Joe Bonamassa Official - "Going Down" - Live at the Greek Theatre

Τώρα το διάβασα.

https://www.rocking.gr/news/joe-bonamassa-jethro-tull-keeping-the-blues-alive-at-sea-greece-turkey/36492

Κάτι τέταοια ανεβάζετε και τρομάζει ο @dimsonic με τον "οδοντίατρο" και κλείνει το στόμα με φερμουάρ (για να γλιτώσει την εξαγωγή?).

8 hours ago, gkourmoul1 said:

Πραγματικά, εξαιρετικός παίχτης και σε αυτό το κομμάτι τα δίδει όλα.

 

Όταν τον πρωτοάκουσα είχα εντυπωσιαστεί από το παίξιμο του. Τον έψαξα λίγο και άκουσα 3-4 άλμπουμ. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι δεν είχε τίποτα παραπάνω να δώσει παιχτικά. Τα ίδια και τα ίδια σε΄ολα του τα κομμάτια, στα αυτιά μου. Δεν κατάφερα να τον ακούσω παραπάνω διότι απλά τον βαρέθηκα. Δεν έχει την ποικιλία δημιουργικότητα, στο παίξιμό του, που θα ήθελα.

Ίσως κάνω και λάθος, βέβαια.

Νομίζω ότι κάνεις όντως λάθος. Αυτό που πιστεύω ότι συμβαίνει με τους υπερκιθαρίστες ειναι εντυπωσιάζεσαι οταν τους πρωτοακουσεις τοσο πολύ και επειδή παίζουν παπάδες με τα χρόνια φτάνει να σε κουράζει λίγο η τόση υπερκιθαροσύνη. Το ίδιο σχόλιο έχω διαβάσει πολλάκις για Σατριανι, Βαι, Τζονσον, Γκιλμπερτ, Μαλμστιν, Πετρουτσι κλπ που ειναι οι κατεξοχήν αντιπρόσωποι τις κιθαριστικής μουσικής τα τελευταία 30 χρόνια. Παίζουν τα ίδια και τα ίδια κλπ. Δηλαδή ο ΒΒ King τι έπαιζε? Τα ίδια και τα ίδια, που ήταν και πολύ περιορισμένα. Μη παρεξηγηθώ, εγώ τον ΒΒ τον έχω εικόνισμα, και αυτόν και τον Αλμπερτ Κινγκ και πολλούς αλλους. Αλλά μη τρελαθούμε τωρα ότι ο μποναμάσα παίζει τα ίδια και τα ίδια, που είναι σα να ακους μουσική βιβλιοθήκη. 

Να πείς ότι πάσχει στη φωνή, οκ. Ειναι γεγονός ότι δεν εχει ωραία φωνή. Συνοδεύει ουσιαστικά. 

Να πεις ότι τα τραγούδια του δε μπορούν να συγκριθούν με τα καταπληκτικά ορίτζιναλ blues, οκ. Πως να γραφτούν ξανα τα του BB;

Γούστα ειναι αυτά. Το έχω ξαναβάλει 2-3 φορές αλλα θα το ξαναποστάρω. Μιλάμε για την πεμπτουσία του σύγχρονου μπλουζ.

9 hours ago, dimsonic said:

Το ξέρω ότι δε σου αρέσει ο Μποναμάσαςκαι δε μου φαίνεται καθόλου μεμπτό, αλλα πες μου πραγματικά αν ακουσεις μονο αυτη την εκτέλεση που ποσταρε ο Αητός, τι δε σου αρέσει?  

32 minutes ago, otto## said:

 

 

Νομίζω ότι κάνεις όντως λάθος. Αυτό που πιστεύω ότι συμβαίνει με τους υπερκιθαρίστες ειναι εντυπωσιάζεσαι οταν τους πρωτοακουσεις τοσο πολύ και επειδή παίζουν παπάδες με τα χρόνια φτάνει να σε κουράζει λίγο η τόση υπερκιθαροσύνη.

 

 

Διαφωνώ Όθωνα.

Και εξηγούμαι.

Το "πρόβλημα" του Μποναμάσα, είναι ότι παίζει Blues.

Με ροκ άποψη βέβαια, αλλά κατά βάση παίζει blues.

Μια χιλιοφορεμένη φόρμα μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη δε.

Στα blues λοιπόν, ειδικά αν μείνεις εκεί και δεν τα "χρησιμοποιήσεις" προς κάποια σχετική κατεύθυνση, οι υπερκιθαρισταράδες δεν χωράνε, εκτός αν έχουν κάτι νέο να μας πουν.

Κάτι φρέσκο για την εποχή, όπως πχ ο SRV.

