npap

τον δίκασες εμμέσως όμως πριν λαλήσει τρις... μάστα... ::)

"...Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω..." σε γνώρισα το 1982... στα 17 μου σε μία pub σε παράδρομο της Αχαρνών.. μόλις έχεις τελειώσει μια από τις πρωτοποριακές για την εποχή παράσταση σου... τα λέμε στο μπαρ όπου χωρίς έπαρση και με υπομονή απαντάς με χιούμορ αλλά πάντα σοβαρά στις αφελείς εφηβικές ερωτήσεις μου... την στιγμή που ο φίλος μου σου ζητάει αυτόγραφο του υπογράφεις χαμογελώντας στο μπράτσο ως "μ@λ@κ@ς"... δεν θα ξεχάσω ποτέ το πικρό αυτό χαμόγελο που προσπαθούσε να κρύψει αμήχανα το γιουχάισμα που είχες δεχθεί μερικά λεπτά πριν από μέρος της και καλά απελευθερωμένης αλλά βαθιά συντηρητικής ελληνικής rock κοινότητας... όταν σε ρώτησα πως ΑΝΕΧΕΣΑΙ αδιαμαρτύρητα τους κακεντρεχείς, μου απάντησες πως το θέμα σου είναι να σε ΑΝΕΧΤΟΥΝ αυτοί και η δηθενιά τους... φαίνεται πως τώρα που σε ανέχεται ακόμα και ο Νταλάρας ήρθε η ώρα σου να φύγεις... ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΖΙΜΑΚΟ κι αν την πάθεις και ξαναγεννηθείς ελπίζω να είμαι εκεί να συνεχίσουμε την κουβέντα... :'(

και εδώ ξημερώνοντας πια κόβουν και ράβουν... :-* ;D [move]EDIT[/move] ρε Πίπη, βάζε και κανα credit... έβαλα το άλλο πριν ακούσω, νομίζοντας ότι έβαλε Τερζή ο υιός μ'... σόρυ... ::) :)

καλά παίζει και η περίπτωση, οι καημένοι επειδή κατέχουν πλέον ένα ηχείο με "επαρκή monitor στοιχεία", να το χουν ρίξει στη "δουλειά" για την οποία προορίζονται και να μην έχουν χρόνο για απαντήσεις σε "εξυπνακισμούς" επί του θέματος... ;) :) "Θυμώμενος"?... περισσότερο για "Θυμωμένος" μου φαντάζεις... :P ;D στα σοβαρά τώρα, αυτό που "περιμένει" ο καθένας ποσώς αποτελεί ποιοτικό κριτήριο για ένα near field studio monitor... υπάρχουν "αντικειμενικά προσόντα" που πρέπει να διαθέτει όπως πχ η συχνοτική ισοροπία, η διαφάνεια, η σωστή διαχείριση των δυναμικών, η έλλειψη χρωματισμών, η στερεοφωνική εικόνα, το επαρκές για τις ιδιαίτερες ανάγκες μιας μίξης sweet spot, κλπ... σύμφωνα με αυτά λοιπόν, παραμένει ακόμα το "ΚΑΛΥΤΕΡΟ" στην κατηγορία του (μια και δεν κυκλοφόρησε κάποιο ικανό να το ανταγωνιστεί στα "ίσα" στην αγορά) και αρκετά ψηλότερα, ειδικά τώρα που έπεσε η τιμή τους... η περίπτωση κατά πάσα πιθανότητα ανήκει σε αυτές κατά τις οποίες μια εταιρεία που αποσβένει σχετικά γρήγορα τα ποσά σχεδίασης και ανάπτυξης-μετατροπής των γραμμών παραγωγής, δύναται στη συνέχεια να ρίχνει αρκετά την τιμή, διατηρώντας για χρόνια στην αγορά το προϊόν αναλλοίωτο και με καλές πωλήσεις, κόντρα στην "κόπωση" των καταναλωτών ή τις κινήσεις των ανταγωνιστών... τέλος και ως άμεση απάντηση στην απορία σου, ΝΑΙ ΑΞΙΖΑΝ και ακόμα τον αξίζουν (όπως και ο ανάλογος για τα tascam που διαδέχθηκαν)...

