npap

χα χα... μη το μπλέκεις με το παράδειγμα εδώ... και να συνεχίσεις να το κάνεις μέχρι να πετύχεις την ιδανική ισορροπία... δεν είσαι μακρυά άλλωστε... :)

Σπύρο δεν το έχω ακούσει ακόμα από ηχεία αλλά φαντάζομαι τι θα έχει συμβεί σύμφωνα με αυτά που περιγράφεις και λογικά θα έχει να κάνει με τις εξεζητημένες υπερβολές στα haas effect... και φυσικά δεν με πειράζει βέβαια καθότι έγινε επιτηδευμένα με εξτρεμ συνθήκες και τρόπους ως εγχείρημα... άλλωστε θετικό θάναι ακόμα κι αν είναι τόσο χάλια, γιατί θα χρησιμέψει ως παράδειγμα στο τι να αποφεύγεται (αναφορές έχω αρκετές στο κείμενό μου που μπορούν να αντιστοιχιστούν)... ;) ;D το σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε τα ακουστικά ως μοντέλο... αυτό θα το διαπιστώσεις όταν το ακούσω το βράδυ και σου αναλύσω τι πήγε στραβά... σε μια τέτοια περίπτωση φυσικά, αύριο θα προσπαθήσω να βρω ευκαιρία να το μιξάρω πλέον σε πιο σωστές συνθήκες (που επίσης αναφέρω παραπάνω) ώστε να μην βγουν βιαστικά και λάθος συμεράσματα... μέχρι τότε θα ναι χρήσιμο για όλους όποιος θέλει να προσπαθήσει να εξηγήσει τι τον χάλασε... μην ντρέπεστε... δεν θίγεται κάποιος σε τέτοια παραδείγματα... ίσα ίσα έτσι θα γίνει εποικοδομητική η κουβέντα... ;) ΥΓ. Φώτη όντως σκεπτόμενος εσένα, ήθελα πιο laid back αίσθηση αλλά από ότι λέει ο Σπύρος (που το άκουσε φαντάζομαι σε καλά ηχεία) θα τα έφαγε η μαρμάγκα... 8) ;D

tips αν τελικά "απαντήσετε" θετικά και το επιχειρήσετε - εκτός ενός καλού ζευγαριού ακουστικών, αναζητήστε και τον καλύτερο δυνατόν ενισχυτή για να τα οδηγήσει... γνώμονας η ουδετερότητα (δεν ψάχνουμε "μπάσα"... ψάχνουμε "σωστά μπάσα" σε ισορροπία με το υπόλοιπο φάσμα)... - να έχετε αν είναι δυνατόν, ένα ζευγάρι ηχεία "πρόχειρο" για εμβόλιμες συγκρίσεις και μικροδιορθώσεις στις πρακτικά εκφρασμένες "αδυναμίες" των ακουστικών... ας είναι και τα ηχεία του hi fi σας... αρκούν για άποψη στο panning, στους χώρους και για τον έλεγχο στα αποτελέσματα των ενδεχόμενων "παιχνιδιών" σας με την φάση... προσοχή μην παρασύρεστε... η διαδικασία να είναι ολιγόλεπτη για να μην φύγετε από το "συχνοτικό κλίμα" των ακουστικών ή κουράσετε-αποπροσανατολίσετε τα αυτιά σας... - όχι πολλές ώρες με τα ακουστικά στο κεφάλι... πολλά διαλείμματα και τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο ανά ώρα βγάζοντας τα τελείως.... δεν αρκεί το mute.... επίσης σε κάθε "σοβαρή" παραγωγή σας, επιδιώξτε την μία μέρα κάνετε το editing, την δεύτερη με ξεκούραστα αυτιά A/B συγκρίσεις με ηχεία και επαναπροσδιορισμό επεμβάσεων και μια τρίτη το τελικό mix (το "διαίρει και μίξαρε" ως πρακτική είναι το ανεκπλήρωτο όνειρο κάθε σοβαρού επαγγελματία στην Ελλάδα αλλά δεν ... εσείς όμως μπορείτε)... - μεγάλη προσοχή στις εντάσεις... ακόμα και στις μέτριες... ο εγκέφαλος συνηθίζει γρήγορα και ειδικά αν τα ακουστικά έχουν καλό ξεκούραστο ήχο, θα βρεθείτε γρήγορα να ακούτε πιο δυνατά από ότι πρέπει... εννοείται σε βουίσματα, αίσθηση κόπωσης, πονοκέφαλο κλπ αμέσως σταματάτε και αύριο πάλι... - όταν βγάζετε τα ακουστικά για το διάλειμμα κάθε φορά μην χαμηλώνετε την ένταση που φτάσατε να βρίσκεστε εκείνη την στιγμή... όταν τα ξαναφορέσετε τις περισσότερες φορές θα την αισθανθείτε δυνατή και θα χαμηλώσετε.... - φορτώστε στο DAW σας και ένα εμπορικό reference κομμάτι "σχετικό" με το είδος αυτού που επεξεργάζεστε και να το συμβουλεύεστε συχνά... θα σας βοηθήσει στο μέγιστο... δεν ξεχνάτε φυσικά ότι αυτό έχει ήδη επεξεργαστεί σε mastering studio οπότε κατεβάζετε πριν το volume του στον "στόχο" του mix σας... - δεν επεξεργαζόμαστε με EQ ένα track με wet σήμα...πάντα dry και κατόπι προσθέτοντας το ποσοστό reverb, αν χρειαστεί επεμβαίνουμε και στο EQ του (ή αν δεν έχει στο return bus που έχει ανατεθεί) και πάντα ελέγχουμε τα τελικό reverb time σε ηχείο (ή υπολογίζουμε ότι σε αυτό πάντα η αίσθηση του χώρου θα υπολείπεται).... ανάλογα κινούμαστε και στα delays.... ΥΓ1. ευχαριστώ ρε Σπύρο... άλλη μια φορά... ΥΓ2. σόρυ από όλους για το υπέρδιπλο "σεντόνι"... αν και θα ξέχασα και άλλα λόγω κούρασης... τυχερούληδες... έτσι κι αλλιώς όμως από τις επόμενες μέρες θα αραιώνω την συμμετοχή μου.... kouragio Έλληνες... ;) 8) επίσης ένα σόρυ ακόμα για τυχόν συντακτικά, ορθογραφικά, επαναλήψεις και λοιπά artifacts... τέτοια ώρα τέτοια λόγια...

