npap

χρεωμένο με πολλά ποιοτικά χιλιόμετρα 70's χαμουρέματος... από τα από τα πιο αποτελεσματικά κρυφά χαρτιά όταν δεν έπιαναν τα χιλιοπαιγμένα hitάκια... ?

είναι όμορφο να βλέπεις την πλήρωση μιας προσπάθειας που έχεις παρακολουθήσει την εξέλιξη της σε διάφορα στάδιά της (και της ίδιας της δουλειάς και του δημιουργού της)... ειδικά δε όταν αυτή είναι σταθερά ανοδική σε όλα τα επίπεδα... ένα μεγάλο μπράβο κι από μένα και καλή συνέχεια στο ταξίδι (μια και πιστεύω ότι έχει αρχίσει εδώ και χρόνια) μέχρι το επόμενο λιμάνι...

αν εννοάς το πρώτο όντως ελπιδοφόρο άλμπουμ τους και άντε κατιτις κι από το δεύτερο, ε είναι καλοί λόγοι (για το τριαπουλακοκάθισμα στο κοντράστ με τα επόμενα πολλάαααα χρόνια της "καριέρας" τους) για το κρέμασμα τους στα μανταλάκια (κι από άλλους φίλους και εδώ)... δεν νουμίζεις συνγέροντα?...?

θα το κάνω ακόμα πιο δύσκολο για μένα... να δυο, που παρότι έχω εντρυφήσει υποτίθεται στο είδος, ΠΟΤΕ δεν μπήκε ούτε ένα κομμάτι τους σε νεανική μου best of κασέτα που έφτιαχνα συχνά για να ακούω ή να χαρίζω και ούτε σε σύγχρονη μου playlist εννοείται (αυθόρμητα αλάθητα κριτήρια επιλογής τους για ανάλογο poll)... 1. GENESIS 2. YES 3. ως τρίτη επιλογή αφήνω τους JOURNEY (αλλά και οποιαδήποτε Journeyοειδή αμερικανιά μου πλασαρίστηκε από φίλους και οχτρούς ως μεγάλη)...?

