npap

σαφέστατα αμοιβαία τα αισθήματα κι όπως προείπα η πρόσκληση παραμένει πάντα ανοιχτή... ο χρόνος είναι όντως απρόβλεπτος και οσονούπω 60ρίζω... φρόντισε Λουκά μου να προλάβουμε πριν αρχίσω να μπερδεύω το πιάνο με ξεροψημένη μπριζόλα ζέβρας στα κάρβουνα...

κι όπως πάντα ένα like σε κάθε κομμάτι σου πριν πατήσω play... ακούω σχεδόν πενήντα χρόνια μουσική διαφόρων ειδών και προελεύσεων... μου είναι δύσκολο να το πιστέψω κι ίδιος αλλά ανάμεσα στους ελαχιστότατους καλλιτέχνες για τους οποίους είμαι εκ των προτέρων ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος ότι θα μου αρέσει το επόμενο κομμάτι τους πριν καν το ακούσω, οι δυο-τρεις βρίσκονται και καταθέτουν κατά καιρούς σεμνά και ανιδιοτελώς τα πονήματα της έκφρασής τους εδώ... κι είσαι ο ένας εξ αυτών... --- ΥΓ. η πρόσκληση παραμένει πάντα ανοιχτή...

gmail inbox

ένα διαμαντάκι... μία από τις (ελάχιστες) πολυεπίπεδα σπουδαίες δουλειές Ελλήνων δημιουργών στον χώρο τις σύγχρονης μουσικής... ένα βινύλιο που είχα λιώσει κυριολεκτικά και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πέρασε απαρατήρητο στα καθ ημάς... ένα από τα ελάχιστα LP που δεν με σήκωσε ποτέ από τον καναπέ για να αλλάξω τραγούδι... έχω ξαναμιλήσει εδώ γι αυτούς αλλά επ ευκαιρία που είδα την παρουσίαση από τον Χρυσοστόμου είπα να βάλω το link που ίσως ενδιαφέρει κάποιους (ειδικά νεότερους) που δεν έτυχε ποτέ να τους ακούσουν...

ναι σε καταλαβαίνω Μανώλη μου ειδικά στα πάσης φύσεως multi timbral midi skills... όσο όμως αφορά τον ήχο εν γένει, εσύ μπορείς όντως να αξιοποιείς τις πολλαπλές audio εξόδους όπου σου δίνεται η ευκαιρία, επικεντρωμένος σε κάποιους σόλο ήχους που χρειάζονται ενδεχομένως ιδιαίτερη αντιμετώπιση συχνοτικά και δυναμικά αλλά και ενός x πλήθους οργάνων στο σεταπ σου που θα έχουν dedicated ρόλο... όμως είσαι η εξαίρεση καθότι (όσο μπορώ να γνωρίζω) η συντριπτική πλειοψηφία των "πληκτράδων" μας περιορίζεται στις stereo main out ενός, δύο άντε τριών οργάνων... και εκεί τι να τους κάνει ακόμα κι ο έρμος ο ηχολήπτης αν έχουν... ακόμα και με την ψηφιακή τι να σου κάνει.. πόσες σκηνές να σώσει; ή rt ρυθμίσεις πόσες να προλάβει ανά κομμάτι... γιατί αν ο μουσικός θέλει απλά ένα generic eq ας πάρει ένα deck ή πετάλι γι αυτή την δουλειά... έτσι κι αλλιώς στα σύγχρονα όργανα (πόσο μάλλον στο επίπεδο πχ του montage με τα insertion effects ανά part) και οι καθ αυτοί εργοστασιακοί ήχοι αλλά και οι δυνατότητες των μηχανών εφφέ τους στην εγγενή τους επεξεργασία (process και effect) είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και τους υπερκαλύπτουν τις ανάγκες (ανάθεμα κι αν έχω δει όργανο με αξιοποιημένες τις εργοστασιακές του δυνατότητες του σε αυτόν τον τομέα πάνω από το 20-30%?)... από την εμπειρία μου λοιπόν στην συναναστροφή μου μαζί τους, πιστεύω ότι μαζί με μια Μ32 ο μέσος όρος τους μάλλον θα ζητούσε και δραμαμίνες... κι αυτό δεν το λέω φυσικά υποτιμητικά... είναι θέμα προτεραιοτήτων συνήθως... με μια κονσολίτσα που δεν "αλλοιώνει" το βασικό τους σήμα υποβιβάζοντας το εμφανώς και τους δίνει βασικές δυνατότητες μίξης εντάσεων, αισθάνονται (και κατά κανόνα είναι) "άρχοντες" στο live... τώρα στο studio είναι όντως άλλου παπά ευαγγέλιο...

αγαπημένη μου στην κατηγορία της (και όχι μόνο) αλλά too much για τον πατριώτ' Μανώλη μου... με αυτήν (την απού κατ') θα αξιοποιούσε ικανοποιητικότατα και φθηνά (και όχι φτωχά) άλλα τίμια τα νέα του μπλιπλίκια (παρεμπιπτόντως με γεια... δεν θυμάμαι αν του είπα)...