Καλή χρονιά... η Soundcraft signature mtk 22 μια χαρά είναι και αξίζει τα χρήματα που σου ζητάει σε σχέση με τις δυνατότητες που σου προσφέρει... το θέμα έιναι εσύ τι ζητάς από αυτήν... ;) δουλεύεις ήδη με ένα setup με μια συγκεκριμένη εργονομία και βγάζεις ένα συγκεκριμένο ηχητικό αποτέλεσμα... τι διαφορετικό (?) καλύτερο (?) επ αυτών επιδιώκεις και σε πιο βαθμό, αν την αποκτήσεις...

απλά συμπληρωματικά 2 βιντεάκια στην πολύ καλή παρουσίαση του Σπύρου... ΥΓ. όντως πολύ καλό το θέμα (όπως πάντα βέβαια) Σπύρε... θα το ακούσουμε και σε "ολοκληρωμένο" κομμάτι σου ή υπάρχει και μου έχει ξεφύει... :)

ακριβώς... το DAW θα "βλέπει" και θα σου προσφέρει προς χρήση και σε οποιονδήποτε συνδυασμό επιθυμείς, όλες τις εξόδους (αναλογικές και ψηφιακές) που θα διαθέτει η κάρτα σου... καλή χρονιά

αφού επαναλάβω κάποια σημεία που είχα επισημάνει τότε και θεωρώ σημαντικά να συμπληρώσω ότι δεν έχω διαφορετική γνώμη γενικά για τα κλειστού τύπου... απλά ο Γιάννης ανέφερε έναν "κανόνα" που διαπιστώνεται εν πολλοίς στην πράξη (ειδικά στις χαμηλές τους) αλλά παράλληλα είναι ένας λόγος που ακόμα χρησιμοποιώ τα ATH-m40fs καθότι αυτά αποτελούν εξαίρεσή του (και θα το κάνω μέχρι να πείσω την Σοφία εν μέσω κρίσης για μια δεκαπλάσια επένδυση κατ ελάχιστον σε ένα Sennheiser HD800 S -surprise open back αυτά :)- ώστε να θεωρώ ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο σε σχέση με τον χρόνο που τους αφιερώνω και ως ηχολήπτης και ως ακροατής ;D )... τονίζοντας το τότε υστερόγραφό μου* αλλά έχοντας πια πρόσφατα ακούσει και τα m40x τα οποία διαθέτουν τον ίδιο "χαρακτήρα" (μάλιστα διαθέτοντας λίγο καλύτερη ποιότητα κατασκευής πλέον), για όποιον έχει τις ίδιες ανάγκες με μένα (μην τις επαναλάβω) τα προτείνω ανεπιφύλακτα κι αυτά ως υποψήφια best buy... τέλος να πω τονίζοντας την ιδιαίτερη υποκειμενικότητα (και λόγω φύσης) στη σχέση του καθενός με το μέσο, ότι εγώ (σε αντιδιαστολή με Γιάννη και Σπύρο ας πούμε), παρότι δεν θα μπορούσα να ακούω χαλαρά μουσική με pro σειρά της AKG στο σπίτι ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, αυτό δεν με εμπόδιζε να τα χρησιμοποιώ σε studio πολλάαα χρόνια (όχι τόσο ως session βέβαια) χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και πάντα με έβγαζαν ασπροπρόσωπο σε ότι δουλειά και να τους ανέθετα (ειδικά στο editing)...