εν αρχή... αν μου μίλαγε κάποιος (όχι πολλά χρόνια πίσω), για χρήση ακουστικών στο control ενός studio (ή και στο σπίτι), πλέον του editing ή ειδικών binarual* περιπτώσεων, θα τον αντιμετώπιζα επιεικώς με καχυποψία ως προς το επίπεδο της γνώσης και της εμπειρίας του... ο θαυμαστός και ιδιαζόντως περίπλοκος "φυσικός" τρόπος ακοής του ανθρώπου - με την καταλυτική σε αυτόν επίδραση του περιβάλλοντος χώρου μέσω ανακλάσεων ή απορροφήσεων - τις διαφορές φάσης από τους χρόνους άφιξης του σήματος στα αυτιά του, λόγω απόστασης, χωροταξικής προέλευσης, γωνίας πρόπτωσης στο "πτερύγιο" - την "ακουστική σκιά" που σχηματίζει το πρόσωπο ανάμεσα τους κλπ, καθιστά πλήρως διάφορη την ακρόαση μιας συνήθους στέρεο ηχογράφησης μέσω ακουστικών, μπερδεύοντας τους "κανόνες" που έχει μάθει για να αποκωδικοποιεί τα ακουστικά ερεθίσματα ο εγκέφαλος ... αποτέλεσμα ο σχηματισμός του "ειδώλου" πάνω από το κεφάλι αντί μπροστά απέναντι του, όπως και η πλασματική εικόνα των καταγεγραμμένων ή προστιθέμενων τεχνητών χώρων... αν συνυπολογίσουμε και το ότι η ηχητική ποιότητα των βατών σε τιμή ακουστικών (ειδικά ως προς την πιστότητα των χροιών των οργάνων) δεν ήταν ικανοποιητική, η χρήση τους σαν μόνιτορ σύστημα ενός stereo mix που θα προοριζόταν για ακρόαση από ένα ζευγάρι ηχεία, γινόταν απαγορευτική καθότι απείχαν από το να προσεγγίσουν την έννοια του αξιόπιστου reference... εν προκειμένω... θα μου πείτε και δικαίως... προς τι η ερώτηση λοιπόν?... ε, ευτυχώς γηράσκω αεί διδασκόμενος και επειδή τα θέσφατα μου έχουν τελειώσει, τον τελευταίο καιρό έχω βάλει νερό στο κρασί μου και σε αυτό το θέμα... όχι η φυσιολογία του ανθρώπου ως προς την ακοή, έχει παραμείνει η ίδια (η εν γένει ευτυχώς, γιατί για τις mainstream αποπροσανατολιστικές προσλαμβάνουσες ως ερέθισμα, η κουβέντα είναι μεγάλη), αλλά η τεχνογνωσία των εταιρειών έχει πολλαπλασιαστεί (καθώς έχουν γίνει και μεγάλες επενδύσεις στον τομέα λόγω της εσχάτης "μοδός") και οι drivers (μεγάφωνα) των ακουστικών έχουν εξελιχθεί πραγματικά, επιτρέποντας και σε φθηνά πλέον ζευγάρια να έχουν ικανοποιητικότατη ηχητική ποιότητα (δυσανάλογη προς το θετικό) απέναντι στα συμβατικά ηχεία ιδίας κατηγορίας τιμής... προσθέτοντας τα διαχρονικά κατά κανόνα προτερήματά τους, όπως η έλλειψη χρωματισμών λόγω μη αλληλεπίδρασης με τον χώρο ή της ίδιας της καμπίνας των ηχείων, την άψογη φασική συμπεριφορά τους, την ανάλυση και το συχνοτικό εύρος και την ομαλή απόκριση* των προορισμένων για monitor χρήση pro μοντέλων, έκρινα πως έπρεπε να πειραματιστώ εκ νέου με ένα mix που θα πραγματοποιηθεί έχοντας ως μόνιτορ αναφοράς ένα ζευγάρι ακουστικών.... το project... κατ αρχήν χρειαζόταν ένα κομμάτι... αυτή τη φορά έψαξα φιλότιμα για ένα γνωστό κομμάτι το οποίο θα έδινε αυτόματα στο πόνημά μου την εμπορική του έκδοση ως συγκρίσιμο μέγεθος, για την πιο εύκολη εξαγωγή συμπερασμάτων... δυστυχώς ότι βρήκα (ή μου έστειλαν και φίλοι από εδώ τους οποίους και ευχαριστώ) ως πακέτο isolated tracks το απέρριψα, κυρίως γιατί κατά κανόνα τα drums ήταν ήδη μιξαρισμένα σε stereo ή καθοριστικά για το αποτέλεσμα takes προσφέρονταν wet, οπότε δώρον άδωρον για επεξεργασία... στην απελπισία μου κατέληξα που αλλού?... στο γνωστό μου "θύμα" για αγγαρεία από το προηγούμενο θέμα Σπύρο (Jazzjoker).... αφού έδειξε για μια ακόμα φορά το μεγαλείο της ευγενικής του φύσης και δεν με έβρισε, στάθηκα 2 φορές τυχερός... το κομμάτι που διάλεξα από τα δικά του (Keeps On Raining), το είχε σε wav από mix που του είχε κάνει φίλος του επαγγελματίας ηχολήπτης στο studio και φυσικά σε ηχεία πράγμα που όπως καταλαβαίνετε ήταν ιδανικό για τον σκοπό μου... κατά δεύτερον, ο εξοπλισμός... το να χρησιμοποιηθεί ακριβός εξοπλισμός δεν θα ήταν κατά την γνώμη μου ιδιαίτερα χρήσιμο (αν και πιο εύκολο στην αποφυγή της όποιου βαθμού "έκθεσης" μου), καθότι ο βασικός μου στόχος, ήταν να διερευνήσω κατά πόσο θα μπορούσε ένα φθηνό ζευγάρι ακουστικών να γίνει εργαλείο στα χέρια (αυτιά:)) ενός "ερασιτέχνη" που δεν θα μπορούσε να διαθέσει τα πολλαπλάσια χρήματα για την απόκτηση ενός αξιόλογου monitor ηχείου (αλλά πολλές φορές και για τη διαμόρφωση του ανάλογου χώρου που θα το φιλοξενήσει χωρίς να υποβιβάσει τις πραγματικές του δυνατότητες)... έτσι επέλεξα τα Audio-Technica ATH-M40fs (έχω μιλήσει γι αυτά σε άλλο θέμα) που αποκτήθηκαν πριν κάποιους μήνες μόλις για 75€ (εντάξει δεν ήταν κανονικά τόσο φθηνά αλλά αγοράστηκαν σε τετράδα και στην αγορά η τιμή ήταν γύρω στα plus 100€ και αυτήν την κατηγορία αντιπροσωπεύουν...) βέβαια δεν παίζουν μόνα τους... χρειάζονται και μια ενίσχυση... η ευκολία μου θα ήταν εδώ ο πολύ καλός ενισχυτής ακουστικών του dac που χρησιμοποιώ τον τελευταίο καιρό για να ακούω μουσική αλλά θα ξέφευγα αρκετά προς τα "πάνω"... έτσι δοκίμασα την έξοδο των Cakewalk by Roland MA-150 micro monitor του γραφείου μου (150€)... ευχάριστα χρωματισμένος ήχος με τονισμένα χαμηλομεσαία, ελαφρώς υποβαθμισμένα μεσαία και γλυκά ψηλά και από ανάλυση άστο... χμ ωραίο και ξεκούραστο να ακούς (ειδικά κακές ηχογραφήσεις) αλλά όχι ότι καλύτερο για mix... κατέφυγα λοιπόν και σε μια lexicon Ωmega που υπήρχε εύκαιρη... εδώ πήγαμε στην άλλη άκρη... ελεγχόμενες χαμηλές αλλά υπερτονισμένα μεσαία και υψηλή περιοχή, τόσο που τα όρια της κούρασης σίγουρα θα ερχόντουσαν πολύ γρηγορότερα από το επιθυμητό, για τις "δύσκολες συνθήκες" που ήθελα να υποβάλω τον εαυτό μου στο τεστ.... μια όμως που ο ήχος που θυμόμουν μέσες άκρες (μια και δεν τις είχα δοκιμάσει ιδιαίτερα με ακουστικά) από διάφορες κάρτες στην κατηγορία των 100-150€, ήταν σαν συμπεριφορά κάπου ανάμεσα, αποφάσισα και τελικά χρησιμοποίησα και τα δύο διαθέσιμα μέσα, για να κρατήσω κάποια ισορροπία (αποτέλεσμα που θα εξομοίωνε ως συνισταμένη φαντάζομαι πολλές από αυτές)... τέλος ως DAW, το αγαπημένο μου Sonar και αρκετά plugins προσπαθώντας να αποφύγω τα πιο ακριβά (αυτή την φορά δεν βασίστηκα κυρίως στα WAVES)... στην πράξη... όπως είπα και παραπάνω ήθελα οι συνθήκες να είναι το κατά δυνατόν δύσκολες ώστε να ισοφαρίσουν τινά το όποιο "πλεονέκτημά" μου από τον μέσο χρήστη λόγω επαγγελματικής εμπειρίας... έτσι - τα απαραίτητα διαλείμματα ήταν μόλις ένα 5λεπτο και ένα 10λεπτο στις 7 περίπου ώρες που κράτησε συνολικά το όλον εγχείρημα (εσείς απαγορεύεται ακόμα και να το σκέφτεστε ως πρακτική... τα συχνά διαλείμματα είναι απαραίτητα)... - το original κομμάτι το είχα ακούσει βιαστικά μια φορά όταν το επέλεξα και για να μην επηρεαστώ μόνο μια φορά όταν μου το έστειλε ο Σπύρος με σκοπό να πάρω την μέση rms στάθμη για να μη ξεφύγω στην δική μου εκδοχή σε ένταση για λόγους σωστής σύγκρισης... - δεν χρησιμοποίησα παράλληλα κανένα ηχείο οποιουδήποτε τύπου σε καμία φάση... - υπερέβαλα στο editing με "κοπτοραπτική" δημιουργώντας νέo μέρος στο κομμάτι, άλλο φινάλε, κουρδίζοντας πρόχειρα την φωνή και φτιάχνοντας και fake back vocals στο ρεφραίν (δεν είχα το melodyne δυστυχώς και παιδεύτηκα με αμφίβολα αποτελέσματα :))... - χτυπώντας το "ευαίσθητο σημείο" στη διαφορά των δύο διαφορετικών κόσμων "έπαιξα" πολύ με ppDelays, διαφορές φάσης και haas effect σε φωνητικά και κιθάρες καθώς και διάφορους τύπους και χρόνων reverbs... - τέλος δεν φόρτωσα κάποιο από τα reference song μου για την "ευκολιά" μου που θάλεγε και η γιαγιάκα μου... η ώρα της κρίσης... με αυτά κι αυτά, τελείωσα (όπως θα έλεγε σε αυτή την περίπτωση και η Πετρούλα)... αυτή την στιγμή είμαι κομμάτια καθότι τελικά η διαδικασία γίνεται πολύ πιο κουραστική από τις συνήθεις συνθήκες... δεν θα μπω στον κόπο καν να ακούσω τι έκανα σε ηχεία (δεν το επιτρέπει η ώρα, αλλά έτσι κι αλλιώς έτσι που είμαι θα μπέρδευα άνετα τον συγχωρεμένο Lemmy με τον Πάριο στα ερωτικά του)... η original studio version https://app.box.com/s/zbetiydqzgvqospc92t4ib0uwmrtrx2c εκδοχή με mix αποκλειστικά με ακουστικά https://app.box.com/s/biitv3250z1j33pgai8ai8ps5fmv4r2p "safe mix" ακολουθώντας τα tips που αναφέρω παραπάνω περιορίζοντας τις εξεζητημένες επεμβάσεις... (η μόνη διαφορά, είναι ότι αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε η lexicon, της οποίας ο ενισχυτής έδινε πιο αξιόπιστα αποτελέσματα σε σχέση με τις επιμέρους εντάσεις... ως "ηχεία" για τις σκόρπιες μονόλεπτες A/B συγκρίσεις (στη μιάμιση ώρα περίπου που κράτησε η διαδικασία) χρησιμοποίησα ένα παλιό micro stereo panasonic και όχι μόνιτορ, γιατί υποτίθεται ότι αυτός που θα καταφύγει σε μια ανάλογη πρακτική για τα demo του, δεν θα έχει...) https://app.box.com/s/k8a5mzavack1bpe5l5fp1gi3y7wd52h8 (ιδανικά κατεβάστε τα, γιατί οι on line players δεν ενδείκνυνται για συγκρίσεις)... καλό είναι όπως σας ζήτησα και την προηγούμενη φορά είναι να τα ακούσετε "οριζόντια" ως ήχο και "κάθετα" μόνο στις θεωρητικές διαφορές των 2 κόσμων που ανέφερα αρχικά μια και δεν έχει νόημα αν σας αρέσουν ή όχι οι υποκειμενικές αισθητικές επεμβάσεις μου (Σπύρε ξέρω του άλλαξα τα φώτα του άσματος και αυτή τη φορά δεν θα το γλιτώσω το μπινελίκι αλλά μείνε ψύχραιμος pls... για την φουκαριάρα την .. "επιστήμη"...) ;D επίλογος... και επιστροφή στο βασικό ερώτημα... προσθέτοντας στην δική μου και δικές σας εμπειρίες, τελικά μπορεί να παραχθεί ένα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ DEMO με κύριο monitor ένα ζευγάρι καλά ακουστικά?

