npap

κουβάλαγα συμπλεγματικά πολλά χρόνια την φράση ελληνοαυστραλού χαιεντά στα νιάτα μου όταν σε συγκέντρωσή μας είχε ακούσει πρώτη φορά ελληνικές "ροκ" παραγωγές... - "με κατσαρόλες γράφετε τα τύμπανα;"... κάποια χρόνια μετά, το καρντάσι ο Χρήστος Χαρμπίλας με τις δουλειές του στην Ano Kato Records (Ξύλινα σπαθιά αρχικά και Τρύπες κατόπιν αν ενθυμούμαι καλώς) με έκανε να αναθαρρήσω κάπως ως προς το θέμα αλλά δεν βρήκε και πολλούς μιμητές δυστυχώς εκείνη την εποχή... τες πα... καταλήγουμε πάντα στο ότι σημασία είχε η μουσική η ίδια και ως ουσία αυτή έχει μείνει σαν ανάμνηση στους περισσότερους κι όχι οι λεπτομέρειες της παραγωγής της...

- Πάρης εδώ...ντοκουμέντο... ο npap βλέπει εφιάλτες αφού του ψιθύρισα στο αυτί ότι όταν ξυπνήσει τον περιμένει ένα πανκ γκρουπ να το γράψει σε αρύθμιστο Otari...

αν τον συναντήσεις αυτόν τον "κάποιον" Κωνσταντίνε μου (τον δικό μου για τους άλλους δεν ξέρω) να μου τον χαιρετήσεις και να μου τον φιλήσεις σταυρωτά κάτω από τον πλάτανο...? ΥΓ. πίκρα οι προ νετ καιροί και η αρωγή των "παλιών" προς τους νεότερους ανάλογη τους...

ουπς!!! άσχετο αλλά μου θύμισες ότι πρέπει να επικοινωνήσω με την νονά μου που μένει ακριβώς πάνω από τις πίσω Ροδιές... πέρασαν χρόνια πλάκα πλάκα... thanks... ?

δεν ξέρω τι λέτε αλλά με δυο τρία τέτοια σουξεδάκια θα τα κονομήσεις και θα ναυλώσεις και συμφωνική από τας Βιέννας να παίζει στα λιμά τα κουτοφράγκικα που γράφεις με φλαούτια της κονσέρβας... ? ΥΓ. άψογος και στο ύφος και στο στήσιμο, αλλά έπαθα πλάκα με το σπρέχεν... αλήθεια τώρα ρε δεν το κοιτάς το θέμα και προς ανατολάς; εμένα με έψησες πάντως και το έχω υπηρετήσει το είδος...

δεν ξέρω Μάνο τι ακούει ο καθένας εδώ μέσα, ξέρω όμως καλά τι βλέπει στα plug in του ο συνονόματος...?

δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω αμφοτέρως... ειδικά το πλήθος των επιλογών, "επιβάλλεται" να τηρεί "αυστηρά" την αναλογία τους με την εμπειρία, ώστε να αποφεύγονται και οι σκόπελοι της κατά περίπτωση "α-καταλληλότητας" τους... π.χ. κάποιος άπειρος οδηγός είναι πολύ εύκολο να επιλέξει (αν έχει την οικονομική ευχέρεια) μια ferrari ως πρώτο αμάξι... το ίδιο εύκολο όμως είναι να βρεθεί με αυτή καρφωμένος στον πρώτο στύλο... ή (ακόμα χειρότερα ίσως) στο χωριό όταν πήγε να την επιδείξει, να βρεθεί με ένα αχώνευτο τριτοξάδερφο να τον προσπερνάει σα σταματημένο σε ένα κατσικόδρομο με το σαράβαλο τρακτέρ του, ρωτώντας τον παράλληλα πως μπαίνει η δευτέρα...? όλοι έχουμε περάσει λίγο πολύ από τους προβληματισμούς σου και εύχομαι γρήγορα να μην νιώθεις καν την ανάγκη για παρόμοιες ερωτήσεις για εργαλεία, όντας ικανοποιημένος από το ηχητικό αποτέλεσμα της χρήσης αυτών που θα έχεις επιλέξει-καταλήξει και να μας το παρουσιάζεις εδώ οπότε να συζητάμε πλέον πάνω σε αυτό... ΥΓ. το matching και η αλληλεπίδραση των εργαλείων μεταξύ τους (σε αναλογικό και ψηφιακό επίπεδο) είναι για μένα το σημαντικότερο θέμα που έχω καλεστεί να αντιμετωπίσω στήνοντας ένα σετάπ για κάποιο πρότζεκτ... παρεμπιπτόντως κανένα channel strip δεν με κέρδισε ποτέ ολοκληρωτικά ώστε να μην μπω στον πειρασμό να αντικαταστήσω κάποιο part του (αν είχα την ευκαιρία)... και οξύμωρα από την ανάποδη όμως, μερικά από τα πιο αγαπημένα μου αποτελέσματα τα πέτυχα με channel strip που αναγκαστικά συνυπήρξα για κάποιο διάστημα χωρίς δυνατότητα να αλλάξω, καθώς σε όλο το στάδιο της παραγωγής ήμουν πλήρως εξοικιωμένος με τα χούγια τους και τα δούλευα "τυφλά"... η απολυτότητα του άσπρου μαύρου λοιπόν (όταν αφορά την υποκειμενική μου κρίση) δεν με ακουμπά πλέον... την βρίσκω εύκολα και με κάποια γκρι ενδιάμεση κατάσταση άμα λάχει...?

μικρός που τα καλοκαίρια έμενα στην γιαγιά μου στον Καράμπαμπα, ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν μην ανοίξει η γέφυρα ενώ δεν έχω προλάβει να περάσω και πέσω στην θάλασσα όπου εκεί θα πνιγώ στις "ρουφήχτρες"... μου τον είχαν καλλιεργήσει έντεχνα ώστε να τρώω όλο το φαγητό μου αλλά τα βράδια είχα ανάλογους εφιάλτες... τρόμος στον πορθμό του Ευρίπου...?

από το λίγο που πρόλαβα και τον γνώρισα και από τις πολλές ιστορίες που έχω ακούσει από διάφορους φίλους και φίλες και τα πεθερικά μου (που ο ένας του είχε ενορχηστρώσει στο τέλος και τις απίστευτες μπαλάντες του και η άλλη τον είχε στο Σούσουρο στην Πλάκα), νομίζω ότι μπορώ να του προσάψω χωρίς φόβο και πάθος, τα πρώιμα features του όρου τρολλ στα καθ ημάς ως συμπεριφορική έννοια (αν και σιχαινόταν τις "ταμπέλες")...?

μεγειες καλόπαιχτη και προσοχή στο σύνδρομο του χαρεμιού... να μοιράζεις τον χρόνο στις κυρίες να μην μαραζώνουν...? ΥΓ μπορεί να μην έχουμε ίδια κιθάρα αλλά έχουμε ίδιο καναπέ...?

ευχάριστη έκπληξη σε σχέση με ότι έχω ακούσει έως τώρα από σένα (μουσικά μιλώντας γιατί περί παραγωγής τα ξέρεις κι ο ίδιος)... όσο για τον Νικόλα έχοντας προσωπική άποψη και μια ιδιαίτερη ευαισθησία γιατί έχει σημαδέψει την εφηβεία μου σημειολογικά η μικρή συναναστροφή μου μαζί του δια ζώσης, θα έλεγα ότι πολλοί έχουν προσπαθήσει να αναπαράγουν την περσόνα του καλλιτεχνικά ξενίζοντάς με κατά κανόνα (ασχέτως των προθέσεών τους που μπορεί να είναι και άγιες).... στην περίπτωσή σου όμως εισπράττω (μπορεί να κάνω και λάθος αλλά δεν έχει και σημασία) μία "αβίαστη" και ανεπιτήδευτη προσέγγιση στο ύφος που με κέρδισε... ?

