WilliamSats

Κώστα, όπως είπε και ο Κώστας ;D Το ίδιο ισχυεί και για τις φθηνές βελόνες. Είναι που είναι δυσεύρετοι οι δίσκοι (που να έχεις και τίποτα συλλεκτικούς), να τους μ%@*%@& και με βελόνες τις σειράς, δε λέει, είναι κρίμα όντως.

Θα προσπαθήσω να βοηθήσω όπου μπορώ. Για βελόνα δες τις ortofon http://www.ortofon.com/ , είναι πολύ καλές και οι τιμές του είναι ΟΚ για την ποιότητά τους. Μπορείς να τους στείλεις ένα e-mail ( [email protected] )για να σου πουν πιο μοντέλο τους αντιστοιχεί στη δική σου βελόνα. Για να συνδέσεις το πλατό στο pc χρειάζεσαι ένα προενισχυτή RIAA όπως αυτόν http://www.thomann.de/gr/art_usb_phono.htm που βγάζει απευθείας σε USB. Για να καθαρίσεις τα πλαστικά μέρη, μπορείς να ψεκάσεις ένα μαλακό πανί με σπρέυ για πλαστικά (όχι βινυλίου) αυτοκινήτου (θα το βρεις και σε βενζινάδικα). Για τα μεταλλικά μέρη μπορείς να βάλεις: Silvo για το πλατό που είναι απο αλουμίνιο. Σπρευ για ανοξείδωτες επιφάνιες που θα βρεις σε σουπερ μαρκετ για το βραχίωνα. Το διαφανές καπάκι αν έχει κιτρινίσει νομίζω οτι καθαρίζεται με καθαρή βενζίνη ή απλά μπορείς να δοκιμάσεις πρώτα ένα κοινό καθαριστικό τζαμιών.

Ναι αλλά βάση αυτών που γράφουν, η λογική τους είναι βασισμένη στην αρχή του ξύλου, άσχετα αν ηχητικά έχει άλλο αποτέλεσμα. Πάντος πιστεύω οτι αν το ψάξει κάποιος και τους αρχίσει τις ερωτήσεις για τα περί ήχου και πως το φέρνετε έτσι κι αλλιώς, θα καταλήξουν να πουν οτι "Μα όταν το φτιάξουμε με τα Χ specs κοντρες, μπλοκ κλπ κλπ, θα έρθει στον ήχο του Ash, του Alder κλπ" Και θα προσθέσουν και καμία σάλτσα δικιά τους για sustain και τέτοια. Στην πυκνώτητα του ξύλου, που διαφέρει απο δέντρο σε δέντρο πχ? Επίσης στο παράδειγμα που αναφέρεσαι, τί ρόλο έπαιξαν οι μαγνήτες? Το οποίο όμως έχει τοποθέτηση για τον ήχο του κάθε ξύλου που επαληθεύεται εύκολα. Τώρα το αν τα συνθετικά υλικά είναι πιο σταθερά στον ήχο τους (δεν αλλάζει με τα χρόνια) και δεν επιρεάζονται απο καιρικές συνθήκες κλπ, νομίζω οτι δεν ενδιαφέρει τη μάζα που θα πάει σε αγορά μίας ξύλινης κιθάρας, εμπιστευόμενος καταρχήν τα χρόνια εμπειρίας πάνω σ'αυτά και τον ήχο τους και κατά δεύτερον μη εμπιστευόμενος τον ήχο μή ξύλινων οργάνων που αν και μπορεί με κάποια υλικά να είναι καλός, δεν παύει να είναι διαφορετικός και πιθανόν όχι αποδεκτός.

