gmoukou

Μια κλεφτή ματιά μέσα απο τη κλειδαρότρυπα που αποκαλύπτει την ομορφιά του εσωτερικού κόσμου (σου). Πολύ του γούστου μου (αμφότερα ήχος και παίξιμο). Ευχαριστούμε που μας το εκμυστηρεύτηκες!

έτσι εξηγούνται όλα...... Εδώ και το insane σόλο του Brecker που συζητούν κάποια στιγμή:

καθόλου απίθανο, αναφέρει στη περιγραφή οτι ειναι δικό του transcription. Φυσικά αν το έχει βγάλει όλο με το αυτί μιλάμε για beast.

Ουαου. Βέβαια χάνει καπως αν λείπει ο Σον Μαρτιν που παρατάει τα ακουστικά του και φεύγει

Ω ενδιαφέρον. Για πες.

Για πήγαινε Project -> Project Setup και τσέκαρε το "start". Αν είναι στο 22" μηδένισέ το. Λογικά αυτό θα είναι, αν όχι θα έρθει το βαρύ πυροβολικό αργότερα να βοηθήσει ( @Alex Raptakis ακούς; )

αυτό που μου αρέσει σ'αυτό τον τύπο είναι οτι δεν είναι μόνο show off (ενω μπορεί) αλλά έχει και μπλα μπλα σοβαρό με ιστορικές αναφορές και insane λεπτομέρειες! ρισπεκτ.

τρελοί κανονικοί...

Εμένα πάντως μου άρεσε ο direct ήχος. Ίσως ήθελα ένα τσακ πιο μπροστά τη συνοδεία (ή πιο πίσω την άλλη) αλλά αυτά πραγματικά είναι ψιλά γράμματα. Μπράβο!

Εδώ και η, πιο εύκολη στην αφομοίωση, πιανιστική εκδοχή του θεατρικού έργου Relâche (1924) που οδήγησε στο Entr'acte. Πολύ ενδιαφέρουσες οι σημειώσεις του Βρετανού μουσικολόγου Robert Orledge στο "2016 Complete Satie Piano Works for Piano": "Satie planned the music for this deliberately provocative, "instantaneous" ballet with Francis Picabia very carefully, trying to balance the music of the two mirrored acts as closely as possible, and to match the entries and returns of the various dancers. Despite his use of popular (and sometime salacious) songs like "Le Marchand de navets" and "Cadet Rousselle", he planned each number to stand up to future scrutiny, as he had with "Mercure". Much of the music is again of a stylized music-hall nature, but there are some charming numbers, like the "Dance of the Revolving Door" (no 7), where the music does go round and round, and another quirkily chromatic waltz in no 10, which is itself linked to no 7 and recurs in no 19. The only numbers that are completely self-standing are no 15 and the curious "Wheelbarrow Dance" (no 18), which is Satie's only piece in 5/4 time (2+3). The Act 1 Finale shows that Satie knew Stravinsky's "Petrushka" as well as Debussy did, and there is no evidence of musical decline here, as many critics claimed after his death the following year." υγ: Στο πρώτο σχόλιο κάτω απο το βίντεο υπάρχουν όλα τα μέρη του έργου με το ανάλογο time stamp.

Εμένα σήμερα φτάσανε επιτέλους (χορδούλες μόνο) και με dhl παρακαλώ. Μάλλον λαχείο είναι (εκτός αν έχει η παραγγελία μέσα μια custom tele όπου εκεί στις στέλνουν το επόμενο πρωί και στις έχουν αρωματίσει κι όλα)

Έψαχνα αφορμή για να το ποστάρω αλλά όλο το ξεχνούσα. Εδώ ταιριάζει. Παρακάτω σύνδεσμος για τη ταινία μικρού μήκους Entr'acte (1924) σκηνοθετημένη απο René Clair και μουσική Eric Satie η οποία προβλήθηκε το 1974 στο Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία, ένα (ξε)καθαρό αβανγκαρντ Σουρεαλιστικό δημιούργημα με πολλές νέες για την εποχή τεχνικές, δημιουργήθηκε με σκοπό να παίζεται στο διάλειμμα ανάμεσα στα μέρη ενός θεατρικού έργου (εξού και ο όρος Entr'acte) και πιο συγκεκριμένα για το μπαλέτο Relâche (1924) του Francis Picabia πάλι με μουσική Satie. Στην ταινία εμφανίζονται μερικοί απο τα μεγαλύτερα ονόματα του Ντανταϊστικού και Σουρεαλιστικού κινήματος όπως Francis Picabia, Man Ray, Marcel Duchamp, Rene Clair, καθώς και οι συνθέτες Erik Satie, Georges Auric. Σχεδόν 100 χρόνια πρίν, αλλά ακόμα τόσο μπροστά.... (Πρώτη σκηνή ο Satie (καπελάτος) με τον Picabia να χοροπηδάνε και να βαράνε κανονιές απο τη ταράτσα)

φανταστικός.

Wow!

Ωραίες μικροαλλαγές έχει, πιο πιστές στην πιανιστική εκδοχή. ποια έκδοση να είναι άραγε; Όπως πάντα, βαθειά υπόκλιση. Αδιανόητος ήχος.

+1 Τι παίζουν ωρε τα χτήνη;;;;

Πάντως ομολογουμένως το έφαγα α-μά-ση-το! Κάποιος να με κατεβάσει απο το αγκίστρι.... Βέβαια να τα λέμε όλα, το γεγονός οτι το πόσταρε ο Ντιμ με λεζάντα νεβερ λαικντ δεμ ήταν ο τέλειος αντιπερισπασμός....

Α είναι οργανωμένο το έγκλημα και έχει και ψωμί μάλιστα! Έπος.

καλέ αυτό είναι κάργα fake, βγάζει μάτι!

Μινιμαλιστικό χειρουργείο. Όχι κάτι wow αν δε το βλέπεις αλλά ένα κάποιο ενδιαφέρον το έχει.

+1 Μπράβο ρε @roberto30, πολύ πολύ καλό!!!!

Εμένα πάντως παραφορτωμένο δεν μου φάνηκε.

Δεν ήταν άσχημα, απλά, συνθετικά, θα μου άρεσαν να υπήρχαν περισσότερο στο κομμάτι για να του δώσουν αυτή τη "σύγχρονη" γεύση παρά να είναι σαν μια ελάχιστη πασπαλισμένη τρούφα σε μια γωνίτσα. Όπως και να'χει μπράβο σε όλους τους συντελεστές και ειδικά σε σένα για το εντιτ. edit: "Το ακορντεόν (παλιά αγάπη) ήταν της τελευταίας στιγμής, προστέθηκε μόλις χτες και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ" και αυτό μαζί με τα ηλ. τύμπανα, το ξέχασα.