είπες την μαγική λέξη... επειδή φέτος με ψήσανε και διδάσκω σε ένα ωδείο εκεί κοντά, κατεβαίνω Περιστέρι κάθε βδομάδα οπότε αυτή την φορά δεν θα μείνουμε στα λόγια... τεχνική κουβεντούλα, με μπύρα, rock background και εφηβικές αναμνήσεις αξία ανεκτίμητη... απλά να προσπαθήσεις να φέρεις και το απολωλός μαζί...

Γεώργιε μόλις ετελείωσε το ακρόαμα με τίποτα λιγότερο από ότι περίμενα και συνθετικά και ερμηνευτικά και το απόλαυσα μονορούφι όπως είπε και ο Σπύρος... τώρα περί παραγωγής όπως καταλαβαίνεις θα είχα λόγω βίτσιου να πω, αλλά πριτς... δεν θα μου χαλάσω την ατμόσφαιρα... προτιμώ να βάλω ένα southern ακόμα και τα κομμάτια από την αρχή... blues cheers και vour για G...???

ωραίο από τα καλύτερά σου μελωδικά για μένα... η παραγωγή εν γένει στα (υψηλά) στάνταρ σου, αλλά στα τύμπανα (μάλλον επειδή με έχεις καλομάθει στο παρελθόν) η ελαφρώς sizzle συχνοτική προσέγγιση (σε hi hat, πιάτα και snare) με ενόχλησε κατά τι... δεν ξέρω βέβαια αν είναι άποψη ή οφείλεται ίσως σε κάποια to much process στο mastering ενδεχομένως λόγω "κουρασμένων ώτων"...

αφού σας καλωσορίσω με την σειρά μου να συμπληρώσω στους φίλους μου ότι πρέπει να είστε και ιδιαιτέρως επιφυλακτική και υποψιασμένη και με κάποιον που ενδεχομένως σας παρουσιαστεί δια ζώσης ως "εκτιμητής" (πχ πωλητής μεταχειρισμένων οργάνων, παλαιοπώλης, ενεχυροδανειστής κλπ) προσπαθώντας να αποκτήσει τις κιθάρες σε πολύ χαμηλή τιμή εκμεταλλευόμενος την φυσιολογική άγνοιά σας επί του θέματος... δυστυχώς δεν είναι σπάνιο κάτι τέτοιο και είναι πολλές οι φορές που πολύ ακριβά όργανα έχουν πωληθεί σε εξευτελιστικές τιμές... μιλάμε υποθετικά βέβαια μέχρι να αναφέρετε τα στοιχεία, αλλά για να είχε 7 κιθάρες ο θείος σας οι πιθανότητες να μην είναι ευτελούς αξίας είναι αρκετές, οπότε θέλει προσοχή...

η απλότητα και η ταπεινότητα που με αντιμετώπισες όταν είχα την μεγάλη τύχη να σε συναντήσω στα νιάτα μου, ήταν από τα μεγαλύτερα μαθήματα που μου έδωσε η ζωή... δεν ΒΡΕΧΕΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟΨΕ λατρευτέ μου κύριε ΜΙΜΗ... ΑΠΟΨΕ ΚΛΑΙΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ... καλό ταξίδι...

δεν ξέρω να σου πω... love at first sight... άλλωστε σε αντίθεση με τις ακουστικές που είχα αδυναμία όπως είπα οι ηλεκτρικές χαραμιζόντουσαν με μένα... αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που πήγαινα σε διαφορετικά είδη... βαριόμουν εύκολα γιατί δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον... και ναι με έχουν βρίσει αρκετοί φίλοι που τις περισσότερες είτε τις "σκότωσα" είτε τις έχασα (κυρίως λόγω ανεπαρκούς ενδιαφέροντος εκ μέρους μου έχω 2-3 δανείσει και πια δεν θυμάμαι που?)...

yeap σε μπορντό... άσε... που την έχασα να ρωτάς... από τον Καγμάκη αν θυμάμαι καλά την είχα πάρει αρχές 80ς......