Να σου πω και 'γω οτι παίζω (κιθάρα μεν, καλώδια είναι δε) τα τελευταία 3 χρόνια με Monster Cables κάθε είδους (Rock, Jazz, Studio 1000 κλπ). Το monster bass το έχω για το μπασσίστα μου και 3 χρόνια, δεν έχει πάθει τίποτα, όπου εκτός των live το χρησημοποιώ και στο studio. Ο ήχος του καθαρός και αθόρυβος, μάλιστα όταν πήγαμε να το αλλάξουμε μία μέρα για να ακούσουμε διαφορά με ένα απλό fender (με tweed κάλυμα... πως το λένε δεν θυμάμαι ακριβώς) βγήκε ο ήχος με παραμόρφωση, έχοντας κρατήσει τις ρυθμίσεις του monster βέβαια. http://www.thomann.de/gr/monster_cable_bass_12a.htm

Είδες πως ξεκινάει η σελίδα τους? "The body of an electric guitar can vibrate in multiple modes to provide the desired sound. Each species of wood has its own density and grain structure which determines its stiffness and weight distribution, which ultimately determines the sound." ;) Και επίσης παρακάτω λένε: "We can also form a core inside the shell to provide custom tuning of unwanted frequencies. This core can help diminish some of high pitched responses and provide a warmer tone. We can selectively reinforce various area of the solid body to improve the tone. For example, a bridge mounting area that is stiffer will sustain string vibrations longer. We can combine a flexible body to enhance lower frequencies with a neck pocket that is stiffer to improve sustain. All of this is possible by choosing different fibers to create different performances." Γιατί άραγε ;)?

Εδώ και λίγες μέρες πάλευα να τελειώσω κάτι που άρχισα πριν απο ένα περίπου χρόνο. Η ιδέα μου ήταν να φτιάξω IRs για το αγαπημένο μου VST SIR, απο διάφορα ξύλα, αλλά και χώρους για προσομοίωση βάθους και καμπινών. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω όλα τα υλικά που έψαχνα, αλλά κατάφερα να μαζέψω άλλα υλικά, εναλλακτικά, με την ιδέα οτι φτιάχνοντας ένα IR απο μέταλλο πχ θα προσπαθήσω να εξομοιώσω τον ήχο μιας καμπίνας απ'αυτό το υλικό. Η όλη υλοποίηση έγινε σε μία μεγάλη κούτα απο χαρτόνι και με τα υλικά να κλείνουν τα τοιχώματά της. Τα μικρόφωνα ήταν: 1x Behringer B-1 (Κέντρο) 2x Behringer C-2 Matched Pair (Left-Right) Κάρτα ήχου Edirol UA-4FX με ρύθμιση Capture Στο Mastering, με κλειστό Noise Suppresor, κλειστό Enhancer και τα Low & Hi flat (στη μέση). Το αποτέλεσμα ήταν άκρως ενδιαφέρων, καθώς πολλά απ'αυτά τα δείγματα φαίνονται να δουλεύουν καλά, χωρίς καθυστερήσεις και ενοχλητικές επαναλήψεις. Γι'αυτό βέβαια φρόντισα και εγώ να έχω όσο το δυνατόν πιο κάθετες κυματομορφές στη αρχή και στο τέλος, ώστε να επιτύχω ένα ομαλό αποτέλεσμα. Η κωδικοποίηση που έκανα είναι σε 2 μορφές χρόνου, ο απλός και ο διπλός και είναι στα 24bit πάντα στα 44.100Hz. Εννοείτε οτι περιμένω να μου πείτε αποτελέσματα, πιο σας άρεσε περισσότερο, πιο λιγότερο και φυσικά είναι πλήρως συμβατά με GSP, AXE κλπ hardware ή VSTs που παίρνουν IRs σε 24Bit/44.1KHz. Καλή διασκέδαση! σ.σ: Την αρχική ιδέα την πήρα απο ένα παρόμοιο πείραμα που είχε κάνει ένα πανεπιστήμιο στην Αμερική πριν απο 2 χρόνια. IR_Διάφορα_Υλικά.zip

Ε όχι και αντίπαλος της Variax, καμία σχέση. Η Gibson απλά έχει ενα DSP (με κάποιους on board ήχους και σου δίνει το GR για καλό και για κακό ;D )και το self tuning συστημά τους. Anyway, άλλη μία Hi-Tech Gibson που θα πάει άπατη. Το κορυφαίο πάντος είναι τα σχόλια στο site. http://www2.gibson.com/Products/Electric-Guitars/Firebird/Gibson-USA/Firebird-X.aspx ;D ;D

