Miltos23

Η ερώτηση σου τελικά μου δημιούργησε περισσότερες ερωτήσεις: - Αναφέρεις ESP, άρα να υποθέσουμε ότι ψάχνεις μπράτσο με 24 τάστα; - Αν ναι, τότε δύσκολα θα βρεις (αν βρεις χωρίς τελωνείο πες μου και μένα) - Αν όχι και θέλεις κάτι σε fender ανέμενε να σου απαντήσουν οι γνώστες - Αν έχεις ήδη το σώμα και ψάχνεις να βάλεις 24αρι μπράτσο ίσως να είναι προτιμότερο να αγοράσεις μια φτηνότερη κιθάρα της ίδιας εταιρείας δοκιμάζοντας την πρώτα και να κρατήσεις μόνο το μπράτσο. Αν πας σε luthier ετοιμάσου για 500+ ευρώ

Αντέ καλέ, πες μας τι έγινε, έχουμε αγωνία! (Πάντως όντως τον άναβες λάθος....)

Πιάνεις ένα πολύ μεγάλο θέμα στο οποίο δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να βρεις απαντήσεις εδώ. Πχ αν ολοι σου έλεγαν εδώ ότι το να είσαι δημόσιος υπάλληλος θα σε έκανε να γίνεις ένας; Θες να είσαι ευτυχισμένος, αλλά τι είναι η ευτυχία; Αν ήξερες ότι θα πέθαινες σε 5 χρόνια τι θα έκανες; (συγνώμη για τη καφρίλα) αλλά αν έχεις ένα τέτοιο υποθετικό σενάριο πως θα αποφάσιζες; Αν σου έλεγα ότι είναι σίγουρο ότι μέσα στα επόμενα 60 χρόνια θα πεθάνεις τι θα έκανες; Δεν χρειάζεται να απαντήσεις, δεν ειναι αυτός ο σκοπός, αλλά να προβληματιστείς. Το σύμπαν σου έδωσε ένα ρόλο στη φαρσοκωμωδία που λέγεται ζωή όπου τα πάντα αλλάζουν γρήγορα, υπάρχουν άπειρα πράγματα που δεν ελέγχεις και κάποια που ελέγχεις πως να αποφασίσεις τι θα κάνεις; Μια απόφαση τώρα δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι κάθε απόφαση έχει συνέπειες (όχι πάντα κακές). Νιώθω ότι είσαι σε μια κατάσταση όπου έχεις κάνει zoom in σε ένα κομμάτι της ζωής σου και χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει να κάνεις zoom out, ένας ψυχαναλυτής θα βοηθούσε πάρα πολύ. Ξέρω ότι γράφω γενικολογίες, αλλά δεν υπάρχει μια λύση one size fits all για όλους τους ανθρώπους. Γράφεις πολλά διαφορετικά πράγματα τα οποία είναι δύσκολο να απαντηθούν γιατί κάθε ερώτηση σου κρύβει από πίσω μια άλλη ερώτηση. Σε κάθε περίπτωση να θυμάσαι ότι την ευθύνη για να είσαι ευτυχισμένος και να ζήσεις μια ζωή όπως τη φαντάζεσαι την φέρεις εσύ και μόνο εσύ.

Στα κενά του Lockdown ηχογραφούμε τον δίσκο με την μπάντα, έναν δίσκο που τον παλεύουμε από το 2014, αλλά μια σειρά προβλημάτων μας έχει καθυστερήσει απίστευτα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε ότι όταν θα είναι έτοιμος θα μαυρίσουν τα πάντα και θα γράφει "Απόδοση διαλόγων Νατάσα Συρεγγέλα" και θα τελειώσει το σύμπαν. Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί να προσπαθήσουμε καν, αφού θα μας ακούσουν 5-10 φίλοι και όσοι μπουν στον κόπο, από την άλλη υπάρχει μια χαρά σε αυτό το ομαδικό σπορ. Προσωπικά σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω και πραγματικά το μοναδικό που με κράτησε είναι αυτό που λενε όλοι οτι "αν παρατήσεις τη κιθάρα θα το μετανιώσεις αργά ή γρήγορα". Αυτός και αν είναι μίζερος λόγος να συνεχίσεις να παίζεις! Ωστόσο παρατήρησα μερικά πράγματα, το πρώτο είναι ότι ακούς ένα κομμάτι, παίρνεις τη κιθάρα του κάνεις μια ακουστική διασκευή, το παίζεις και τραγουδας και ξεδίνεις. Σημ: Δεν είμαι ο άνθρωπος που θελετε να ακούσετε να τραγουδάω, αλλά ένιωσα πολύ ωραία κάνοντας το "για πάρτη μου". Ένα άλλο είναι ότι αν δουλεύεις μεθοδικά σε κάποιες ασκήσεις και είσαι πολύ συγκεντρωμένος να τις παίξεις σωστά αποκόπτεσαι από τη πραγματικότητα και μειώνεται το άγχος (σε εμένα τουλάχιστον). Τέλος αν συνθέτεις κάποιο κομμάτι έστω και με απλά ακόρντα πάλι μπαίνει το μυαλό σε άλλη διάσταση και χαίρεσαι μέσα σου που κάνεις κάτι δημιουργικό.

