npap

ο μεγάλος και λοιποί διάφοροι (αυτόν δεν τον λέω ούτε για πλάκα άμπαλο... ποτέ δεν ξερς με τσι μαφίαι)... :) και Ella μ' χωρίς λόγια... :)

αγαπημένο... γεια σας -αροι

;D ;D ;D

πάντως ωραία ευκαιρία να ξανακούσω κομμάτια των άμπαλων από μπαλαδόρους...

πάντως η "δική" μου "ΤΕΡΨΗ" (ο βασικός στόχος των απανταχού εκφραζόμενων μέσω της μουσικής), ΟΥΔΕΠΟΤΕ απασχολήθηκε με το αν την τρίχα κάγκελο μου την σήκωσαν οι "άμπαλοι" Beatles, o μπαλαδόρος Miles ή τα ψιλοφάλτσα ισοκρατήματα κάποιων γιαγιάδων που τους πλένουν τις φανέλες σε ένα ρυάκι στο Πωγώνι... ::) η ανάγκη μιας τέτοιας κουβέντας σε δεύτερο χρόνο (πλέον του αυταπόδεικτου), μάλλον με τα λογής λογής "κόμπλεξ" που κουβαλάμε οι πάσης φύσης μουσικοί (καλοί και κακοί) έχει να κάνει... και φυσικά πάντα με τα αλά καρτ reference point που βολεύουν τον καθένα μας... ΥΓ. μα τόσες σελίδες σε μουσικό φόρουμ να συζητιέται η καλλιτεχνική αξία των beatles με πρόσχημα την (στείρα στην πράξη από κάλλος) "τεχνική" των μελών τους?... με ξεπερνάει... θα μου πεις κάποιοι αμφισβητούν ότι η γη είναι στρογγυλή και πρέπει να τους σεβόμαστε στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης... οκ!... το πρόβλημα τους όμως που θα προκύψει από την "καθήλωση" τους στο λαγούμι τους από τον φόβο μη φτάσουν στα άκρα και "πέσουν", πρέπει να (προσπαθεί να) τους το λύσει κάποιος ή όχι?...8) edit αυτό!...

πάντα με άγγιζε αυτό το κορίτσι...

αλίμονο (kate me :)) αν μια εταιρεία μετά από πετυχημένη πορεία 30 χρόνων, και μάλιστα λίγο μετά από επιτυχημένη εξαγορά της κατά την οποία "ξετινάχτηκαν" οι οικονομικές της δυνατότητες και προοπτικές, ανακάλυψε ότι οι "μισθοί" θα τη ρίξουν έξω... ή ξαφνικά ανακάλυψε το θέμα της πειρατείας και αυτή μπήκε εκ νέου στην εξίσωση βιωσιμότητάς της ώστε να κλείσει εξ αιτίας της... απλά δεν θα εξαγοραζόταν (πλην περίπτωσης "θαψίματος" ανταγωνιστικού προϊόντος).... ;) από την άλλη αυτό που μου επισήμανε προ ολίγου φίλος επί των οικονομικών που πέρασε (και πριν του πω πολλά), είναι να κοιτάξω προς την διοίκηση... άλλαξε ας πούμε κάποιος επί χρόνια διευθύνων σύμβουλος που καθόριζε την πολιτική της?... χμ!!! ρε λες?... μπας και κάνας (που δεν το χε το άθλημα) "βεζίρης έγινε χαλίφης στην θέση του χαλίφη"και αδυνάτισε και η θέση της εταιρείας στα νέα σχήματα που ενσωματώθηκε χωρίς "σθεναρή" πλέον υπεράσπιση της απέναντι στους γνωστούς άγνωστους "χαρτογιακάδες" που προαναφέρθηκαν στο αρχικό μου post?... με ένα σύντομο γουγλινκ ιδού: "...Effective 1 July 2012, Greg Hendershott resigned as CEO, after 25 years with the company. Michael Hoover, previously Executive Vice President of Products, became President, effective 1 July 2012. On December 6th, 2013, Roland sold all their shares of Cakewalk to Gibson Brands. Cakewalk will continue to operate in Boston, developing products for the Cakewalk brand along with joint products with TASCAM. ...On November 17, 2017, Gibson shut down day-to-day operation of Cakewalk in order to align better with the parent company's business direction. During a transitional period after this shutdown, Cakewalk's servers will continue to be operational for users of the Cakewalk software, while software updates will be stopped..." μάστα... δικό σας... ;D εφόσον μπορώ να θυμηθώ στα τόσα χρόνια που ασχολήθηκα μαζί της, η εταιρεία στηρίχθηκε πάντα στο επαγγελματικό της προϊόν... την "ναυαρχίδα" της, cakewalk pro μετέπειτα Sonar... επί το πλείστον τα υπόλοιπα προιόντα της ήταν ή cut εκδόσεις του (που φυσικά απευθύνονταν στην consumer αγορά) ή κάποια που αποτελούσαν μέρος (plug in κλπ) της κορυφαίας έκδοσης και (why not) δίνονταν και ως ανεξάρτητα... ακόμα και το Cakewalk Guitar Tracks Pro όμως που απευθύνθηκε απ ευθείας σε ερασιτέχνες (παρ όλο το pro στον τίτλο) βασιζόταν στον κώδικα του DAW χωρίς σοβαρό έξτρα κόστος έρευνας & ανάπτυξης... επιμένω λοιπόν ότι η πειρατεία δεν έπαιξε πρωταρχικό ρόλο... κι αυτό είναι διαπίστωση λογική κι όχι υπεράσπιση της "κλοπής" (με μπολντ ;D) όπως περίπου μου αποδόθηκε... ::) ;D επίσης προφανώς δεν συμφωνώ ότι τα λεφτά που περίμεναν από την παράπλευρη αγορά θα έπαιζαν άξιο λόγου ρόλο στο θέμα της ίδιας της ύπαρξής της... σε αυτά βέβαια που δεν μπορώ να διαφωνήσω (μια και είναι τόσο "γενικά" που εμπεριέχουν εξ ολοκλήρου και τις θέσεις μου χωρίς να τις αντικρούουν) είναι ότι "... το θέμα είναι σύνθετο..." και ότι "...Το software είναι παράξενο πράγμα, επενδυτικά μιλώντας..."... ;)

αυτό είναι το ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ (τουλάχιστον όχι ως υπεραπλουστευένος κύριος λόγος) για όσους "ξέρουν" την περίπτωση... o Hendershott που ίδρυσε την αρχική Twelve Tone Systems αποφάσισε να αφήσει "γυμνό" (με έναν απλό κωδικό να παίζει παντού) το λογισμικό Cakewalk που πλάσαρε στην αγορά... για λόγους προώθησης προφανώς, καθότι η "πειρατεία" ήταν είναι και θα είναι μια άριστη μορφή "πλάγιας διαφήμισης", απλά ανεξέλεγκτη ως προς το τελικό πρόσημο... αντί λοιπόν να το "πατρονάρει" με συστήματα προστασίας, ουσιαστικά το άφησε ελεύθερο και μπορούσε να το έχει ο καθένας πλήρως λειτουργικό χωρίς καν φόβο για "αστοχίες χακαρίσματος"... και την "στρατηγική" αυτή ακολούθησε και η νέα εταιρεία αλλά και η Roland όταν την εξαγόρασε και η Gibson με την σειρά της μέχρι πρότινος... ε λοιπόν κύριοι (και κυριες και κυρίες), η επιλογή τους (και το ότι τους βγήκε ΛΑΘΟΣ) ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ τον επαγγελματία (που για χ λόγους φορολογικούς αλλά και support) έτσι κι αλλιώς είναι υποχρεωμένος (πλέον και της ηθικής του στάσης γενικά) να πληρώνει... ο γιαπάκος οικονομικός (άσχετος φαντάζομαι με το αντικείμενο) υπαλληλάκος λοιπόν, που αποφάσισε με τα δικά του καθαρά οικονομικά κριτήρια να εισηγηθεί σε πρώτη φάση να κλείσει το συγκεκριμένο project κι όχι κάποιο άλλο, δεν με ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ ως πελάτη, παίζοντας στην πλάτη μου ένα ρίσκο που δεν του βγήκε... πως να το κάνουμε... ας πρόσεχε (όπως κι εγώ θα προσέχω απέναντι στην εταιρία πλέον)... τώρα το αν κάποιον(ους) ενόχλησε ο χαρακτηρισμός "χαρτογιακάς" στον(ους) εν λόγω, δεν θα το σχολιάσω καν... απλά θα επαναλάβω την αρχική μου ρήση χωρίς φόβο και πάθος τρολαρίσματος γιατί δεν τσιμπάω πια... ;) (συμπληρώνοντας αυτή τη φορά το αυτονόητο) και να προωθήσουν στην αγορά "καλύτερα" ένα από τα αξιολογότερα στο είδος του λογισμικό συνεχίζοντας την εξέλιξή του... η "αντικειμενική" αξία του τους "εκθέτει" αν μη τι άλλο σε σχέση με τον ανταγωνισμό τους που συνεχίζει ακάθεκτος...