προσωπικά δεν μπορώ να σε βοηθήσω αναφέροντας σου ποσά, γιατί πια απέχω εκ του συστήματος του επαγγέλματος κι έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια που δεν βιοπορίζω εξ αυτού, όποτε με φωνάζουν έχω την πολυτέλεια να ζητάω "όσα μου λείπουν" κάθε φορά...? μπορώ όμως να σου πω μερικά πράγματα διαχρονικά που μπορεί να σου φανούν χρήσιμα... 1. 30 plus χρόνια στο κουρμπέτι, δεν μου ζητήθηκε ΠΟΤΕ χαρτί (πλην μιας συνεργασίας με δημόσιο φορέα)... και από ένα σημείο και μετά, ούτε κι εγώ ζήτησα σε συνεργάτη μου που κάλυπτε έμπρακτα τα δεδομένα που έθετα (δεν θα ξεχάσω ποτέ, το "γέλιο" αρχικά και την βαθιά απογοήτευση για το επίπεδο γνώσης κατόπι που νοιώσαμε κάποτε με τον αείμνηστο φίλο Γιάννη Ζεντέλη, όταν στήναμε το νέο του post production studio και επέμενε να αναζητήσουμε απόφοιτα παιδιά από σχολές για συνεργασία)... 2. σε κάθε συνεργασία που έκανα "καλά" την δουλειά μου (είτε στούντιο είτε PA), πράγμα που σημαίνει ότι είχα την εμπιστοσύνη πρώτα των πελατών και κατά συνέπεια του όποιου "αφεντικού" μου, αμειβόμουν τόσο όσο να είμαι (λογικά) ευχαριστημένος ώστε να "μην ρισκάρει μη του φύγω"... το ίδιο ίσχυσε και με μένα στο ρόλο του εργοδότη... κατά κανόνα ποτέ δεν άφησα να μου φύγει άνθρωπος που μπορούσα να τον εμπιστευτώ να αντιπροσωπεύσει την ποιότητα έργου που πρέσβευα (μέχρι του σημείου που μπορούσα κατά περίπτωση να αντεπεξέλθω οικονομικά φυσικά)... 3. τώρα πια μπορεί να μη με νοιάζει να "χάσω" μια δουλειά, αλλά στα νιάτα μου υπήρξαν φορές που "υπερβολικές" απαιτήσεις μου που υπερέβαιναν τα όρια "ασφαλείας" που ανέφερα παραπάνω (τάξης "ψωνίου ηρωισμοί" μην κρυβόμαστε ?), τις πλήρωσα χάνοντας ενδιαφέροντες συνεργασίες... εν πολλοίς "ανειδίκευτος ηχολήπτης" δεν υπάρχει γιατί ουσιαστικά δεν μπορείς να είσαι στην πράξη... ΠΑΝΤΑ πρέπει κάπου να "εξειδικευτείς" σε κάτι πέραν της απλής αντανακλαστικής αντίληψης σου ως άτομο (το που και πως στην πράξη αδιάφορο, μια και το αποτέλεσμα δεν συγχωρεί ανεπάρκειες) ... πχ πολύ καλός σερβιτόρος (χωρίς να θέλω να θίξω τους ανθρώπους του κλάδου) υπήρξα πολύ γρήγορα στην εφηβεία μου όταν χρειάστηκε να δουλέψω στο ουζερί του θείου μου, αξιοποιώντας απλά την όρεξή μου για δουλειά, την έμφυτη μου ευγένεια, την όποια ευστροφία μου και την διάθεσή μου να εξυπηρετώ τον πελάτη επαρκώς ώστε να φεύγει ικανοποιημένος... σαν ηχολήπτης όμως δεν μου έφταναν αυτά και "πόνεσα" μελετώντας ατέλειωτες (απλήρωτες) ώρες (και πέραν σπουδών) ώστε να μπορώ σε κάθε περίπτωση να είμαι "απαραίτητος" και μη εύκολα αναλώσιμος στην θέση που κάλυπτα... συν ότι επίσης πρόκειται για ένα επάγγελμα που δεν μπορείς να το κάνεις "σοβαρά" αν δεν το αγαπάς ως δεύτερη φύση (προσωπικά ακόμα μελετάω με ζέση όποτε μου δίνεται η ευκαιρία χωρίς καν να αποβλέπω σε άμεση ανταπόδοση από αυτό)... ως επίλογο να σου πω ότι όλα αυτά που αναφέρεις ότι κάνεις εξυπηρετώντας τον σκοπό για τον οποίο αμείβεσαι, δυστυχώς δεν αποτιμώνται εύκολα αντικειμενικά (πόσω μάλλον στις "ειδικές" κοινωνικές συνθήκες που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια)... έτσι, η γνώμη μου είναι, ότι αν αισθάνεσαι σφόδρα αδικημένος από την αμοιβή σου πιστεύοντας παράλληλα ότι κάνεις καλά την δουλειά σου, να το συζητήσεις με τον εργοδότη σου, αλλά με προσοχή στην επιμονή και ένταση, που θα πρέπει να καθορίσεις λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από παράγοντες που έχουν ένα τεράστιο υποκειμενικό εύρος και εσύ καλείσαι να το στενέψεις (αρκετούς σου έθεσαν ήδη και οι φίλοι μας όπως αναπτύχθηκε το θέμα)... γιατί δυστυχώς (και) στον τομέα της ηχοληψίας στην χώρα μας (και όχι μόνο στον καιρό μας), τελικά το να σου πει κάποιος εγώ παίρνω 30 ή 50 ή 100 έστω και για θεωρητικά παραπλήσιες με τις δικές σου ενασχολήσεις, είναι κατά κανόνα μια έωλη βάση κουβέντας περί απολαβών για την δική σου περίπτωση με τις όποιες ιδιαιτερότητες την ορίζουν και δεν θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα να στηρίξεις τις όποιες απαιτήσεις σου... καλύτερα για μένα να εμπιστευτείς το ένστικτό σου ως προς την ανάγκη(ες) που εξυπηρετείς στον εργοδότη σου (μέσω του ρεαλιστικού feedback ανάμεσα σας)... και φυσικά σε καμία περίπτωση να μην του χαριστείς αν σε "παίρνει" (οι συνθήκες που δουλεύεις είναι αντικειμενικά απαράδεκτες... αυτό δεν τίθεται σε διαπραγμάτευση)...?

η συγκεκριμένη πάντως με την οποία έχω μια προσωπική επαφή δεν χρειάζεται καμιά φοβερά ιδιαίτερη τεχνική για να έχεις ενδιαφέροντα αποτελέσματα...

το αγαπάω αυτό το παιδί από την πρώτη χρονιά που μπορούσα να έχω μια επαφή με τον τεράστιο άνθρωπο και αθλητή που κρύβει μέσα του (και φανερώνει σταθερά και σε γενναίες δόσεις όλα αυτά τα χρόνια)... είναι από τους λίγους ανθρώπους που από απόσταση είναι ικανός να μου γεννήσει συναισθήματα χαράς και λύπης παρακολουθώντας την εξέλιξή του, χωρίς να μου αφήνει κάποιο δικαίωμα να αμφισβητήσω στο ελάχιστο την αλήθεια τους... και είναι ζωογόνο για μένα αυτό το χάρισμα πλέον των υπολοίπων του... μάλιστα αν εξαιρέσω τα 2 πρώτα χρόνια (που δεν ήμουν απόλυτα συνεπής λόγω υποχρεώσεων) τα τελευταία δεν έχω χάσει ούτε ένα παιχνίδι του και πάντα απ ευθείας τα ξημερώματα κατά κανόνα... έτσι σήμερα είμαι πολύ στεναχωρημένος για την ήττα... και όχι τόσο γι αυτήν καθ αυτήν (έτσι κι αλλιώς και εδώ να τελειώσει το φετινό όνειρό του, έχει πετύχει ήδη τεράστια πράγματα και πάντα ανοδικά με άλματα), αλλά για την χαιρεκακία των φασιστοειδών που βγαίνουν από τα λαγούμια τους σε κάθε μία από τις λίγες μη πετυχημένες στιγμές του (ευτυχώς εδώ μέσα δεν έχουμε τέτοια δείγματα)... αν δε προσθέσω ότι με κάλεσαν για εφορευτική επιτροπή στις εκλογές και το Σάββατο δεν θα μπορέσω να τον παρακολουθήσω σε ένα τόσο σημαντικό αγώνα, πάω να σκάσω (ελπίζοντας πάντα να μην είναι τελευταίος του για φέτος)...?

έτσι στα γρήγορα θυμάμαι από τον γαμπρό όταν τον ρώταγα αν τον πειράζει να καπνίσω να μου απαντάει: καπίνισε, καπίνισε... ή να μου περιγράφει τις καιρικές συνθήκες: έξω βροχαλάει ή χιονάει... επίσης φίλο αξιολόγατο δημοσιογράφο να μου λέει δεκάδες χρόνια πέρα από τα Πελοποννήσια : ήσαντε, κοιμόσαντε κλπ σε -ντε, την Πέμπτη ως Πέμιτη (ακούγεται πολύ αστεία στην προφορά)... η την μαμάκα μου με τα ίντερνε, τα τρώγω, τα στέρεα μου που της παίρναν τα αυτιά και πολλά που δεν μου έρχονται τώρα... τέλος μην με αφήσω στην απ έξω... ακόμα και τώρα πολλές φορές λέω το μαιευτήριο: μαευτήριο και παραλείπω το ω από το λεωφορείο:λεφορείο...?

