gmoukou

Μπράβο, πολύ καλή!!! Και εις ανώτερα εύχομαι!!

Usher waltz του συνθέτη Nikita Koshkin (Μόσχα - 28/2/1956). Ένα προγραμματικό έργο* βασισμένο στο βιβλίο του Edgar Allan Poe "Η πτώση του οίκου των Άσερ". Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, γιατί αξίζει να το διαβάσει κανείς, το υλικό απο το οποίο εμπνεύστηκε ο Koshkin, σημαντικό προς γνώση πριν την ακρόαση (όπως σε όλα τα προγραμματικά έργα), ήταν ο βασικός, εκ των τριών, χαρακτήρας Roderick Usher ο οποίος είναι ο τελευταίος σερνικός στο γενεαλογικό δέντρο των Usher, πλούσιος χωρίς παιδιά, και ζεί απομονωμένος στην παρηκμασμένη έπαυλη των Usher μαζί με τη δίδυμη αδελφή του Madeline Usher. Στο έργο παρακολουθούμε τον ψυχικά διαταραγμένο Roderick να ζεί σαν ερημίτης και να υποφέρει απο "τους δαίμονές του" οι οποίοι θα τον οδηγήσουν στον κατακερματισμό. Χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα απο το φανταστικό και με σοβαρά προβλήματα ομιλίας πολλές φορές προσπαθεί να επικοινωνήσει συναισθήματα του μέσω των τεχνών και πιο συγκεκριμένα, τη κιθάρα. Στην εκτέλεση ο τεράστιος John Williams απο το DVD The Seville Concert - From The Royal Alcázar Palace (1993). * Με τον όρο "Προγραμματική Μουσική" εννοούμε μουσικά έργά με περιγραφικό ή αφηγηματικό χαρακτήρα. Ο συνθέτης εμπνέεται από τη μυθιστορήματα, τη φύση, παραμύθια, ιστορικά γεγονότα, εικαστικά έργα προσπαθώντας να τα περιγράψει. Αυτή η εξωμουσική ιδέα συνήθως προσδιορίζεται από τον τίτλο του έργου και πολλές φορές περιγράφεται και με επεξηγηματικά σχόλια ή σημείωμα. Ως όρος, η προγραμματική μουσική καθιερώθηκε από τα Συμφωνικά Ποιήματα του Liszt, o οποίος όρισε μαζί με τον τίτλο του έργου και ένα "πρόγραμμα", ως πρόλογο, προκειμένου ο ακροατής να αντιληφθεί την ποιητική ιδέα του συνθέτη και να μην οδηγηθεί σε διαφορετικές ποιητικές αναπαραστάσεις. Άλλα διάσημα προγραμματικά μουσικά έργα είναι "Τέσσερεις Εποχές" του Vivaldi, η "Ποιμενική Συμφωνία" του Beethoven, η "Φανταστική Συμφωνία" του Berlioz, ο "Δον Κιχώτης" του R. Strauss, "Ο Μαλδαύας" του Smetana, "Το Καρναβάλι των Ζώων" του Saint-Saens, οι "Εικόνες από μια έκθεση" του Mussorgsky.

+1000

Stanley Cowell (5/5/1941 – 17/12/2020) Έφυγε και αυτός ο μεγάλος..... Παρακάτω άλλο ένα κορυφαίο έργο του απο τον ίδιο δίσκο του Max Roach Members Don't Git Weary (1968).

Πολύ καλό! Θα το δοκιμάσω. Ειδικά σε είδη μουσικής με αυτοσχεδιαστικά στοιχεία θα είναι πολύ εξυπηρετικό!

Δε ξέρω, με τη πρώτη συνεχόμενη ακρόαση για κάποιο λόγο μου έκατσε πολύ (όχι κακώς) στο αυτί η whole tone. Μπορεί απλά να κλειδώνει εύκολα το δικό μου το αυτί εκεί, που το λές και αμύητο στην ανάλυση αυτού του είδους οπότε λογικό... Έλα ρε συ τώρα, εξωφρενικό νούμερο.... Εδώ έψαχνα το Julian Bream - The Complete RCA Album Collection, κασετίνα σενιέ πενιέ που αποτελείται απο 60 CD και 1 DVD (υπερσπάνιο πλέον) και στο ebay το βρίσκεις ένα 600αρι. Αλλά αυτό μου φάνηκε πολύ λογική τιμή για τόση μουσική!

Wholetone-άκιας ο δικός σου. Ωραιότατος. Τα τρακς Looking at you, Rubric και Passageway απλά μα-γι-κά. Το ύφος/παίξιμο που είχε σε αυτά τα κομμάτια μου άρεσε πολύ περισσότερο απο τα άλλα τα σπιντάτα. υγ: τι φάση......?

Ωραία, μπράβο! Πάντως, χάριν συζήτησης, αν έλεγχες το delay time με ένα expression pedal (έχοντας ορίσει επιθυμητή ελάχιστη/μέγιστη τιμή), πράγμα πανεύκολο σε ένα DAW, θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει εξίσου σαν τα παραπάνω πετάλια. Για να μην αναφερθούμε στις δυνατότητες που ξεκλειδώνει αυτή η χρήση DAW συνδιάζοντας multiple layers, εφέ, λούπες που για να κάνεις με πεταλάκια.......καλά καλαμαράκια.

Case closed τότενες! (Όχι;)

Ξεκάθαρα. Αυτό που ξεπερνά και τα δύο είναι το EHX Superego που στα σωστά πόδια είναι εργαλειάρα. Ειδικά το Plus (στα 250) συμφέρει πολύ πιο πολύ απο το πιανοπέταλο. Νομίζω όλα τα παραπάνω που αναφέρουμε με φουζιο προσφέρουν αυτό που ακούμε στο τρακ σου απλά ποδοπατώντας κάτι.

Ωραίο, ντιζαϊνάτο, με μερικά features παραπάνω και πολύ ακριβότερο (σχεδόν τριπλάσια τιμή) αλλά ουσιαστικά κάνει την ίδια δουλειά με το EHX Freeze που ανέφερε ο @Ledge παραπάνω.

Έχω και εγώ το LX49 (αλλά όχι το plus). Είμαι πολύ ευχαριστημένος και δεν είμαι πληκτράς, το χρησιμοποιώ κυρίως για συνθέσεις σε DAW, πειραματισμούς, step input κλπ. Ισχύει το θορυβώδες release που ανέφερε ο @Alex Raptakis μιας και έχει πολύ πολύ δυνατή επαναφορά το πλήκτρο. Παρ'όλα αυτά, προσωπικά, δε με ενόχλησε ποτέ (ίσως γιατί δεν είμαι πληκτράς; πολύ πιθανόν)

@rgxinap και @Άγιος αυτά που γράφετε περι ανοιχτού κώδικα κλπ είναι πάρα πάρα πολύ ενδιαφέροντα και σίγουρα χρήζουν ενός νήματος για τη πάρτυ τους

Στο τέλος αμα γούσταρε την έσπαγε κι όλας τη κιθάρα. Τελείως ροκ οι δυναμικές του!

Έπος .-

Αν είχαν (κι άλλο) χιούμορ θα το λέγανε bra-narchy in the uk

Φανταστικός και απολαυστικότατος!!! Δώσε ψωμί στο λαό μεγάλε!

Σε πληροφορώ ότι αυτά τα δύο ακόρντα δένουν όλο το spice του κομματιού!!! Ξερή αλητεία!

ρε τους τύπους. hats off στο όλον.

Στα πρώτα 30" με είχε κερδίσει και ότι και να γινόταν μετέπειτα θα το (υπο)δεχόμουν με ανοιχτές αγκάλες. Κάτι lush συγχορδίες με τρεμολάκι (όπως στο 1:49) ήταν μαχαιριά στη καρδιά Πολλά πολλά πολλά μπράβο!!!

πωπω.....απο το 12:00 και μετά......φανταστικός.

Ωραιότατο και πιο ανάλαφρο από άλλα (με τη καλή έννοια). Θα μου άρεσε αντί για σετ τύμπανα μας έχει ένα shaker (όχι του φραπέ) ή το πολύ ένα τζαζ σετ τύμπανα με σκουπάκια χωρίς πολλά πολλά πιατίνια, toms κλπ. Νομίζω το μόνο που με πετάει πολύ εκτός είναι οι επαναλαμβανόμενες ισχυρές δυναμικές στα πιατίνια.... Κουράζουν και με αποδιοργανωνουν από το να απολαύσω τις εξαιρετικές μελωδίες και αρμονίες. Από χρόνο, για μένα, δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Πιστεύω, ότι στον ήχο των τυμπάνων αναφέρονται και οι υπόλοιποι (η μπότα judas priest- painkiller ?)