gmoukou

Λοιπόν, ανάμικτα συναισθήματα μεν, ωραία αλλά χλιαρή επίγευση δε, που ίσως δεν επέλεγα ξανά προς κατανάλωση. Μου αρέσουν οι ήχοι και οι χροιές/ηχοχρώματά τους αλλά θα μου άρεσε αν "πήγαιναν κάπου" και δεν είχαμε το ίδιο στατικό τοπίο. πχ στο 3:38 μπαίνει ένας νέος, πιο sharp, ήχος αλλά δεν μεταλλάσεται και τοπίο μαζί του, κάτι που θα μου άρεσε πολύ. Υπάρχει πολύ ενέργεια (θετικό), όπως στο τμήμα των κρουστών, αλλά δεν οδηγεί κάπου. Κοινώς, υπάρχει πολύ αυτοσχεδιαστική διάθεση, το οποίο εννοείται είναι καλό, αλλά σε μια μπάντα που αυτοσχεδιάζει, και δη τζαζ, συνηθίζουμε να ακούμε και μια αλληλεπίδραση των υπολοίπων πάνω στο εκάστοτε σόλο και τις δυναμικές του ή την πυκνότητά του. Αυτό δεν το έχουμε εδώ και λίγο μου ακούγεται σαν ένα backing track στο οποίο αυτοσχεδίασες απο πάνω. κίνδυνος δεν είναι μόνο το "να χαλάσει" αλλά και το να μείνει "άδειο" απο δημιουργικές ιδέες. Το κάθε κομμάτι θέλει το χρόνο του, να το ακούσεις και με καθαρό σε δεύτερο χρόνο για να δεις τι δουλεύει καλά και τι όχι, κλπ. Μη τα βιάζεις. Φτάνουν με τη μορφή του αυτοσχεδιασμού, το οποίο είναι ένα ωραίο περαστικό στοιχείο. Αυτό ναι, είναι. Θα έλεγα οτι είναι μια ωραία στιγμή να το εντάξεις/παντρέψεις στο στυλ που μέχρι τώρα σε έχουμε συνηθίσει. Επιμένω, μη τα βιάζεις.

Σε ευχαριστώ Γιάννη! Περί της κατανόησης, μη φανταστείς.... και εγώ που εξερευνώ αυτούς τους ήχους, πάντα χρειάζομαι χρόνο για να καταλάβω τι και πώς συμβαίνει... θα ψαχτώ για το σονοξ, ευχαριστώ πολύ! Έχουμε και τίποτα εναλλακτικό υπόψιν; (έτσι, γνώση να μαζεύεται)

Ωραίος συνθέτης, δε τον ήξερα! (και ο παίκτης εννοείται δυνατός)

Get a room και περίμενε να δει το ποστ ο @dimsonic

Είδα εδώ να διευθύνει ο Valery Gergiev και θυμήθηκα την εξωφρενική (γυρισμένη 1μιση ώρα one shot.... κατέχει τη κορυφή σε αυτό το θέμα) ταινία Russian ark (2002) του Alexander Sokurov. Όλο γυρισμένο στους χώρους του Ερμιτάζ... με ηθοποιούς, κομπάρσους, χορευτές, μέχρι και μια ορχήστρα υπο τη διεύθυνση του Gergiev, τόσο καλά οργανωμένους που δε χωράει ο νους.... Όποιος δε την έχει δει, και τον εμπνέει αυτό το ύφος, αξίζει.

φανταστικός. η κιθάρα τι φάση; baritone;

για το μάτι οχι εντάξει, απλά άσχετος επι τω μιξινγκ... μια το ανέβαζα μια το κατέβαζα, βαρέθηκα και το άφησα ως έχει (κάτι γύρω στο 55% θαρρώ...)

