NikoSokiN LXIX

...μεγάλη φωνή με συγκλονιστηκές ερμηνείες και πολύ μεγάλη καρδιά...είναι φορές που το αναπόφευκτο δεν θέλεις να το συνειδητοποιήσεις για κάποιους ανθρώπους... ...ίσως γιατί το έργο τους για όλους εμας που "ψηθήκαμε" με αυτό θα μείνει αθάνατο μέσα μας...μέχρι την δική μας ώρα... ...καλό ταξίδι Ronnie... :'(

Ενδιαφέρον topic και σίγουρα εντυπωσιακός ο πιτσιρικάς. Είχα και εγώ μια γνωστή η οποία έβρισκε και την κλ@νι@ σου στο πεντάγραμμο (μια μέρα δεν κρατήθηκα και με τρόμο διαπίστωσα ότι "την βρήκε" ;D ;D ;D)!!! Τώρα το κατά πόσον το perfect (ή relative) pitch είναι απο άχρηστο έως υπερπολύτιμο για έναν μουσικό, εξαρτάται -για μένα πάντα- απο το τι κάνει με τη μουσική του ο τύπος. Φαντάζομαι ότι σε έναν μουσικοσυνθέτη η ικανότητα αυτή δεν είναι τόσο "δυνατή" όσο σε σχέση π.χ. με έναν μουσικό ο οποίος κατ' αποκλειστικότητα διασκευάζει κομμάτια. Κατ' αναλογία το "μουσικό αυτί" νομίζω ότι έχει άλλη βαρύτητα ανάλογα και με το τι "είδος" μουσικής παίζει κάποιος. Μεγάλη αξία νομίζω είναι να μπορεί να "παρατηρεί" κάποιος τη μουσική, να μπορεί να αναλύει αυτό που ακούει, επιχειρώντας να "διαβάσει" το μυαλό του μουσικού μέσω της μουσικής. Μπορώντας εν μέρει να παίζω ότι ακούω (χωρίς να είμαι αλάνθαστος ;)), την έχω πατήσει πολλές φορές: Κομμάτια που τα έβγαζα με το αυτί διαπίστωνα στην πρόβα ότι τα έπαιζα με λάθος +/- ακόμα και ολόκληρο τόνο σε σχέση με τις παρτιτούρες των παιδιών της μπάντας. Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει: ??? 1. Κακής ποιότητας mp3. 2. Κακής ποιότητας ακούστικά (κατά τη διάρκεια νυχτερινής μελέτης)/κακή τοποθέτηση ηχείων. 3. Στις παρτιτούρες τους δεν πρόσεξαν ότι έπρεπε να έχουν άλλο κούρδισμα!!!! :o Όποτε μου συνέβαινε αυτό εννοείται ότι έλεγχα στο σπίτι μου αν κάνω λάθος (δεν έκανα), οπότε και έπαυα να προβάρω τα κομμάτια συνοδεία mp3... ;)

Aπο χθες που πρωτοάκουσα το coconut shred II σε ψιλιάστηκα stevie... (το άκουσα άπειρες φορές) ;) ..μας "τάισες" και με τα σημερινά... Mετά τον vai,τον vaughan και τον morse, δεν φανταζόμουν άλλοn steve να μου αρέσει τόσο στην εξάχορδη...respect!!! ;D

...σωστός φίλε... ;) shredding με μελωδία και πάνω απ'όλα έντονο (και αρεστό σε μένα) προσωπικό ύφος... ...άλλη μια περίπτωση που κοιτιέμαι στον καθρέπτη και λέω "μεγάλε ούτε σε τρεις ζωές"!!! ;D

+1 για τη βοηθεία με subbuteo ++ για Geld überalles στο κυρίως θέμα... Rooster's piggy nightmare: Ο γουρουνίσιος εφιάλτης του κόκκορα