1) ένα σύγχρονο "επώνυμο" laptop με προτεραιότητα στην ποιότητα κατασκευής κατά την επιλογή του (δεν είναι απαραίτητος σώνει και καλά ένας με i7 για audio επί το πλείστον) και με αποκλειστική pro χρήση για τον φόβο των Ιουδαίων, είναι πλέον μια χαρά... τώρα αν θες την απόλυτη σιγουριά, με την διαφορά που θα προκύψει από το hype "κληρονομικό χάρισμα" (τουλάχιστον στο μέγεθος που του αποδίδεται ακόμα) ενός εφάμιλλου σε performance macbook, πάρε ένα δεύτερο φθηνό λαπτοπ για προσωπική χρήση γραφείου, σετάρισε του την κάρτα σου και έχε τον για backup στην κακιά στιγμή (που μπορεί να συμβεί με οτιδήποτε, απλά οι πιθανότητες πια και στα "καλά" λαπτοπ συνάδουν με Ντονάλντια γκαντεμιά)... ;) ;D 2) κατ αρχήν δεν χρειάζεσαι 2η κάρτα (και σαν λύση θα επιβαρύνει αναίτια το σύστημά σου)... μια οποιαδήποτε κάρτα που προσφέρει 4 τουλάχιστον εξόδους σου αρκεί... μια πολύ καλή περίπτωση (και σε ήχο για τα λεφτά της) που σε υπερκαλύπτει σε features και εργονομικά (και προσωπικά προτείνω με κλειστά μάτια) είναι η Focusrite Scarlett 18i20 2nd Gen... https://us.focusrite.com/usb-audio-interfaces/scarlett-18i20

thanx Πέτρο... προτείνοντάς το θα γλιτώσω αρκετούς μπελάδες από dj's που κατά καιρούς μου "φορτώνονται" να τους βρω τονικότητες και ταχύτητες σε λίστες τους... ;) :-*

μιλάω για τον ήχο (σόρυ αν δεν το ξεκαθάρισα)... για την εικόνα δεν μπορώ να έχω κάποια βαρύτητα στον λόγο γιατί δεν γνωρίζω...

τεράστια κουβέντα που (σε κάθε ανάλογη περίπτωση) απομυθοποιεί (εν μέρει) πλήθος ημιμαθών που πουλάνε αυθεντία και ύφος... να συμπληρώσω (εγκυκλοπαιδικά) εδώ στον Γιάννη και την σημασία της ταχύτητας περιστροφής ως προς την πιστότητα καταγραφής και αναπαραγωγής ηχητικών δρώμενων σε ταινία εκτός του πλάτους της... άλλο "πράμα" τα 7, 15 (ή και 30) ips* των pro reel-to-reel κι άλλο τα 3¾ ips των 8 tracks ή τα 1⅞ της απλής κασέτας, κυρίως ως προς την γραμμικότητα της απόκρισης συχνότητας και τον θόρυβο... * ips= inches per second καλώς ή κακώς Λάκη μου, ποτέ το "κοινό" δεν είχε ως βασικό κριτήριο στις επιλογές του την πιστότητα αναπαραγωγής... έτσι πήγαν άπατες εμπορικά και όλες οι προσπάθειες αναβάθμισης των μέσων που είχαν ως προτεραιότητα τον ήχο κι όχι την εργονομία της χρήσης του... πχ DAT ή ακόμα καλύτερα SACD... ;) κάτι όμως στην τελική "σεβαστό", όπως φυσικά και η δική σου "επιλογή" να χρησιμοποιείς (όπως πολύ εύστοχα αναφέρθηκε παραπάνω) τα μηχανήματα αναπαραγωγής με ταινία ως "επεξεργαστές", χρησιμοποιώντας δημιουργικά ως προς το αισθητήριό σου κάποια από τα artifacts που παράγουν... τέλος την συζήτηση περί "προθέσεων" των δημιουργών και το τι "οφείλουν" να γνωρίζουν σε σχέση με την "πιστότητα" του καταγεγραμμένου έργου τους λόγω των ιδιαιτεροτήτων της διαδικασίας και των μέσων εγγραφής και ακολούθως αναπαραγωγής από το κοινό, αν κρίνω από την 30χρονη προσωπική μου εμπειρία στο χώρο της μουσικής και την "στενή" επαφή μου με πολλούς εξ αυτών (Έλληνες αλλά και αρκετούς ξένους), μόνο ως "ανέκδοτο" (άντε ρομαντικό ευχολόγιο στην καλύτερη) μπορώ (προσωπικά πάντα και εννοείται καλοπροαίρετα) να την αντιμετωπίσω... ;) :P 8) η συντριπτική τους πλειοψηφία που ορίζει και τον κανόνα επαφίεται (δυστυχώς χωρίς ικανή κρίση για δημιουργική παρέμβαση) στην ικανότητα, τεχνογνωσία και το φιλότιμο του παραγωγού ή τεχνικού που θα τους "τύχει" ή επέλεξαν... ακόμα και στον κινηματογράφο (που σαφώς το "δείγμα" που έχω ως αναφορά είναι πολύ μικρότερο) δυστυχώς το συμπέρασμά μου δεν απέχει πολύ... και να θέσω και έναν παράλληλο προβληματισμό (ελπίζω να μην βγαίνω πολύ όξω τόπικ) σε σχέση με τον "πραγματικό" κόσμο και την θέση του δημιουργού σε αυτόν... πρόσφατα έκανα διαμόρφωση ηχητικών τοπίων σε μια θεατρική παράσταση... να τα φασικά κολπάκια, να οι ψαγμένες κινήσεις στον χώρο κλπ να τα 5.1 mix... ok.. εννοείται είχα παραγγείλει ακόμα και τις προδιαγραφές του αναπαραγωγικού συστήματος (και είχαν συμφωνήσει)... έλα μου όμως που στη τούρλα του Σαββάτου κατέληξε το σύστημα να είναι μονοφωνικό και φυσικά μεγάλο μέρος (όχι ότι δεν εξυπηρετήθηκε η παράσταση) των "εμπνευσμένων" ιδιαιτεροτήτων πήγε χαμένο... παρότι το πλήθος των θεατών δεν πήρε χαμπάρι και έδινε συγχαρητήρια, εγώ θα έπρεπε να "στεναχωρηθώ" που ότι σκέφτηκα δεν "έφτασε" στο κοινό?... ή θα έπρεπε να έχω προνοήσει για μια μονοφωνική μίξη όπου θα περιόριζε τις καλλιτεχνικές "απώλειες" ως προς το τελικό αποτέλεσμα, από την στιγμή μάλιστα που μια τέτοια περίπτωση "προχειρότητας" στην ελληνική πραγματικότητα μου ήταν συνήθης και οικεία ως πρακτική?... και γενικά (πρέπει να) υπάρχει "πρέπει" και "οφειλές" εκατέρωθεν στην τέχνη?... και που ξεκινάει και τελειώνει όλο αυτό... τι είναι η τέχνη?... ποιος είμαι?... τι είμαι?... κι αν είμαι γιατί είμαι?... προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός αδέλφια αλήτες καναρίνια... ;D ;D ;D

οι φίλοι μας παραπάνω σου εξήγησαν εν πολλοίς τι συμβαίνει... με απλά λόγια ο εγκέφαλος με τα ακουστικά σχηματίζει τελείως "λάθος" εντύπωση για τον ήχο καθώς λείπει η αίσθηση του πρόσθετου χώρου που βρίσκεσαι κατά την ακρόαση αλλά και των αποστάσεων των σημειακών πηγών που έχει συνηθίσει στην καθημερινότητά του... έτσι απόλυτα φυσιολογικά σε "ξενίζει" κατά βάση η μετέπειτα αναπαραγωγή από ηχεία... αν συνυπολογίσεις την "φτωχή" συχνοτική απόκριση του ενισχυτή σου και το έξτρα simulation από την mustang, το αποτέλεσμα λογικά σε απωθεί σε σχέση με ότι επιθυμείς... δεν ρυθμίζουμε λοιπόν ΠΟΤΕ έναν ήχο με (μοναδικό) reference τα ακουστικά εκτός αν θέλουμε να υπηρετήσουμε ειδικές τεχνικές που τα αφορούν αποκλειστικά πχ binaural... θα χρησιμοποιείς είτε έναν ενισχυτή, είτε τα studio monitor σου... στην πρώτη περίπτωση της χρήσης ενισχυτή θα πηγαίνεις στο menu της mustang και θα κάνεις bypassing τα amp settings... τώρα το τι ενισχυτή θα αποκτήσεις (αφού ξεκάθαρα δεν σε ικανοποιεί αυτός που έχεις) είναι άλλο κεφάλαιο... όμως όπως σου είπε και ο φίλος manos_evh παραπάνω άλλωστε αν το σκεφτείς οι ήχοι που κατά κανόνα "ψάχνεις" έχοντας στο μυαλό σου τα κομμάτια των αγαπημένων σου καλλιτεχνών είναι ηχογραφημένοι χρησιμοποιώντας το "χρώμα" από κάποιον ενισχυτή... η πεταλιέρα απλά "προσπαθεί" να το εξομοιώσει ως αποτέλεσμα... ;) έχοντας όλα αυτά στο μυαλό σου ως δεδομένα κινείσαι πλέον είτε στην αναζήτηση του ενισχυτή με τον ήχο που θα σε καλύψει τουλάχιστον ως βάση ή γιατί όχι σε μια (σίγουρα πιο φθηνή από έναν καλό ενισχυτή) PA παραλλαγή με πεταλιέρα όπως σου είπε ο Φώτης... "μπακάλικη" τρόπον τινά λύση but περί ορέξεως... ;D

φυσικά στο zoom... εγώ πιστεύω ότι αμφότεροι είναι μετριότατοι και (φυσιολογικότατα) απλά επαρκείς για τον ρόλο που καλούνται να παίξουν (ειδικά στο επίπεδο της πρόβας και recording στου σπιτ')... εσύ (αφού διαβάσεις ξανά καλά το σύνολο του κειμένου μου) καλό θα ήταν να μου εξηγήσεις τι είναι αυτό που για σένα είναι άξιο λόγου ώστε να καθορίσει την ειδοποιό διαφορά που θα οριοθετήσει το "καλύτερο" σε 8 vs 12 προενισχυτές σε αυτής της τιμής (και ανάλογης κυκλωματικής σχεδίασης) προϊόντα... και μάλιστα που θα είναι ΤΟΣΟ σημαντικό ώστε να λειτουργήσει και ως απριόρι καθοριστικός παράγοντας σε συνολική τους σύγκριση... φαντάζομαι θα έχεις ακούσει και τα δυο προϊόντα για να είσαι τόσο σίγουρος ότι προσωπικά έχοντας ακούσει το zoom και έχοντας άποψη για τους φθηνούς προενισχυτές της Presonus, έχω καταλήξει στην παρακάτω άποψη μου φυσικά δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στα υπόλοιπα features και των δύο (με σημαντικότερο το monitor section αλλά και τα γνώριμα καλά φθηνά effect και τις υπερπολύτιμες εργονομικά 9 scenes και την οθόνη του zoom)... για μένα είναι το zoom λοιπόν (χωρίς φυσικά να απαξιώνω την συγκεκριμένη Presonus ελπίζοντας παράλληλα όμως να μην επηρεάζεται κάποιος από την ψηφιακή σειρά μικτών της που όμως δεν έχει καμιά σχέση με την εν λόγω, ως φιλοσοφία ποιότητα, αλλά βεβαίως και τιμή)... σε όποια μπάντα λοιπόν ψάχνει κάτι για τις πρόβες της (και όχι μόνο) εγώ προτείνω το zoomάκι... εσύ την συγκεκριμένη αναλογική κονσολίτσα της personus... παραμένω όμως πάντα ανοιχτός να διορθώσω ένα ενδεχόμενο mea culpa... γιατί που ξερ'ς... μπορεί στα 5 κατοστάρικα η presonus να χώρεσε 12 avalon... άλλωστε πως κάποιος κάποτε έκανε τo θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων... η "αγορά" στο πηγάδι κατούρησε?... ας κάνει κι αυτή ανάλογο με knobs, faders και συμπαρομαρτούντα... ;D ;D ;D τώρα για χρήση του zoom ως audio interface και hard disc recorder υπήρξα σαφής ελπίζω για το τι πιστεύω... ::)

