npap

Γιάννη μου ο τύπος αναφέρει επιθετικά και δηκτικά ως ουσιαστικό "πρόβλημα" (που μάλιστα κατ αυτόν είναι και αιτία αφορισμών), μια υποκειμενική τεχνοκρατική ηχοληπτική προσέγγιση που λογικό είναι σε κάποιους να αρέσει σε κάποιους όχι (κι από τα σχόλια στο πρώτο βίντεο μάλιστα φαίνεται ότι αρέσει στους περισσότερους)... κι ενώ αντικειμενικά δεν υπάρχει τεχνικά κάτι που να δικαιολογεί τον προσβλητικό χαρακτηρισμό του (πχ ένα φασικό πρόβλημα που θα δημιουργούσε ενοχλητικά artifacts και οι "κοινοί θνητοί" δεν άκουσαν) και τον βάζουν και στη θέση του διάφοροι σχολιαστές (και ευγενικά γιατί εγώ μάλλον θα ήμουν ανάλογος με την κακοτροπία του και τα ειρωνικά γελάκια της κομπλεξικής αυθεντίας που ξεγυμνώνεται αντί να αποθεωθεί όπως θα επιθυμούσε), αυτός φτιάχνει και δεύτερο "πολιτικάντικο" βίντεο (σε αμυντικό υφάκι αυτή τη φορά)... ε και σε αυτό επιμένει με ξύλινο λόγο και ψευδοφιλοσοφικές αιτιάσεις, σοφιστίες, βατράχους και ειρωνείες να προσπαθεί να δικαιολογήσει την μ@λ@κi@ του και τις προσβολές που περιείχε το πρώτο... ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ... αν ήθελε πραγματικά να δώσει τροφή για μια ενδιαφέρουσα κουβέντα όπως λες, θα είχε άλλη τακτική που θα έθετε αφορμή να ανοίξει το θέμα της αυστηρής πιστότητας στην καταγραφή της κλασσικής μουσικής και τα ταμπού που κουβαλάει διαχρονικά ο "δομικός" ελιτισμός της που καταλήγει συχνά πυκνά σε μια αυτοαναιρούμενη "σοβαρότητα" (πχ τα natural references που πια έχουν εμφανείς "ρωγμές" αξιοπιστίας με τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις στις αίθουσες συναυλιών και καταχρώνται κατά περίπτωση την διακριτική support παρουσία τους)... το αστείο της υπόθεσης μάλιστα είναι ότι βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του τοποθετώντας με την κουτοπόνηρη συμπεριφορά του τον εαυτό του στην χειρότερη κατηγορία των audiophiles... αυτών με την αυτοανακηρυγμένη "ανωτερότητα" που κράζει δικαίως ο Allan Parson με την ρήση του: "Audiophiles don't use their equipment to listen to music. They use music to listen to their equipment." και το χειρότερο όλων το ότι με αφορμή αυτόν ο φίλος μας ο @bouzoukleri (και φαντάζομαι και αρκετοί άλλοι) χαλάει τη ζαχαρένια του χωρίς πραγματικό λόγο...

Πάνο απλά σε πρώτη ακρόαση το φαντάστηκα χωρίς το ηλ πιάνο και με περισσότερα έγχορδα που η παρουσία τους θα αναπτυσσόταν κλιμακωτά μέχρι κάποια κορύφωση στα ρεφρέν... έναν τρόπο που θα συνδύαζε στοιχεία από τον Αύγουστο (του άλλου npap του συγχωρεμένου ?) με το Eleanor Rigby... όμως είναι ένα κομμάτι που και με μια κιθάρα μόνο θα στεκόταν... κι αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη μια απόφαση και επιλογή για να μη φορτωθεί τελικά υπερβολικά και "αδυνατίσει" ενεργειακά η ερμηνεία κινούμενη παράλληλα με μια πληθωρική συνοδεία... προσωπικά μάλλον θα το παίδευα καιρό μέχρι να καταλήξω...

με μια επαναπροσέγγιση ενδεχομένως στην ενορχήστρωση (ως προς την γραμμική εξέλιξη προς μια τελική κορύφωση χωρίς όμως να αλλάξει το υπάρχον ύφος), θα ήταν ένα από αυτά που θα πρότεινα σε ένα μελλοντικό noiz best of... με άγγιξε...

