gmoukou

Τιμής ένεκεν Mark Hollis Damn that saturated harmonica(?) @ 7:00 (γενικά saturation the right way used)

Για μένα, όταν τα συνοδευτικά του κυρίως πιάτου μπορείς να τα παρατηρείς και να τους δίνεις σημασία σημαίνει οτι έχουν ξεφύγει σε αναλογίες και χάνεις το focus απο το θέμα. Όλα είναι εκεί για να υποστηρίξουν το βασικό element. Εκτός βέβαια αν το συνοδευτικό θέλεις να είναι παραπάνω ώστε να δημιουργήσεις και την ανάλογη γεύση/αίσθηση/εφέ. Κοινώς, προτιμώ το δεύτερο ήχο. Πιο ξεκάθαρος.

χαχαχα, ούτε καν. Βέβαια ποτέ δε ξέρεις τι σου ξημερώνει και πόσες αξίες μπορεί να χρειαστεί να εγκαταλείψεις για να καλύψεις ανάγκες... (μου συμβαίνει αυτή τη στιγμή που μιλάμε) Κατ επέκταση, για τα όνειρα που κόβονται απότομα αντέδρασα κυρίως. Σα να έβαλες το δαχτύλι στη πληγή απάνου ?

Αν δεν έχετε ακούσει το σόλο που ρίχνει ο τρισμέγιστος Cory Henry απο το 4:20 και μετά να το κάνετε ΑΜΕΣΑ (γενικά όλο το κομμάτι σκοτώνει) https://www.youtube.com/watch?v=L_XJ_s5IsQc

Εγώ πάνω σ'αυτό έχω να πω το εξής: big statements create great expectations. Δε μπορεί να περιμένει ο κόσμος να ακούσει ένα setlist που θα ακροβατεί στο χείλος του σύγχρονου ηλεκτρονικού ήχου αν το λάιβ έχει τίτλο "τα αγαπημένα μας Ροκ τραγούδια". (και το ανάποδο) Βρές αυτό που λέει η καρδούλα σου, στοιχειοθέτησε το, όρισέ το, δήλωσέ το, και βγες να παίξεις κρατώντας στο ένα χέρι τη κιθάρα και στο άλλο τα καλαμπαλίκια σου (ανα)γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνεις. Άλλωστε έχει αποδειχθεί πολλάκις (δυστυχώς ή ευτυχώς): ότι δηλώσεις είσαι. Το μόνο που μένει είναι να φροντίσεις να τηρήσεις την υπόσχεσή σου (σε αντίθεση με πολλούς άλλους). Κοινώς, ναι, μπορείς να κάνεις οτι τραβάει η ψυχούλα σου. Έκφραση είναι η ρημάδα η τέχνη και δε πρέπει να ξεχνάμε οτι δεν εκφραζόμαστε παντού και πάντα με τον ίδιο τρόπο....

thumbs down (all the way) Παρ'όλα αυτά, μαζί με το τί πιστεύεις οτι ακούει ο κόσμος, θα με ενδιέφερε να μάθω τι ακούς/παίζεις εσύ.

Εγώ θα στεκόμουν και στο περί τονικότητας. Το βομβαρδίσεις με συνεχόμενα τραγούδια σε ίδια τονικότητα είναι εξίσου κουραστικό για τον ακροατή όσες αλλαγές να γίνονται στα τέμπο, ύφος κλπ και σχεδόν δε θα καταλαβαίνει τι πάει στραβά. Με μία λέξη, μονοτονία. Πάντα προσπαθούσα να αλλάζω τις τονικότητες ακόμα και με ένα ημιτόνιο πάνω/κάτω απο κει που είναι ο τραγουδιστής ώστε αφενός να μην βγω απο το comfort zone του (αχ αυτό το comfort zone.....) και αφετέρου να υπάρχει πλουραλισμός στο ηχόχρωμα. Άλλωστε όλα τα όργανα σονάρουν διαφορετικά σε κάθε τονικότητα.

Η καλύτερη tremolo σύνθεση για κλασική κιθάρα ever written (κατ' εμε) παλούκι απ'τα λίγα Οι περισσότεροι θα ψήφιζαν υπέρ Requerdos de Alhambra (και δε δίνω άδικο) Augustin Barrios και τα μυαλά στα κάγκελα!!!!

ή θα μπορούσαν όλα να είναι απλά μόνιτορ στα οποία έχουν δρομολογίσει το ίδιο οπτικό σήμα και κάτι όχι τόσο κομπλικέ. Δεν παρατήρησα να έχουν διαφορετικά μετρήματα/υποδιαιρέσεις του μέτρου μεταξύ τους ώστε να χρειάζονται sync. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένας απλός μετρονόμος για PC και να τον έστειλαν fullscreen μέσω screen extension (όπως κάνει κανείς και με τα workspaces σε ένα DAW) Βέβαια όλα τα παραπάνω υποθέσεις, ίσως και αποτυχημένες, λόγω του logo. Θα μπορούσαν όμως να λειτουργήσουν και σαν προτάσεις προς τον @vagelism. Εκτός αν χρειάζεται ντε και καλά το συγκεκριμένο της κοκακολα ?

χρονοπύλη https://youtu.be/xiBvoRsQkUc

Σε όλες τις περιπτώσεις είχα αποσκευή κάτω και σακίδιο πλάτης + κιθάρα επάνω. Αυτό δε ξέρω κατα πόσο ισχύει. Ισως κάποιος άλλος να μας διαφωτίσει. Πάντως στην περίπτωση της British που ανέφερα παραπάνω, η κιθάρα ήταν μεν με σκληρή θήκη αλλά δε νομίζω οτι η συγκεκριμένη θήκη μπορούσε να προστατεύσει απο αυτές τις μυθικές χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στον χώρο αποσκευών. Παρ'όλα αυτά μια χαρά ήταν η κιθάρα όταν την παρέλαβα. Και μιλάμε για κλασική κιθάρα που οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν κάτι πολύ λεπτά ξύλα.