σε νοιώθω Κώστα... μετά το cubase στον atari στα τέλη των 80s και ένα πέρασμα στον mac και το logic, από τις αρχές των 90s παραμένω πιστός από τις πρώτες εκδόσεις cakewalk έως και σήμερα... ας ελπίσουμε οι χαρτογιακάδες να έρθουν στα ίσα τους... >:(

για την περίπτωσή σου και για τα μέσα που διαθέτεις οι φίλοι μου σε κάλυψαν ως προς τις επιλογές σου... καθαρά εγκυκλοπαιδικά τώρα , αν βρισκόσουν σε ένα studio, για να "λειάνεις" με φυσικό τρόπο τα artifacts που αναφέρεις η πρώτη σου επιλογή θα ήταν να δοκιμάσεις κάποια "λαμπάτα" μικρόφωνα από τη "συλλογή" σου... μια καλή και σχετικά φθηνή λύση το κλασικό πια K2 της Rode...

μπορεί να μην ήταν ο "μεγαλύτερος" αλλά ήξερε να φτιάχνει "ατμόσφαιρες"...

αυτό και μένα με ενοχλεί αρκετά...

όντως ευχάριστη έκπληξη μια και το αποτέλεσμα προσπερνώντας τις "ευκολίες" που προσφέρει μια "πιασάρικη" (πόσω μάλλον και δημοφιλής ήδη) μελωδία, φανερώνει γρήγορα ότι έχει πέσει πολύυυυυ δουλειά και ψάξιμο ξανά και ξανά μέχρι κάποια στιγμή να πείτε "φτάνει" τι άλλο θα χωρέσει... ;D η παραγωγή λίγο “thin” για τα γούστα μου… δεν ξέρω τι υλικό είχε ο υπεύθυνος για το mastering αλλά με άφησε με την αίσθηση ότι μπορούσε κάτι καλύτερο ως προς αυτό… αλλά γενικά χωρίς κάτι προς “ψόγο” (πλην ίσως κάποιων υποκειμενικών παρατηρήσεων στα πλαίσια της άποψης και του γούστου που δεν έχουν νόημα σε ολοκληρωμένες δουλειές)… εν πολλοίς μια χαρά και δύσκολα θα βρεθεί μέσος ακροατής να παραπονεθεί… ;) από τα κομμάτια που ενώ το είδος δεν θα χωρούσε σε κάποια playlist μου, ήδη το έχω ακούσει 3 φορές... :) ΜΠΡΑΒΟ σε όλους τους συντελεστές λοιπόν με μια ιδιαίτερη μνεία σε όσους εμπλάκηκαν στην ενορχήστρωση… ΥΓ. κάποια περάσματα στις κιθάρες μου θύμισαν έντονα τον SF… τόσο που έψαχνα μήπως και τον βρω κάπου στα credits… ;D