η ταπεινή γνώμη (και παράλληλα φιλική συμβουλή) μου, είναι να το δεις το θέμα ανάποδα χωρίς να επιζητάς άλλοθι (ασυνείδητα δυστυχώς) απέναντι σε κανέναν.. ούτε καν στον εαυτό σου... απλά να επιχειρείς αλλαγές στον εξοπλισμό σου ΜΟΝΟ και μόνο όταν αισθάνεσαι (επιτακτικά) ότι αυτός που ήδη διαθέτεις δεν καλύπτει πλέον τις θυμικές και γνωστικές ανάγκες σου... και φυσικά πάντα έχοντας εκ των προτέρων εμπεριστατωμένα διακρίνει ξεκάθαρα τις όποιες δυνητικές βελτιώσεις στα υποψήφια κομμάτια που θα αντικαταστήσουν κάποια από τα υπάρχοντα... αν καλώς ή κακώς έχεις πειστεί ότι δεν πρόκειται να ακούσεις (ή ήδη έχεις επιχειρήσει να ακούσεις και δεν το καταφέρνεις) καμία διαφορά, ε πρέπει αν μη τι άλλο να είσαι ευτυχής (και ο ίδιος και το πορτοφόλι σου) καθώς είσαι απερίσπαστος στο να απολαμβάνεις την μουσική προσεγγίζοντας απ ευθείας στην "ψυχή" της, παρακάμπτοντας το "επιρρεπές στην αμαρτία του marketing hype "λάγνο σώμα"...?

από πια πλευρά και σε τι σε καλύπτει;... ελπίζω όχι με το να σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είσαι "audiophile" καθώς δεν "άκουσες" το "πρόβλημα"... ? προσπέρνα άνετα... μια ακόμα clickbait προσπάθεια στηριγμένη σε ένα (εκ του πονηρού ή της ημιμάθειας αδιάφορο) ψευδοπρόβλημα...

κι ο @Terry RoscoeBeck5 έτσι (αν έχει ακόμα την στολή και τις μπότες) και ναι αυτό θέλω να το δω πριν κλείσω τα μάτια μου... άσε που αν πάτε παίζει να σας χαρίσουν και την strat των σουλτάνων τιμής ένεκεν...?

με δίνεις άσχημα...?

ισχύει κατά ένα μεγάλο ποσοστό Σπύρε, αλλά μην ξεχνάμε ότι το καλύτερο (όταν υπάρχει η δυνατότητα) δεν είναι απαραίτητα "εχθρός" του καλού... και ευτυχώς στις περιπτώσεις του ήχου που μας ενδιαφέρουν αποτυπώνεται ΠΑΝΤΑ στο αποτέλεσμα (άσχετα αν το αντιλαμβανόμαστε και κατά πόσο κατά την διαδικασία παραγωγλης)... πχ η δυνατή κάθε φορά επιμέλεια και προσοχή στην ακουστική συμπεριφορά του χώρου που ανέφερε ο Γιάννης...

