Προς το περιεχόμενο

Christian McBride and Kenny Barron: Jazz Icons at Trinity Church Wall Street | May 7, 2023

Από dimsonic, 06/01/23
  • 939 views
  • 17 comments
  • Like 2

Πρόταση

Σχόλια



  • Moderator
26 λεπτά πριν, Waterfall-K mk2 είπε

Μιάμιση ώρα μόνο πιάνο/μπάσο είναι "κάπως", τουλάχιστον για τα αυτιά μου.

Τότε σου προτείνω το only monk του Steve Lacy.

Να ακούς ΜΟΝΟ σοπράνο για καμία ώρα ?

 

Στα σοβαρά τώρα, αυτού του είδους τα σχήματα εγώ το προσεγγίζω ως εξής σαν ακροατής .

Τα αναπαράγω στο απώτατο, χωροταξικά μιλώντας, ηχο ύστημα που υπάρχει στον χώρο  και κάθομαι στο μακρινότερο επίσης σημείο ακρόασης......(που είναι σε άλλο επίπεδο).

Δημιουργείται και ένα ambience λόγω αντανακλάσεων και είναι σαν να παίζουν κάτι δύο γείτονες ξερω εγω και κάτι πιάνω και εγώ.

Πάντως αυτό που πόσταρε ο Op είναι και καρα main stream και πολύ ευχάριστο στο άκουσμα.

Που να το δοκιμάσεις με ornette coleman  ή Peter Brotzmann Octet ?

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
1 λεπτό πριν, dimsonic είπε

όχι είναι απλώς 3 κοντραμπάσα μαζί.

Κουλ

Α μάιστα. Τώρα είδα και τα ονόματα. Λέω κι εγώ...? 

Ωραίος ο McBride. Παρεμπιπτόντως ήταν συμμαθητής του DeFrancesco και έπαιζαν στην ίδια μπάντα σαν πιτσιρίκια, όταν τους πρωτοείδε ο Miles Davis. And the rest is history... 

3 λεπτά πριν, LK είπε

Τότε σου προτείνω το only monk του Steve Lacy.

Να ακούς ΜΟΝΟ σοπράνα για καμία ώρα ?

No way.....?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
2 ώρες πριν, Waterfall-K mk2 είπε

Μιάμιση ώρα μόνο πιάνο/μπάσο είναι "κάπως", τουλάχιστον για τα αυτιά μου.

 

Το μπάσο δεν είναι καν απαραίτητο.

Σκέτο κονσέρτο πιάνο, θα μπορούσα να ακούω για μέρες, όχι ώρες.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

Σκέτο κονσέρτο πιάνο, θα μπορούσα να ακούω για μέρες, όχι ώρες.

Ε ναι, με σκέτο πιάνο παίζεις άπειρα πράγματα. Το μπάσο είναι συνοδευτικό όργανο, κι όσο κι αν κάποιοι το έχουν πάει σε άλλα επίπεδα τεχνικής, μόνο του κουράζει μετά από κάποια ώρα. Άλμπουμς στηριγμένα πάνω του δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο, για να το πω ευγενικά. Αν είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου το άλμπουμ στηριγμένο στο μπάσο (ή στα μπάσα) είναι κουραστικό, όπως πχ το "Bass Is" του Peter Warren, αν όμως ο μπασίστας δίνει περισσότερο χώρο και στους υπόλοιπους το αποτέλεσμα είναι σαφώς πολύ καλύτερο, όπως το "Bass On Top" του Paul Chambers. 
Εκεί αφήνει τον Kenny Burrell και κάνει παιχνίδι, αν και το μπάσο παραμένει πολύ μπροστά σαν παρουσία, είτε παιγμένο με δοξάρι είτε χωρίς. Στο "Bass Is" όμως που έχεις να κάνεις με4 μπασίστες, τα πράγματα είναι δύσκολα.?  Ο Chick Corea που συμμετέχει δεν σώνει την κατάσταση...

Συνδέστε για να σχολιάσετε



×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου