Για να μην ανοίξω νέο θέμα νεκραναστένω αυτό του 2006 :o, Πάσχα έρχεται να είμαι και στο mood των ημερών 8) Λοιπόν, μέχρι τώρα και εδώ και πολλά χρόνια, έπαιζα με hard πένες (1,00 ή 1 και κάτι mm), εχθές τζαμάραμε με ένα φιλαράκι κιθαρίστα (παρεμπιπτόντως η epiphone les paul του με άλλους μαγνήτες και κλειδιά, έγινε άλλο όργανο!) και δοκίμασα τις πένες του, soft 0.50mm. Έ λοιπόν, πέρα από την περίοδο προσαρμογής ;D, έπαθα πλάκα με την αλλαγή στον ήχο μου προς το πολύ καλύτερο. Πιο γλυκός, πιο "γεμάτος" ήχος, και με περισσότερες αρμονικές. Φυσικά δεν άλλαξα τίποτα στην κιθάρα και στον ενισχυτή μου, απλώς έγινε λίγο πιο smooth το παίξιμό μου. Μείον είναι, ότι έπεσε η ένταση, έχασα λίγο σε "σκάσιμο" και στα funk (γρήγορα) ακκόρντα σπάνε σχετικά εύκολα, αλλά μπρός στα κάλλη τι είναι ο πόνος..... ::) Τελικά δεν είναι μόνο οι μαγνήτες, οι ενισχυτές, οι χορδές και τα ξύλα που διαμορφώνουν τον ήχο μας.... ::) Υ.Γ. Παλαιότερα τις σνόμπαρα, τις θεωρούσα "γυναικίες"....μ@λ@κί@ μου :-X