νομίζω ότι οι φίλοι μας παραπάνω έχουν καλύψει αρκετά μεγάλο μέρος των αποριών σου... εγώ απλά θα συμπληρώσω κάποιες παραμέτρους απ΄την προσωπική μου εμπειρία (μια και έχω καλεστεί κάποιες φορές να δώσω λύσεις ανάλογων προβληματισμών ψαλτών σε ναούς στην πράξη)... αρχικά αν συνυπολογίσουμε από μια μεριά την ποιότητα των ηχητικών εγκαταστάσεων των ναών που κατά κανόνα είναι από κακή έως απαράδεκτη και από την άλλη τις ιδιαιτερότητες των χώρων με τις τεράστιες αντηχήσεις, θα πρέπει να ξέρουμε ότι ντεφάκτο στο πλείστον των περιπτώσεων τα συμπεράσματα από τις συγκρίσεις των τύπων αλλά και των ηχητικών χαρακτηριστικών μεταξύ των μικροφώνων, χάνουν μεγάλο μέρος από την δυναμική τους και εντέλει την αξία τους πρακτικά, καθότι οι συχνοτικές συμπεριφορές "ομογενοποιούνται" κατά ένα βαθμό "χ" ανάλογα την περίπτωση... μάλιστα πολλές φορές η χρήση ποιοτικότερων μικροφώνων επιδεινώνει το πρόβλημα αντί να το λύνει φέρνοντας το περισσότερο στην επιφάνεια... έτσι η διαχρονική "πανάκεια" των πληγών του ΡΑ το sm58, ενδεικνύεται ως μια ασφαλής λύση όπως ήδη εύστοχα αναφέρθηκε, αλλά παράλληλα δεν αποκλείει και αρκετά άλλα (ακόμα και φθηνότερα) από το "να κάνουν την δουλειά" επαρκώς, χωρίς να χρειάζεται σώνει και καλά μια ενδελεχής έρευνα για να καταλήξει κάποιος σε "holy grail"...? κι ερχόμαστε στο κυρίως θέμα που όπως το θέτεις είναι η εργονομία και η απρόσκοπτη (το δυνατόν) λειτουργία της ηχητικής υποβοήθησης... εγώ λοιπόν όταν αρχικά προσπάθησα θεωρητικά να προσεγγίσω το θέμα, σκεφτόμουν αφελώς ρομαντικά λύσεις με lavalier mics και Wireless in ear monitoring συστήματα που γρήγορα όμως εγκατέλειψα μετά την επιφυλακτικότητα κυρίως λόγω φόβου των χρηστών περί της "πολυπλοκότητας" των συστημάτων... κατέληξα λοιπόν σε near field personal monitors που αποδείχθηκαν εύκολα στο να δίνουν χρυσές τομές σε κάθε κατάσταση... το κοινό στοιχείο ήταν το TC Helicon VoiceSolo FX150 που διέθετε ότι χρειαζόταν... και την (τηρουμένων των αναλογιών) ηχητική ποιότητα και την απαραίτητη φορητότητα και επαρκή έλεγχο και ρυθμίσεις (ακόμα και phantom power), σε συνδυασμό με ευκολία χρήσης που δεν τρόμαζε τον μη εξειδικευμένο χρήστη που πλέον μπορούσε να δημιουργήσει τον ήχο που τον βόλευε στο δικό του ατομικό περιβάλλον δίνοντας κατόπι στο ηχητικό σύστημα του ναού το σήμα, χωρίς όμως να εξαρτάται από αυτό (ή τις "διαθέσεις" οποιουδήποτε άλλου στον χώρο που είναι άλλη πονεμένη ιστορία και δεν θα την θίξω)... δυστυχώς το tc δεν πρέπει να βγαίνει πια, αλλά μπορεί κάποιος είτε να το βρει μεταχειρισμένο είτε να κοιτάξει ανάλογες λύσεις ίδιας φιλοσοφίας και ποιότητας που προσφέρουν αρκετές άλλες εταιρείες (πχ Mackie SRM150)...

τι μου θύμισες πάλι... είχα τότε ήδη το sq1 και με ξυπνάει μια μέρα ο Νίκος από το Λυρικόν και μου λέει "πάρε καφέ και έλα τρέχοντας"... συνήθως το έκανε όταν έβγαινε καμιά καρτούλα με ήχους για το δικό μου (είχα 2 ram και μου τις φόρτωνε στη ζούλα με επιλογές μου από τις rom που κυκλοφόρησαν), οπότε πήγα χαρούμενος μεν αλλά ανυποψίαστος δε... όταν έφτασα το έστηνε... τελικά έφυγα αργά το βράδυ εκστασιασμένος και αν δεν είχα πάρει πρόσφατα στο studio το D70 της Roland (δεν είχαν σχέση αλλά το έξοδο είχε γίνει), θα έφευγα σίγουρα με το εκθεσιακό... δεν θα περίμενα καν παραλαβή... στα αυτιά μου εκείνη την εποχή με τον φοβερό παίκτη Νίκο να το ξεψαχνίζει ήταν μια μαγική εμπειρία...?

ωραία ιδέα για του χρόνου...? 5 συνολικά... η Νάγια με δύο μαθήτριες και δύο μαθητές της... ναι μία φωνή ανά άτομο και από κει και πέρα αλχημείες... σας ευχαριστώ όλους σας φίλοι για τα καλά λόγια και εύχομαι καλή υγιή και δημιουργική χρονιά...? Ν.

ΚΑΛΗ(τερη) ΧΡΟΝΙΑ για όλους εύχομαι με ένα κερασάκι στους εορτάζοντες...