Γιάννης Πετρίδης Ιανουάριος 11 2016 11:57 Δεν αποτελεί πρωτοτυπία βέβαια το ότι ο David αγαπούσε την πατρίδα μας. Στις 3 μέρες που φιλοξενήσαμε αυτόν και τον φίλο του Iggy Pop μαζί με τον αξέχαστο φίλο Μίκη Κορίνθιο, ταξιδεύαμε για τρεις μέρες στους αρχαιολογικούς τόπους της πατρίδας μας και εκτός από μουσική, μιλάγαμε για την ιστορία μας και το πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει στην ιστορία όλου του πλανήτη. Εντυπωσιάσθηκαν και οι δύο, όπως και η γραμματέα τoυς που τους συνόδευε και ήταν στριμωγμένη μαζί τους στο πίσω κάθισμα του Austin, από την επίσκεψη στους Δελφούς και την απέραντη γαλήνη που προσφέρει το τοπίο και η θέα στο Σούνιο. Μέσα σε ένα μικρό Austin 1100, δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του ροκ, στην δεκαετία του '70, μας έδωσαν την ευκαιρία να ζήσουμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία που μένει αξέχαστη όσο διαρκεί η ζωή μας στον πλανήτη. Ήταν η εποχή που είχε κυκλοφορήσει το Young Americans και μου έλεγε για την συνεργασία του με τον John Lennon στο Fame, μια συνεργασία που είχε αποφασισθεί σε ένα πάρτι για μια νέα ταινία της Elizabeth Taylor. Iggy και David λάτρευαν την μουσική Soul, όπως εγώ και ο Μίκης και βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για όλα τα ιερά τέρατα της μουσικής που έγραψαν ιστορία στις δεκαετίες 50 και 60. Tον David, είχα την ευκαιρία να συναντήσω μερικές ακόμα φορές στην ζωή μου, στην Γερμανία από όπου είναι και αυτό το μικρό σε διάρκεια βιντεάκι από το YouTube και στην Αγγλία όπου είχαμε ατέλειωτες συζητήσεις για την μουσική και μου μίλησε για το είδωλο του που ήταν ο Anthony Newley και θυμόταν πόσο ντράπηκε όταν πήγε μικρός να του ζητήσει αυτόγραφο. Ο αθόρυβος τρόπος που έφυγε με αξιοπρέπεια από την ζωή κάνοντας μας δώρο ένα εξαιρετικό τελευταίο άλμπουμ, κάνει πραγματικά πιο μεγάλη την λύπη μας για την μεγάλη απώλεια. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη μουσική όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες να λατρεύονται υπερβολικά από τους φίλους τους, ενώ παράλληλα να μη γίνονται παραδεκτοί και να κατηγορούνται με τα χειρότερα λόγια από αυτούς που δεν τους συμπαθούν. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί πρωτοτυπία μόνο στη μουσική, αλλά συχνά συμβαίνει σε όλες τις μορφές της τέχνης και βέβαια στο σύνολο της κοινωνικής μας ζωής. Ο David Bowie στην περίοδο που βρισκόταν στην κορυφή της μουσικής επικαιρότητας, στις αρχές της δεκαετίας του '70, ήταν ο πιο λατρεμένος και ταυτόχρονα ένας από τους πιο αμφισβητούμενους καλλιτέχνες της εποχής του. Οι θαυμαστές του τον αποκαλούσαν προφήτη, σούπερμαν και ημίθεο, ενώ οι εχθροί του τον χαρακτήριζαν τσαρλατάνο, χωρίς ταλέντο. Ο ίδιος αντιδρούσε χαλαρά στη συμπεριφορά του προς εχθρούς και φίλους, λέγοντας ότι όποιος αξίζει θα συναντήσει τελικά αυτό που δικαιούται. Ο αμερικανικός Τύπος της εποχής, τον χαρακτήριζε μεγάλο ταλέντο, ενώ αντιθέτως στην πατρίδα του, τη Βρετανία, ένα από τα πιο γνωστά μουσικά έντυπα έγραφε ότι «σύντομα θα μπει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο που θα φιλοξενήσει την υποκρισία του». Η αλήθεια είναι ότι ο, γεννημένος στις 8 Ιανουαρίου (ίδια μέρα με τον Elvis Presley) του 1947, David Robert Jones, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα , είχε ενοχλήσει πολλούς με τους στίχους των τραγουδιών του και με την έντονα προβαλλόμενη, διπλής μορφής σεξουαλικότητά του. Ο πατέρας του δούλευε σε γραφείο δημοσίων σχέσεων και ο David αρχικά σπούδασε σε σχολή καλών τεχνών, την οποία εγκατέλειψε σύντομα για να ασχοληθεί με τη διαφήμιση. Παράλληλα, την ίδια περίοδο, έφτιαξε διάφορα συγκροτήματα, όπως οι Conrads, The Hooker Brothers, The Riot Squad, The Hype, Davie Jones With The King Bees, με τους οποίους κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια το 1964 με τίτλους Liza Jane και Louie Louie Go Home, The Manish Boys, στους οποίους έπαιζε κιθάρα και ο Jimmy Page και οι David Jones and The Lower Third. Η επιτυχία του συγκροτήματος των Monkees το 1967, στους οποίους συμμετείχε ο Αμερικανός συνονόματος του David Jones, τον οδήγησε στο να αλλάξει όνομα και να χρησιμοποιήσει το David Bowie and The Buzz. Μαζί με το όνομα των Tin Machine, που χρησιμοποίησε αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Bowie έχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 10 συγκροτήματα, συχνά με διαφορετικά ονόματα. Ανάμεσα στους φίλους του και συμμαθητές του εκείνη την εποχή ήταν ο γνωστός κιθαρίστας Peter Frampton, ο οποίος συμμετέχει σε αρκετές από τις πρώτες ηχογραφήσεις του. Μετά την κυκλοφορία ενός αποτυχημένου άλμπουμ, κυκλοφόρησε το Space Oddity το 1969, που συνέπεσε με την ανθρώπινη αποστολή στο φεγγάρι εκείνο το καλοκαίρι και την προβολή της ταινίας τού Stanley Cubric, 2001 Α Space Odyssey. Η τραγική ιστορία για τον αστροναύτη που δεν μπορούσε να επιστρέψει στη Γη, έδεσε απολύτως με την επικαιρότητα της εποχής. Η επιτυχία τού Space Oddity δεν είχε όμως συνέχεια και για 18 μήνες ο Bowie εγκατέλειψε τη μουσική, έμεινε για μερικούς μήνες σε μοναστήρι, έπαιξε στο θέατρο, παρακολούθησε μαθήματα παντομίμας και ασχολήθηκε με ένα εργαστήριο τέχνης στην πόλη του Beckenham. Η αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας για την τέχνη και η επιμονή της δισκογραφικής του