για να μη μείνουν λάθος εντυπώσεις ας επαναλάβουμε τον ΚΑΝΟΝΑ εν έτι 2015...
για να φτάσει "σωστά" ο ήχος της κιθάρας στο κοινό, είναι ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΑ ένα καλό δυναμικό μικρόφωνο, ένα μέτριο σύγχρονο PA σύστημα αναπαραγωγής και ένας ικανός ηχολήπτης...
τα όποια artifacts θα έχουν την πηγή τους είτε σε κακό εξοπλισμό, είτε σε ανθρώπινη αστοχία στην χρήση (και -συνολικά όμως για τον ήχο- και σε κακούς live χώρους)...
προσωπικά και με σεβασμό στους άπειρους στα περί ήχου, παίρνω το θάρρος να προτείνω μια άσκηση που έβαζα παλιά σε μαθητές μου και λογικά θα τους αλλάξει τον τρόπο που θα τον αντιμετωπίζουν ως "προσλαμβάνουσα*" πλέον...
α) ας διαλέξουν μια συνηθισμένη βδομάδα στην ζωή τους (δουλειά ή σχολείο, φαί, κακά, "κοκό" και νάνι)...
β) ας διαλέξουν επίσης μια καλή ηχογράφηση (audiophile κατά προτίμηση) ενός κομματιού που δεν τους αρέσει (αν είναι heavy fun ένα jazz πχ)...
και γ) ας το ακούσουν "κριτικά" και όχι προς τέρψη στο καλύτερο αναπαραγωγικό σύστημα που διαθέτουν, 3 απανωτές φορές, σε 3 διαφορετικές στιγμές της μέρας (όταν ξυπνούν, στη μέση της μέρας τους και πριν κοιμηθούν), από το πρωί της Δευτέρας ως και το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής...
μετά το πέρας της άσκησης και αφού αντιληφθούν την απόλυτη εξάρτηση του αυτιού τους από τις διαθέσεις ή απλά την φυσική κατάσταση του εγκεφάλου τους κάθε φορά (το ιδανικό είναι να μεσολαβήσει και κάνας καβγάς με την γκόμενα ενδιάμεσα), θα είναι πιο έτοιμοι όχι μόνο στο να αλλάξουν άποψη για κάποια επί μέρους δεδομένα περί ήχου που έχουν κωδικοποιήσει λάθος, αλλά και να δεχθούν το διαφορετικό ως ενδεχόμενο (τουλάχιστον) μέχρι να το κατανοήσουν...
αυτές είναι οι 5 δεκάρες μου...
* προσλαμβάνων -ουσα -ον [proslamvánon] Ε12 : κυρίως ως ψυχολογικός όρος προσλαμβάνουσες παραστάσεις, που υπάρχουν στη συνείδηση και που βοηθούν στην πρόσληψη νέων ανάλογων παραστάσεων...