Παίζει ανάλογα την εταιρία και την πληρότητα της πτήσης. Υπάρχουν εταιρίες που δε δέχονται σε καμία περίπτωση να πάρεις το μουσικό όργανο μαζί σου εκτός αν πληρώσεις θέση. Υπάρχουν άλλες που δε θα χρειαστεί να το συζητήσεις καν και θα το βολέψουν σε κάποιο ντουλάπι. Έχει τύχει να πετάξω με British και να πάρω κλασική κιθάρα με σκληρή θήκη μαζί μου στο πήγαινε (την έβαλαν σε μια άδεια θέση) και στο έλα λόγω πληρότητας της πτήσης (μιλάμε τίγκα όμως) ήταν ανένδοτοι και την έστειλαν με τις βαλίτσες χωρίς χρέωση που και αυτό δεν παίζει πάντα (το έμφραγμα που κόντεψα να πάθω μέχρι να φτάσουμε ας μη το συζητήσουμε. Ευτυχώς σώα η κιθαρούλα μου) Σε πτήσεις εσωτερικού δεν είχα ποτέ θέμα. Πάντα μαζί μου, την φρόντιζαν οι αεροσυνοδοί (εξαιρείται η ryanair που δεν έχω εμπειρία αλλά φαντάζομαι οτι εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα). Όπως και νά'χει, μεγάλο θέμα είναι ο όγκος του οργάνου. Με ένα μαντολίνο δε θα έχεις πουθενα πρόβλημα. Με μαλακή θήκη κιθάρας πάει κ έρχεται. Με βαλίτσα σκληρή πχ μπάσου πιθανά θα δυσκολευτείς. Με κοντραμπάσο θα γελάνε και οι ρόδες του αεροπλάνου.

Congrats! ? Σκόπευα να στο αναφέρω οτι μου θυμίζει αισθητική Marcus Miller οπότε αυτόματα, δεδομένου οτι αυτή την αισθητική στόχευες, η δημιουργία σου είναι υπερ-επιτυχημένη! Θεωρώ τεράστιο επίτευγμα το να μπορούμε να αποδώσουμε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που έχουμε φανταστεί! Και πάλι μπράβο!!

wow! Το δισκάκι "Oh, yeah?" του Jan Hammer που ανέφερε μέσα δεν το είχα ξανακούσει και είναι ανεπανάληπτο!! Σίγουρα άξιο ακρόασης!

Ήταν σούπερ όλη η φάση! Εύχομαι ο καθένας ξεχωριστά να απόλαυσε το ταξίδι στην Ιθάκη του γιατί, κακά τα ψέματα, that’s what’s all about (καλά τα βραβεία αλλά πρωτίστως να βγάζουμε την τέχνη από μέσα μας) Και εις αλλά με υγεία λοιπόν!!!!

Αυτο ευκολα το παίζεις διπλό ταμπλό με το a(L)ttitude και το pace που παίζει ο Ian Pace ? Ακουγεται πρόκληση για έναν ντράμερ (στα αυτιά μου τουλάχιστον που δεν είμαι ένας)

Πάντως, αυτός ο TR-8, δε φαίνεται και πολύ τύπος που σκέφτεται "Out of the box" δε φαντάζομαι λαμπρό μέλλον μαζί του ? Για μένα, ανεξαρτήτως οργάνου και προφανώς σε πλαίσια jam/sight-reading, η πρώτη επαφή θα ερχόταν με το παρακάτω:

Αντιπρόταση πιο ριζοσπαστική και πιο κοντά στη κουλτούρα του νεοέλληνα. Θα βάλουμε τους admins να εκθέσουν το ταλέντο τους και την άποψη τους μέσω πχ μιας ελεύθερης συνθεσης και τα μέλη αυτής της κοινότητας θα ψηφίσουν (πάντα στο 090) ποιος θα φύγει και ποιος θα είναι ο εκλεκτός που θα μείνει να διοικήσει την νοιζ κοινότητα. Δηλαδη τόσα χρονια πολιτισμού να μη τα βάλουμε σε εφαρμογή; Κριμα να πάνε χαμένα! ?

Ισχυει ότι το finale είναι το επικρατέστερο στην αγορά και σίγουρα από τα καλύτερα αν αναλογιστεί κανεις ότι η πρώτη του έκδοση ήταν το 1988(!) και η 26η το 2018. Κοινως, έχει γράψει αρκετά χιλιόμετρα εμπειρίας άρα παίρνεις και κάτι εξίσου έμπειρο. Εγω μη έχοντας τη συγκεκριμενη οικονομική άνεση δουλεύω με το Musescore το οποίο δεδομένου ότι δεν έχω κάποιο πολύ δυνατό υπολογιστικό σύστημα τρέχει εξαιρετικά και στέκεται παραπάνω από αξιοπρεπώς σε όλες μου τίς ανάγκες και βίτσια (ναι, γράφω παρτιτούρες με σύγχρονη σημειογραφία και τα καταφέρνει) Περαν του οτι είναι free (σαφως πολύ σημαντικό γι’αυτο που παίρνεις) είναι και open source το οποίο για μένα είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να επιλέξω τη σημερον ημέρα λογισμικό. Ανοιχτος κώδικας ελεύθερος σε όλους να συνεισφέρουν τα φώτα τους μεσω του προγραμματισμού με αποτελέσματα τεράστιου βεληνεκούς. ?