Steve Vai ο ταχυδακτυλουργός !

3 hours ago, pipityri said:

Το For The Love Of God. Ούτε και μένα μου λέει κάτι-σαν κομμάτι. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως πως ο οποιοσδήποτε που παίζει κιθάρα μπορεί να μείνει αδιάφορος στο πως χρησιμοποιεί το όργανο για να εκφράσει το θέμα, ο έλεγχος που έχει στις λεπτομέρειες είναι ασύλληπτος.

κάτι δεν πάει καλά με τους βιορυθμούς μας σήμερα.

Το παραπάνω, από το Δεν και μετά, για ποιόν το γράφεις?

Αν το γράφεις για μένα (= ο οποιοσδήποτε που παίζει κιθαρα κλπ) τότε λέω "ναι, και εγώ δεν το καλαβαίνω πως μένω αδιάφορος"

Αν το γράφεις για σένα ΟΚ.

Αυτό λέω γούστα.

Είναι εξαιρετικός, καταξιωμένος, αλλά δεν μου κλικάρει με τίποτα.

Όπως πχ ο Henderson.

2 hours ago, cigaret13 said:

 Έψαξα, βρήκα και άκουσα αυτό το "Inca Roads"..  Τι το ιδιαίτερο έχει ρε παιδιά; Μια μ@λ@κιούλ@ και μίση είναι....

Sorry κιόλας, καλή η "δύσκολη" αρμονία και τα πολύ καλά παιξίματα, αλλά το κομμάτι δεν ακούγετε! 

 

Edit: Κάθισα και το άκουσα όλο...10 λεπτά μαρτύριο!

όπως είπα, πιο πάνω, γούστα

Πάντως το κομμάτι θεωρείται ιστορικό σημείο στην καριέρα του Ζαππα, λόγω των απίστευτων φωνητικών διαστημάτων που έχει, των διαρκώς εναλλακτικών και δύσκολων (=μονών) αλλαγών τέμπο και φυσικά του ιστορικού σόλο που μεταφέρθηκε από συναυλία, μαζί με rhythm section απο άλλη συναυλία στην ηχογράφηση του στούντιο. Το θεωρώ ίσως από τα καλύτερα και πιό ευφάνταστα σόλο ever, όχι του Ζαππα, ολονών.

Και αυτά τα κομμάτια σε σημαδεύουν. Δεν γίνεται να σου πει πολλά σήμερα 50 χρόνια μετά το κομμάτι αυτό.

Ή το ακούς και γίνεσαι ένα μαζί του όταν βγαίνει στα 16 σου ή πας παρακάτω. 

26 minutes ago, dimsonic said:

δεν μου κλικάρει με τίποτα.

Όπως πχ ο Henderson.

Εγώ δεν σε έβρισα.

Σ' έβρισα?

9 minutes ago, fusiongtr said:

 

Εγώ δεν σε έβρισα.

Σ' έβρισα?

το έβαλα για να δω τι θα πεις.

Δεν τον πάω με τίποτα.

2 hours ago, dimsonic said:

 

Πάντως το κομμάτι θεωρείται ιστορικό σημείο στην καριέρα του Ζαππα, λόγω των απίστευτων φωνητικών διαστημάτων που έχει, των διαρκώς εναλλακτικών και δύσκολων (=μονών) αλλαγών τέμπο και φυσικά του ιστορικού σόλο που μεταφέρθηκε από συναυλία, μαζί με rhythm section απο άλλη συναυλία στην ηχογράφηση του στούντιο. Το θεωρώ ίσως από τα καλύτερα και πιό ευφάνταστα σόλο ever, όχι του Ζαππα, ολονών.

Και αυτά τα κομμάτια σε σημαδεύουν. Δεν γίνεται να σου πει πολλά σήμερα 50 χρόνια μετά το κομμάτι αυτό.

Ή το ακούς και γίνεσαι ένα μαζί του όταν βγαίνει στα 16 σου ή πας παρακάτω. 

Φυσικά και θα σου πει και σήμερα και αύριο. Η μουσική έχει μια διαχρονικοτητα. Ο κόσμος 

ακούει Μπετόβεν για 100αδες χρονια. 

Έχω παρατηρήσει ότι τα φιλτράρεις όλα μέσα από ένα πρίσμα "ειμαι μεγάλος και τα έζησα". Έχω διαβάσει παρα πολλά σχόλια σου, στο ίδιο υφος, σε πολλά θρεντς και μοιάζει σα να το κάνεις για να προβοκαρεις. 

Μη παρεξηγηθώ, ο καθένας έχει δικαίωμα να αισθάνεται όπως θέλει, αλλά όπως άφησε να εννοηθεί και ο πιπιτυρις καμια φορα δε βγάζει νόημα αυτή η αντιμετώπιση. Οποτε δεν έχει να κάνει με το σημερινό βιορυθμό αλλα με μια τάση να σχολιάζονται τα πάντα και να υπεραναλυονται με τελική κατάληξη να ξεφεύγουμε από το θέμα.