εταιρείας, που απαιτούσε ένα νέο άλμπουμ βάσει του συμβολαίου τους, οδήγησε τελικά στο The Man Who Sold The World, το οποίο ηχογραφήθηκε με τη βοήθεια του κιθαρίστα Mick Ronson και του ντράμερ Mick «Woody» Woodmansey. Το άλμπουμ, που είχε για παραγωγό τον Tony Visconti, τον οποίο του είχε συστήσει ο φίλος του Marc Bolan, πήγε αρκετά καλά στην Αμερική, αλλά στην Αγγλία πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, με επακόλουθο να οδηγήσει τον Bowie στην πρόσληψη νέου παραγωγού και μάνατζερ και στην υπογραφή νέου δισκογραφικού συμβολαίου. Αυτές οι αλλαγές οδήγησαν στο άλμπουμ Hunky Dory, που ήταν αφιερωμένο στην πόλη της Νέας Υόρκης και τον Andy Warhol. Στο Hunky Dory, εκτός από το Changes, υπάρχουν τα τραγούδια Oh You Pretty Things, που έκανε επιτυχία, διασκευάζοντας το, ο Peter Noone των Hermans Hermits, το Queen Bitch, που ήταν αφιερωμένο στον μετέπειτα φίλο του Lou Reed και το συγκρότημά του, τους Velvet Underground, το Song Το Bob Dylan, για τον μεγάλο τραγουδοποιό, και το Kooks που ήταν αφιερωμένο στον γιο του Zowie. Την ίδια εποχή αποφασίζει να κόψει τα μαλλιά του και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματός του παρουσιάζουν μια εικόνα που θύμιζε αρκετά σκηνές από την ταινία Το κουρδιστό πορτοκάλι, την οποία όχι τυχαία είχε παρακολουθήσει ο Bowie αρκετές φορές. Η δύναμη του David Bowie δεν ήταν βέβαια η εμφάνισή του, αλλά η μουσική του και η κυκλοφορία τού επόμενου άλμπουμ, που ήταν το The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, το καλοκαίρι του 1972, και έκανε μόνιμη την παρουσία του στους κορυφαίους μουσικούς των τελευταίων 50 ετών. Το ενιαίο θέμα του άλμπουμ ήταν η ζωή ενός αστέρα του ροκ πέντε χρόνια πριν από την καταστροφή του πλανήτη, και τα τραγούδια που περιείχε έκαναν τον Bowie το ίδιο διάσημο όπως και τον Ziggy, που ήταν ο κεντρικός ήρωας στον δίσκο του. Τα άλμπουμ που ακολούθησαν, απλώς πιστοποίησαν το μέγεθος του ταλέντου του, γιατί ελάχιστα είναι τα ονόματα στον χώρο της μουσικής που κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τόσα σημαντικά άλμπουμ όπως ο Bowie, χωρίς βέβαια να υπολογίζουμε τον συνολικό αριθμό της δισκογραφίας του. Aladdin Sane (1973), στο οποίο υπάρχει μεταξύ άλλων και το Jean Jennie αφιερωμένο σε έναν άλλο φίλο του, τον Iggy Pop, Diamond Dogs, πολλά από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ ήταν γραμμένα για το μιούζικαλ 1984, που βασιζόταν στο ομώνυμο βιβλίο του George Orwell και τελικά δεν πήρε την άδεια από τους κληρονόμους του συγγραφέα για την πραγματοποίησή του (1974), Young Americans (1976) επηρεασμένο από την παραμονή του στη Φιλαδέλφεια και την ντίσκο, με τη συμμετοχή του John Lennon στο Fame, Station Το Station (1976), συμμετέχει ως αφηγητής στο Ο Πέτρος και ο Λύκος του Prokofiev, με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής της Φιλαδέλφειας, την οποία διηύθυνε ο Eugene Ormandy. Στο Βερολίνο παίζει στην ταινία Just Α Gigolo δίπλα στις Kim Novak και Marlene Dietrich, ενώ στην ίδια πόλη ακολουθεί η τριλογία των άλμπουμ που ηχογράφησε με τον Brian Eno, Low και «Heroes» (1977), Lodger (1979), που τον έβαλε στη νέα εποχή της ηλεκτρονικής μουσικής, Scary Monsters, με το Ashes Το Ashes, που ήταν η συνέχεια της περιπέτειας του Major Tom στο Space Oddity (1980), τον ίδιο χαρακτήρα θα χρησιμοποιήσει και στο Hallo Spaceboy το 1996, Let's Dance (1983), με τη συνεργασία του Nile Rodgers των Chic, άλλη μια ανανέωση και προσαρμογή του στη νέα μουσική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στη δεκαετία του '80. Ο Rodgers είχε πάρει μέρος στην επιλογή για τους κιθαρίστες που θα συμμετείχαν στο άλμπουμ του 1975 Young Americans, αλλά απορρίφθηκε. Στα διαλείμματα που μεσολαβούσαν στις ηχογραφήσεις στο Βερολίνο, ο Bowie επισκέφθηκε μαζί με τον Iggy Pop τη χώρα μας για διακοπές και στις τέσσερις μέρες που έμειναν εδώ, μαζί με τον Μίκη Κορίνθιο και το Austin Morris που είχα τότε, επισκεφθήκαμε πολλούς από τους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας συζητώντας συνέχεια για μουσική. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, σε μια νέα μας συνάντηση, ο Bowie μού επιβεβαίωσε ότι το πρότυπό του ήταν ο Άγγλος ηθοποιός και τραγουδιστής Anthony Newley. Ο Bowie έχει παίξει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως τα φιλμ The Man Who Fell Το Earth του Nicolas Roeg, Labyrinth, The Last Temptation Of Christ του Martin Scorcese, Twin Peaks: Fire Walk With Me του David Lynch, στο Prestige δίπλα στους Hugh Jackman και Scarlet Johansson, στην παραγωγή του BBC του Baal του Bertolt Brecht κ.ά. Άλλη μία από τις δραστηριότητες αυτού του χαμαιλέοντα του ροκ, που στις ελεύθερες ώρες του ασχολείται με τη ζωγραφική και την γλυπτική, ήταν το σάουντρακ για την ταινία του 1993 Buddah Of Suburbia. Η επιστροφή του μετά από 10 χρόνια αποχής και η θετική αποδοχή που είχε το άλμπουμ του The Next Day μας απέδειξε το μέγεθος της αξίας του και την διαχρονικότητα της μουσικής του. Λίγες μέρες πριν τον θάνατο του, την ημέρα των γενεθλίων του συμπληρώνοντας τα 69, μας εξέπληξε ξανά με το άλμπουμ Blackstar που τον παρουσίασε αρκετά αλλαγμένο να φλερτάρει με την τζαζ και να κυκλοφορεί ένα πραγματικά καλό άλμπουμ που συζητείται σε όλο τον πλανήτη, κάτι που ελάχιστοι στην ηλικία του θα μπορούσαν να πετύχουν.