όταν η κρυμμένη στην λεπτομέρεια τελειότητα της έκφρασης ξυπνά παροπλισμένες ζήλιες... 8)

"αντικειμενικά" όχι αυτό που θα πρόκυπτε από την πλήρη αξιοποίηση του ηχείου από έναν σύγχρονο του ενισχυτή (όπως ο απόλυτα ταιριαστός του νέος φθηνός best buy Onkyo | A-9010).... απ΄την άλλη "υποκειμενικά" (και χωρίς φόβο και πάθος ;D) θα μπορούσες κάλλιστα να μείνεις ικανοποιημένος (ειδικά αν δεν έχεις το ανάλογο reference για σύγκριση)... μόνο εσύ ξέρεις... ;)

μια χαρά είναι και μια και το ηχείο είναι αρκετά ευαίσθητο, λογικά δεν θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα σε εντάσεις για τυπικό ελληνικό σαλόνι... με την ανάλογη προσοχή βέβαια... ο ενισχυτής ΠΑΝΤΑ μας προειδοποιεί σε περίπτωση που του ζητάμε παραπάνω ρεύμα από ότι μπορεί να μας δώσει, με σημάδια "παραμόρφωσης" στα όρια του ψαλιδισμού του πριν γίνει επικίνδυνος για το ηχείο... τώρα τι ήχο θα "βγάλει" αυτός ο yamaha σε matching με αυτό το αξιολογότατο (για τα λεφτά του) ηχείο, τι να σε πω... θα δείξει... ;) 8)

είναι μια καλή "αρχή" (σίγουρα θα υπάρξει βελτίωση) και εκ του αποτελέσματος θα κρίνετε αν είναι επαρκής... ;)

δύσκολα τα πράγματα... ειδικά αν χρειάζεστε στο όλον τα 100μ2 (και σαν σχολή χορού έχει και μεγάλες επιφάνειες με καθρέφτες ή τζαμαρίες), θα σε στεναχωρήσω αλλά με μικρό μπάτζετ, ελάχιστα έως τίποτα μπορείς να περιμένεις... τώρα αν θα μπορούσατε να "περιοριστείτε" σε μια γωνία στα 10-15μ2 και με επιφύλαξη εκ του μακρόθεν βέβαια, όλο και κάποιες "πατέντες" σε ηχοδιαφράγματα θα μπορούσαμε να σας προτείνουμε (πάντα φαντάζομαι μιλάμε για κινητές κατασκευές για να μην "πειραχτεί" ο χώρος)... ως προς την ερώτηση σου, οποιοδήποτε χαλί από μόνο του είναι "αμελητέα ποσότητα" ως λύση απέναντι στο συνολικό πρόβλημα και μπορεί να λειτουργήσει μόνο επικουρικά...

ήταν άστοχη. μάαααααλιστα... τώρα κατάλαβα... σωραίος... 8) περίμενες δηλαδή το εκ παραδρομής μεταμεσονύκτιο επουσιώδες εκφραστικό λαθάκι στην αντιστοίχηση ως αφορμή (ενώ εμφανώς από το περιεχόμενο της απάντησής μου φαίνεται καθαρά περί τίνος αναφέρομαι και για ΠΟΙΑ ΦΡΑΣΗ και ακριβώς από κάτω της μάλιστα) για να μας πεις τι παραπάνω δηλαδή από όσα ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ειπώθηκαν τόσες σελίδες?... Έληξε η υπόθεση για μένα εδώ...

