Προσωπικά, που μπορεί κάλλιστα να είναι και τυχαίο, έχω μαθητές που ως επί το πλείστον είναι δεκτικοί και, τελικά, καλοί στο ρυθμό.
Φυσικά, δίπλα στους τρίτης δημοτικού μαθητές που έρχονται με όρεξη για μάθημα (και πάνε τρένο), υπάρχουν και αυτοί της ίδιας ηλικίας που δε πολυ τρελαίνονται για αυτό που τους ανάγκασαν οι γονείς να κάνουν με αποτέλεσμα να δίνω μάχη για να μετρήσουν σωστά αξίες μισών.
Αντιστοίχως έχω και μαθητές 45ρηδες, με μια σεβαστή προϋπηρεσία αυτοδιδαχής, οι οποίοι είναι ακατάδεκτοι ρυθμικής μαθήσεως (γιατί..... πρέπει να αφιερώσεις χρόνο, πως να το κάνομε βρε αδελφέ...) αλλά και άλλους ίδιας ηλικίας που αφιερώνουν αυτό το χρόνο και φυσικά τα αγαθά κτώνται.
Είναι θέμα (και, αλλά κυρίως) όρεξης κατά τη γνώμη μου.
Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική.