gmoukou

Τα οικογενειακά μετράνε;

Εγώ θα έβαζα χάλκινα πνευστά μόνο εαν το ρεπερτόριο μπορεί να τα υποστηρίξει γιατί είναι λίγο χαρακτηριστικός ο ήχος τους (ειδικά στα φόρτε). Τα ξύλινα έχουν ένα πιο ευγενικό και γλυκό ηχόχρωμα που μπορεί να κάνει πιο εύκολα blend στα ήδη υπάρχοντα όργανα. Σίγουρα θα επιδίωκα το φλάουτο για τον αέρινο ήχο του. Απο 'κει και πέρα μπορείς να συμπληρώσεις με κλαρινέτο σε Bb και όμποε (όμορφα μελαγχολικός ο ήχος του όμποε) για να συμπληρωθεί ένα τρίο ξύλινων ή με κλαρινέτο Bb και σαξόφωνο άλτο/τενόρο (ανάλογα την έκταση που θες). Προσωπικά, δε θα έβαζα 2 κλαρινέτα Bb, μου φαίνεται υπερβολή για αυτό το σχήμα (μόνο σε συμφωνικές ορχήστρες παίζουν διπλά ίδια όργανα) συν οτι περιορίζεσαι ηχοχρωματικά.

must see εξίσου και το επεισόδιο που έχει καλεσμένο τον Victor Wooten. Αξίζει το κάθε δευτερόλεπτο της συνέντευξης (αν γουστάρει κανείς σλαπιές αξίζει και για αυτό ) https://youtu.be/UkAowtHSEMA

Αυτό! Κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό να παίζεις κομμάτια που σε κάνουν να γουστάρεις, ακόμα και αν δεν βγαίνουν ολόκληρα σε πολύ καλό επίπεδο. Μην έχεις σα γνώμονα μόνο το πολύ εύκολο. Και εγώ με paranoid ξεκίνησα αλλά Παναγίτσα μου και αν το έπαιζα καλά.... ουρλιαζαν τα σκυλιά όσα τμήματα του όμως μου ακούγονταν σωστά με ανέβαζαν φουλ! Όπως και να'χει, να τολμάς. Πραγματικά δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

κορεκτεντ

Τρελός κανονικός με δίπλωμα....

παναγίτσα μου θα σηκωθεί ο ντεμπουσι απο τον τάφο και θα αρχίσει λιθοβολισμούς

+1

8:12 που μετράς του μακαρίτες και..... βγαίνει ο αναστεναγμός απο τα βάθη του ερέβους

Με αφορμή αυτό, δηλαδή τις Κρητικές Solo που αξίζουν προσοχής, έχω να πω οτι η Ελληνική μικροζυθοποιία τα τελευταία χρόνια έχει πραγματικά κάνει άλματα και η δοκιμή τους είναι must (και για το support φυσικά). Χθες ήπια μια Volkan Santorini Blonde Pilsner και μου έκανε εντύπωση η τόσο όμορφα διακριτική καπνιστή γεύση της (γενικά όπου βλέπω καπνιστό είμαι επιφυλακτικός γιατί εύκολα ισοπεδώνει...)

Huge...

Για μένα δεν υπάρχουν λέξεις που μπορούν να περιγράψουν επαρκώς το μεγαλείο του Bach. Απλά δεν... Τα Βραδεμβούργια κοντσέρτα έχουν τερματίσει τη φάση στη γη... Πραγματικά αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο και στο ορατόριο "τα κατά Ιωάννην πάθη" (bwv 245).

Εγώ αν δε δω review απο @gkourmoul1δεν πιστεύω τίποτα!

παρόλο που αναγνωρίζω ότι όντως είναι τέρας, αν θα μου έλεγες σήμερα το μεσημέρι έλα να δούμε μια μισάωρη συνέντευξη του με τον Beato θα έλεγα, μπαααααα βαριέμαι. ε...... κατουριόμουν τόσο πολύ και παρ' όλα αυτά δε πάτησα pause ούτε για αστείο. Α-πο-λαυ-στι-κό-τα-τος!

Στράτος ο Γκοτζίλας. Όταν ποστάρει κιθαριές και συμβουλές περι συμβίωσης τρομοκρατεί τα εγχώρια ύδατα! Φαντάσου τώρα που έφτιαξε και καινούριο πισί τι έχει να γίνει εδω μέσα....