αμάν ρε μπαγάσα με αυτή τη φράση... άντε και προσπέρασες μισό μέτρο γλώσσα έξω στο emoticon , από τα συμφραζόμενα σε τόσα κατεβατά δεν πείστηκες ότι επρόκειτο για περιπαικτική υπερβολή απέναντι στο psr?... το όλον παίχτηκε στο οξύμωρο της "επιβολής" μιας πρακτικής μια που κατά κανόνα ήδη συμβαίνει με τους "σωστούς"... κάτι σαν να διαβάζουν τα "δικαιώματά" σε κακοποιούς που συλλαμβάνονται ένα πράμα, επιχειρείται από όλους όσους ξέρω και είναι πολλοί (για αμφότερους τους "Ελληνάρες" μη τα ξαναλέμε και τους δίνουμε αξία)... ;) ;D edit θεώρησα περιττό να επαναλάβω αυτό που έχω πει πολλάκις και εδώ μέσα και επιβεβαιώνει ο επίλογος σου... όποιον δεν θέλει να "σωθεί", δεν μπορείς να τον σώσεις με το ζόρι... καταντάει bulling...

από μένα δεν άνοιξε καν "υπόθεση" (αν και το πάω κι άλλες 47 σελίδες άμα λάχει αν ο Στράτος έχει "παίξει" την πιθανότητα με υψηλή απόδοση ;D) γιατί όντως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφωνία... συμφωνώ απόλυτα ότι είναι θέμα ορισμών και προσέγγισης*... απλά έχω μια ευαισθησία (κι όχι τόσο από συντεχνιακή αλληλεγγύη) έχοντας γνωρίσει μεν αρκετούς "συνάδελφους" με ημιμαθή τεχνογνωσία που μπορεί (μάλλον σίγουρα να) έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα της παραγόμενης δουλειάς, αλλά κανέναν με εμφανώς "δόλια τακτική" (όπως δυστυχώς και αποδεδειγμένα στους ταξιτζήδες που ανέφερε ο Πάνος)... και όχι γιατί είναι υπεράνω προς θεού... απλά κατά κανόνα δεν κάνει κανείς ("πραγματικά" κι όχι βγάζοντας μια σχολίτσα για καριέρα στο copy room) τον ηχολήπτη χωρίς "ψώνιο" (με την καλή έννοια)... έτσι θεωρώντας (λάθος?) ότι ο Μάνος τους την "χρεώνει" με ευκολία παραβλέποντας το παραπάνω συμπερασματικό εκ της (δικής μου) εμπειρίας "αξίωμα", προσπάθησα να δώσω και την άλλη ματιά... τώρα αν δικαίως μου πείτε -και ο πελάτης τι φταίει αν τελικά το αποτέλεσμα είναι κακό, ε θα συνεχίζαμε ψάχνοντας τον απόλυτα κοινό ορισμό και μάλλον θα καταλήγαμε ίσως σε "κυκλικούς συλλογισμούς"... για να μείνουμε στην ουσία προτείνω να αποκλείσουμε τις τραβηγμένες περιπτώσεις του psr που έθεσε παραδειγματικά ο Μάνος (που πυροδότησαν κακώς και την ανάλογη σε ύφος αντίδραση μου), για τον απλούστατο λόγο το ότι ένα studio ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ από τις παραγωγές του για να επιβιώσει... και να ήθελε να λειτουργήσει κακεντρεχώς ένας ηχολήπτης, δεν θα τον έπαιρνε να μην επιχειρήσει σε λογικά πλαίσια να πείσει τον πελάτη για τις ορθότερες επιλογές, καθότι το αποτέλεσμα θα του φέρει ΚΥΡΙΩΣ τον(ους) επόμενο (στο ταξί δεν τον ξαναβλέπει και η σχετική αδιαφορία δεν έχει ιδιαίτερο αντίκτυπο)... τώρα για το εύστοχο σχόλιο του περί "μουσικού είδους" φαντάζομαι όλοι έχετε παρατηρήσει ότι κάποιο studio έχει "πέραση" στους ντεθμεταλαδες, άλλο στους σκυλάδες και πάει λέγοντας... τυχαίο?... ;) τέλος (εφ όσον ξέρω) οι "Ελληνάρες" ηχολήπτες (ειδικά σε αυτό το επάγγελμα) είναι καταδικασμένοι, πλην αυτών που στηρίζονται αποκλειστικά σε ανάλογα "Ελληνάρες" πελάτες... ας ερχόσουν εσύ Μάνο μου να κάνεις project planning ή track recording coaching σε μουσικούς σαν τον μακαρίτη τον Χάρο (που έχω μνημονεύσει και παλιότερα) ας πούμε και θα μετρούσαμε χαρωπά αναθεωρήσεις αν δεν τον έπνιγες πριν την ώρα του... 8) ;D αν αναφερόσουν σε αυτούς εξ αρχής παρανόησα και η συμφωνία είναι αυτονόητη νομίζω... ε άμα όμως θες να "αλλάξουμε" αυτούς πρέπει πρώτα να αλλάξουμε πολλλάααα πράγματα πριν... ας περιορίσουμε (αν θέλουμε να την συνεχίσουμε σε αυτό το θέμα ) την κουβέντα ξεκινώντας ίσως από τους "πελάτες" που θέλουν να "μάθουν" και δέχονται τις (σωστές) προτροπές και κατευθύνσεις ενός ηχολήπτη σε ένα οποιοδήποτε πλάνο για μια παραγωγή που έχει ελπίδα ξορκίζοντας το απαίδευτο "we'll fix it in the mix" μια και "μαγικά χέρια" δεν έχει κανένας... αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι (δον κιχώτες?... ίσως) πασχίζουν εδώ μέσα να αλλάξουν κυρίως "νοοτροπίες" σε εν δυνάμει "πελάτες" ως προς την απαραίτητη γνώση πριν την κρίση, την επιλογή και την επένδυση τους, σε σχέση με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στο όλον, ώστε να ενεργούν ανεξάρτητα κατασταλαγμένοι κι όχι αποσπασματικά ως όμηροι του hype μειώνοντας στο ελάχιστο τους "κακούς ηχολήπτες" που αλλιώς θα συντηρούσαν... * όσοι δεν μείνατε στην πρώτη παράγραφο που αρκούσε για να "λήξει η υπόθεση" κακό του κεφαλιού σας... γι αυτό βάζουμε τα αστεράκια... :P ;D