στα 17 περίπου όταν και ευτυχώς γρήγορα ανακάλυψα ότι δεν το χα με τα σόλο και το γύρισα στην ρυθμική και τις κλασσικοακουστικές που τα πρώτα χρόνια τάισαν αγόγγυστα τα παράλληλα (παν)ακριβα γούστα μου περί ήχου...? ΥΓ. η κιθάρα μια όμορφη Cimar (ή κάπως έτσι δεν θυμάμαι και πολλά από αυτήν μια και αντικαταστάθηκε σύντομα με την πρώτη και τελευταία μου (ναι ναι!!!) tele...?

SG και φρέσκο ψωμί... YΓ πάντως την είχα πρωτοαγαπήσει από σπόντα μέσα από μια φοβερή απομίμηση της (γιαπωνέζικη SUZUKI του 70 φεύγα)...

πολύ ωραίο κομμάτι με προοπτικές πολύ καλής παραγωγής (συν τοις άλλοις πρόσεξε ιδιαίτερα τα plosives)...

αξιέπαινη προσπάθεια... --------------------------------------- Το «νέο Νέο κύμα»: Ένας δίσκος από τη Veego Records αφιερωμένος στα άτομα με αυτισμό, με την υποστήριξη του Onassis Culture. Στο Ίδρυμα Ωνάση ξέρουμε καλά ότι η μουσική αγαπά τον αυτισμό. Για αυτό, η υποστήριξη του νέου δίσκου «Το νέο Νέο κύμα» από τη Veego Records ήταν για εμάς αυτονόητη. Ο δίσκος περιλαμβάνει 23 τραγούδια από μια νέα γενιά καλλιτεχνών, ανάμεσά τους ο Παύλος Παυλίδης, ο ΛΕΞ, η Nalyssa Green, ο The Boy, η Melentini, το Παιδί Τραύμα και ο Παν Παν. Όλα τα έσοδα θα διατεθούν σε φορείς που υποστηρίζουν άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. «Το νέο Νέο κύμα» είναι μια συλλογή εμπνευσμένη και αφιερωμένη στα άτομα που έχουν διαγνωστεί με αυτισμό και στις οικογένειες τους. Κυκλοφορεί από τη Veego Records με σκοπό να ευαισθητοποιήσει αλλά και να παρακινήσει τον καθένα που θα κρατήσει στα χέρια του αυτό τον δίσκο να ανοίξει την αγκαλιά του στην ενημέρωση. Όπως γράφει για το εξώφυλλο του δίσκου η παιδίατρος – αναπτυξιακή παιδίατρος, Αλεξάνδρα Κλημεντοπούλου: «Οι κοινωνίες ωριμάζουν όταν συμπεριλαμβάνουν αντί να αποκλείουν τη διαφορετικότητα. Γιατί ο αυτισμός δεν είναι επιλογή, η αποδοχή του όμως είναι.» Όλοι οι καλλιτέχνες, που συμμετέχουν στον δίσκο χάρισαν με χαρά τα τραγούδια τους, για τον σκοπό αυτό. Πρόκειται για 23 τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει αποκλειστικά σε ψηφιακές πλατφόρμες. Ο τίτλος της συλλογής «Το νέο Νέο κύμα» αντιπροσωπεύει αυτή τη νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, που εκτός από τη συνάντησή τους στον δίσκο, αποτελούν μια μουσική σκηνή που φέρνει την αλλαγή στα μουσικά πράγματα. Το εξώφυλλο του δίσκου και το artwork έχει επιμεληθεί ο εικαστικός Γιώργος Μαραζιώτης. Όλα τα έσοδα του δίσκου θα διατεθούν σε φορείς που φιλοξενούν, εκπαιδεύουν, υποστηρίζουν και απασχολούν άτομα στο φάσμα του αυτισμού. Ο δίσκος κόπηκε με χορηγία του Onassis Culture και κυκλοφορεί σε 1000 βινύλια. ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ=> πηγή=> Ν.