Καλησπέρα, Πριν απο πάρα πολλά χρόνια, είχα στην κατοχή μου την κιθάρα απ'την παρακάτω φωτογραφία. Δυστηχώς ως πιτσιρικάς, μικρός και ανόητος, δεν είχα εκτιμήσει τι έχω στα χέρια μου και μετά απο μία (ομολογουμένως) καλή προσφορά που με έγινε, την πούλησα. Χρόνια τώρα σκέφτομαι τί να κάνει άραγε? Σε ποιανού τα χέρια είναι? Ζει? :'( Θα σας φανεί κάπως ρομαντικό, αλλά απλά θέλω να μάθω αν την έχετε δει κάπου, ποιός την έχει και αν είναι ΟΚ. Βέβαια δεν θα έλεγα όχι στο να την πάρω πίσω, αλλα δεν πειράζει αν δε γίνετε. Σε καλά χέρια να είναι μόνο...

Ε καλά, αυτό είναι παλιά ιστορία δυστηχός. Αν μπορείς να τσεκάρεις αν κάποιο απ'τα παρακάτω είναι αυτό που έχει θα βοηθούσε. Pysical Layer http://focus.ti.com/docs/prod/folders/print/tsb14c01a.html http://focus.ti.com/docs/prod/folders/print/tsb41ab3-ep.html http://focus.ti.com/docs/prod/folders/print/tsb41ba3a-ep.html Link Layer http://focus.ti.com/docs/prod/folders/print/tsb42ac3.html http://focus.ti.com/docs/prod/folders/print/tsb12lv26-ep.html

Σ'ευχαριστώ πολύ, να'σαι καλά. Σ'ευχαριστώ Γιάννη. Όσο για το 5%-10%, προς το παρόν δεν μπορώ να φτιάξω κάτι τόσο ευκατανόητο και αναλυτικό για να βγει απλά σε ένα φόρουμ, αλλά το ψάχνω, οπότε.... Αναμείνατε στο ακουστηκό σας ;D Ναι γιατί όχι και αυτά έχουν τον ήχο τους, αν και δεν είναι ξύλα. Μόλις μπορέσω να μαζέψω μερικά δείγματα συνθετικών υλικών ιδίου μεγέθους, θα προχωρήσω σε ανάλυση με την ίδια μέθοδο που φτιάχνονται τα IRs και ένα frequency analyzer. ;) Δε νομίζω όμως να γίνει πολύ σύντομα, εκτός αν πέσουν τα υλικά απ'τον ουρανό ;D

Είναι πολύ κοντά. Αν ψάξεις σε οργανοποιούς και custom shops, θα δεις οτι το προτείνουν σαν πιο ποιοτική εναλλακτική του μαόνι και σαν ήχο, αλλά και σαν feel (είναι πιο smooth) στο χέρι (Μιλάμε για μπράτσο).

Κάποια στιγμή πριν από κάτι χρόνια, ένα συγκεκριμένο μοντέλο της ΤΙ είχε προβλήματα με κάρτες ήχου και Camcorders, αν ξέρεις το μοντέλο ίσως να το βρούμε.

Ευχαριστώ. Και εγώ ελπίζω όχι.

