gmoukou

Ωραίος ο Άντονι, πολύ ωραίος lush ήχος. Έχει αυτό το "overdrive μετά το reverb" στύλ που πολύ πολύ μου αρέσει στα Caroline Co. reverb και delay πετάλια.

Πάρα πολύ ωραίο το συγκεκριμένο πιατσολικο και δεν ακούγεται συχνά. Η εισαγωγή, μάλλον αυτοσχεδιασμός, αν και δεν ήταν κακή, δεν ήταν και πολύ του γούστου μου. Είμαι πολύ δύσκολος στο να βάλει κανείς αυτοσχεδιασμό σε έργο που δε τον συμπεριλαμβάνει ο συνθέτης εκτός αν....τι να πω, είναι τοοοοσο καλός πια... Τον Yamandu τον έχω ικανό να φέρει εις πέρας κάτι τέτοιο με άνεση. Έχω δει τον Desiderio από κοντά σε σεμινάριο. Μπουλ-ντο-ζα. Και στη κιθάρα και στο εκτόπισμα ?

Αυτό το clip του Colin Hay δε το χορταίνω ποτέ! ειδικά αυτό το βιμπρατακι στο τέλος της φράσης "night after night".

Πωπωπωπω, σαλεύει. Μεγεία! Πάρα πολύ ωραίο review. Τόσο που ζήλεψα και τη ψάχνω. Οι μαγνήτες φάινονται σούπερ παραμετροποιήσιμοι. Μας έγραψες για την εργονομία και ακούσαμε τα δείγματα (ωραιότατα), αν δε σου είναι κόπος πες μας και για το playability. Θα μου πεις...άλλα χέρια ο καθένας, άλλη αντίληψη...... ναί, αλλά υπάρχουν πολλά δείγματα εδώ μέσα με τα χέρια σου να ερωτοτροπούν άλλες κιθάρες οπότε έχουμε μέτρο σύγκρισης ?

Φανταστική προσέγγιση. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς τα είδη που είναι τόσο αντίθετα μεταξύ τους. Οι γυμνοπαιδιες του Σατί, ειδικά η πρώτη, η επιτομή του αφαιρετικού, απέναντι στη τζαζ.... Απίστευτα δύσκολο να γίνει μη επιτηδευμένα, αβίαστα και ταυτόχρονα σεβόμενος και τις δύο πλευρές..... Μια παρα πολύ ενδιαφέρουσα εκτέλεση τριών Gnossienne, που δυστυχώς δε μπορώ να βρω, έχουν κάνει οι Human touch στο δίσκο τους Movin' (2004). Αξίζει αν το βρει κανείς γιατι το κλαίει το άταστο ο Κιουρτσογλου.

Σιγά τα ωά.... wikipedia σας μαθαίνω

Πωπωπωπω, δύσκολο εγχείρημα.... Και το πάει πολύ ωραία! Αν δεν έχεις ακούσει το ορίτζιναλ θα μπορούσες κάλλιστα να θεωρήσεις ότι είναι γραμμένο για κιθάρα. Τι artificial harmonics κάνει ο ***στης....φωτιά!

Γραμμένο από το Γάλλο σύνθετη Claude Bolling (10 Απρ. 1930), το κοντσέρτο για κλασική κιθάρα και τζαζ τρίο (πιάνο, κοντραμπάσο, ντραμς) ήταν ένα από τα πολλά έργα που έγραψε για διάσημους εκτελεστές της κλασικής μουσικής, ανάμεσα τους και ο τσελίστας Yo-Yo Ma, ο βιολιστής Zukerman, ο τρομπετίστας Maurice Andre, ο φλαουτιστας Jean-Pierre Rampal. Ο Bolling, μουσικό παιδί θαύμα (νταξει, όχι και Μότσαρτ), πέρα από πιανιστας, ήταν γνωστός και για την επένδυση 100+ κινηματογραφικών ταινιών από το 1955 έως το 2010(!) αλλά και της σειράς animation του Lucky Luke. Οι δε συνθέσεις του άγγιξαν και το χώρο της τζαζ με τους Ellington, Peterson, Grapelli, Reinhardt να συνεργάζονται μαζί του και τον Bolling να τους αφιερώνει έργα του. Το παραπάνω έργο ήταν παραγγελία του κλασικού κιθαρίστα Alexandre Lagoya, διάσημου κυρίως από το εμβληματικό ντουέτο του με την Ida Presti (έχουν αφήσει ιστορία, αξίζει μια αναζήτηση). Γραμμένο το 1975, ενα από τα μεγαλύτερα κοντσέρτι για κλασική κιθάρα με διάρκεια σχεδόν 40 λεπτά, σπονδυλωτό με επτά μέρη, έχει περισσότερο την τζαζ υφή/ηχόχρωμα, λόγω του τζάζ τρίο, παρά αμιγώς τζαζ χαρακτήρα (αυτοσχεδιασμό κλπ). Πέρα από κάποια blues στοιχεία και κλισέ, αλλά εύστοχα, κιθαριστικά περάσματα (cadenzas) θα έλεγε κανείς ότι ο συνθετικός του χαρακτήρας κινείται πιο πολύ στο κινηματογραφικό στυλ (το οποίο είναι και λογικό να έχει τρυπώσει με τόσες ταινίες που επένδυσε). Είχα τη τύχη να ερμηνεύσω το έργο στις διπλωματικές μου εξετάσεις πριν μερικά χρόνια. Ωραία ατμόσφαιρα που αξίζει πολύ από κοντά.