όπως σου είπα και στο κομμάτι που ανέβασα με τον ήχο της, μου είχε ξεφύγει τότε αυτό το πολύ ωραίο θέμα που άνοιξες, οπότε μεταφέρω αυτούσια κι εδώ την απάντηση μου (που είναι μάλλον και η σωστή θέση της)...? η δικιά μου λοιπόν ήταν μια Pacemaker όπως αυτή που χρησιμοποιούσε ο May και ο Mercury αλλά εμένα ήταν το μοντέλο του 77' με το "μεταλλικό ταμπελάκι"... 12χορδη με φαρδύ (12 γαρ) αλλά και απίστευτα λεπτό μπράτσο που την δούλευα ως 6χορδη στο 90% των περιπτώσεων καθότι ήταν η μόνη τόσο άνετη (κι από πολύ ακριβότερες που είχα κατά καιρούς δοκιμάσει) που μου επέτρεπε να δουλεύω στο πάλκο ακόμα και 8ωρα χωρίς να πάρω τα δάκτυλα στο χέρι... για του λόγου το αληθές μια φορά σε μια μπουάτ επαρχιακής πόλης πείστηκα επειδή θα πήγαινα με την μηχανή μου να μην την πάρω μαζί μου και να παίξω εκεί με την Yamaha του τραγουδιστή... μην τα πολυλογώ χειμώνας την επόμενη μέρα το πρωί στην καφετέρια όλοι πίνανε ζεστούς καφέδες και τσάγια και εγώ μαζί με μια ζεστή σοκολάτα παρήγγειλα κι ένα μπολάκι με παγάκια... δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της σερβιτόρας ούτε οι θαμώνες φαντάζομαι εμένα να βουτάω τα δάκτυλα στο μπολάκι για αρκετή ώρα με εκφράσεις ανακούφισης στο πρόσωπο... viral είχα γίνει τότε πολύ πριν τα social...? το επίσης απίστευτο, είναι ότι επί 20+ χρόνια από τότε που την πήρα μεταχειρισμένη από τον Ζοζέφ αρχές των 80ies (αν θυμάμαι καλά), μετά το πρώτο σετάπ της δεν την ξανακούμπησε μάστορας για το παραμικρό (κυριολεκτώ)... κι αν πέρασε ατέλειωτες ώρες ταλαιπωρίας σε βουνά λαγκάδια παραλίες και "μαγαζά" ανά την Ελλάδα η καημένη... μην μιλήσω για τις αμέτρητες πτώσεις (εδικά με την σκληρή θήκη "άρμα" που είχε την πέτααγα από δω κι από κει) και αυτή το αμάσητο... σκυλί άγριο... γεμάτη σκασίματα, χτυπήματα κι ότι μπορείτε να φανταστείτε αλλά χωρίς παράπονο... ΠΟΤΕ... μια 9βολτη κι αυτή σπάνια ζήταγε... ------ παρεμπιπτόντως μια που την αναφέρω. επειδή από τις αρχές 2000 που εγκατέλειψα το "άθλημα" έχω χάσει τα ίχνη της και δεν θυμάμαι να την έχω δανείσει ή χαρίσει συνειδητά σε κανέναν (όπως πολλά άλλα μου όργανα και εξοπλισμό), αν κάποιος την είχε "δανειστεί" παρορμητικά από κάπου που συνυπάρξαμε και κατά τύχη διαβάζει αυτές τις γραμμές, τον παρακαλώ να μου την επιστρέψει... θα με κάνει ευτυχή καθώς αντιπροσωπεύει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου... θα του δώσω και αμοιβή την όποια αξία πουλιέται αυτή την στιγμή στην αγορά... ------ τέλος ως ήχος, θυμάμαι την κατάσταση που ανέφερες με τους "τενεκέδες" που άκουγες σχεδόν παντού εκείνη την εποχή στα live (ειδικά με τις μύριες Balladeer και τις απομιμήσεις της που κυκλοφορούσαν αβέρτα) και έχεις μεγάλο δίκιο αλλά προσωπικά (και σόρυ αν περιαυτολογώ) μόνον με ένα αρχαίο Pearl pedal που είχα πάντα μαζί μου και λίγο "τσαμπουκά" με κάποιους "μικροφονιάδες" της εποχής όταν εξαρτιόμουν από αυτούς, δεν μου επέτρεψα ποτέ να βασανίσω (τουλάχιστον μέχρι τελικής κώφωσης) τα αυτιά κανενός... άλλωστε τα απλά ηλεκτρικά της δεν "άρπαζαν" ποτέ και ρυθμιζόντουσαν εύκολα με το eq σε έναν smooth ευχάριστο ήχο... τώρα όταν έπεφτα σε "κουβά" PA ε το κατά δύναμιν...?