ότι καλύτερο έχω υπόψη μου ως "all around rehearsal tool" (που εξυπηρετεί άνετα και "μικρά" live) με πολύ καλή για το είδος εργονομία και πλήθος δυνατοτήτων (παράδειγμα προς μίμηση και το εμπνευσμένο monitor section)... ως audio interface σίγουρα σε αυτά τα χρήματα έχει "ικανότερους αντιπάλους" σε ότι έχει να κάνει τους προενισχυτές και τον main ήχο... αν όμως κάποιος όπως ο Λάκης ενδιαφέρεται για το πλήθος των χαρακτηριστικών του, είναι όντως μια καλή αγορά (πόσω μάλλον από την στιγμή που μπορεί να μην είναι το καλύτερο σε ήχο αλλά δεν έιναι και "κακό" και στέκεται μια χαρά και από αυτήν την σκοπιά σε ένα home studio)... YΓ. καλά τελικά υπάρχουν πια τόσοι πολλοί (πλην του αμετανόητου πεθερού μου ;D) που ενδιαφέρονται σοβαρά για hard-disk recorder ώστε να κριθεί με "προτεραιότητα" και αυτήν του την δυνατότητα αυτό το μηχανάκι που άνετα θα χαρακτήριζα ελβετικό σουγιά?...

και φέτος όλα κύριε Νίκο μου είναι εδώ... όπως τα άφησες... όλα πλην μιας δανεικής ΕΛΠΙΔΑΣ, που ΑΚΟΜΑ ξεψυχά στα χέρια των μετρίων, που εξακολουθούν να κρύβουν την ανικανότητα τους, πίσω από το όραμα των ικανών που σφετερίστηκαν... όλα κύριε Νίκο μου είναι εδώ... όπως τα άφησες... όχι όπως ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ να γίνουν... ΧΡΟΝΙΑ μας ΠΟΛΛΑ οι Νίκοι...

πάρε και μια juicy εκτέλεση από τον MT για κάλο ξύπνημα...

μμμ... Sound Canvas... ένα εμπνευσμένο project της Roland με δεκάδες φθηνά προϊόντα (βασισμένα στο αρχικό general midi sound module sc-55), που άφησε εποχή φέρνοντας πολύ κόσμο κοντά σε απρόσιτους (για μη πληκτροφόρους) δρόμους δημιουργίας.... προσωπικά με είχε βοηθήσει πολύ στο σπίτι για να καταγράφω γρήγορα κάποιες ιδέες μου το sc-155 https://images.reverb.com/image/upload/s--IxbJ_G3n--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progressive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1493574159/vgihd4hg42ky1prz1edo.jpg[/img] και στα live τo βολικότατο για εμέ (τον πλούσιο πλην τίμιο κιθαρίστα) sd-35 https://images.reverb.com/image/upload/s--TgSgjKTT--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progressive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1443814986/v5lhrabi2snbc6hujslt.jpg[/img] έτσι εγώ μόνο όμορφες εικόνες έχω ως ανάμνηση από την εποχή και τα ανάλογα τζιτζιμπλίκια... κυρίως με εξοικονόμηση χρόνου και κάποιες εκστασιασμένες ξανθούλες στα πιανο μπαρςςς που τους έλυνα την απορία: "καλέ πως γίνεται να ακούγεται έτσι το όργανό σας" αργότερα λεπτομερώς στο δωμάτιο μου... :angel: ;D είναι θέμα ματιάς... ;) :-*

