Steve Vai ο ταχυδακτυλουργός !

6 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Όχι ρε φίλε.

Να το πω απλά.

 

Έχεις προλάβει την εποχή Πελέ.

Την έχεις ζήσει, μεγάλωσες τότε.

Εντυπωσιάστηκες.

Το ποδόσφαιρο του Πελέ ήταν τότε το καλύτερο, και έμεινε το ότι είναι το καλύτερο όλων των εποχών.

Και έρχεται μετά ο Μαραντόνα, κάποιοι μεγάλωσαν μαζί του και υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών.

Αλλά εσύ που μεγάλωσες με τον Πελέ, βλέπεις τον Μαραντόνα κατώτερο, όλα τα συγκρίνεις με τον Πελέ, αλλά μπαίνει στην εξίσωση και το ότι μεγάλωσες μαζί του.

 

Αυτό για σένα που ζούσες τότε όλο αυτό το γεγονός της μεγάλης Βραζιλίας είναι κομμάτι του εαυτού σου, δεν γίνεται να μπει στην γωνία.

Πάντα θα κατέχει την τιμητική θέση, θα είναι το καλύτερο.

 

Κι έρχεται μετά ο Ροναλντίνιο που χορεύει στο γήπεδο και ξεφτιλίζει την μπάλλα, έρχεται ο άλλος ο κοντοπ@##ος ο Μέσι που έχει μαρμελάδα στα πόδια, εσύ εκεί.

Ο Πελέ, δεν γίνεται αλλιώς.

 

Και φαίνεται σαν κάποιου είδους σνομπισμός αυτό, αλλά είναι κάτι βαθύτερο.

 

Όπως όταν ήσουνα 18 χρονών ασούμε και ξεχείλιζες ορμόνες.

Και γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου, ωραία γυναίκα για τότε, για σένα η ομορφότερη για πάντα.

 

Και περνάνε τα χρόνια, και δείχνεις την φωτογραφία της σε πιτσιρικάδες, που σου λένε, "εντάξει, καλή είναι, αλλά έλα το βράδυ στο μπαράκι να δεις κάτι κωλαράκια να μου πεις μετά εσύ".

 

Αλλά οι ορμόνες σου δεν είναι πια στο peak τους, καλά τα κωλαράκια, αλλά της άλλης της έπιανες το στήθος και πέθαινες τότε.

 

Άλλη κατάσταση.

Η δική σου κατάσταση.

Αλήθεια ή ψέμα?

Η δική σου αλήθεια.

 

Όταν όμως το καταλάβεις αυτό, αλλάζει το πράγμα.

Αλλάζει άραγες?

Δεν συνηθίζω να κάνω quote ολόκληρο post. Αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι το αξίζει!

Μια μόνο αντίρρηση περί της γυναίκας έχω, αλλά θα την καταπιώ...

1 minute ago, yameth said:

Και μόνο που τους θυμάσαι δεν σου λέει κάτι;

 

όχι

Τον Ζήλο σου είπα τον διάβαζα μέχρι το 81 και πολλές φορές θύμωνα με όσα έγραφε (τα έγραψε πιό πάνω ο ΣΦ Μια φορά να σου τύχει - διαγράφεις). Με τον Λυμπερόπουλο συμφωνούμε σε λίγα, διαφωνούμε σε πολλά αλλά ξέρουμε ότι ο καθένας κόβει φλέβες γι αυτά που γουστάρει. Τελικά ο Ν δεν ήταν στον στρατό-συνάδελφοι στη σχολή είμασταν....άστο αυτό. Γιατί να μην τους θυμάμαι? Όταν πχ μιλάω με τον Λ μια φορά τον μήνα? ή να μη θυμάμαι τον Παπαδημητρίου που στα πρώτα μας χρόνια μας στήριξε ιδιαίτερα?

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει οι απόψεις κάποιου να προέρχονται από το τι διάβασε, αν διάβασε από κάπου?

Αν διάβαζα κάπου κάτι φρόντιζα να αποκτήσω το συντομώτερο δυνατό από πρώτο χέρι άποψη.

Ζαππα ακούγαμε από 4η γυμνασίου και προσπαθούσα να παίξω όλα αυτά (μάταια) στα 16 μου. 

Δεν έχω γνώμη για κανέναν αν δεν τον έχω ακούσει και προφανώς δεν μπαίνω σε κανένα πειρασμό να γράψω κάτι για κάποιον που δεν ξέρω καλά. 

13 minutes ago, fusiongtr said:

 

Όχι ρε φίλε.

Να το πω απλά.

συμφωνώ μόνο για τις εποχές, αλλά όχι για την ποδοσφαιροποίηση της μουσικής.

Και θα ξαναπώ και θα ξαναλέει ο otto## και κάποιοι άλλοι θα πουν ότι κάνω Post hunting.

Προφανώς και μου αρέσει ο Haydn και ας μην έζησα την εποχή του. Και σίγουρα θα ακούσουν και θα ευχαριστηθούν με τον Ravel τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Αλλά τους Beatles και τους Stones και τον Elton John και τον Bowie κλπ τους έζησα. Όταν βγαίνανε οι δίσκοι τους και τους έβλεπα στα charts μαζί τον ένα μετά τον άλλον.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακριβώς είναι αυτό.

Γιατί τώρα στα charts βγαινουν μηχανές.

Για τον Ζήλο να πω ότι τον διάβαζα στο ΠΟΠ & ΡΟΚ.

Ακόμα θυμάμαι μια κριτική του για κάποιο δίσκο.

Αυτόν που είχε αυτό το κομμάτι.

Λοιπόν η κριτική του ήταν  ....

"Φέρτε μου τον DJ που της έσωσε την ζωή να λογαριαστούμε ...."

Πολύ πιό πριν έγραφε στον Ηχο.

Αυτά είνα μετά.

μπορώ να σου πω τι έγραφε για τον δίσκο του Peter Frampton I'm in you 

Φέρτε τον εξορκιστή!

7 minutes ago, dimsonic said:

 

1. Προφανώς και μου αρέσει ο Haydn και ας μην έζησα την εποχή του. Και σίγουρα θα ακούσουν και θα ευχαριστηθούν με τον Ravel τα παιδιά και τα εγγόνια μου.

 

2. Αλλά τους Beatles και τους Stones και τον Elton John και τον Bowie κλπ τους έζησα. Όταν βγαίνανε οι δίσκοι τους και τους έβλεπα στα charts μαζί τον ένα μετά τον άλλον.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακριβώς είναι αυτό.

Γιατί τώρα στα charts βγαινουν μηχανές.

1. Βρε dim μου δεν είπα αυτό, εννοείται.

2. Τι αλλάζει για σένα το γεγονός ότι τους έζησες? Έχει κάποια σχέση με την αξία τους?

Αυτό λέω.