καλά που δεν τους έβαλες αυτό γιατί θα μάζευες πτώματα...?

θα μαι εδώ...?

έμεινα μέσα Σαββατιάτικα για να δουλέψω και τώρα βρίσκομαι στο μπαλκόνι ακούγοντας το κομμάτι σου και ρεμβάζοντας... μπράβο Λουκά μου (για μια ακόμα φορά)...?

δεν μου είχες βάλει snare βρε... ένα υβρίδιο με το hi hat του μου έβαλες...? δεν αμφιβάλω ότι μπορεί στο mix το bleed να μην εμπόδισε τον Forsey να βγάλει ένα συνολικό αποτέλεσμα που όντως να μου άρεσε, αλλά δεν μου έβαλες όμως αυτό... έτσι μίλησα μόνο γι αυτό που άκουσα... όποιος και να ήταν πίσω από την παραγωγή το ίδιο θα έλεγα... κοίτα μην το μπερδεύουμε... δεν υπάρχει άνθρωπος που να σέβεται την "κολοκυθόπιτα" του καθενός περισσότερο από μένα (όσοι με ξέρουν μπορούν να στο διαβεβαιώσουν καθώς κάποιοι με ψέγουν και ως αδικαιολόγητα soft) ... το μόνο μου πρόβλημα έρχεται όταν αυτή σερβίρεται ως καμωμένη από νέκταρ και αμβροσία από αυτοανακυρηγμένες "αυθεντίες" που δεν διαθέτουν το τεχνικό υπόβαθρο για τεκμηριώσεις... είναι θέμα ανθρώπινης συμπεριφοράς... άλλο το "εμένα μ αρέσει και καλά κάνω και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν" κι άλλο το να κοινωνώ την υποκειμενική μου άποψη ως θέσφατο "γιατί έτσι"... οι audio μύθοι είναι πληγή... τις λίγες φορές που έχω κέφια και διδάσκω επαγγελματικά (το χειρότερό μου), το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντώ είναι το να επανορθώσω μια ενδεχόμενη λάθος άποψη που έχει παγιώσει ο μαθητής κι όχι το να του επικοινωνήσω εξ αρχής μια σωστή... ρε εδώ ακόμα οι περισσότεροι "ψωνίζουν" αναπαραγωγικά συστήματα "με το watt" τι να λέμε... τες πα εσένα κι εγώ σ αγκαπάω, γιατί (παρότι προσπαθώ παιδιόθεν να μην δικάζω προθέσεις) θέλω να πιστεύω ότι οι ψιλοτρολιές και τα κατά καιρούς τσουβαλιάσματα σου έχουν ως πηγή την αγάπη σου στην ψυχή της μουσικής κι όχι στα ρούχα της (καθότι ως γνωστόν και η βασίλισσα ουκ ολίγες φορές είναι "γυμνή")...

... --- ΥΓ. μη μου βάζετε μπερδεύτηκα και λοιπά ορέ... έχω τάμα σιωπής με τον Στρατο...?