Αυτός όμως (ο Μποναμάσας) δεν τα πήγε προς τα κάπου αλλού, τα άφησε όπως τα βρήκε, στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στην τεχνική του.

Συνταγή (κατά την γνώμη μου) από πριν αποτυχημένη μουσικά.

Μπορώ να σου πω παραδείγματα όπως πχ τον Frank Marino.

Η εποχή των υπερκιθαρισταράδων απλά, έχει πια περάσει.

Στα 80s -90s με τα 15λεπτα σόλο, ίσως είχε περισσότερα να πει.

Όχι ότι δεν είναι καλός, ίσα ίσα, σπέρνει.

Αλλά όντως μετά από μερικές ακροάσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι επαναλαμβάνεται επικίνδυνα, παίζοντας παπάδες μεν, αλλά προβλέψιμους, πράγμα που αφαιρεί όλη την μαγεία από το "παπαδαριό" που ακούς.

Δεν είναι κακός, είναι πάρα πολύ καλός, αλλά για κάποιους ίσως να είναι όντως βαρετός.

Όσο για τον BB που αναφέρεις, είναι τουλάστιχον ιεροσυλία.

Απλά γιατί ο ένας είναι τα blues, και ο άλλος τα παίζει.

Για να το κάνω πενηνταράκια, όταν ακούς BB, δεν δε ενδιαφέρει να ακούσεις το σόλο, αυτό μπορεί να είναι δυο νότες, δεν αντιμετωπίζεις το κομμάτι κιθαριστικά δηλαδή.

Αν ο Μποναμάσα δεν σόλαρε, ή αν σόλαρε τόσο συχνά όπως ο BB, τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρα.

Τεσπα, καθένας με τα γούστα του παιδιά, την γνώμη μου είπα.

1 hour ago, fusiongtr said:

 

Διαφωνώ Όθωνα.

Και εξηγούμαι.

Το "πρόβλημα" του Μποναμάσα, είναι ότι παίζει Blues.

Με ροκ άποψη βέβαια, αλλά κατά βάση παίζει blues.

Μια χιλιοφορεμένη φόρμα μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη δε.

Στα blues λοιπόν, ειδικά αν μείνεις εκεί και δεν τα "χρησιμοποιήσεις" προς κάποια σχετική κατεύθυνση, οι υπερκιθαρισταράδες δεν χωράνε, εκτός αν έχουν κάτι νέο να μας πουν.

Κάτι φρέσκο για την εποχή, όπως πχ ο SRV.

Αυτός όμως (ο Μποναμάσας) δεν τα πήγε προς τα κάπου αλλού, τα άφησε όπως τα βρήκε, στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στην τεχνική του.

Συνταγή (κατά την γνώμη μου) από πριν αποτυχημένη μουσικά.

Μπορώ να σου πω παραδείγματα όπως πχ τον Frank Marino.

Η εποχή των υπερκιθαρισταράδων απλά, έχει πια περάσει.

Στα 80s -90s με τα 15λεπτα σόλο, ίσως είχε περισσότερα να πει.

Όχι ότι δεν είναι καλός, ίσα ίσα, σπέρνει.

Αλλά όντως μετά από μερικές ακροάσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι επαναλαμβάνεται επικίνδυνα, παίζοντας παπάδες μεν, αλλά προβλέψιμους, πράγμα που αφαιρεί όλη την μαγεία από το "παπαδαριό" που ακούς.

 

Δεν είναι κακός, είναι πάρα πολύ καλός, αλλά για κάποιους ίσως να είναι όντως βαρετός.

 

Όσο για τον BB που αναφέρεις, είναι τουλάστιχον ιεροσυλία.

Απλά γιατί ο ένας είναι τα blues, και ο άλλος τα παίζει.

 

Για να το κάνω πενηνταράκια, όταν ακούς BB, δεν δε ενδιαφέρει να ακούσεις το σόλο, αυτό μπορεί να είναι δυο νότες, δεν αντιμετωπίζεις το κομμάτι κιθαριστικά δηλαδή.

Αν ο Μποναμάσα δεν σόλαρε, ή αν σόλαρε τόσο συχνά όπως ο BB, τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρα.

 

Τεσπα, καθένας με τα γούστα του παιδιά, την γνώμη μου είπα.

Τι να πω καλέ μου ΦΑΣΙΟΝ; Θεωρώ πως δίνει μια ροκ χροια και πως κάπου το πηγε παραπέρα. ΒΒ Κινγκ και SRV δε ξαναβγαίνει οποτε μη περιμένουμε άδικα. Οπως λες και είπα κι εγώ πιο πανω, γούστα είναι αυτά. Δε θα τα χαλάσουμε.