και να συμπληρώσω στην διαφωτιστική διευκρίνηση του Γιάννη (γέρο μου τελικά στην Ελλάδα, αυτό το παραμύθι με τα watt έχει διαχρονικά απέθαντο δράκο ;D), ότι τα 120 db SPL αφορούν απόσταση ενός μέτρου από το ηχείο... ένα παραδειγματάκι για το λιανό του πράγματος... στα 150w που αναφέρθηκαν παραπάνω από τον Περικλή, αν το ηχείο έχει 90db ευαισθησία στο ένα μέτρο, θα παράγει (σε ιδανικές συνθήκες) γύρω στα 110 db SPL... σε ένα χώρο 250 τετραγωνικών, αν συνυπολογίσουμε την ρεαλιστική απόσταση από το κοινό (που υποδιπλασιάζει τα db) συν την ηχοαπορρόφηση 200 ευτραφών κατά κανόνα πατριωτών μας αλλά και τον έστω ψίθυρο τους (μη πω για τις γκαρίκλες τους) ως background noise, αυτό που θα φτάνει στα αυτιά τους θάναι κυρίως η απορία της συμβίας τους... "καλά αυτοί εκεί πάνω γιατί χτυπιούνται αφού δεν ακούγονται?"... και άμα θέλετε και τα 300w που τέθηκαν ως άνω όριο, αυτός ο διπλασιασμός των watt θα μας δώσει μόλις 3db παραπάνω... πήγαμε στα 113 στο ένα μέτρο και άντε "φτιάξε" εσύ την κυρία να κουνήσει το κορμάκι της... ;) 8) ;D