Νίκο μου άλλα τόσα είχα κι εγώ και αρχικά τα δινα στην Σοφία για τα περιστέρια στο μπαλκόνι (χρήσιμο πουλί αλλά πολύ κουτσουλιά αδερφέ μου) κι επειδή κι αυτά είναι έξυπνα και γρήγορα τα γράψανε στα φτερά τους, τα δίνω εδώ και καιρό λίγα λίγα σε μαγαζί bazaar που έχουν ανοίξει κοπέλες από κέντρα απεξάρτησης μήπως και πιάσουν τόπο γιατί εμένα πια μόνο χώρο μου πιάνουν... δεν ξέρω για τους πολλούς αλλά για μένα οι Ελληνικές εκδόσεις βινυλίου των αρχών του 70 με τις μεταγενέστερες έχουν μια σχέση σκ@τ@ με απόσκ@τ@ (με το συμπάθιο πάντα)... μια και ο κόσμος είναι μικρός, μια ανάλογα μικρή ιστοριούλα από τα νιάτα μου προς επίρρωσιν της ανωτέρω εκτίμησής μου... το 81 (ναι Κωστή το "σωτήριον" σε προλαβαίνω?) ήρθε στην γειτονιά μου στο Περιστέρι ο (κατόπιν) φίλος μου Αιμίλιος με την μητέρα του και τον μικρότερο αδερφό του από την Γερμανία... ο μπαμπάς του (ηλεκτρονικός της siemens κατ επάγγελμα) έμεινε εκεί και ερχόταν 3-4 φορές τον χρόνο... μαζί του είχε φέρει και στήσει στο δωμάτιο των παιδιών ένα dual 505 έναν λαμπάτο ολοκληρωμένο ιδιοκατασκευής του και ένα εκπληκτικό για την εποχή ζευγάρι παράξενα πολύεδρα ηχεία βάσης της Siemens με ομοαξονικά μεγάφωνα που δεν ξαναματαείδα στην ζωή μου... επίσης και ένα μεγάλο μάτσο δίσκους γερμανικής παραγωγής που για καλή μου τύχη μια και ο μικρός ήταν ροκάς κατά πλειοψηφία ήταν και του γούστου μου (και μάλιστα και με μπάντες που δεν γνώριζα τότε ακόμα όπως οι Amon duul ή οι Ekseption που στην συνέχεια λάτρεψα)... μην τα πολυλογώ ως μικρός camelofloydάς το πρώτο άλμπουμ που τράβηξα από τον σωρό δεν μπορούσε παρά να ήταν το Dark side of the moon... ε στα ψιλοπαρθένα χαιεντικά ακόμα αυτιά μου έγινε η αποκάλυψις του Ιωάννη του Αudioβαπτιστή... αν και το σύστημα που είχα εκείνη την πρώιμη hi end εποχή μου δεν ήταν κακό (Benytone πικάπ, προ - τελικός και Kef 104 ΑΒ ηχεία), η διαφορά ήταν εντυπωσιακή και με ταρακούνησε... όμως μετά από καιρό που ήρθαν τα παιδιά στο σπίτι μου μαζί με κάποια LP παραμάσχαλα, μπήκαν και τα πράγματα στην θέση τους όταν έβαλα και στο δικό μου πικάπ το DSOTM και έπαιξε επίσης υπέροχα (διαφορετικά αλλά υπέροχα)... η δική μου έκδοση ήταν η Ελληνική αρχών των 70ς (73, 74 θα σας γελάσω) της Harvest (στο αποκρουστικό μου κιτρινοπράσινο της logo)... δεν ξαναάκουσα Ελληνική έκδοσή του αργότερα αλλά έτσι κι αλλιώς κάνοντας και άλλες συγκρίσεις σε κοινά άλμπουμ που είχαμε, η απόφαση είχε παρθεί άμεσα... κράτησα το Φλου και ελάχιστες παραγωγές και τα αγαπημένα 45άρια από τις καθ ημάς και όλα τα άλλα έφυγαν ανταλλάχτηκαν χαρίστηκαν κακήν κακώς και σε ελάχιστο χρόνο αντικαταστάθηκαν εν πολλοίς από εισαγωγής εκδόσεις (κατά κύριο λόγω αγγλικές και γερμανικές)... είχε πλάκα γιατί ότι θεία, θείο, γνωστό, φίλη, φίλο είχα στα ξένα τους είχα επιστρατεύσει με δραματικά γράμματα ικεσίας να μου στέλνουν - φέρνουν άλμπουμ συν τα ακριβοπληρωμένα που έβρισκα ενταύθα... (μέχρι και "γκόμενες" γνώριζα στον Αιμίλιο - ντροπή μου ξέρω- για να μου χαρίζει από τα δικά του)... κι όλα αυτά βέβαια για να μου κατάσχουν λίγο αργότερα τα περισσότερα οι ΕΡΤιανοί ραδιογωνιομετράδες και να τα πετάνε στους τενεκέδες του ραδιομεγάρου (anyway άλλη πονεμένη ιστορία αυτή)... να επαναλάβω λοιπόν άλλη μια φορά... όσοι για τον οποιοδήποτε λόγο έμειναν στα Ελληνικά βινύλια πλανήθηκαν οικτρά... αδίκησαν τα μηχανάκια που χρυσοπλήρωναν αν μη τι άλλο όσοι επένδυσαν σε αυτά μονόπλευρα... κι είναι κρίμας κι άδικον γι αυτούς και τους κατανοώ μεν, αλλά και χαίρομαι που πρόλαβα και ανέκρουσα πρύμναν... ευτυχώς το ψηφίον δεν επιτρέπει ανάλογες ιστορίες... αν μη τι άλλο αντιγράφεται στο ακέραιον... τώρα ελάχιστοι εν τω πλήθος "συμψηφισμοί" για να ωραιοποιήσουμε την πικραμένη νεοελληνική ιστορία και σε αυτόν τον τομέα με τις υπολειπόμενες υπηρεσίες για εμάς τους άντε μη πω σε σχέση με αυτές που απολάμβαναν παράλληλα οι "κουτόφραγκοι ανεβασμένοι στα δέντρα τους", με βάζουν στον πειρασμό να κάνω πολιτικές αναφορές και θα τρίβει τα χέρια του ο συνονόματος...αλλά μπα... με τη χαρά θα μείνει...? ΥΓ. τα "εγκλήματα" στον ψηφιακό κόσμο (loundness war κλπ) οφείλονται στην ανθρώπινη μ@λ@κεί@ και όχι σε αδυναμίες του μέσου... γιατί ακόμα και το κόστος αντιγραφής του αναλογικού μάστερ ή το κόστος και η ποιότητα του βινυλίου αδυναμία είναι...