εγώ μετά τον σλο εγώ σίγουρα μετά τον κολ

Νέες για μένα μεν, αρχαίες δε... Το πρόβλημα μου, τελικά, είναι στις αναπτύξεις και το οτι δεν βοηθούσαν στο να αναδειχθεί μια σφιχτή δομή. Έτσι είπα να πιάσω το πράμα απο πολύ πίσω και ξεκίνησα με κάτι τεχνικές ανάπτυξης τύπου καθρέπτης, καρκίνος, μεγέθυνση, σμίκρυνση (και συνδυασμοί μεταξύ τους). Μιλάμε για μπαροκ καταστάσεις.... αλλά δε νομίζω οτι γίνεται αλλιώς (για το δικό μου μυαλό)... Έπιασα τον σλονιμσκι, που είχε άπειρο ενδιαφέρον, και κόντεψα να κάψω φλάτζα

ναι, ήταν λίγο παρεξήγησις γιατί αν ίσχυε θα μου τα είχες πει κατευθείαν.... όχι και με δυσκόλευε.... ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΛΕΜΕ. Βέβαια εδώ να πω ότι ακόμα αισθάνομαι πολύ δύσκαμπτο και αγαρμπο τον ήχο που παράγω με αυτές τις νέες για μένα τεχνικές αλλά που θα μου πάει...

Κατάλαβα. Ναι, δεν έκανα μαστερινκ (όχι ότι θα είχε αποτέλεσμα μιας και δε ξέρω να κάνω...). Αν έχεις καμία πρόταση τύπου mastering for dummies, ρίχτη να 'χουμε να ασχολούμαστε (λες και δε μας φτάνουν ολα τ' άλλα...) Χρησιμοποιώ το Waves grand rhapsody piano (και δω αν έχεις καμία πρόταση...). Ναι, πρέπει να έχω βάλει κάτι σε κομπρεσορα, για να διευκολύνω τη διαδικασία σύνθεσης, αλλά θα το ξέχασα έτσι πάνω στη φούρια της απελευθέρωσης θενξ όπως και να'χει!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την ακρόαση αρχικά αλλά και για τα πολύ καλά λόγια! Στράτο τι εννοείς με αυτό; θέμα με την κακή έννοια ή μουσικό θέμα; Γιατί το μουσικό του θέμα εκτίθεται κατευθείαν στην αρχή και στο τέλος ακριβώς πριν κλείσει. Νίκο όταν ευκαιρίσεις, για elaborate please. Αν είναι κάτι μέσα στις δυνατότητες μου να αρχίσω να το εντασω στις συνθέσεις. ακριβώς κάτω και λίγο αριστερά από τον Πουτσίνι! Πρώτη φορά με τέτοιου είδους αναπτύξεις, φοβήθηκα μη κουράσει κλπ Μου άρεσε σαν εργαλείο αλλά σίγουρα έχει αρκετά δύσκαμπτο χαρακτήρα αυτή τη στιγμή στα χέρια μου. Θέλει δουλειά. καλά τι περίμενες από τον κύριο Keela. Ρε αυτός μας αγοράζει και μας πουλάει όλους μαζί εδώ μέσα, noiz bundle φάση... ? Νταξει μην είμαστε πλεονέκτες, και στον από πάνω όροφο να πάει ευχαριστώ θα πω ? Άλεξ για elaborate και συ, ενδιαφέρον ακούγεται (είσαι γκουρού και συ, κάτι ξέρεις παραπάνω) αλλ(αλ)ού(μ) 100% Ευτυχώς δεν έχουν πιάσει να αναλύουν τις δημιουργίες μας οι ψυχολόγοι, ειδάλλως με το φτυάρι θα έρχονταν τα χάπια ?

Είσαι ωραίος. Πολύ ωραίοι ήχοι, ατμόσφαιρα και εξιστόρηση. Μαζί με αυτά, η απλότητα (με τη καλή έννοια) νομίζω πως το απογειώνει. Μη σταματάς να γράφεις. αν λάβουμε υπόψιν τον τίτλο "The Place We Grew Up" (που λογικά έχει σαν concept) νομίζω μόνο πετυχημένο μπορούμε να το πούμε.