σε πρώτη φάση ξεκίνα με το ηχείο που σίγουρα "λείπει"... ως καλούς compressor σε ένα εύρος τιμών ανάλογων με το setup σου, θα σου πρότεινα τους κάτωθι: Alesis 3632 http://www.thomann.de/gr/alesis_3632_compressor.htm DBX 166 XS http://www.thomann.de/gr/dbx_166_xs.htm και αν μπορείς να ανέβεις λίγο παραπάνω αυτόν (που σου προσφέρει παράλληλα και έναν καταξιωμένο επεξεργαστή σήματος που σου δίνει εξτρά ηχητικές επιλογές)... BBE Maxcom http://www.thomann.de/gr/bbe_maxcom_kompressor.htm τώρα αν κρίνεις απαραίτητο και ένα EQ, θα σου πρότεινα (αν και όχι 1U) το εξαιρετικό για τα λεφτά του και με πολλές δυνατότητες Behringer FBQ3102 Ultragraph Pro http://www.thomann.de/gr/behringer_fbq3102_ultragraph_pro.htm και μην κάνεις βιαστικές αγορές... βήμα βήμα και ιδανικά (όπου είναι δυνατόν) try before buy...

αυτό που αρχικά σου λείπει είναι να καθορίσεις κατά το δυνατόν τι είναι για σένα ο "τέλειος ήχος"... κάτι που όπως φαντάζομαι καταλαβαίνεις είναι ορισμός της υποκειμενικότητας... χωρίς την παραμικρή διάθεση ελιτίστικης προσέγγισης στο θέμα σου, σε μένα π.χ. το σετάπ σου είναι μακρυά από το να πλησιάσει έστω τον "τέλειο μου ήχο" (χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να παράγει "καλό ήχο" που κατά περίπτωση μπορεί να καλύψει άνετα τις ανάγκες μου ή ότι για σένα δεν είναι "θεμιτό" να είναι "τέλειο")... τώρα στην πράξη κατά κανόνα (και υποθετικά πάντα), ένας καλός κομπρέσορας θα "δέσει" το σύνολο και θα βελτιώσει τις δυναμικές (κυρίως αναδεικνύοντας χαμηλά περάσματα στα φωνητικά στην περίπτωσή σας)... επίσης ένα γραφικό EQ με αρκετές μπάντες μπορεί να βοηθήσει ειδικά σε προβληματικούς ηχητικά χώρους αλλά και στον γενικό "χαρακτήρα" του συνόλου... τέλος αν ένα ART Tube MP έχει τόσο θετική επίπτωση στα αυτιά σου, σίγουρα μια καλύτερη multi mic προενίσχυση θα βελτίωνε το αποτέλεσμα (με αυτή την λογική όμως γιατί να μη πας σε μια καλύτερη κονσόλα ας πούμε κ.ο.κ.)... ξέρω δεν σε βοήθησα ιδιαίτερα, αλλά ελπίζω να σου έδωσα μια "όψη" της πολυπλοκότητας του αρχικού ερωτήματος σου, που κυρίως καθορίζεται από την δική σου υποκειμενική "πραγματική ανάγκη" (για να μην πετάξεις λεφτά σε άσκοπες "ίσως" για τα δεδομένα σου) αγορές... ΥΓ από τα γραφόμενα σου συμπεραίνεται ότι χρησιμοποιείτε ένα μόνο ElectroVoice ZLX 12P... αν δεν είναι "συντακτικό λάθος", η απόκτηση ενός δεύτερου ως πρώτη κίνηση είναι εκ των ουκ άνευ ...