πολύ όμορφο Μάνο και θα συμφωνήσω με τον Νέστορα (πάλι; ανησυχητικό?) ότι φαντάζει ως ολοκληρωμένη μελετημένη συστηματικά πρόταση υπερκεράζοντας τα αναχώματα ενός αυτοσχεδιασμού... δεν ξέρω αν αποφασίσεις να το ξαναδείς αναλυτικά και συστηματικά τι άλλο θα περίμενα να ακούσω από πλευράς σύνθεσης...? παρεμπιπτόντως είναι πολύ κρίμα ρε γμτ που συνθέσεις σαν τις δικές σου, του Ali και παλιότερα του εκπληκτικού Gregg που έχει καιρό να μας επισκεφτεί (σίγουρα θα ξεχνάω κάποιους ας με συγχωρήσουν), δεν μπορούμε να τις ακούσουμε χωρίς τους μεγάλους MIDI περιορισμούς κυρίως στις δυναμικές...

απόλυτα σεβαστό... οπότε σόρυ δια την προτροπήν... τι σημασία έχει να το υπεραναλύουμε... μείνε στην αίσθηση μου σαν ακροατή εφόσον και αν αυτή σε αφορά...

φίλτατε Kreyos λοιπόν για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, κατ αρχήν (ξανα)διάβασε το δικό σου post σε αντιπαράθεση αυτή την φορά με τα κάτωθι του και πες μου ποιες είναι οι ομοιότητές τους σε επιστημονική εγκυρότητα, αλλά κυρίως σε ΥΦΟΣ κι αν δεν βρεις ο ίδιος την απάντησή σου στο "What's the fuss?" που έθεσες, δεν έχει νόημα να το σκαλίζουμε άλλο (η συμπάθεια όταν μιλάμε τεχνικά επιβάλεται να πηγαίνει στην μπάντα)... να λάβουμε υπόψιν ότι το γ@μημένο θέμα που άνοιξα (και το προηγούμενο και αυτό) αφορούσε την καταγραφή σε ΤΑΙΝΙΑ... ουδεμία σχέση με το βινύλιο... πάμε τώρα και σ αυτό μια και καλώς ή κακώς πήγε κι εκεί το πράμα... ------ το ότι κάποιοι σκιτζήδες έβγαλαν κατά καιρούς (πολλές όντως) επανεκδόσεις (ειδικά τον πρώτο καιρό που όλοι ψάχνονταν με το Red Book) απαράδεκτες ηχητικά, δεν αλλάζει κατ ουσίαν τα επιστημονικά δεδομένα... το αποτέλεσμα ΚΑΙ στην περίπτωση της μετεγγραφής του ΑΡΧΙΚΟΥ μάστερ* της ταινίας σε βινύλιο (μέσω της μήτρας) ήταν είναι και θα είναι απριόρι χειρότερο από το ανάλογο σε κάποιο καλό ασυμπίεστο ψηφιακό μέσο... πως να το κάνομεν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την φύση ψυχοακουστικά... οι διαφορές ΕΙΝΑΙ αντικειμενικά ΜΕΤΡΗΣΙΜΕΣ (απόκριση συχνότητας, δυναμική περιοχή, λόγος σήματος προς θόρυβο, αρμονικές και λοιπές παραμορφώσεις κλπ που έχουν αναφερθεί πολλές φορές αλλά στον βρόντο μέχρι τώρα)... και μην τα μπερδεύουμε... ακόμα και η direct to disc τεχνική δεν βελτίωνε δραματικά τα πράγματα γεφυρώνοντας πλήρως το χάσμα, απλά ήταν πιο ευάκουστο παρακάμπτοντας εγγενείς αδυναμίες της ταινίας και πιο φυσικό εκφραστικά (λόγω one take κι όξω) το αποτέλεσμα... ακόμα θυμάμαι με συγκίνηση την ευτυχή συγκυρία στα τέλη των 80'ς που το τότε Τhorens μου φιλοξένησε από φίλο και έπαιξε 3 φορές (μόνο και αυτές παρακαλετά) το πρώτο direct του James Newton Howard (δεν θυμάμαι τίτλο μόνο κάτι χερια θυμάμαι στο εξώφυλλο, το πόσο βαρύ ήταν το βινύλιο και φυσικά την εμφανή ηχητική διαφορά σε σχέση με τα απλά)...... οι εξαιρέσεις της κακοποίησης των αρχικών