για του χρόνου βρε ?

Τώρα που πέρασε και αυτή η πολυαναμενόμενη (κατά)μαυρη Παρασκευή για να δούμε και μια άλλη προοπτική των πραγμάτων.

Ω θεέ....

Όχι άλλα έπαιζε σίγουρα τη μαράκα (του) με αυτη η βιρτουοζιτε.....τη μεγάλη

Θεματάρες, σολάρες, ηχάρες. Όπως πάντα. Σωραίος! Θα μου άρεσε το drum track λίγο πιο πίσω αλλά....ψιλά γράμματα.

γιατί;

Αν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο ψήστης δεν τσιμπάει τα καλύτερα (ούτε σε παράλληλο σύμπαν από βιβλίο του Λάβκραφτ) τότε....ετσι όπως έκανε το headstock της τέλε....τιμωρία μόνο γύρισμα!

Τι να το κάνεις το μοτέρ αν έχεις τον superfunk ωρέ

Νταξει, κάνεις σεμινάρια τυλίγματος και σε σουβλατζίδες αμα γουσταρς

Με κόκκινο χαλί και αναμένο ενισχυτή θα τον περίμενα!

Απο τα υπεραγαπημένα μου των WR. Του Μαν(κ)ούσο όχι λάικ και κλικ, και κόρη θα του έδινα αν είχα

Στον δεύτερο(η) αν το σύμπαν είχε metering θα είχε εκραγεί ?

Εγώ, σε σύγκριση με πολλούς εδώ μέσα, έχω ακούσει ελάχιστες παιξιές απο τον Στράτο (μόνο απο Lockdown διαγωνισμό και αυτό που ανέβασε τώρα ο Loucas) και σε αυτές τις λίγες έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Όχι τόσο γιατί άκουσα κάτι που δεν έχω ξανακούσει αλλά γιατί εξεπλάγην πολύ όμορφα που τόσο καιρό συνυπήρχα ψηφιακά με κάποιον και δε γνώριζα αυτή την υπέροχη πλευρά του. @loucas σε ευχαριστούμε πολύ για τις σολάρες αλλά ανέβασε και ολόκληρα τα κομμάτια να θαυμάσουμε το σύνολο. Συμφωνώ με το Στράτο οτι το σόλο είναι μια ιστορία μέσα σε μια ιστορία. @gvour μήπως να οργανώσουμε ένα crowd beer funding (πρέπει να το πανεντάρω αυτό) να του σκάνε με τις παλέτες τα καφάσια και να ακούμε με τις παλέτες τις σολάρες; @dimsonic πόσα θέλεις για να διαρρεύσει το κανάλι; Στείλε iban, θα τα μαζέψουμε. @fusiongtr πανάθεμά σε, προχώρα σε θέλει ολάκερο το νοιζ! (άιντε, 4 σελίδες κομεντς γεμίσαμε ντε)

Τι-τά-νας. Δε θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν (ευτυχώς γιατί δε θέλουμε άλλες απομιμήσεις). Πόσο συγκλονιστικο το being there; Το είδα τελευταίο από όλες τις τις ταινίες και έμεινα...