μέχρι τα δώδεκα αποκλειστικά 60s με προτίμηση (και αγάπη) στα ελληνικά cover groups... από τα 13-14 η classic rock φάση (με μέντορα τον Πετρίδη) και κάθε Σάββατο βόλτα σε Music Corner Πανεπιστημίου και μετά Μοναστηράκι για εξαργύρωση το χαρτζιλίκι σε LPs... DP, LZ, με όλα τα συμπαρομαρτούντα πιο soft και και πιο hard αλλά και αρκετή blues... την πρώτη αγορά δεν θα την ξεχάσω ποτέ... το Machine Head, το ομώνυμο των Dire Straits, το Salisbury των Uriah Heep και το First Base των Babe Ruth... δεν είχα καν πικάπ ακόμα... 8) από τα 15 μια παράλληλη φάση με ιδιαίτερη αγάπη στο progressive (Camel και Ekseption λατρεμένοι)... στα 17-18 (αν και ντρεπόμουν και το έκρυβα επιμελώς από τις παρέες μου) μια ξαφνική αγάπη στα κλασικά λαικά του 50-60 ειδικά όσα περιέχουν χαμοντοειδή και φαρφισοειδή θέματα (έ ήμουν και ερωτύλος) χωρίς όμως να ξεφύγω από την rock ως κύριο πιάτο ... κάπου εκεί ξεκινάει και η τρέλα του Hi End στα αναπαραγωγικά συστήματα όπου με οδηγεί στο να εκτιμήσω σε βάθος την κλασική και την Jazz... από κει και πέρα είχα την ευτυχία να ενσωματώνω στα ακούσματα μου ότι από τα σύγχρονα ρεύματα μου έκανε κούκου χωρίς φόβο και πάθος πλέον με το αισθητήριο μου ελεύθερο να απολαμβάνει.... έτσι άκουσα "επιλεκτικά" και Punk και New Wave μέχρι και reggae και Ska και οτιδήποτε ξεχώριζε στ αυτιά μου από τον σωρό... μέσα 80s μου κατάσχουν (λόγω ραδιοπειρατείας στα fm) το κύριο μέρος της δισκοθήκης μου (πάνω απο 800 LP και 500 singles μεταξύ των οποίων σπανιότατα κομμάτια εισαγωγής) και ξενερώνω.... έχει έρθει και η ηχοληψία στην ζωή μου και περιορίζω τον ρόλο του ακροατή σε δεύτερο... οι ακροάσεις πια περιορίζονται σε συγκεκριμένες ώρες με audiophile παραγωγές και με προτεραιότητα στην παραγωγή και όχι στην καθ αυτή την μουσική... ε μέσα των 90s και μετά τα πράγματα ισορρόπησαν με τις ακροάσεις να εξυπηρετούν κυρίως ανάγκες χαλάρωσης με Jazz και blues... κλείνοντας, το "παράξενο"... ΠΟΤΕ δεν "άκουσα" (πόσω μάλλον δε αποκτώντας και δισκογραφία τους) ελληνικό έντεχνο λαικό και ρεμπέτικο παρότι τα υπηρέτησα για πολλά χρόνια ως επαγγελματίας μουσικός... :o ;D

εγώ πάντως δεν ξέρου τίποτις ρε φίλοι, αλλά ενώ γενικά στην ζωή μου αδιαφορώ για τους ανθρώπους που επιτηδευμένα παρουσιάζουν το εμπνευσμένο απλό ως απλοϊκό της ευτελείας, όταν πρόκειται για μουσικούς σε πρώτο χρόνο τους οικτίρω για το πόση από την "ουσία" της μουσικής χάνουν... ::) καλά δεν θα σκάσω και για το "κρίμα" τους βέβαια... ;D

πολύ ωραίο Μάριε... και η ενορχήστρωση τόσο όσο... υπάρχουν στιγμές που πάει κάτι να μου θυμίσει μελωδικά αλλά τελικά δεν... οπότε μάλλον θετικά λειτουργεί το γεγονός δημιουργώντας μου οικειότητα... η παραγωγή με ωραίες χροιές και "χωροθεσία"... θα προτιμούσα πιο tight τη μπότα και τα συριστικά σου πιο soft αλλά εντάξει... πταίσματα... Μπράβο...

αμ βέβαια... σιγά μη τους άφηνε ο Oscar Στράτε μ'... αιθέριες μελωδίες για τα δάκτυλα του με τις απόλυτες μικροδυναμικές... ;)