Και αφού μάθεις στραβά, και παλέψεις 1-2 χρόνια μόνος σου και δεις οτι χτυπάς ταβάνι, τότε θα μας ρωτήσεις και πάλι "μα γιατί δεν βελτιώνομαι;" και τότε θα σου πούμε να πας σε δάσκαλο και θα σε διορθώσει και θα αρχίσεις πάλι από την αρχή για να μάθεις τα βασικά και αφού θα έχεις πετάξει 1-2 χρόνια από τη ζωή σου τότε θα καταλάβεις τι λάθος έκανες. Υγ: Ίσως το ύφος μου να είναι εριστικό/ειρωνικό, μην το πάρεις προσωπικά, μιλάω από προσωπική εμπειρία Υγ2: Την απάντηση του superfunk, ενός αντικειμενικά καλού μουσικού (και το κυριότερο έμπειρου) θα προτεινα να τη κορνιζάρεις και να τη βλέπεις κάθε μέρα που έχεις αμφιβολία για το αν έκανες καλά που πήγες σε δάσκαλο. Υγ3: Τέλος έχε υπόψιν σου ότι η πρόοδος στη κιθάρα, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο όργανο δεν είναι γραμμική, δηλαδή δεν γίνεσαι κάθε μήνα 5% καλύτερος, θα υπάρξουν μήνες που θα νιώθεις ότι δεν βελτιώνεσαι και ξαφνικα μια μέρα θα ενωθούν τα κομμάτια και θα συγκλονιστείς με πόσο γρήγορα βελτιώθηκες "από το πουθενά".

Μην το φοβασαι, περίμενε να δει την απαντηση σου ο SF και θα σου πει ακριβως τι θα κανεις. Υγ: Στην αρχή φοβομουν να ξεβιδώσω τις bolt on κιθαρες μου γιατι κάτι τρομαχτικό θα μπορούσα να κάνω λάθος, ε μετά τις 4-5 φορές έγινε συνήθεια. Σημ: Δεν έχω ιδέα για τα vintage specs που γράφεις

Τότε ξεβιδωμα και πακετάρισμα στη βαλίτσα με τα ρούχα!

Ας γράψω και γω την αποψαρα μου, έχουμε έναν ιό που δεν έχει ξεκάθαρη θεραπεία που μπορεί να σκοτώσει οποιονδήποτε, απλά όσο μικρότερος είσαι σε ηλικία τόσο πέφτει το ποσοστό θνησιμότητας. Που λόγω περιορισμών στην υγεία σε νοσοκομεία, ΜΕΘ κλπ πρέπει να κλεινόμαστε στα σπίτια μας και να καταστρέφεται η οικονομία Και τελικά τι κάνουμε για αυτό; Επανάσταση, άρνηση και ανάγουμε ένα υγειονομικό θέμα σε πολιτικο. Και αναρωτιέμαι για τους αρνητές και τους επαναστάτες, αν κολλήσουν το ιό και τον περάσουν βαρειά περιμένουν αλήθεια το κράτος να τους βοηθήσει; Δηλαδή στηρίζονται στο κράτος μας να τους προστατέψει; Εκεί βλέπω μια τεράστια αντίφαση, σχεδόν παρανοϊκή: βρίζουμε το κράτος ότι δεν έχει ΜΕΘ, δεν παίρνει σωστά μέτρα, ότι είναι μπουρδε** και δεν προστατεύουμε τους εαυτούς μας γιατί αν κολλήσουμε θα πρέπει αυτό το κράτος μέσω του συστήματος υγείας να μας βοηθήσει...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, μπράβο του γιατί τίποτα δεν του χαρίστηκε και τα κατάφερε! Υγ: Αν είχαμε όλοι την επιμονή του και την υπομονή του στη μελέτη της κιθάρας, πλήκτρα κλπ θα είμασταν όλοι βιρτσουόζοι