το guitar rig ως standalone το "τρέχεις" με τους ίδιους drivers στην κάρτα σου με αυτούς στο daw?... γιατί αν στη μια περίπτωση χρησιμοποιείς asio και στην άλλη κάποιους multimedia (πλην wasapi) που "περνάνε" από τον μίκτη των windows η διαφορά δικαιολογείται εξ αυτού και μόνο...

πραγματικά πολύ καλή προσομοίωση για τα μέσα που χρησιμοποίησες... ΥΓ. θα σου πρότεινα πριν το reverb να πρόσθετες και κάποιες αρμονικές με το nXtasy της Crysonic... αξίζει να το δοκιμάσεις και πιστεύω θα σε βοηθήσει για το κάτι παραπάνω (και σε αυτή αλλά και σε άλλες περιπτώσεις)...

μου ξύπνησες γλυκές αναμνήσεις... το πρώτο γρουπ μου είχε 3 τραγουδίστριες (εκ των οποίων η μια καριερίστα του ενδέχνου τη σήμερον), μια κλασική κιθάρα με τέσσερις χορδαί (είχαμε πάρει και τις άλλες δύο αλλά δεν ξέραμε να τις περάσουμε και έτσι κι αλλιώς ο "κιθαρίστας" έπαιζε μελωδίες σε μία), ένα ακορντεόν (που κανείς δεν ήξερε να παίζει βεβαίως, αλλά το κουβάλαγε ένας ταλαίπωρος που το είχε βουτήξει από τον παππού του, επειδή γούσταρε τη μια τραγουδίστρια) και μένα στα "νδραμς" κοπανώντας την θήκη του (επειδή γούσταρα τις άλλες δύο)... 8) ΥΓ σε μας τα ταπεράκια από τις μαμάδες μας ήταν γεμάτα κεφτεδάκια και λοιπά κοιλιοσέβαστα άγια σκευάσματα, που τα καθιστούσαν απριόρι ιερά... άλλωστε κι αυτά αρκετά βάσανα είχαν, παρευρισκόμενα ακουσίως σε εκτελέσεις (στα δύο μέτρα) του Σωκράτη εσύ σούπερ σταρ και λοιπώνε σουξέ τσι εποχής από εμάς... να τα βαράω κι από πάνω? ;D ;D ;D

να σας ζήσουν, να τα χαίρεστε μέσα από μια καλότυχη και δημιουργική ζωή τους... edit: και περιμένουμε ανάλογες photo :)

με τον άρχοντα άμα γνωρίζεις το στόρυ δεν είναι το ίδιο βέβαια, αλλά στο Body Double η επανάληψις είναι μήτηρ πάσης λαγνείας... Ντέμπορα και Μέλανι τι να λαίμαι τώρα... όποτε την επαναλαμβάνει το tv, εγώ πιστός... 8);D

Καλή χρονιά στην ομήγυρη με εκπληρωμένες επιθυμίες και ανάλογη υγεία προς απόλαυση τους...

και στα cover δε μασάω... :)

καλησπέρα Γεώργιε... το Steal Your Face από τα αγαπημένα μου...

γεια σου και σένα Στράτο... με έχετε φτιάξει με το best of...:)

+1

εν αρχή (ως κιθαρίστας)...

όσο (κατά κανόνα δυστυχώς ακόμα) η έννοια της "επιχείρησης" στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με το "απαίδευτο" εμπόριο, με μόνο κριτήριο το "άκοπο" κέρδος, τόσο οι ανάλογες κουβέντες μας θα γίνονται όλο και πιο αμήχανες... εδώ τόσα χρόνια κρίση και εμείς ακόμα ανοίγουμε επί το πλείστον καταστήματα της μοδός (όπως κάποτε video club), κομμωτήρια και σουβλατζίδικα... τι να λέμε... ::) ΥΓ. έχοντας περάσει από θέση που με κατέστησε ικανό να γνωρίζω εκ των έσω αθέμιτες πρακτικές (πέραν της υποψιασμένης φήμης), όσο σκέφτομαι πόσες θυγατέρες αντιπροσώπων και εμπόρων έχει προικίσει (μέσω των αισχρών υπερκερδών των πατεράδων τους) ειδικά η γενιά μου, με πιάνει απελπισία... και πια όταν ακούω και από τους σύγχρονους μεσσίες την λέξη καραμέλα "ανάπτυξη", μου ξεφεύγουν πνιχτά κακαρίσματα σαν τον Κωνσταντίνου στην ταινία και ανησυχώ... 8) ;D

προσωπικά πάντως σε ανάλογο δίλημμα (και χωρίς δεύτερη σκέψη), θα προτιμούσα να μην "στηρίξω" τον Έλληνα μεταπωλητή, αλλά με τα "νταβατζιλίδικα" 100€ θα έπαιρνα ένα ελληνικό πετάλι για να στηρίξω (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πλέον) έναν Έλληνα κατασκευαστή ας πούμε... ή αν δεν το χρειαζόμουν θα έκανα ένα service στην κιθάρα μου σε Έλληνα τεχνικό... ή θα έβλεπα μερικά live Ελλήνων μουσικών.. ή στην τελική υπάρχει και το χαμόγελο του παιδιού... και οι γιατροί δίχως σύνορα και... και... και... ;) :)

πολύ ωραία θέματα Φώτιε και πολύ ωραίοι ήχοι εις τας γκιτάρας... τώρα η ισορροπία μεταξύ των είναι και θέμα άποψης οπότε ντούκου (βέβαια ένα γενικό glue compression στο buss θα βοηθούσε το καλύτερο "δέσιμο")... συνολικά για home demo είναι αξιοπρεπέστατο, σε βρίσκω ηχοληπτικά σε ικανοποιητικότατο επίπεδο (συνυπολογίζοντας και τα "μέσα", παίρνεις και μόρια) και δεν βρίσκω κάτι να γκρινιάξω με όρεξη χωρίς να γίνω υπέρ του δέοντος αυστηρός... γερνάω μάλλον... ;D ΥΓ. αυτό το κ@λόπαιδο ο ντράμερ τι σου είχε κάνει και τον έβαζες τιμωρία?... βγάζε τον μωρέ τον έρμο όξω από το πηγάδι... μου είπε ότι δεν θα το ξανακάνει... α και ρίχνε του και κανά ξεροκόμματο... τον βρίσκω λίγο thin... :P ;D