Εύκολα ξεκινάει "tele vs strat" style σύγκρουση αυτή η ερώτηση Πιστεύω ότι αυτό εξαρτάται από το τι υφή γουστάρει ο καθένας. Το χαράζεις, θα στεγνώσει (όσο). Δε το χαράζεις, βγαίνει πιο ζουμερό. Παίζει μεγάλο ρόλο όμως και το περίβλημα. Μου έχει τύχει να ψήσω λουκάνικο με τόσο λεπτό περίβλημα (εννοείται συνθετικό, με πραγματικό έντερο δε μου έχει συμβεί) που με το πρώτο τσίμπημα του πιρουνιού για να το γυρίσω εξεράγη.... οπότε μονόδρομος η μη χάραξη. Εγώ, πάντως, το προτιμώ ζουμερό.

Όσο υπάρχει το j-bridge μη φοβάστε τίποτα. Εμένα όλα μου τα έχει γεφυρώσει και γλίτωσα τα ψυχοφαρμακα

Το καλό που του θέλουμε!

Adrian Belew λέω εγώ, η επιτομή του ασυνήθιστου (ίσως φταίει βέβαια και οτι όταν τον άκουσα πρώτη φορά ήμουν πολύ μικρός και χάζεψα.....) Αλλά..... τι να πρωτοβάλεις.....

Μπράβο μεγάλε, σωραίος! Παρ' όλο που το βίντεο κάνει τη δουλειά του 100%, με λίγο "γυάλισμα" (καλύτερες λήψεις, εναλλαγές ίσως με τη πεταλιέρα/ρυθμίσεις της κλπ) σίγουρα έρχεται σε top level. Το μόνο που με ξένιζε ήταν που άκουγα το φυσικό ήχο του χώρου και δη τις χορδές αλλά.....ψιλά γράμματα. Πολύ πολύ του γούστου μου οι συγχορδίες μεταξύ 0:40-1:50! Εκεί απο το 1:20 είναι κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι ή αυτοσχεδιάζεις;

Now we're taking. Αυτό μάλιστα! Για μένα, ο Ντεφάγια μαζί με τον Μπάρτοκ είναι το καλύτερο παράδειγμα μουσικής του 20ου αιώνα με ενσωματωμένα παραδοσιακά στοιχεία χωρίς αυτά να επισκιάζουν το σύγχρονο ύφος της εποχής (κάτι πολύ δύσκολο φυσικά). Γενικά πολλά έργα του Ντεφάγια γίνανε επιτυχημένες μετεγγραφές για κιθάρα όπως παρακάτω το The Miller's Dance από το μπαλέτο The Three-Cornered Hat: https://youtu.be/1cpH9yY8SOw

Νταξει, του ματς τακα τακα! Χάνεται όλη η μαγεία του Ντεφάγια κάτω απο αυτό το τόσο χαρακτηριστικά κλισέ κρουστό που, καλώς είναι συνυφασμένο με την ισπανική μουσική, αλλά εδώ δε χρειάζεται για να αναδείξει τις ρίζες και την ιστορία του έργου/σύνθετη. Παρακάτω σύνδεσμος με παρτιτούρα (ρισπεκτ) μαζι με το φανταστικό ιντερλούδιο που προηγείται (και χωρίς τακα τακα) Και εδώ η διάσημη και πολύ πετυχημένη μετεγγραφή που έγινε για δύο κλασικές κιθάρες ερμηνευμένη από τα τέρατα του χώρου Julian Bream και John Williams (όχι η αγαπημένη μου εκτέλεση, αλλά και μόνο για την ιστορική σύμπραξη αξίζει) https://youtu.be/Gbknmti1U6I

εμ γι' αυτό το παρέθεσα. Πάνω σε αυτό, μου έκανε τεράστια εντύπωση όταν άκουσα το παρακάτω που παίζει σε ακουστική κιθάρα και είπα "οκ.... τι νόημα έχει να ψάχνει κανείς τον ήχο του και τον εξοπλισμό του. εδώ μιλάμε για ψυχή..."

Μα πραγματικά! Εσύ που τον έχεις ψάξει καλύτερα μπορείς να μας πεις τι διάολο έκανε και ακουγόταν τόσο μη επιθετικός, γλυκός αλλά και με σοβαρή υπόσταση, ο ήχος του distortion του; Δηλαδή ακούστε διαφορά παρακάτω μεταξύ του ιδίου και του Gambale. (1:55 solo Gambale, 4:05 Holdsworth)

Κι όμως, αν παρακολουθήσει κανείς βίντεο από σεμινάρια, συνεντεύξεις κλπ θα δεί οτι όχι μόνο έλεγε τι, με τι, πως, γιατί.... ταυτόχρονα η ταπεινότητα του ήταν παραπάνω από υποδειγματική....