μάστερ κατά το πέρασμά τους στην ψηφιακή τους μορφή (που εκεί ήταν αποτυπωμένο ότι είχαν καταφέρει οι κατά καιρούς μηχανικοί ήχου με τα τεχνικά μέσα που διέθεταν) έχουν κοινωνική εξήγηση και όχι τεχνική... και φυσικά δεν μπορούν να απομονωθούν για αποπροσανατολιστικά συμπεράσματα... εν κατα κλείδι, ο καθένας δικαιούται να ακούει πιο "ωραίο" το φορματ που εξυπηρετεί το αισθητήριο και την διάθεση του κάθε φορά αλλά το πιο "σωστό" αντικειμενικά είναι το ψηφιακό (και ασυζητητί καθώς θα του έπρεπε το σωτήριον έτος 2023 αφού οι λάθος χρήσεις του δεν αλλάζουν ούτε στο ελάχιστο τις δυνατότητες του)... * το αρχικό μάστερ όπως το βίωσε η κάθε μπάντα στο στούντιο όταν δημιουργούσε ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ιδανικά ΘΑ ΗΘΕΛΕ να αναπαραχθεί το δυνατόν "πιστότερα" στα μέσα του κοινού της... οκ; ή διαφωνείς; γιατί το δικό μου feedback 40 χρόνια αυτό είναι... και δεν είναι θεσφατο... αν έχεις άλλες προσλαμβάνουσες ευχαρίστως να τις συζητήσουμε... YΓ... αυτό που προσωπικά μπορώ να ψέξω στην ψηφιακή ηχογράφηση και post επεξεργασία, είναι η "εξαφάνιση" του στοιχείου του "ανθρώπινου λάθους" (στα πλαίσια της ανεκτής μουσικά έκφρασης) το οποίο είναι κάτι με το οποίο έχουμε χάσει εν πολλοίς την επαφή στη σύγχρονη μουσική μέσω των "ψειρισμένων" και "αποψιλωμένα τέλειων" εκτελεστικά παραγωγών... αλλά και σε αυτό δεν φταίει το μέσο... ούτε η λύση είναι να αναζητούμε την μαγεία του "αποκβαντισμού" γυρνώντας πίσω τεχνολογικά... ΥΓ2... πάντως είχε πολύ πλάκα παλιά όταν κατά καιρούς έκανα ανάλογες συζητήσεις με τύπους που με πήγαιναν στο τέλος στο "ιερό" στο σαλόνι τους να με "εντυπωσιάσουν" και ανακάλυπτα ότι η δισκοθήκη τους αποτελούταν αποκλειστικά από τα απαράδεκτα κατά κανόνα ποιοτικά και ηχητικά Ελληνικά βινύλια της εποχής (και ναι υπήρχαν αρκετοί τέτοιοι που σήμερα μπορεί και να το παίζουν και "αυθεντίες" του αναλογικού ήχου)... σε έναν μάλιστα που του είχα πάει να συγκρίνει μια αγγλική έκδοση του In Through the Out Door (αυτή που άλλαζε χρώμα βρέχοντάς τη στο εσωτερικό για όσους είχαν την τύχη να την έχουν τότε σε όποια από τις 6 αρχικές εκδοχές), με την ελληνική που είχε, έβαλε τα κλάματα... ναι ρε έκλαψε ο άνθρωπος ανακαλύπτοντας πόσα λεφτά είχε πετάξει επενδύοντας σε πανάκριβο εξοπλισμό αναπαραγωγής μεν αλλά παράλληλα ευνουχίζοντας το με τις απαίδευτες επιλογές του στις πηγές... ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ χρειάζεται καθολική κριτική γνώση και όχι κατ αποκοπή και μέσω hype για να μην "κοροιδέυεις" πρώτα απ όλα την πραγματική σου ανάγκη ως προς την μουσική αν θες να ξετυλίξεις όλη την αλήθεια της... τα μυστικά της δεν παυουν να είναι κρυμμένα στις νότες... τα εργαλεία είναι επικουρικά ώστε να πολλαπλασιάσεις την απόλαυση (το δυνατόν και κατα συνθηκη)... anyway... ζέστη ζέστη αλλά το σεντονάκι δεν το γλύτωσα...?