Σώματα: Alder: Το alder είναι ένα απο τα πιο συνηθισμένα ξύλα για σώμα,αφού είναι φθηνό, ελαφρύ (1,8Kgr/ σώμα strat), έχει πυκνούς πόρους, είναι όμορφο απ’τη φύση του και ηχητικά καλύπτει ένα ευρή φάσμα στα γούστα των μουσικών. Οι δε αμερικάνοι το αποκαλούν Full-Freq-Wood. Ash: Η ελληνιστή “Δεσποτάκι”. Ένα ξύλο επίσης πολύ δημοφιλές, που μαλιστα το βρίσκουμε και σε διάφορες μορφές, ανάλογα με το κόψιμο, straight, quarter, flat κλπ. Όπως επίσης και έχει διάφορους τύπους. Το πιο κλασσικό, Hard Ash είναι ελαφρός βαρύτερο απο το alder και πιο σκληρό αν και έχει πιο αραιούς πόρους, που σημαίνει περισσότερη δουλειά στο sealing (προτείνετε very fine φυσικό λάδι για sealing) πριν το βάψιμο. Είναι ανοιχτόχρωμο και έχει πολύ πρίμο ήχο, αλλά και αρκετό sustain. Το μαλακό ή Swamp Ash, είναι ένα παλιό γνώριμο ξύλο απ’τις δεκαετίες των 50-60 όπου πολλές Fender ήταν φτιαγμένες απο αυτό. Είναι πιο ελαφρύ απ’το σκληρό ash και χαρακτηρίζεται απ’τον απόλυτα ισσοροπημένο ήχο του μεταξύ διαύγειας και ζεστασιάς, το δε χρώμα του είναι ανοιχτό κίτρινο ή κρεμώδες άσπρο και είναι απ’τις καλύτερες επιλογές για διαφανές τελειώματα (μη χρωματισμένα δλδ). Hard Ash Swamp Ash Basswood: Το πιο ελαφρύ (σχεδόν 1,7Kgr για ένα strat σώμα) και φθηνό ξύλο για σώμα. Έχει πολύ χαρακτηριστικό λευκό χρώμα και διάσπαρτα πρασινίζον νερά. Οι πόροι του, αν και κλειστοί, λόγο πυκνότητας αποροφάει πολύ sealer και χρώμα, γι’αυτό συνήθως στα basswood χρησημοποιούνται συνθετικά sealer πριν το βάψιμο (για να μη βαρύνει απ’το φυσικό λάδι). Ο ήχος του είναι παχύς και ζεστός. Mahogany: Άλλο ένα δημοφιλές ξύλο για σώμα, είναι και το mahogany. Πρώτη επιλογή (πάλι) της Gibson, για παρόμοιους λόγους όπως και στα μπράτσα. Ως προς το βάρος του, είναι λίγο πιο βαρύ απο το κλασσικό alder ή ash (περίπου 2,3Kgr/ σώμα strat) Το mahogany προσφέρει ζεστό και γεμάτο ήχο, με αρκετό sustain. Μία σπάνια ποικιλία που μπορούμε να βρούμε, είναι το birdseye mahogany ή burl mahogany(βλ. Κάτω) Maple: Το maple ένα κλασσικό σκληρό ξύλο, αλλά με βάρος ανάλογο του alder (1,9kgr /σώμα strat), έχει χρησημοποιηθεί απο πολλές εταιρίες για τις ηχητικές του ιδιότητες, αφού προσφέρει πολύ ισσοροπημένα πρίμα και αρκετό sustain. Επίσης άλλος ένας λόγο χρήσης του είναι τα όμορφα νερά του που βρίσκουμε σε διάφορες ποικιλίες ή απο διάφορες κοπές του κορμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα book matched tiger (ή flame) maple ή quilted maple σώματα, όπου όμες σε μερικές περιπτώσης ξεπερνάνε τα 2kgr/ σώμα strat, ανάλογα το είδος του δέντρου. Walnut: Αν εξαιρέσουμε την εμφάνιση, η καρυδιά (walnut) έχει αφάμιλλες ηχητικές ιδιότητες με αυτές του maple (λίγο πιο μαλακά πρίμα), αν και κάπως ελαφρύτερη. Στην εμφάνιση τώρα είναι ένα πολύ όμορφο ξύλο με κοίλα νερά και χρώμα καφέ σκούρο που