ο Καβούρης μια χαρά το πέρναγε το μήνυμα για όποιον ήθελε να το πάρει (σωστά)... κι από την πλευρά του πελάτη και του επαγγελματία... προσωπικά δεν τον βρήκα καθόλου εριστικό (και σαν concept)... καρκίνος άλλωστε... ;);D ο μόνος λόγος που μπορεί να "ενδιαφέρεται" είναι να του το επιβάλει ο "δοτικός" χαρακτήρας του και φυσικά η επαγγελματική ιδιότητά του (δεν μπορεί να το κάνει ως έμμισθος με την ώρα σε ένα studio, μόνο αν έχει δικό του)... και για να είμαστε και το δυνατόν ρεαλιστές όσες φορές και ο πελάτης το "επιτρέπει" το κάνει ακόμα και για το είδος του καφέ που θα πιει ο εκτελεστής... αυτό που (ίσως) δεν θέλεις να καταλάβεις είναι ότι (στην Ελλάδα με τα εκατοντάδες μικρά ή project studio και τα καλά παιδιά κατά κανόνα που τα έχουν), γίνεται κατά κόρον αλλά παράλληλα είναι και μια πηγή του προβλήματος που θέτεις... των κακών audio παραγωγών... τι να κάνουμε... στην "ευχή" να μπορούσαν όλοι εκτός από ηχολήπτες να είναι και παραγωγοί και τσάμπα ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ... αλλά αυτά τα εύκολα "πρέπει" ειδικά σε μια χώρα που ο καθένας δηλώνει ότι γουστάρει και μετά ψάχνουμε τι φταίει, θέλουν λίγηηηηηη προσοχή... το "καλό είναι" που χρησιμοποίησες (που άνετα σαν "καλό" εμπεριέχει και την προαπαιτούμενη ικανότητα) την δεύτερη φορά, είναι άλλο... τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά... ;) 8)