Στράτε μ', εξ όσων γνωρίζω, νομίζω (αν κατάλαβα και καλά τι θες να πεις σχώρα με) ότι ειδικά αυτές που αναφέρεις ως "λίγο πιο ομαλές" ισχύουν κατά κανόνα στα "κινηματογραφικά", τόσο όσο ώστε να ακολουθείται διακριτικά ως προς την "ρυθμική αγωγή" η σκηνοθετική ροή (με τις απότομες και συγχρονισμένες αλλαγές να έρχονται αποκλειστικά στις κορυφώσεις της δράσης και πάντα ανάλογα στο συναίσθημα που επιθυμείται να παραχθεί στον θεατή)... εξαιρούνται τα "γρήγορα θρίλερ" κ.α. που υπερβάλλονται επιτηδευμένα οι σχέσεις με την "πραγματικότητα"... τώρα το αποκλειστικά "μουσικά" σε κάτι γραμμένο πάνω σε εικόνα δεν (πρέπει να) ισχύει από την πλευρά του συνθέτη, άσχετα αν εσύ κι εγώ το αντιμετωπίζουμε ενίοτε ξέχωρα και ως ακροατές... ? όπως και στο ντοκιμαντέρ παράλληλα που υπάρχει εν γένει μια συνολική "χαλαρότητα" στη ροή και τον συγχρονισμό των μουσικών δυναμικών μεταβολών με τα δρώμενα στην εικόνα... αλλά εδώ παίζει μεγάλο ρόλο και ο "φυσικός ήχος περιβάλλοντος" που τις περισσότερες φορές υπάρχει ηχογραφημένος "ζωντανά" και απαιτεί σεβασμό και προτεραιότητα στο post production... από την άλλη στο animation (πάντα κατά κανόνα) υπάρχει μεγαλύτερη αυστηρότητα στη δημιουργία και το δημιουργικά "απόλυτο δέσιμο" εικόνας-soundtrack θεωρείται εκ των πρωταρχικών κριτηρίων "ποιοτικής" αξιολόγησης του συνολικού παραγόμενου έργου... και σε αυτή την βάση αναφέρθηκα... εννοείται όμως ότι τα παραπάνω δεν ακυρώνουν το ότι το πόνημα του φίλου μας σου άρεσε πολύ... αυτό μας έλειπε... απλά εγώ (επαγγελματική διαστροφή γαρ) το συζητάω πάντα λίγο πιο τεχνικά όταν διακρίνω (κατά την δική μου πάντα ματιά) κάποιες "δυνατότητες" στον δημιουργό που "παίρνουν κι άλλο"... όπως εδώ ας πούμε που θεωρώ πως ίσως του είμαι εν δυνάμει κατά τι πιο χρήσιμος με τις επισημάνσεις μου από το να του πω κι εγώ (ισχύει άλλωστε) απλά ότι μ' αρέσει...?

αν παρακολουθήσεις επισταμένα κάποια κλασικά φιλμάκια της σειράς Silly Symphony της Walt Disney (δεν αναφέρω επίτηδες σύγχρονα παραδείγματα γιατί εκεί όντως η τεχνολογία βοηθάει τόσο όσο να χάνεται και λίγο η μαγεία της real time δυσκολίας), νομίζω ότι θα γίνω πιο σαφής σε σχέση με ότι σου επισήμανα και σε δεύτερο χρόνο πιστεύω ότι μελετώντας τα σίγουρα θα σε βοηθήσουν να βελτιωθείς σε αυτό το σημείο (έχεις τα φόντα έτσι κι αλλιώς να ασχοληθείς "επαγγελματικά" αν το θελήσεις)...... τώρα στην εποχή μας όντως τα εργαλεία διευκολύνουν τα μέγιστα στον "συγχρονισμό" και στην υλοποίηση ακόμα και στην σύνθεση και στην ενορχήστρωση και στα πάντα... ένας τέτοιος τρόπος είναι να φορτώνεις το video στο DAW και να "χτίζεις" την σύνθεση πάνω του (είτε τμηματικά, είτε στο όλον)... φυσικά το να "γνωρίζεις" τα εργαλεία που σου δίνονται πλέον, είναι κι αυτό σημαντικό όπως και η εμπειρία που αποκτάς σε βάθος χρόνου με την χρήση τους... σου παραθέτω ένα χαρακτηριστικό (τηρουμένων των αναλογιών) παράδειγμα από τα πέτρινα χρόνια... αλλά εξ αυτού και ιδιαίτερα θαυμαστό...

καλή προσπάθεια και πιστεύω ότι συνθετικά υποστήριξες επαρκώς το ύφος δίνοντας μεγάλος μέρος της απαιτούμενης υπεραξίας στην εικόνα μέσω της μουσικής σου... η αδυναμία που εμποδίζει στο όλον να χαρακτηριστεί (τουλάχιστον από μένα) πολύ καλό (η γιατί όχι και άριστο), είναι ότι δεν κατάφερες τον άριστο "συγχρονισμό" στις ρυθμικές ατάκες στη ροή των νοτών με τους συνεχείς "εικαστικούς τονισμούς", με αποτέλεσμα μια αίσθηση ρυθμικής δυσαρμονίας που του στερεί αυτό το "κάτι" που θα έκανε την υπερθετική διαφορά στην πρόκληση της συναισθηματικής προσοχής του θεατή, μέσω της ιδανικής "συνδυαστικής έντασης" που πάντα απορρέει από τον δημιουργικό συντονισμό εικόνας και ήχου... μπράβο όμως έτσι κι αλλιώς γιατί ξέρω καλά την δυσκολία γι αυτό (πόσω μάλλον για ένα κομμάτι με τόσο μεγάλη διάρκεια) και δεν στο επισημαίνω με κριτική αυστηρότητα...