αξίζει να μην βαφτεί και να περαστεί απλά με ένα λάδι. Koa: Όπως και στα μπράτσα, η Koa είναι ο αντικαταστάτης του mahogany, αν και πιο βαριά αλλά με και με λίγο πιο διαυγή ήχο στα πρίμα και πιο μαλακά μπάσσα. Σε εμφάνιση έχει πολύ ωραία νερά και μπορούμε να τη βρούμε και σε flame book matched και είναι κατάληλη για clear τελειώματα Zebrawood: Ένα αρκετά βαρύ και σκληρό ξύλο, που ανάλογα την ποικιλία, μπορεί να φτάσει και τα 2,6Kgr!/ σώμα strat, πλην τούτου όμως είναι μοναδικό ως προς τα νερά του και το χρώμα του με αποχρώσεις απο σκούρο καφέ, μέχρι ανοιχτό λαδί, πράγμα που το κάνει κατάληλο για “γυμνές” εμφανίσεις και έχει ήχο πολύ κοντά στην καρυδιά. Rosewood: Αν και είναι το πιο βαρύ ξύλο για σώμα (μέχρι 3Kgr/σώμα strat) το αναφέρω, αφού έχουν γίνει υλοποιήσεις σε hollow body type κιθάρες, αλλά και επειδή είναι ο “Βασιλιάς” στις ακουστικές. Ο ήχος του είναι κοντά στο maple, με μαλακά πρίμα που ακούγονται κάπως κομπρεσσαρισμένα. Και εδώ προτείνεται clear τελείωμα, αφού οι σχηματισμοί απ’τα νερά στο σώμα είναι αρκετά ενδιαφέρον, είδικά στα σημεία που ανοίγει και κοκκινίζει το χρώμα. Redwood: Ουσιαστηκά δεν είναι κόκκινο στην αρχική του μορφή, αλλά πλησιάζει αφού περαστεί με βερνίκι. Ως προς τα νερά του, θα μπορούσε να το μπερδέψει κάποιος με το mahogany, αλλά υπάρχουν ελάχιστες διαφορές, αφού το redwood έχει κάπου-κάπου και σκούρες φαρδιές λορίδες. Ο ήχος αν και παραπλήσιος του mahogany, είναι λίγο πιο διαυγής και τέλος το βάρος του είναι λίγο περίπου στα 2kgr/ σώμα strat. Lacewood: Απ’τη μακρινή Αυστραλία ένα πανέμορφο και σπάνιο ξύλο (για μας τουλάχιστον), με ήχο που βρίσκεται μεταξύ Alder και Ash, αλλά με με πιο ζεστά πρίμα και αρκετό sustain. Είναι αρκετά συμπαγές, αν και το βάρος του κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα (σε σχέση με την πυκνώτητά του (1,8kgr/ Σώμα strat)), πράγμα που το κάνει το απόλυτο ξύλο για clear τελειώματα, δείτε τη φωτογραφία για να καταλάβετε. Korina: Ή αλλιώς στα αφρικάνικα “Η Άσπρη Γλώσσα” (Juepe Limba). Άλλος ένας αντικαταστάτης του mahogany, όπου την αρχή έκανε η Gibson σε μοντέλα όπως explorer, Flying V, SG και μερικές les paul. Πλέον χρησημοποιείτε και απο άλλες εταιρίες, καθώς η Korina συνδιάζει ηχητικές ιδιότητες απο mahogany, αλλά με εμφάνιση σε πιο σκούρους τόνους και πιο ωράια νερά (ανάλογα και το κόψιμο), πράγμα που την κάνει πιο κατάληλη για clear τελειώματα απ’ότι το μονότονο mahogany. Ελπίζω με αυτά τα λίγα να βοήθησα να κατανοηθούν οι όποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στα ξύλα που συναντάμε καθημερινά στα όργνανά μας, αλλά και τι εναλλακτικές υπάρχουν. Θα πω για άλλη μία φορά, οτι ο βασικός-καθαρός-χωρίς εφφέ ήχος ενός οργάνου, δεν είναι μόνο τα ξύλα, αλλά ο συνδιασμός τους με μαγνήτες και ενισχυτή. Καλό διάβασμα.

