gmoukou

Ωραιότατο και minimal. Καλές δημιουργίες! Εγώ, λόγω έλλειψης χώρου, ψάχνω μια συρταριέρα σαν αυτη (στο ύψος) αλλά στο μισό πλάτος και δε βρίσκω πουθενά.....μα πουθενά όμως;

Για σκληρούς ακροατές μόνο Σχεδόν 6 ώρες σονάτες Domenico Scarlatti (1685-1757) για τσέμπαλο (99 σονάτες) παιγμένες απο τον κορυφαίο Scott Ross. Ο Scott Ross (1951-1989) ήταν ο πρώτος που ηχογράφησε όλες, και τις 555 (!), σονάτες του Scarlatti (βγαίνουν περίπου 34 CD). Το 1985, με αφορμή τα 300 χρόνια απο τη γέννηση του Scarlatti, η Γαλλική ραδιοφωνία ζήτησε απο τον Ross να παίξει όλες τις σονάτες σε μια σειρά εβδομαδιαίων ραδιαφωνικών εκπομπών. Η ηχογράφηση διήρκησε περίπου 15 μήνες με τον Ross να ηχογραφεί κάθε μέρα απο 2 σονάτες......το χτήνος. Φυσικά βραβεύτηκε για αυτή του τη δουλειά (αλοίμονο). Ο κόσμος σύγκρινε πολύ τον Ross με τον Glenn Gould λόγω του κοινού πάθους που είχαν για τη μπαρόκ μουσική και ειδικά μετά απο το παρακάτω απόσπασμα που βρίσκεται σε ένα ντοκυμαντέρ (Scott Ross Playing and Teaching - 1989) του πρώτου: "When I hear nutcases like Glenn Gould who do: [plays staccato version of J.S. Bach's Partita no. 1, BWV 825, Allemande], I say he understood nothing of Bach's music! I've listened carefully to his records: he didn't understand. He was very brilliant; I respect him up to a certain point. For me, the fact that an artist doesn't appear in public poses a problem. But at least he was a guy with the courage not to do things like other people. All the same, he was wide off the mark, so wide off the mark that you'd need a 747 to bring him back. I'm hard on Glenn Gould. Well, he's dead now, so I won't attack a colleague." Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι διάολο έβλεπε μέσα στη μουσική του Μπαχ ο τύπος αν σχολίαζε έτσι το παίξιμο του Gould...... Enjoy!

Κολλάει στα δόντια να λες καλύτερα...

@Superfunk σα πρωτάρης τη πάτησα... αν δε πάθεις όμως δε μαθαίνεις

Πωπω έγραψες πάλι ρε μάστορα. Ηχάρες, φρασάρες, πλοκή που σε κρατάει και δε βαριέσαι, ισορροπίες..... έχεις απογειωθεί....ΈΧΕΙΣ ΤΟ X-FACTOR ΛΕΜΕ! Εντωμεταξύ one man band κανονικότατα! Θα μας φάς τις δουλειές ολονώνε διάολε!! Πάντα τέτοιες όμορφες δημιουργίες εύχομαι!!

Είμαι χρόνια στο χώρο της κλασικής κιθάρα, την ακρογωνιαία λίθο της fingerstyle φάσης (ξέρω, απόλυτος αλλά με τη κυριολεκτική έννοια του fingerstyle έτσι είναι). Δύο σχόλια μόνο πάνω σε κάποια πραγματάκια που ανέφερες: Αυτό ισχύει και δεν ισχύει. Σίγουρα πλάι σε ένα δάσκαλο θα φτάσεις τον στόχο σου δια της σύντομης οδού μιας και θα αποφύγεις λάθη που δε γνωρίζεις οτι θα προκύψουν, θα σε κρατάει πιο focused στο στόχο κλπ κλπ Αυτό βέβαια δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις αυτοδίδακτων που όχι μόνο πήγαν μπροστά αλλά διέπρεψαν κι όλας. Εν ολίγης, όσο περισσότερο μελετάς (και αναφέρομαι σε εργατοώρες) με τόσο μεγαλύτερο και γρηγορότερο ρυθμό θα εξελίσσεσαι. Και το παραπάνω ισχύει με ή χωρίς δάσκαλο. Η ταστιέρα δεν έχει σχέση όσον αφορά το fingerstyle. Όχι τουλάχιστον στα αρχικά στάδια. Σϊγουρα όμως η ενασχόλησή σου με ηλεκτρική βοηθά μιας και έχεις μια ιδέα στο τι είναι ταστιέρα, πως κινείσαι πάνω της κλπ Αμα επικεντρωθείς στο δεξί χέρι (χωρίς να υποτιμάς το αριστερό) θα δεις αλματώδη εξέλιξη.