The subbuteos Roosters piggy nightmare

Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Συγχαρητήρια στον SF που το άνοιξε αλλά και στους συμμετέχοντες, όχι για να ευλογούμε τα γένια μας, ούτε γιατί απαραίτητα συμφωνώ με όλα όσα λέγονται, αλλά κυρίως γιατί φαίνεται ότι μας καίει η κατάσταση. Απο την μεριά μου (για να πω και εγώ την εξυπνάδα μου - όπως ανάφερε και ένας φίλος) θέλω να επισημάνω κάποια (τετριμμένα ίσως) πραγματάκια. 1. Φταίμε όλοι μας. Το ΚΑΚΟ δεν προκαλείται μόνο απο αυτόν που το πράττει, αλλά κυρίως απο αυτούς που τον παρακολουθούν και δεν αντιδρούν. 2. Η έννοια αντίδραση μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες. Συνηθίζουμε να υιοθετούμε (όποτε γίνεται αυτό) τις πιο ακραίες, τις πιο "εντυπωσιακές", τις πιο ανούσιες, τις πιο καταστροφικές κτλ κτλ μορφές αντίδρασης, αλλά ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ δεν αναζητούμε την επίλυση, την δημιουργία...είμαστε χουλιγκάνοι: κλαιγόμαστε, χτυπιόμαστε, φωνάζουμε, πουλάμε τσαμπουκάδες και στο τέλος μπορεί να αρχίσουμε να "επιλύουμε" τα προβλήματα μας καταστρέφοντας άψυχα αντικείμενα. 3. Φαντάζομαι (γιατί δεν έχω απαντήσεις, τις αναζητώ), συμπεριφερόμαστε έτσι γιατί δεν ενδιαφερόμαστε/ασχολούμαστε με κάποια πράγματα, παρα μόνο στο "παρά πέντε". Και εκείνη την ώρα δεν μπορούμε να σκεφτούμε/λειτουργήσουμε ψύχραιμα αλλά παραδιδώμενοι στους συναισθηματισμούς μας συμβάλλουμε -συλλογικά- σε καταστάσεις που συν το καιρό φτάνουν να μας φρίττουν και πάλι απο την αρχή... 4. ...και ποιά είναι τελικά η αρχή του όλου θέματος? Μήπως δεν είναι τα πανεπιστήμια με τα άθλια "μαγαζιά/κόμματα", τους φτηνούς "μαγαζάτορες/μελλοντικούς συνδικαλιστές-πολιτικούς" και τους λοιπούς "πελάτες? Μήπως τα προβλήματα μας ξεκινάνε απο τα σχολεία, όπου μου έμαθαν πως είναι δικαίωμα μου να τα καταλαμβάνω με επιχειρήματα του στυλ "δεν θέλω στρόγγυλες τυρόπιτες, γιατί δε ξέρω από ποιά γωνία να αρχίσω να τρώω"...μήπως το πρόβλημα πάει πιο πίσω? Σε γονείς που με αντιμετωπίζουν ως βιτρίνα στην κοινωνία τους και το Α και Ω του ρόλου τους είναι να μου αφήνουν φράγκα να παραγγέλνω πίτσες και να τρέχουν να μου πάρουν ότι τους γκρινιάξω? Και εκείνο το κενό που λέγεται διαπαιδαγώγηση ποιός το αναλαμβάνει? το χαζοκούτι? ...θα το τραβήξω πολύ αν πάρω φόρα, αλλά φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε που το πάω (σε αυτό που έχει γίνει "καραμέλα")... ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΕΙΑ! Όλα τα άλλα έπονται... ζητώ συγγνώμη για τον όγκο...

...βγαίνω off-topic, αλλά η όλη αναφορά στην 80's hard rock/glam/shred φάση είναι αφορμή για μια μεγάλη μου απορία (στο νετ δεν βρήκα άκρη): Γνωρίζει κανείς τι έχει απογίνει ο Vinnie Vincent όπως και το τι παίζει(παίζονταν) με την "double V" Jackson του (απο καθαρά εικαστική άποψη η απόλυτη glam κιθάρα - γνώμη μου πάντα..)

Καλησπέρα φίλε μου. Αν θες την γνώμη μου, όχι γιατί έχω εμπειρία αλλά γιατί είμαι πάνω κάτω στην ίδια φάση με 'σένα, είναι να κάνεις κράτει... Πάλευα για μήνες με την ιδέα να πάρω ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ (δεν έχει νόημα να πω ποιά χαλβάδιαζα - αυτή η αίσθηση φαντάζομαι για όλους μας ίδια είναι, ανεξαρτήτως "εργαλείου), κάπου έκει στα 1000+ ευρά... Πάλευα μέχρι που συνειδητοποίησα τη συμμετοχή που έχουν σε έναν ήχο που θέλω: 1. Τα δάκτυλα μου 2. Ο ενισχυτής μου 3. Τα πεταλάκια/εφε κτλ 4. Η κιθάρα ...απο αυτό το κουαρτέτο, συνειδητοποιώ ότι το τελευταίο που μου λείπει για το "ποθούμενο" είναι η κιθάρα. Είναι αμαρτία στο επίπεδο μου να δώσω τόσα λεφτά για κάτι που -μάλλον- θα το χαζεύω (ακόμα και τις ώρες που θα παίζω). Και ο μαμώ κιθαρίστας να είμαι είναι κρίμα να δώσω τόσα αν δεν έχω μαμώ ενισχυτή. Μοιράζομαι τη γνώμη μου με την καλύτερη διάθεση, δεν έχω σκοπό να μας βάλω στο ίδιο σακί, ούτε να σε πείσω ότι έχω δίκιο. Καλή επιλογή.... ;)

:( Αναπάντεχη απώλεια,μεγάλο κενό...καλό ταξίδι μάνο... ..κουράγιο στους ανθρώπους του...