Ο Γιάννης και η ζωή του είναι από τα λίγα θέματα που με κάνουν να ντρέπομαι που ειμαι Έλληνας, όταν ξεκινούσε κανείς δεν ήταν εκεί εκτός από μερικούς ανθρώπους. Όταν προσπαθούσε να βγάλει τα προς το ζην όλοι του γυρνούσαν τη πλάτη, τώρα ξαφνικά γίναμε όλοι περήφανοι για τον Γιάννη, και δικό μας παιδί ο Γιάννης, και όλα αυτά από ανθρώπους που αν τον έβλεπαν στο δρόμο πριν δέκα χρόνια είτε θα τον κοίταζαν υποτιμητικά είτε μπορεί να τον ξεφτύλιζαν/ προπηλάκιζαν. Το κουλούρι το λέει πολύ σωστά http://www.tokoulouri.com/news-in-photos/ti-ekanan-gia-na-axizoyn-ton-gianni-antetokoynmpo-anarotioyntai-ekatommyria-nystagmenoi-ellines/

Το συγκεκριμένο έχει να κάνει με το "διάβασμα" της φωτογραφίας από το fb. Εξάλλου μη ξεχνάτε ότι υπάρχει το google lens που σκανάρει κάτι η κάμερα σου και σου βγάζει αποτελέσματα για το τι είναι. - Το οποίο κάποιες φορές είναι τρομερά χρήσιμο. Όμως το τι κάνει το fb, youtube, insta κλπ δεν είναι κάτι τρομερό. Τα ποιοτικά data δημιουργούνται όταν αγοράζεις με κάρτα (πιστωτική χρεωστική) εκεί το καταναλωτικό σου προφίλ πότε αγοράζεις, τι αγοράζεις, πόσο το αγοράζεις καταγράφεται και πωλείται ακριβά γιατί μιλάμε ΑΑ ποιότητα πληροφορίας.

Εγώ πάντως δεν έγραψα τίποτα στο 4 γιατί δεν είχα μαέστρο να μου μετρήσει τις σκέψεις μου και να κατευθύνει τα χέρια μου ?

Μερικές διαπιστώσεις: 1. Καιρό είχαμε να δουμε τέτοιο μεγάλο θέμα, για μενα χτυπάει στα ισα τοπικς με αγγελιες και κσυλα 2. Αν αφιερώναμε το χρόνο που αφιερώσαμε στο τοπικ αυτο για να μελεταμε θα γινόμασταν καλύτεροι μουσικοί 3. Είναι λιγο υπερβατικό να συζητάνε άνθρωποι που δεν ειναι μαέστροι για το τι κάνουν οι μαέστροι. Ειναι λες και οι μαέστροι είναι ένα ξεχωριστό είδος (πχ κάποιο εξωτικό πουλί) και το μελετάμε από επιστημονικό ενδιαφέρον και προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις ιδιότητες του 4.

Θα είχες την ευγενική καλοσύνη να βγάλεις ακριβώς την ίδια φωτογραφία με τα μπράτσα τέρμα κάτω;

Προτείνω 3 λύσεις: 1. Ένα χειροποίητο δώρο απο σένα, έστω και φτηνο συν χρηματα - αρκει να βρεις μια καλή ιδεα 2. Από ένα φτηνο και αστείο δώρο στον καθένα συν χρήματα 3. Ενα disign-ατο δώρο για το σπίτι (απο πολυθρόνα, φωτιστικο, μέχρι ανοιχτήρι για κρασιά - βλέπεις και κρίνεις) και χρήματα Τα ακριβα δώρα, αν δεν ειναι κάτι που ξερεις οτι χρειάζονται ή θα χρησιμοποιήσουν μπορούν πολύ εύκολα να καταλήξουν σε μεγάλο φιάσκο.

Θα ήθελα να προσθέσω την αποψάρα μου: Όταν παίζω κιθάρα με μονούς μαγνήτες έχω πάντα hum. Δεν εχω άποψη αν μεταβάλεται ανάλογα με το που παίζω (προβάδικο - σπίτι 1 - σπίτι 2). Όμως πάντα δεν υπάρχει όταν παίζω με humbuckers. Με βάση τα παραπάνω εξάγω το συμπέρασμα ότι λογικά είναι οι μαγνήτες με συνδυασμό κάποιας/ων ΗΜ παρεμβολών και πιστεύω ότι δεν φτιάχνεται, απλά υπάρχει λόγω της ηλεκτρικής εγκατάστασης, των πριζών, ηλεκτρικών συσκευών κλπ. Δεν πιστεύω ότι θα βοηθήσει ένα καλύτερο πολύμπριζο.