μ αρέσουν και μένα οι μπόσσες και οι μπόσικες... το τρομπόνιον όντως έχει μια άποψη που δεν με ενόχλησε αν και λατρεύω τα γλυκά υψιλόσυχνα φόρτε σε αυτό όταν υπάρχουν... το φλάουτο όμως Αλή μου και τρις αλί μου... σόρυ αλλά μου χάλασε το όλον σαν αίσθηση και όχι ορέ δεν σε πιστεύω ότι δεν μπορούσες να βρεις ένα αν όχι πιο φυσικό τουλάχιστον λιγότερο "πλαστικό" και λίγο πιο "υγρό"... ? YΓ... αυτός γενικά "κάθεται" καλούτσικα και είναι και free... ρίχτου μια ματιά μπορεί να σε εξυπηρετήσει κάπου στο μέλλον... https://www.fluffyaudio.com/shop/simple-flute/

δεν σε ανέφερε προσωπικά κανείς (εκτός αν μου ξέφυγε κάποιο ποστ κάποιου άλλου) και φυσικά το πείραγμα με αφορμή το σκιτσάκι θα ταν ίδιο όποιος κι αν και το είχε ποστάρει, μια και ήταν για άσχετο θέμα που απλά μου έδωσε βάση για μια χιουμοριστική προσέγγιση στο εναρκτήριο... αλλά μάλλον είναι παχιά η μύγα ε Δημήτρη; ντάξει ο MG's είναι νεότερος και πάνω στον ενθουσιασμό και την πώρωση του (όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο για διάφορα) μπορεί και να υπερβάλει σε θέσεις και κάποιοι κωλόγεροι εδώ (πάντα κυρίως με ΤΕΧΝΙΚΑ εμπεριστατωμένες θέσεις) να προσπαθούμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια αντικειμενική βάση (γιατί την υποκειμενική την έχουμε ξεκαθαρίσει και υποστηρίξει όλοι) και να ψιλοθυμώνουμε ενίοτε ανακλαστικά (και βραχυπρόθεσμα) με τα hype θέσφατα και τα ασπρόμαυρα τσουβαλιάσματα, ΑΛΛΑ υπάρχει μια λογική και ένα σχετικό θεμιτό διακύβευμα... εσύ πάλι μπήκες ξαφνικά με το ανωτέρω Sic! post για την κακιά κενωνία του noiz που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει... συνέχισες με ακατανόητες θέσεις (άσχετες στο γ@μημ3νο θέμα που ανάθεμα την ώρα που το άνοιξα πάλι) και αφού κι αυτές σου απαντήθηκαν πολλαπλώς, θίχτηκες κι από πάνω για μια ακόμα φορά... τέλος πάντων.... 58 χρόνια έκλεισα σήμερα κι επειδή τα πμ (πλέον των τεχνικών συμβουλών που μου ζητούνται) και τα παρασκηνιακά πηγαδάκια (όπως ΣΙΓΟΥΡΑ έχεις καταλάβει) εμένα δεν μ αρέσουν ακόμα κι αν με αφορούν, θα στο πω εδώ φιλικά κι ειλικρινά κι αν θες το ακούς... χαλάρωσε και απόλαυσε τον χώρο και τους ανθρώπους του... τους υπολήπτεσαι ή όχι καμία σημασία δεν έχει όσο έχεις το δικαίωμα να τους αντιμετωπίζεις εκ του μακρόθεν κι επιλεκτικά (πάντα μπορείς κάποιους να τους μπλοκάρεις αν σε ενοχλούν)... προσφέρεις αν θες, παίρνεις αν θες ή κάνεις και τα δύο πάλι αν θες...έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ... ο γραπτός λόγος το έχει ως γνωστόν το σύνδρομο της Βαβέλ αλλά κι εσύ αδελφέ μου το πασπατεύεις το θεμέλιο...

έχουν γραφτεί τόσες τεχνικές ανακρίβειες που πραγματικά με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου για το πάθος της ημιμάθειας που υποστηρίζονται... το ρίχνω στο χιούμορ λοιπόν για σήμερα επειδή έχω τα γενέθλιά μου και είναι λάθος μέρα να πάθω κάνα εγκεφαλικό...?

να σου στέλνω τις σαλάτες που θα φτιάχνω να μου τις αλλάζεις με τα κοψίδια που κατεβάζεις Στρατούλη;... με τον πόνο μου παίζεις α; ? αλλά τι ανάγκη έχεις εσύ... και στην Φλωρεντία να σε στείλω να τιμάς τις bistecc-ες με τη σέσουλα αδυνατισμένος θα μου γυρίσεις...