δικό της project ήταν Σπύρο μου, φαντάζεσαι να της έλεγα ότι θα τραγουδήσει άλλη;...? πάντως και αυτή ήταν πολύ καλή φωνή... όχι μου είχε ξεφύγει τότε... πολύ ωραίο θέμα...? η δικιά μου ήταν μια Pacemaker όπως αυτή που χρησιμοποιούσε ο May και ο Mercury αλλά εμένα ήταν το μοντέλο του 77' με το "μεταλλικό ταμπελάκι"... 12χορδη με φαρδύ (12 γαρ) αλλά και απίστευτα λεπτό μπράτσο που την δούλευα ως 6χορδη στο 90% των περιπτώσεων καθότι ήταν η μόνη τόσο άνετη (κι από πολύ ακριβότερες που είχα κατά καιρούς δοκιμάσει) που μου επέτρεπε να δουλεύω στο πάλκο ακόμα και 8ωρα χωρίς να πάρω τα δάκτυλα στο χέρι... για του λόγου το αληθές μια φορά σε μια μπουάτ επαρχιακής πόλης πείστηκα επειδή θα πήγαινα με την μηχανή μου να μην την πάρω μαζί μου και να παίξω εκεί με την Yamaha του τραγουδιστή... μην τα πολυλογώ χειμώνας την επόμενη μέρα το πρωί στην καφετέρια όλοι πίνανε ζεστούς καφέδες και τσάγια και εγώ μαζί με μια ζεστή σοκολάτα παρήγγειλα κι ένα μπολάκι με παγάκια... δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της σερβιτόρας ούτε οι θαμώνες φαντάζομαι εμένα να βουτάω τα δάκτυλα στο μπολάκι για αρκετή ώρα με εκφράσεις ανακούφισης στο πρόσωπο... viral είχα γίνει τότε πολύ πριν τα social...? το επίσης απίστευτο, είναι ότι επί 20+ χρόνια από τότε που την πήρα μεταχειρισμένη από τον Ζοζέφ αρχές των 80ies (αν θυμάμαι καλά), μετά το πρώτο σετάπ της δεν την ξανακούμπησε μάστορας για το παραμικρό (κυριολεκτώ)... κι αν πέρασε ατέλειωτες ώρες ταλαιπωρίας σε βουνά λαγκάδια παραλίες και "μαγαζά" ανά την Ελλάδα η καημένη... μην μιλήσω για τις αμέτρητες πτώσεις (εδικά με την σκληρή θήκη "άρμα" που είχε την πέτααγα από δω κι από κει) και αυτή το αμάσητο... σκυλί άγριο... γεμάτη σκασίματα, χτυπήματα κι ότι μπορείτε να φανταστείτε αλλά χωρίς παράπονο... ΠΟΤΕ... μια 9βολτη κι αυτή σπάνια ζήταγε... ------ παρεμπιπτόντως μια που την αναφέρω. επειδή από τις αρχές 2000 που εγκατέλειψα το "άθλημα" έχω χάσει τα ίχνη της και δεν θυμάμαι να την έχω δανείσει ή χαρίσει συνειδητά σε κανέναν (όπως πολλά άλλα μου όργανα και εξοπλισμό), αν κάποιος την είχε "δανειστεί" παρορμητικά από κάπου που συνυπάρξαμε και κατά τύχη διαβάζει αυτές τις γραμμές, τον παρακαλώ να μου την επιστρέψει... θα με κάνει ευτυχή καθώς αντιπροσωπεύει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου... θα του δώσω και αμοιβή την όποια αξία πουλιέται αυτή την στιγμή στην αγορά... ------ τέλος ως ήχος, θυμάμαι την κατάσταση που ανέφερες με τους "τενεκέδες" που άκουγες σχεδόν παντού εκείνη την εποχή στα live (ειδικά με τις μύριες Balladeer και τις απομιμήσεις της που κυκλοφορούσαν αβέρτα) και έχεις μεγάλο δίκιο αλλά προσωπικά (και σόρυ αν περιαυτολογώ) μόνον με ένα αρχαίο Pearl pedal που είχα πάντα μαζί μου και λίγο "τσαμπουκά" με κάποιους "μικροφονιάδες" της εποχής όταν εξαρτιόμουν από αυτούς, δεν μου επέτρεψα ποτέ να βασανίσω (τουλάχιστον μέχρι τελικής κώφωσης) τα αυτιά κανενός... άλλωστε τα απλά ηλεκτρικά της δεν "άρπαζαν" ποτέ και ρυθμιζόντουσαν εύκολα με το eq σε έναν smooth ευχάριστο ήχο... τώρα όταν έπεφτα σε "κουβά" PA ε το κατά δύναμιν...? ορέ Νέστορά μου, μιλάμε για οδηγό (από το κλειδί στην εξώπορτα του studio σε 4-5 ώρες -και πολλές λέω- πέρασε στο dat) συν έναν κουλό όπως εγώ στα πλήκτρα... ο αμερικάνος πάντως έσπειρε και επαναλαμβάνω το κρίμα που δεν βρήκα το τελικό... επιφυλάσσομαι αν το βρω να το ανεβάσω... θάχει σίγουρα ενδιαφέρον η σύγκριση σε όλα τα επίπεδα... με ένα μπουκάλι Southern στο recording και μια ξανθούλα να περιμένει στο control, ένα take έφτασε...? ελληνοαυστραλέζα και όμορφη, δυστυχώς όμως Πάνο μου αναλώθηκε εφόσον γνώριζω (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που είχαμε επαφή) σε ρεπερτόριο πρώτων προγραμμάτων στα νυχτοκάματα... μακάρι να έκανε κάτι παραπάνω με δικά της πράγματα και να μην το έμαθα... ήταν και πολύ καλό άτομο... ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια... Ν.