Πολλές οι συζητήσεις γύρω απ’τα ξύλα και τα μουσικά όργανα, που έχουν γίνει εδώ μέσα ανά καιρούς. Οι περισσότερες έχουν καταλήξει σε διαμάχες μεταξύ των wood-fans και των μαγνητο-fans, άλλοι είναι ακόμα μπερδεμένοι για το τι πραγματικά ισχυεί και πιο απ’τα δύο παίζει ρόλο στον τελικό ήχο ενός μουσικού οργάνου. Το παρόν, δεν θέλει να ανάψει (κι’άλλες) φωτιές, καθώς ο γράφων είναι υποστηρικτής της άποψης οτι και τα δύο παίζουν ρόλο (ξύλα & μαγνήτες, άντε και ενισχυτές). Εδώ λοιπόν θα πω μερικά πράγματα που έχουν να κάνουν με τα πιο συνηθισμένα (και μη) ξύλα που χρησημοποιούνται στην οργανοποιία. Θα τα χωρίσω σε 2 κατηγορίες που αφορούν Α) Μπράτσα Β) Σώματα Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απο τα: Μπράτσα: Maple ή Hard Maple: Είναι το πιο κλασσικό ξύλο που βρίσκουμε σε μπράτσα και χρησημοποιείτε κυρίως σαν ό βασικός κορμός του μπράτσου, αλλά και σαν ένα κομμάτι αοτελόντας μαζί και την ταστιέρα. Χαρακτηριστικά του είναι το κρεμώδες λευκό του χρώμα και τα ωραία “νερα” που δίνει ανάλογα με το πως θα κοπεί ο κορμός. Ο ήχος του είναι καθαρός, διαυγής και πρίμος. Birdseye Maple: Ανήκει στην ίδια οικογένεια με το κλασσικό maple, αλλά έχει ως κύρια διαφορά τα διάσπαρτα σαν μάτια (εξού και το birdseye) νερά. Άλλη μία διαφορά με το κλασσικο maple είναι η τιμή του, αφού ως πιο σπάνιο είναι και ακριβότερο. Στον ήχο δεν υπάρχουν διαφορές με το maple ή το hard maple. Rosewood: Αν και το βρίσκουμε συνήθως σε ταστιέρες ή πλαϊνά & πίσω καπάκια σε ακουστικές το rosewood αποτελεί μία “εξωτική” πρόταση για μπράτσο, είτε ως βασικό κορμό, είτε σαν ένα κομμάτι μπράτσο-ταστιέρα. Το χρώμα του και τα νερά του ποικίλουν ανάλογα με είδος του, οπότε μπορούμε να το βρούμε απο ανοιχτό καφέ, σκούρο μώβ, μέχρι και σκούρο καφέ με κίτρινα προς πορτοκαλί νερά. Ο ήχος του είναι μαλακός και ζεστός (σε σχέση με το maple) με αρκετό sustain. Επίσης τα μπράτσα που φτιάχνονται απο rosewood κατά 99% δεν έχουν βερνίκι (όπως οι ταστιέρες). Brazilian Rosewood: Το έβαλα ξεχωριστά για να τονίσω τους λόγους για τους οποίους χρησημοποιείτε μόνο για ταστιέρες και αυτός δεν είναι άλλος απο το βάρος του, όπου σε σχέση με το απλό rosewood είναι κατά 30%-40% βαρύτερο, επίσης είναι και η τιμή, αλλά αυτό δεν μας αφορά εδώ. Mahogany: Το νούμερο 2 κλασσικό ξύλο για μπράτσο, που υιοθετήθηκε κυρίως απ’την Gibson και τους κατασκευαστές κλασσικών οργάνων και έπειτα απο πολλούς άλλους. Οι λόγοι που το έκαναν δημοφιλή είναι η ευκολία στην επεξεργασία αφού είναι μαλακό και δεν σπάει στο ρουτάρισμα, το μικρό του βάρος, ο ζεστός αλλά και