Καλησπέρα σε όλους τους noizάδες Η "ψαρίλα" μυρίζει απο μακρία και δε γίνεται να ξεφύγω απο τον κανόνα... Νέος λοιπόν στο noiz, παίρνω την πρωτοβουλία να μην ανοίξω νέο topic,αφού χρειάζομαι παραπλήσιες συμβουλές με τον antonio536. Στο κυρίως θέμα: Απο τα τέλη του προηγούμενου έτους μου καρφώθηκε η ιδέα να ασχοληθώ με την ηλεκτρική. Στα 28 σου, κάποιοι θα θεωρήσουν ότι αυτό είναι παιδιαρώδες, ιδιαίτερα αν έχεις πρωτοβγεί στην αγορά (αντιμετωπίζοντας τις φουρτούνες της επιβίωσης). Δεν με ενδιαφέρουν τέτοιου είδους σχόλια...μερικούς μήνες μετά απο εκείνη την "αναλαμπή" μου,επιμένω να θέλω να ασχοληθώ. Στην μουσική γενικότερα δεν είμαι και τόσο νέος. Παρακολουθούσα μαθήματα πιάνο σε ωδείό, ενώ κατά καιρούς τζαμάρω με φίλους λιγότερο ως πληκτράς και περισσότερο παίζοντας (γρατζουνώντας καλύτερα) μπάσο. Το τελευταίο προέκυψε με πλήρη ερασιτεχνική συνείδηση στα φοιτητικά μου χρόνια - χωρίς καμία σοβαρή μελέτη. Πίσω στο ζήτημα της κιθάρας λοιπόν. Επιθυμώ να ασχοληθώ με την εξάχορδη πιο ζεστά σε σχέση με το μπάσο. Να μελετήσω τα των νοτών, ακόρντων κτλ και κυρίως να παίζω για την πάρτη μου, γεμίζοντας τον ελάχιστο ελεύθερο μου χρόνο. Τα ακούσματα μου είναι κυρίως rock και metal ήχος, αν και τα τελευταία χρόνια με κερδίζει (στους αυτοσχεδιασμούς μου) ένας περισσότερο garage-stoner ήχος. Παρόλα αυτά την απόφαση μου να ξεκινήσω αυτό το "αγνωστο ταξίδι", μου την γέννησαν μπάντες όπως van halen,whitesnake (ιδίως στην sykes εποχή τους),black sabbath και κυρίως o Vai στα προσωπικά αλμπουμ του david lee roth. Σιγά μη τα καταφέρω θα πει κάποιος, αν δεν δοκιμάσω όμως δε θα μάθω ποτέ. Το κυρίως ερώτημα μου έχει να κάνει με το πρώτο βήμα: την αγορά. Με καθόλου γνώσεις, κατευθήνομαι (περισσότερο με οδηγό τη διαίσθηση) σε squier telecaster, ή epiphone sg ή epiphone les paul...στο δε ζήτημα του ενισχυτή είμαι μαύρα μεσάνυκτα, τέτοιες ώρες όμως θα μελετάω οπότε προφανώς δεν απευθύνομαι σε πολλά Watt. Δεν με ενδιαφέρουν τα εφε (σε πρώτη φάση). Ο στόχος είναι να ¨διαβάσω" την ταστιέρα και τα μυστικά της και να "σπάσουν" τα δάκτυλα. Προφάνως και δεν αποκλείω τελείως τον ενισχυτή με εφέ (το να νομίζω ότι κάνω κάτι είναι ενθαρρυντικό για να συνεχίσω) αλλά θεωρώ αφέλεια να κολλήσω με τα εφε χωρίς να έχω καλύψει άλλα κενά. Για αρχή δε θεωρώ σοφό να διαθέσω πάνω απο 250-400€. Κάπου εκεί κυμαίνομαι. Ζητώ συγνώμμη για την πάρλα, αλλά είναι η πρώτη φορά που μιλάω σε τόσα σχετικά άτομα για την απόφαση μου και θεωρώ ότι είναι κατατοπιστικό να αναφέρω τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Σας ευχαριστώ για την κατανόηση, κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο... Αν