πολυφωνικό χωράφι σπαρμένο με λάμπες από το 39... πιο σπάνιο;

ε ναι!... είναι το επόμενο βήμα που ζητούσαν οι παραγωγές σου (και άργησε κιόλα ?)... νομίζω μάλιστα ότι και αρκετά από τα παλιότερά σου θα μπορούσαν να τραγουδηθούν χωρίς να χάσουν το προσωπικό σου ύφος το οποίο υπηρετεί άψογα ο Πάνος... ως προς την παραγωγή ηχητικά τώρα απλά θα προτιμούσα τον όλον και ειδικά την φωνή λιγότερο harsh... κατά τα άλλα ελπίζω να συνεχίσετε την συνεργασία έχει σίγουρα ποιοτικό μέλλον...?

η ισχύς εν τη ενώσει... πολύ ωραίο το άσμα φίλοι και ωραία τα ηχοχρώματα της ενορχήστρωσης (που ανέβασαν και την δυσκολία ως προς τις απαιτήσεις της μίξης τους μεν αλλά με το αποτέλεσμα από την άλλη να παραμένει ευάκουστο δε)... μπράβο σας...?

εν δυνάμει... όχι σώνει και καλά και όλοι... και όχι όλοι σε όλα τα είδη.... θαχαν όμως λόγω εγγενούς ταλέντου τα εχέγγυα κάποιοι, λαμβάνοντας τα ανάλογα ερεθίσματα φιλτραρισμένα μέσα από τον χαρακτήρα τους να διαπρέψουν άλλοι στην jazz, άλλοι στο surf rock κι άλλοι στο black metal...να το ζωγραφίσω; ? δεν ξέρω εσύ Μάνο μου, αλλά ναι εγώ γνώρισα αρκετούς ανθρώπους στην ζωή μου που είχαν τεράστια ευχέρεια στην εκμάθηση γλωσσών είτε ήταν γαλλικά είτε γερμανικά είτε σουαχίλι και μάλιστα χωρίς να διαθέτουν ρουλεμάν (ελπίζω να μην φανεί σεξιστικό αλλά αν δεν έχεις βρεθεί με σύντροφο που μιλάει έξι γλώσσες δεν έχεις κάνει s3κς σε αυτό το σύμπαν)...? α μάλιστα... εδώ είναι το point... που ορέ αναφέρθηκα σε σύνθεση;... για εκτελεστική δεινότητα (θα έπρεπε να) μιλάμε είτε στο σύμπαν 616 είτε στο 72988747446655229...? α

είναι μία ακόμα από τις φορές που μου απαντάνε χωρίς να έχουν διαβάσει (προσεκτικά) τι έγραψα... απλά αυτή τη φορά είστε και πολλοί...?