός, παλιάς κοπής τραγουδιστής όσον αφορά την τεχνική του, αλλά πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά λόγω ιδιοσυγκρασίας/περσόνας.

Οι Aerosmith από την άλλη, είναι από τις περιπτώσεις μπαντών που τις έμαθα ως έφηβος- όντας ενεργοί, με αυτή τη δισκάρα.

Και αφού έμαθα να ζωγραφίζω το logo τους απ' έξω (τελετή μύησης αγαπημένων μπαντών), έψαξα και στο παρελθόν τους, με all time favorite αυτήν την επίσης δισκάρα:

 

Eπίσης ο Perry έχει εξαιρετικό γούστο στις κιθάρες, όμορφες και άσχημες.

 

21 λεπτά πριν, gvour είπε

Θα συμφωνησω,δισκαρα τεραστια.Ο δευτερος αγαπημενος μου.

Σίγουρα είναι στο προσωπικό top20 δίσκων που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές στη ζωή μου. 

Πάντως δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο pattern ή αν κάποιος συνομήλικος (μικρά 40) ταυτίζεται, αλλά η "στροφή στη rock" για εμένα ήρθε με το MTV. Δηλ, γινόταν τα μάτια μας τετράγωνα, να βλέπουμε τον Axl, τον Curt, τα αδέρφια Gallagher, τον Kirk στα ΜΤV (εμείς οι βόρειοι είχαμε ΜΤV και RAI, SuperChannel-με Dr Who, SKY TV, SAT1 και αξέχαστο -και άχαστο μετά τις 12-RTL από το 1988) ελέω Κούβελα, . Mέχρι τότε ήμουν ταγμένος στον Jean Michel Jarre τους Αir Supply και στον Μichael Jackson. Aφού τους μαθαίναμε, έπειτα έπεφτε κασσετοαντιγραφή και αργότερα, όταν οι μπάντες που προβάλλονταν ήταν δεινόσαυροι, σκάβαμε και στο παρελθόν τους. Καπως έτσι έγινα οπαδός μπαντών. Το 91 με τους Queen και το θάνατο του Mercury. Kάπου εκεί γύρω με το Οn Every Street των Dire Straits, τα Use Your Illusion των GnR, το Razors Edge των ΑCDC κ.ο.κ. Κυρίως μέσω της επικαιρότητας από ονόματα ενεργά. Δεν ξέρω τώρα τι συμβαίνει. Αν δηλ. υπάρχει περίπτωση κάποιος να μαθαίνει τους Rolling Stones από τον τελευταίο τους δίσκο (και μετά να σκάβει πίσω). Και πώς αποκτάται το "οπαδιλίκι" σε συγκεκριμένα ονόματα ή είδη.