The One Thing Every Influential Guitar Tone Has In Common

7 ώρες πριν, billaraskats27 είπε

Κι αυτο ειναι αλλη τεχνη.

Σιγά τη τέχνη.Το 90% της ηχογραφημένης κιθάρας που έχουμε ακούσει όλοι μας είναι ένα δυναμικό μικρόφωνο κολλημένο στο sweet spot του μεγαφώνου.

Πεντε λεπτά δουλειά max.Το λέει αλλωστε και στο βίντεο....

Το room miking είναι...σάλτσα που σχεδόν πάντα μένει....αφαγωτη....

7 λεπτά πριν, Superfunk είπε

 

Σιγά τη τέχνη.Το 90% της ηχογραφημένης κιθάρας που έχουμε ακούσει όλοι μας είναι ένα δυναμικό μικρόφωνο κολλημένο στο sweet spot του μεγαφώνου.

Πεντε λεπτά δουλειά max.Το λέει αλλωστε και στο βίντεο....

Το room miking είναι...σάλτσα που σχεδόν πάντα μένει....αφαγωτη....

Καταλαβαινω που το πας κ συμφωνω εν μερει, αλλα κιθαρα δεν ειναι μονο close micing κ καθαρα. Κ ας ειναι 90% οπως λες το ποσοστο. Ακομα κ εκει δηλαδη για τις παραγωγες που περιγραφει ο τυπος παροτι η συνταγη ειναι γνωστη, ε δε θα εμπιστευτει οποιον να'ναι ο Ουρμπαν πχ. Ουτε ολες ειναι με ενα μικροφωνο.

Τωρα για το αν ειναι τεχνη.. Το πρωτο αλμπουμ των R.A.T.M. το γραψανε μ'ενα τρανζιστορακι φεντερ που υπηρχε στο στουντιο. Κι ολη η δουλεια εγινε μετα απο ηχοληπτες κ παραγωγο. Αρα ναι μπορει να ειναι κ τεχνη. Ή τυχη ή δε ξερω εγω τι

6 ώρες πριν, billaraskats27 είπε

Κι ολη η δουλεια εγινε μετα απο ηχοληπτες κ παραγωγο. Αρα ναι μπορει να ειναι κ τεχνη. Ή τυχη ή δε ξερω εγω τι

Αυτό ΕΙΝΑΙ τέχνη.Το να βάλεις ένα 57αρι στη γρύλια να το συνδέσεις με έναν καλό προενισχυτη και να πατήσεις record δεν είναι.  

 Νομιζω οτι αν σολο οπως του stairway to heaven η του comfortably numb, με τον ιδιο ακριβως ηχο και παιξιμο, ηταν fillers σε κανα αποτυχημενο pop hit, κανενας δεν θα ασχολουνταν με τον ηχο τους.

 Δηλαδη οχι μονο τα δαχτυλα κανουν διαφορα, οχι μονο η συνολικη παραγωγη, αλλα και η μουσικη που εξυπηρετει η κιθαρα εκεινη τη στιγμη κανει διαφορα, και η δομη του κομματιου που οδηγει στην κρισιμη στιγμη που η κιθαρα γινεται πρωταγωνιστης.

 Ειναι ψυχολογικο δηλαδη το ζητημα.

 Και δεν ειναι τυχαιο που οι κιθαριστες ειναι τοσο μηρυκαστικα με τον ηχο, γιατι η αμεση επαφη με τη χορδη βαζει και τον παραγοντα του υφους μεσα, οποτε ειναι ακομα πιο δυσκολο να καταλαβεις που σταματαει ο εξοπλισμος και που αρχιζουν τα δαχτυλα.

 Καποια στιγμη ομως θα πρεπει να το παρουμε αποφαση οτι με εναν εξοπλισμο ξερω γω 2- 3 αντε 4 χιλιαρικα, οι δικαιολογιες τελειωνουν. Τιποτα στον εξοπλισμο ενος αξιοπρεπους budget, ειδικα με τα σημερινα τεχνολογικα δεδομενα, δε μας εμποδιζει να εχουμε ενα εντελως γ@μ@το αποτελεσμα. Και αν ακομα εχουμε κανει διεξοδικα τη μελετη μας, και παιζουμε ωραια και καλα, αν και τοτε δεν εχουμε αποτελεσμα που να μας ικανοποιει, ε τοτε ειναι προβλημα της ιδιας της μουσικης που παιζουμε σε συνθετικο και ενορχηστρωτικο επιπεδο.

 Το σολο του stairway to heaven η του comfortably numb σκαει σα λυτρωση μετα απο μια μεγαλη πορεια που κανουν τα ιδια τα τραγουδια, αυτο ειναι που δινει τη δυναμη και στα σολο, αν τα ακουγαμε τα σολο μονα τους δε θα ειχαν το impact που εχουν τωρα, ουτε θα ψαχναμε το τι στο καλο τα κανει να εχουν τον ηχο που εχουν.

Εδώ και πολλά χρόνια όταν έλεγα στους κιθαρίστες ότι εμένα ο ήχος του ενισχυτή στο δωμάτιο δε μου αρέσει, ανεξάρτητα τον ενισχυτή, με κοίταζαν σαν εξωγήινο. Ο καλύτερος ήχος για εμένα είναι πάντα ο δουλεμένος της ηχογράφησης, από κάποιον που ξέρει τι να κάνει για να πετύχει ένα σωστό αποτέλεσμα.

Μέχρι που είδα το βίντεο νόμιζα ότι είμαι ο μόνος ανώμαλος.