ω ρε δικέ μου.... μαχαιριά στη καρδιά. διαπερνά κάθε άμυνα.

Νομίζω οτι ακόμα ισχύει ο κανονισμός που απαγορεύει τα εριστικά ή αγενή σχόλια μεταξύ των μελών. Μήπως θα ήταν πιο υγιής μια απάντηση/συμβουλή/καθοδήγηση (αν έχεις άποψη) στην ερώτηση του θέματος;

Λίγο πολύ οτι έχουν όλοι. Απλα αυτός βρήκε ενα ωραίο τρόπο, τον τρόπο του, για να το εκφράσει. χααχαχα, ε μα!!

+1

Πωπω λες και δεν αγγίζει τα πλήκτρα ο μπαγάσας. Αν το καλοσκεφτείς, αυτό το έργο είναι η ζωή η ίδια..... (Την άλλη στο πλάνο στην άκρη του κλαβιέ που κουνιέται σα τη βάρκα τι την ήθελαν.....?)

Θα συμφωνήσω με το λίγο μπλε. Θα σπάσει σίγουρα η μουντιλα. Σε ios το μόνο που με ενόχλησε ήταν τα νούμερα στις σελίδες του κάθε νήματος. Θα προτιμούσα περισσότερη ευκρίνεια. Ωραίο παντως. ?

+1 για το musescore. Εγώ, που γράφω και πολυ σύγχρονα πράγματα συχνα, αυτό χρησιμοποιώ για να αποδώσω παρτιτούρα με μεγάλη επιτυχία. Στην αναπαραγωγή midi, στα βασικά, είναι εξισου αρκετά καλό.

Μήπως να δοκιμάσεις ένα reinstall το cubase? Πιστεύω πως θα ισιώσει.

Απο τα καλύτερά σου κατα τη γνώμη μου. Πολύ ωραία θέματα και φανταστικοί ήχοι! Εύγε!

Ο Julian Bream, ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες που πέρασαν από τη κλασική κιθάρα, μας άφησε στα 87 του. Ανεκτίμητος. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-53777949?fbclid=IwAR0TKvn6QvI5-dMcmBKmErmMtTvD_yAoOpG70UX8eA9DV3U-2UlGFJXUX9w

Τι να πούμε για τον Gismonti τώρα. Ο άνθρωπος έχει προσφέρει πολύ πραμα στη μουσική και κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν έχει λάβει τη πρέπουσα αναγνώριση.

Πολύ ωραίος και πολύ ωραία έργα. Το συγκεκριμένο του Granados δε το είχα υπόψιν και είναι πολύ αξιόλογο!

Ενδιαφέρον

Δηλώνω φαν των παραμυθένιων και ολίγον τι σουρεάλ ταινιών του Wes Anderson που πάντα συνοδεύονται με ποιοτική και ταιριαστή μουσική (απο το 2009 και μετά τη μουσική στις ταινίες του επιμελείται ο Alexander Desplat που απ'οτι φαίνεται τακιμιάσανε) (ανευ Desplat) The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) (με Desplat) Moonrise Kingdom (2012) The Grand Budapest Hotel (2014)

and about keeping the money flowing in θα συμπληρώσω εγώ....

Χτήνος!!

Τέ-ρα-τα.... Και fusion με όλη την έννοια της λέξης όχι στο περίπου. Αυτή η Χιλαρι, με την οποία ο καμεραμαν ΞΕΚΑΘΑΡΑ έχει πάθει έρωτα (τον πληκτρά τον είδαμε μόνο όταν τον παρουσίασε...), αντικατέστησε αξιοπρεπέστατα και με το παραπάνω την άλλη τη μπουλντόζα.