Έχω κατανοησει ότι δε σου αρέσει ο μποναμασα. Δε σου αρέσει ο χεντερσον. δε σου αρέσει ο βαι. είναι πολύ λογικό και κατανοητό. όμως στα συγκεκριμένα νήματα ο κόσμος ισως κουράζεται να διαβάζει ξανά και ξανα γιατί δε σου κάνουν το κλικ με τελική κατάληξη ότι τα έζησες όλα εν τη γενεσει τους και κατέληξες. Για μένα, επαναλαμβάνω, ειναι κατανοητό απλα μοιάζει καμια φορα σα να φεύγει το θεμα από τον βαι και να πηγαίνει σε σένα.

10 minutes ago, otto## said:

 

Φυσικά και θα σου πει και σήμερα και αύριο. Η μουσική έχει μια διαχρονικοτητα. Ο κόσμος 

ακούει Μπετόβεν για 100αδες χρονια. 

δεν ξέρω, στον Φώτη φαίνεται δεν είπε.

10 minutes ago, otto## said:

Έχω παρατηρήσει ότι τα φιλτράρεις όλα μέσα από ένα πρίσμα "ειμαι μεγάλος και τα έζησα". Έχω διαβάσει παρα πολλά σχόλια σου, στο ίδιο υφος, σε πολλά θρεντς και μοιάζει σα να το κάνεις για να προβοκαρεις. 

 

Μη παρεξηγηθώ, ο καθένας έχει δικαίωμα να αισθάνεται όπως θέλει, αλλά όπως άφησε να εννοηθεί και ο πιπιτυρις καμια φορα δε βγάζει νόημα αυτή η αντιμετώπιση. Οποτε δεν έχει να κάνει με το σημερινό βιορυθμό αλλα με μια τάση να σχολιάζονται τα πάντα και να υπεραναλυονται με τελική κατάληξη να ξεφεύγουμε από το θέμα.

Δεν σε παρεξηγώ, αλλά το "τα έζησα" (το άλλο το προσπερνώ) είναι για μένα ισχυρό πιστεύω.

Δεν το κάνω για να προβοκάρω, είναι πεποίθηση.

Σχετικά με το θέμα δεν ξέρω γιατι δεν βγάζει νόημα η αντιμετώπιση.

Ούτε ακριβώς "ποιά είναι" η αντιμετώπιση.

Τίθεται ένα ένα θέμα προς σχολιασμό.

ΟΚ δεν μου αρέσει ο Vai. Θα μου πεις, δεν σου αρέσει μη σχολιάζεις. Και όμως φαίνεται ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχε την ίδια άποψη (και κατ επέκταση απορία, γιατί ενώ είναι καταξιωμένος δεν ταιριάζει σε κάποιους) και το ίδιο πράγμα το σχολίασαν άλλοι δυό τουλάχιστον.

Επίσης συζήτηση κάνουμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τη μουσική. Στο πλαίσιο αυτό ο Vai μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι ήταν καλός επι Zappa και όχι μόνος ή με άλλους. Και μιλώντας για Zappa το inca roads είναι για μένα η πεμπτουσία του. Ενα κομμάτι και ένα σόλο συγκεκριμένο που ενσωματώνει όλη την τέχνη του Zappa. Αν την έφτανε αυτήν ο Vai ίσως τον έβλεπα διαφορετικά. Όπως έβλεπα και βλέπω (σε αντίθεση από τον Vai) τον Colaiuta που είναι ακριβώς ή αντίστοιχη περίπτωση του Vai. Αυτόν και μαζί με τον Zappa αλλά και με άλλους και μόνο του τον παραδέχομαι όσο τίποτα.

Και για να κλείσω την παρένθεση: καλώς ή κακώς έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου θέλοντας να είμαι μουσικός, κάτι που δυστυχώς δεν το κατάφερα. Εδώ και τρία τέσσερα χρόνια πλέον μπορώ και καταφέρνω έστω και τώρα αυτό που ήθελα και δεν κατάφερα για διάφορους λογους μέχρι σήμερα. Το 90% της μέρας μου που είμαι ξύπνιος ασχολούμαι με τη μουσική, παίζοντας, διαβάζοντας, ακούγοντας, συμμετέχοντας σε φόρα. Βλέπω με απογοήτευση ότι αυτό το τελευταίο πάει να παρεξηγηθεί. Τουλάχιστον δυό φορές πρόσφατα, είδα κάποιοι να μετράνε ακόμα και τα ποστ στο φόρουμ αυτό (δε λέω για σένα otto##) ως...κουσούρι...