παχύς ήχος του. Το χρώμα του είναι κοκκινίζον καφέ με πολύ λεπτά νερά. Το mahogany δεν θα το βρούμε σε ρόλο ταστιέρας επειδή είναι αρκετά μαλακό σε σχέση με τα υπόλοιπα και γι’αυτό το λόγο είναι πάντα βερνικομένο. Padouk: Το Padouk είναι μία εξωτική εναλακτική λύση του mahogany , με το χρώμα του να κινείτε σε τόνους πορτοκαλί προς καφέ και τον ήχο του σχεδόν ίδιο με το μαόνι. Purpleheart: Όπως λέει και η ονομασία του, είναι ένα ανοιχτό μωβ ξύλο με χονδροειδής νερά και υψηλή πυκνότητα, αλλά αφήνει εύκολα σημάδια (απο ιδρώτα κλπ), οπότε και το βρίσκουμε μόνο βερνικομένο. Ο ήχος του είναι διαυγής και πρίμος, αλλά όχι τόσο όσο το maple. Ebony: Ο γνωστός έβενος, ένα ξύλο πολύ σκληρό και βαρύ ως επι το πλείστο, αλλά με ποικιλίες που μπορούν να χρησημοποιηθούν για μπράτσο, όπως το “Macassar”. Το macassar αν και ανήκει στην οικογένεια των έβενων έχει διαφορές στα νερά και στο χρώμα, αλλά σχεδόν ίδιο ήχο με τον κλασσικό έβενο Ο κλασσικός έβενος έχει πολύ σκούρο καφέ, μέχρι και καφέ-μαύρο χρώμα. Ο ήχος του είναι πάρα πολύ διαυγής και πρίμος, που σε μερικές περιπτώσεις (ανάλογα την ποιότητα) είναι πιο πρίμος και απ’το maple. Macassar Ebony Pau Ferro: Έγινε γνωστό απο τις ταστιέρες του Stevie Ray Vaughan. Παρ’όλα αυτά εκτός απο ταστιέρα μπορεί να υπάρξει και σαν μπράτσο. Το χρώμα του είναι μέτριο καφέ (σαν ανοιχτόχρωμο rosewood), με πολύ λεπτά νερά και μαλακή αίσθηση στο χέρι. Ο ήχος του βρίσκετε μεταξύ του maple και του mahogany. Bubinga: Γνωστό απ’τα μπάσσα της warwick, το Bubinga (όχι η Bubinga), είναι ένα δύσκαμπτο ξύλο, με καφέ χρώμα και σκούρα κόκκινα νερά. Ο ήχος του χαρακτηρίζεται απο τα καθαρά μεσσαία και βαριά μπάσσα. Wenge: Ο αντικαταστάτης του έβενου. Σκούρο καφέ με μαύρα πυκνά νερά. Αρκετά σκληρό ξύλο που δουλεύεται δύσκολα. Ο ήχος του είναι κατά βάση μεσσαίος, αλλά και με ζεστά μπάσσα. Koa: Η Κόα, είναι άλλο ένα εξωτικό ξύλο , που χρησημοποιήθηκε ως αντικαταστάτης του mahogany, με κυριότερο λόγο το βάρος που είναι σχεδόν το ίδιο, αλλά και τον ήχο που δύσκολα διακρίνεις τις διαφορές με το mahogany. Έχει χρώμα ανοχτό καφέ, αλλά με νερά σε διάφορους τόνους όπως, πορτοκαλί, σκούρο καφέ ακόμα και λίγες μαύρες γραμμές. Book matched curly Koa Goncalo Alves: Ίσως το λιγότερο γνωστό ξύλο για μπράτσο (αλλά γνωστό στους κατασκευαστές όπλων, όπου το χρησημοποιούν για χειρολαβή σε περίστροφα), καθώς είναι σπάνιο και ακριβό. Το χρώμα του είναι σαν σκούρο maple, με ανοιχτόχρωμα καφέ φαρδιά αλλά και αραιά νερά. Ο ήχος του είναι ζεστός και βρίσκετε μεταξύ του pau ferro και του mahogany. συνεχίζετε...