κάτι τύποι σαν εσένα και τον συνονόματο μας χαλάτε την πιάτσα (των ανώνυμων παντρεμένων)...?

μουσική σε όλες της τις εκφάνσεις, ηχοληψία επίσης, hi end audio, tech support, δημοσιογραφία, διδασκαλία, multimedia, graphics, πληροφορική κ.α. ήταν και είναι οι ενασχολήσεις που κατά συνθήκη μου έτρωγαν και μου τρώνε κυρίως τον χρόνο μου προσφέροντάς μου δημιουργική τέρψη (με την πλήρη έννοια του την "καταβρίσκω")... όμως με αυτές παράλληλα είχα την ευτυχία να βιοπορίζομαι και επαγγελματικά, οπότε δεν μου δημιουργήθηκε κάποια ιδιαίτερη ανάγκη (πλην συναισθηματικών περιπετειών στα νιάτα μου) να την "καταβρώ" με κάτι άλλο που θα λειτουργήσει ως η εκ του αντιθέτου εκτόνωση σε κάτι ήδη υπάρχον που με καταπιέζε (όπως πχ μια αδιάφορη έστω εργασία)... αν και βέβαια κάτι άλλαξε τελευταία και ίσως είναι άξιο αναφοράς... γενικά με την μαγειρική ήμουν τόσο άσχετος που με το ζόρι έφτιαχνα ένα τσάι κι ένα καφέ (εντάξει στον δεύτερο ήμουν καλόοοοος)... άλλα μέχρι εκεί... ούτε αυγό βραστό περαιτέρω... βέβαια κατά καιρούς διάφορές σύντροφοι μου τόλμησαν να με πιέσουν με χίλιους και έναν τρόπους να ασχοληθώ, αλλά ευτυχώς η μια και μοναδική μου απόπειρα να μαγειρέψω σε μικρή ηλικία παραλίγο να είχε θύμα, οπότε έφτανε παραδειγματικά πλέον για να την σκαπουλάρω εύκολα... αυτόν τον καιρό όμως με την Σοφία να αναρρώνει έχω κάνει αναγκαστικά "προόδους" εκτελώντας (πάντα με step by step οδηγίες) κάποια κλασικά πιάτα (τις μέρες που φτάνουμε να σιχαθούμε το φαγητό απ όξω)... και τελικά μπορεί να μη γίνομαι μάγειρας ούτε κατά διάνοια, αλλά κατά περίεργο τρόπο (αν και το ότι είμαι μερακλής στις "μίξεις" μάλλον βοήθησε?) έχω γίνει ήδη τοπ σεφ σε σαλάτες και διάφορες σως... έχω ξεπεράσει ήδη την (καταπληκτική μαγείρισσα) μάνα μου και η τυροκαυτερή μου, το τζατζίκι μου και η ταραμοσαλάτα μου έχουν αγγίξει το "τέλειο", σύμφωνα όχι μόνο με το δικό μου αισθητήριο, αλλά και δεκάδων διαφορετικών ανθρώπων από το περιβάλλον μου που έχουν δοκιμάσει τις δημιουργίες μου... επειδή λοιπόν η ζωή είναι περίεργη και ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ απέκτησα στα γεράματα ένα χόμπυ που διεκδικεί μέρος του χρόνου μου χωρίς επαγγελματική προοπτική... αν και εδώ που τα λέμε, σαν πολλές παραγγελίες έχουν αρχίσει να πέφτουν έμμεσα και άμεσα από φίλους και φίλες (και μάλιστα μου έκαναν δώρο αυτή τη φορά στη γιορτή μου ένα καταπληκτικό μίξερ της Braun)... τυχαίο?... ρε λες?...?

αγαπημένο....