Ρε Νικόλα, ωραία φωνή ρε! Να προτείνω να μας ρίξεις ένα 2024 remix/επανεκτέλεση/πεστοπωσθες? Θα το προτείνω, και γιατί όχι άλλωστε? Είσαι σοφότερος απο τότε, θα έχει ενδιαφέρον! (Δεν ακουμπάω μίξεις, ενορχηστρώσεις, συνθέσεις κλπ.... είναι τοπ)

Τα έχουμε ξαναματαπει... Ωραία πράγματα που αξίζει να ακούγονται και έρχονται μόνο μέσα απο επιμονή και υπομονή (να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμόνται οι γέροι). Μιας και είναι κλείσιμο κεφαλαίου, και με αφορμή τις ερωτήσεις του @Πάνος Χελιδόνης, ωραίο θα ήταν να συνοδεύεται το άσμα απο πληροφορίες.... πολλές πληροφορίες (ειδικά δεδομένου οτι υπάρχουν). Όπως και να 'χει, job well done Dim!

Ωραίοι ρε μάγκες. Ωραίο πράμα! Κάποια απο τα σχόλια τα ακούω, αλλά δε στέκομαι γιατί μιλάμε για home studio κατάσταση όπου αυτά, λίγο πολύ, θα υπάρχουν. Πάντως, αυτό που θα ήθελα να σχολιάσω, και το πιο σημαντικό για μένα, είναι οτι ακούω σοβαρή εξέλιξη μέσα απο τις συνεργασίες και την ώσμωση που δημιουργούν. Μπράβο σας. υγ: ωραία ριφάρα στο 1:10.

+1 σε ότι είπαν τα παιδιά από πάνω. Τυπικότατοι στο τομαν, παράδειγμα προς μίμηση, σε ό,τι προβλημα μου έχει προκύψει δεν χρειάστηκε δεύτερο μέιλ.... επιστροφή και αντικατάσταση (στη περίπτωση σου θα έκανα κουβέντα για λάμπα μόνο)

Τότε γιατί δε το λές "παλεύοντας με τον γείτονα" Σπύρο, φανταστικό. Τι να πω και γώ που δε το είπαν οι άλλοι.... respect. Ιδιαίτερη μνεία στο 2:01 - 2:04. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί και μου αρέσει τόσο πολύ ρε μπαγάσα;;;

Τι μαγική στιγμή στο 6:50 που σκάει το διακρότημα μεταξύ του Φα# της κιθάρας και της Φα(?) του κρουστού... αυτά μικρά αναπάντεχα δώρα όταν παίζεις είναι ανεκτίμητα...

Θα συμφωνήσω με κάποιους από τους προλαλησαντες. Το πιο ωραίο/ισορροπημένο και στα δικά μου αυτιά. Μάστορας.

Σωραίος ρε μάγκα. Αυτά τα αραχνοΰφαντα pads (?) στο 0:29-0:32, πινελιά! Αλήθεια, τι λέει η φωνή;

Αν και το άκουσα με τις επεξεργασίες και δεν έχω άποψη για την ανευ εκδοχή (που μικρή σημασία έχει) πολύ μου άρεσε. Μου θύμισε τα νιάτα μου που το μαλλί ήταν μακρύ και το καταχτύπι του ανεξέλεγκτο.

Δυνατό, όπως πάντα άλλωστε. Αν μου έλειψε κάτι, ήταν ένα σόλο μπάσο ή τύμπανα (που είναι πολύ του γούστου μου τα σόλο με σκουπάκια). Κατά τ' άλλα, keep the coming!

Οκ. Αν μου έμεινε κάτι απο το βίντεο, είναι η τελευταία σκηνή με τη σκιά και το νερό. Πολύ έξυπνο. Κατα τα άλλα, ακούγοντας το κομμάτι ανευ βίντεο δεν έφυγα "εντυπωσιασμένος". Τους λόγους του αναλύσατε και με καλύπτουν.