Δες αυτό εδώ http://www.m-audio.com/index.php?do=support.faq&ID=1e0e699117847c012405b68022e1871f Πιστεύω να σε βοηθήσει. Έχεις δοκιμάσει αν το κάνει και με άλλο πρόγραμμα όπως πχ το reaper?

Merci, βεβαίως και θα πάρετε ένα δείγμα του όταν έρθει. Θεεενκς!!!! Πιο firmware? Ποιόν Editor? Που είναι τα λίνκς? Δεν πήζω εύκολα εγώ, αν το manual είναι καλογραμμένο και κατανοητό τα υπόλοιπα είναι παίχνιδάκι (λέω 'γω τώρα... ;D )

Ωραίο άρθρο και ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του κυρίου, μόνο που δεν θα συμφωνήσω 100% με την πρότασή του για την επαναφωρτιζόμενη 9V μπαταρία. Τα 450mAh της δεν φτάνουν ούτε για "ζήτω". Η μόνη περίπτωση είναι να πάρεις καμία δεκαριά, να τους φτιάξεις ένα ωραίο κουτάκι και έτοιμο το 9V Rechargable Battery Pack που χωράει και σε pedal board ;), με 4500mAh το συζητάμε για πετάλια, αλλιώς: Επίσης.

Όταν έρθει, όταν έρθει ;D ;D Σ'ευχαριστώ Μανώλη, να'σαι καλά.

Μετά απο πολύ σκέψη , διάβασμα manuals, βίντεα ;D στο youtube και φυσικά τις δικές σας γνώμες, κατέληξα στο ΑΧΟΝ ΑΧ-100ΜΚΙΙ. Έχετε ακούσει τη φράση "Στον ουρανό το έψαχνα, στη Γη το βρήκα"? Ε λοιπόν βρήκα ένα και μοναδικό διαθέσιμο κομμάτι ex-demo σε πλήρη λειτουργική κατάσταση με όλα του τα παρελκόμενα (μαγνήτη, καλώδιο, mnauals) και εγγύηση, στο Νάκα στην Αθήνα. Η συνεννόηση έγινε με e-mail και η εξυπηρέτηση ήταν Α Ψ Ο Γ Η! Και το λέω εγώ, ένας fun των γερμανικών διαδικτυακών μουσικομάγαζων και (σχεδόν) μόνιμος γκρινιάρης για την εξυπηρέτηση (και τις τιμές) στην Ελλάδα και όλα τα παραπάνω σε τιμή "μούρλια" €480 (και σε 12 άτοκες με την κάρτα μου), λόγο ex-demo. Οι λόγοι που κατέληξα εκεί είναι: 1) Οι ήχοι του είναι πιο ποιοτικοί, σε αντίθεση με τη Roland που θα έπρεπε να πάρω και εξωτερικό sound module για να φτάσω στα επίπεδα του ΑΧΟΝ. 2) Γρήγορο tracking, τουλάχιστον απ'όσα ειπώθηκαν εδώ και όσα είδα στα βίντεο, το ΑΧΟΝ με έπεισε. 3) Είναι Rack και του έχω έτοιμη θέση μαζί με ένα V-Amp Pro, Behringer Tube Preamp T-1953 και τελικό Marshall που θα πάει σε 2 Celestion 10 Custom Black (όπως αυτά που έβαζε κάποτε η Trace Elliot στους ενισχυτές κιθάρας) και φυσικά η FCB1010 για controller. 4) Η τιμή του.

Λάκη Τζορντανέλλι signature ;D ;D Χωρίς πλάκα, σα να θυμάμαι μία τέτοια, σε μία εμφάνισή του στη ΕΡΤ (80's) μετα της μπάντας του.

Τι? $200? ΟΚ πάσο ;D

Εννοώ καλούπια απ'τα δύο κομμάτια του σώματος, για να τα έχεις για "μελλοντικά" υλικα.

Ωραία, ωραία! Βέβαια δεν ξέρω πως είναι στο χέρι, αλλά εμφανισιακά και στα καθαρά της που ακούω τώρα είναι πόλυ καλύτερη απ'ότι περίμενα. Ε μα φυσικό δεν είναι? Μετά τον εποξικό στόκο τί άλλο να βάλεις? Μιά χαρά είναι έτσι. Πρίν κολλήσεις τη βάση, πήρες καλούπια ;) ?

Πήγαινε ιδιότητες και μετά στο 3ο tab και πάτα το κουμπί κάτω απ'το παράθυρο (στα αγγλικά είναι populate, στα Ελληνικά δε θυμάμαι).