και μου τον θύμησες κι εμένα σήμερα... τον πρωτοείδα αρχές των 80s... τον παρακολουθούσα θαυμάζοντας όλες τις εκφάνσεις της τέχνης του από τότε... παρότι είχαμε αρκετούς κοινούς γνωστούς δεν έτυχε ποτέ να βρεθούμε τετ α τετ όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα που έγινε στα πλαίσια της επανέκδοσης του περιοδικού Μετρο, ακριβώς την εποχή που έδωσε αυτήν την συνέντευξη... είπαμε λοιπόν να ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή έχοντας πολλά να πούμε... η καθημερινότητα όμως δεν μας το επέτρεψε μιας και έφυγε νωρίς... ένας από τους λίγους ανθρώπους που πραγματικά θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα... ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ...παραμένει ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ...

η original από την mama (την big που είναι δύσκολο να πάρει με διακόσια τη στροφή?)... από κει και πέρα δεν μπόρεσα εύκολα να διαλέξω μια αγαπημένη διασκευή... συγχωράτε με λοιπόν που θα αραδιάσω μερικές με την κάθε μία να χει την χάρη της... κι αφήνω τελευταία αυτή που μου κάνει ένα κλικ παραπάνω και παίζει συχνά στις playlist μου

ένα κομμάτι που για μένα θα μπορούσε να γίνει και όξω απ εδώ χιτάκι, από ένα γκρουπάκι (από τα ελάχιστα στα 60s μαζί με τους Vikings των Αντώνηδων Στεφανίδη και Βαρδή) που είχε κάκαλα και δεν αναλωνόταν σε κοβεράκια με ελληνικό στίχο και τολμούσε να γράφει... βέβαια στην πορεία το ρίξανε στο χριστιανικό αλλά τες πα...

την έχω πατήσει κι εγώ πάνω από μια φορά και το ψυλλιάστηκα...

με το συμπάθιο Βαγγέλη, αλλά μόνο εμένα με "ενοχλεί" η συγκεκριμένη ερμηνεία της σε σχέση πάντα με την studio?... ή την έβαλες χωρίς να την ακούσεις έχοντας στο μυαλό ότι θάναι αυτή...

πάντως ρε φίλοι αλήθεια, αν όντως το όποιο συμπέρασμα σας (οι περισσότεροι) το βγάλατε ακούγοντας τις διαφορές "κυρίως στις ψηλές" (και στο πρώτο τεστ με το φυσικό roll off χαμηλά λόγω διατομής που το συμπέρασμα είναι προανειλημμένο λόγω φυσικών κανόνων πριν καν ακούσει κάποιος αλλά και ειδικά στο δεύτερο που με την επέμβαση στις ενιάρες το δείγμα "θόλωνε" εμφανώς στις χαμηλομεσαίες), καιρός να βγαίνω στην σύνταξη ως ηχολήπτης λόγω προχωρημένου γήρατος (και μάλλον άργησα)...? ΥΓ εννοείται ότι αναφέρομαι στο πως βγήκαν τα όποια συμπεράσματα κι όχι στο πόσο σημαντικές είναι οι διαφορές για τον καθένα (στο οποίο θέμα της σημαντικότητας όλες οι γνώμες είναι σεβαστές και δεν έχουν καν ανάγκη τεκμηρίωσης)... ΥΓ 2 και επίσης εννοείται ότι το όλον δεν έχει να κάνει με "διαγωνισμό" καλύτερης ακοής... ο καθένας εδώ άλλα θα ακούει και στο ίδιο σύστημα το πρωί ή το βράδυ, μετά από ένα καλό ύπνο ή μετά από ξενύχτι, νηστικός ή καλοφαγωμένος, με γκόμενα ή μπακούρι ή ακόμα χειρότερα αν τον έχει παρατήσει η γκόμενα κλπ... έχει να κάνει με ένα μίνιμουμ συνεννόησης στα σημεία αναφοράς γιατί αν δεν υπάρχουν έστω κάποιες βασικές κοινές παραδοχές (άλλο να θεωρεί κάποιος ένα χρώμα βυσσινί κι άλλος μπορντώ κι άλλο ο ένας να το λέει κόκκινο κι άλλος πράσινο) θα υπάρχει πάντα θέμα και τέτοιες κουβέντες δεν θα έχουν χρησιμότητα για κανέναν...