Αγαπητέ, Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, να πουλάει όσο θέλει και η ζήτηση να αποφασίσει για τη τελική τιμή. Απορείς γιατί κάποιος πράττει με βάσει τους δικούς του ηθικούς/συναλλακτικούς κανόνες και όχι τους δικούς σου. Ε, δεν θα βγάλεις άκρη. Αν κάθεσαι να ασχολείσαι με το πόσο πουλάει ο καθένας και αν είναι ηθικά σωστό ή οτιδήποτε άλλο δεν θα βγάλεις άκρη ποτέ. Βασικά αν ασχολείσαι με τόσο μικρά πράγματα θα σπαταλίσεις απλώς τη ζωή σου. Είναι σαν όταν οδηγάς να κάθεσαι να τσακώνεσαι με κάθε μαλ@κα που θα κάνει μαλ@κια στο δρόμο, ε, δεν έχει κάποιο νόημα. Με απλά λόγια, ότι θεωρείς εσύ σωστό δεν είναι απαραίτητα σωστό και για τον άλλο. Δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστό, υπάρχει μόνο η προσωπική μας αντίληψη γύρω από αυτό. Η διαφορετικότητα σε όλους τους τομείς και όλες τις εκφάνσεις της είναι που βοηθάει στη πρόοδο της ανθρωπότητας!

Παλιότερα είχα απαντήσει σε ένα άλλο παρόμοιο θέμα, αλλά δεν μπόρεσα να το βρω, οπότε θα γράψω μερικά πράγματα από την εμπειρία μου ως τωρα. Γενικα τις καρέκλες είναι καλό να τις δοκιμάζουμε, οπότε αν θελει ο φίλος μας ας κανει μια βολτα σε praktiker/jysk/plaisio/dromea κλπ Πχ την καρέκλα που κούμπωνε τέλεια στο κορμί μου τη βρήκα τυχαία στα Praktiker. Γενικά είμαι υπερμαχος των ακριβών καρεκλών (300+ευρώ) αν κάθεσαι πάνω από 6 ώρες την ημέρα, πολλές εταιρείες μάλιστα δίνουν και 10ετή εγγύηση (μιλάω για το δρομέα) αλλά αυτό δεν είναι πάντα καλό, από την άποψη ότι αν σπάσει ένα εξάρτημα παίζει να μη βρεθεί το ίδιο άρα να πάει ακλαφτη η καρέκλα (έχει συμβεί σε φίλο σχεδιαστή). Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι ακόμα και 500 ευρώ να δώσεις δεν σημαίνει ότι θα έχεις σίγουρα μια καρέκλα για 10 χρόνια που είναι η εγγύηση της. Επίσης τα πτυσσόμενα μπράτσα επηρεάζουν την στατικότητα/κατανομή βάρους/δυνάμεων και θεωρώ (με τη διαίσθηση και τις βασικές γνώσεις φυσικής που έχω) ότι δεν θα αντέξει πολύ μια τέτοια. Επίσης η δερματίνη μετά από κάποια χρόνια ξεφτίζει σε πολύ μικρά κομματάκια που κολλάνε σαν τον διάολο. Οπότε, το συμπέρασμα μου είναι να κάνει μια βόλτα ο φίλος μας σε μαγαζιά για να δει αυτές που είναι με πτυσσόμενα μπράτσα, να δει αν του κάθεται καλά στο κορμί του και να τη πάρει. Αν δεν βρει πάει σε άλλες

Τα νερά του ξύλου στο σωμα δεν είναι άσχημα, οπότε θα διάλεγα ένα μη solid χρώμα και πιθανότατα ότι burst, ένα κάρο υπάρχουν... Αλλά το headstock θα το κάνεις μαύρο; Είναι κάθετα τα νερά του ξύλου και δεν νομίζω να βγει καλό με transparent χρώμα.

Τα pedalboard της Harley Benton, Palmer και pedaltrain είναι πάρα πολύ καλά. Παλιότερα είχα φτιάξει δύο diy pedalboards, όπου εδώ μπορείς να πάρεις μια ιδέα για να φτιάξεις μια βαλίτσα μεταφοράς.

Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά! Έχοντας ανοίξει αυτό το τόπικ για τις stylus picks και με αίσθημα ευθύνης προς τα άτομα που το διάβασαν θα ήθελα να προχωρήσω σε μια επισήμανση σχετικά με όσα έχω γράψει έως τώρα. Από όσα έγραψα πιο πάνω είναι σαν να προτείνω η κίνηση του δεξιού στο alternate picking είναι αυστηρά πάνω κάτω, ενώ στη πραγματικότητα η κίνηση είναι σαν εκκρεμές. Επειδή είναι δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια σας παραθέτω ένα βίντεο – μπορείτε να το δείτε ολόκληρο, αλλά το σημείο που αναφέρομαι είναι από το 2’20¨ και μετά- Η stylus δουλεύει και με αυτό το τρόπο παιξίματος και βοηθάει στην ακρίβεια των κινήσεων. Εν συνεχεία, επειδή φαγώθηκαν οι δικιές μου stylus σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τις Dunlop sharp jeff loomis (ή οποιαδήποτε άλλη Dunlop sharp από 1mm+) αυτές έχουν την ιδιότητα ότι δεν «συγχωρούν» το να βάζεις πολύ βαθιά τη πένα ανάμεσα στις χορδές γιατί συναντάς μεγάλη αντίσταση, συνεπώς λίγο ως πολύ έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με τη stylus. Σε κάθε περίπτωση, θεώρησα σωστό να διευκρινίσω το παραπάνω για τα άτομα που διάβασαν το τόπικ και θέλουν να βελτιώσουν το alternate picking τους.

Ήταν κάρτα από την Εθνική τράπεζα;

Jackson D-10, φτηνη Κορεατική αγορασμενη κάπου στο 2000, γύρω στα 17 μου. Σάββατο πρωί, εχω κάνει βόλτα σε όλα τα μαγαζια του κέντρου της Αθήνας, θέλω κάτι σε superstar και έχω μαζί μου 130.000 δραχμες μαζεμένες με κόπο. Εχω συναντήσει ότι αντιδράσεις μπορείτε να φανταστείτε απο τους πωλητές και έχω απογοητευτεί γιατί δεν βρίσκω κάποια που στα δικα μου μάτια να "αξίζει". Μπαίνω στο τελευταίο κατάστημα της λίστας μου (νομίζω 5ο συνολικά) βλεπω διάφορες, μου αρέσει, έχει ότι θέλω, ρωτάω τιμή και αφου παταει διάφορα νουμερα στο κομπιουτερακι μου λέει "135.000". Σοκ εγώ δεν μιλάω για μερικά δευτερόλεπτα και με κοιτάει με απορία ο πωλητής. Του εξηγώ απογοητευμένος ότι έχω μόνο 130.000 και η απαντάει "έχεις άλλα λεφτά για εισητήριο να πας σπίτι σου;" "οχι" και τελικά τη πήρα και μου έδωσε και εισητήριο για την επιστροφή. Ο διαλογος έχει και άλλες ατακες που δεν θυμαμαι, αυτό που έγινε είναι προφανώς μου έκοψε τις 5.000δρχ αλλα με "κέρδισε" η φάση με το εισητήριο. Νομίζω τελικά ότι όσο δουλευε σε αυτη την εταιρεία πρέπει να αγόρασα άλλη μια κιθάρα, έναν ενισχυτη, ζώνες πένες και πήγα και δύο φίλους μου να αγοράσουν κιθάρες.

Ήταν αυτό, λύθηκε (τι βλακεία θεέ μου...) Ενώ έμοιαζε μια χαρά λύση αυτό που προτείνεις δεν γινόταν γιατί το κομμάτι έχει αλλαγές σε tempo και time signatures και αυτά τα 22 δευτερόλεπτα που πρόσθετα στην αρχή τα πήγαιναν όλα περίπατο. Τέλος καλο όλα καλά, Σας ευχαριστώ πολύ!

Καλησπέρα σας, Ο τίτλος είναι μάλλον ατυχής, οπότε ας εξηγήσω τι συμβαίνει, πάω τον left marker τερμα αριστερα και ο χρόνος στο cubase 5 ξεκιναει απο το 22ο δευτερόλεπτο. Αυτό όταν κάνω export τα stems δημιουργεί ένα χάος γιατί προσθέτει 22 δευτερόλεπτα στην αρχή τους και δεν μπορούν να συγχρονιστούν όταν τα ρίχνει σε αλλο DAW ο συνεργάτης μου. καμιά ιδέα;