ως ταγμένος παιδιόθεν στον ήχο εν γένει, προς τας κιθάρας δεν υπήρξα ποτέ βιρτουόζος τσι ροκ και τσι τζαζ (καθότι μουσικά τεμπέλης και παντελώς αμελέτητος προτιμούσα να ακούω ή να μιξάρω), ώστε να επενδύσω ιδιαίτερα σε ηλεκτρικές... απλά σαν τυπικός επαγγελματίας της εντεχνο-λαικής (εδώ ήταν πιο εύκολα τα πράγματα και μάθαινα στο πάλκο), έπρεπε να έχω κατά καιρούς και κάποιες... όσες μπορώ να ανασύρω από την μνήμη μου είναι οι κάτωθι με την σειρά που τις θυμάμαι... 1. Suzuki απομίμηση SG -τέλη 70s- πολύ ωραίος ήχος και μπράτσο ή απλά έτσι θυμάμαι... πρώτη μου επαφή γαρ... 2. Cimar -αρχές 80s- (by Ibanez νομίζω) - πρωτότυπο μοντέλο αλλά δεν θυμάμαι code... ιδιαίτερη και με καλά ξύλα αλλά μέτρια ηλεκτρικά... 3. Fender Telecaster -τέλη 60s- μου την είχε δώσει ο πατέρας της Μποφίλιου... μιλάμε για τον εφιάλτη του SF... είχε παίξει αυτή αντάρτικο στο μαγαζί του με τους συντρόφους από κάτω να σιγοντάρουν μετα χοιρινής μπριζόλας ανά χείρας...? 4. Ibanez 2453 Single Cutaway Hollow Body -μέσα 70s- με ήχο "πιάνου" ως προς τον πλούτο των αρμονικών... χαραμιζόταν στα χέρια μου να παίζει Λεοντή και Μπακαλάκο αλλά 'ντάξει σε κάποια πανηγύρια που έπαιξα κατά καιρούς έκανε θραύση και έκανε τους gibsonάκηδες να με ρωτάνε που την βρήκα...? 5. Kramer Pacer custom -μέσα 80ς- Η αγαπημένη!!! την είχα διαλέξει ανάμεσα από δεκάδες και πολύ ακριβότερες γιατί είχε "κάτσει" στο χέρι μου με την μία... με έκανε να θέλω να μελετήσω όσα δεν μελέτησα όλα τα χρόνια πριν μαζί... απίστευτο floyd rose του "ακουρδίστου" ένα πράμα... σχεδόν κούρδιζα κάθε φορά που άλλαζα χορδές...? δεν πρόλαβα να την χαρώ... μου την έκλεψαν από το μαγαζί που δούλευα τότε... βιασμός της ψυχής μου... αν το έπιανα το κωλόπαιδο στα χέρια μου θα μουνα φυλακή τώρα...? 6. Gibson Les Paul Studio -αρχές 90s- το καναρινάκι μου αλλά όχι στο κελάηδισμα... στο χρώμα... την πήρα αναγκαστικά βιαστικά για να παίξω στο μαγαζί το ίδιο βράδυ που μου έκλεψαν την Kramer αλλά με συντρόφεψε αρκετά ενεργά χρόνια χωρίς παράπονο... 7. Peavy T-60 -δεν θυμάμαι χρονολογία κατασκευής- ποιοτικότατη στα part, την πήρα μεταχειρισμένη για το λεπτό μπράτσο αλλά δεν μου έκατσε (άσε που αποδείχθηκε πολύ βαριά για τα γούστα μου) και την ξεφορτώθηκα γρήγορα... 8. Fender Stratocaster -2000 plus- με αυτήν (Μεξικάνα) ξέμεινα (αν και ποτέ δεν μου άρεσε) αλλά έτσι κι αλλιώς έχει πιάσει αράχνες καθώς τα τελευταία 20 χρόνια οι συνολικές ώρες μου με μια κιθάρα στα χέρια μετριούνται στα δάκτυλα...

όμορφο τραγούδι... η παραγωγή ως σύνολο δεν με αρέζει (εκτός του εν γένει "φορτώματος" που αναφέρθηκε από τον Κώστα, ειδικά και στα τύμπανα και κυρίως το effect chain της φωνής που με ενοχλεί ιδιαίτερα ως επίδραση στα sibilants)... από την άλλη όμως, η τρομπέτα σου είναι υπέροχη και έχει την γοητευτική μεταλλική αίσθηση σε συχνοτική ισορροπία που μου είχε λείψει σε κάποιες παλιότερες δουλειές σου (σε ακούω αρκετά χρόνια)...

έπεσε το μάτι μου στο θέμα (πολύς ντόρος όντως) και μια που θα δοκίμαζα κάτι νέα pluginακια στο σεταπ μου είπα να κάνω σε αυτό ένα γρήγορο remaster... είναι απρόσεχτο (ειδικά στα χαμηλά) αλλά είχε πολλά artifacts και ήταν και σχεδόν mono και οι ρυθμίσεις μου ψιλοακραίες για την δοκιμή... νταξει για παιχνιδάκι καλό είναι... Μεσάνυχτα - Βλάσσης Μπονάτσος (Npap draft remaster)

o σχετικά harsh χαρακτήρας της παραγωγής σας μπορεί να οφείλεται σε οποιοδήποτε στάδιο της... από την ηχογράφηση μέχρι το mastering... δεν μπορώ να ξέρω σε ποιο σημείο "ξέφυγε" λίγο το πράγμα προς αυτή την κατεύθυνση... πάντως συνήθως υπερβάλουμε λόγω κούρασης κατά την τελική επεξεργασία... ο εγκέφαλος μειώνει σταδιακά την αντίληψη των "συχνοτικών εξάρσεων" και π.χ. είναι εύκολο να μην παρατηρήσουμε πλέον τα artifact της επίδρασης ενός κομπρέσορα που προσθέσαμε στην αλυσίδα μετά το eq... τώρα το πως θα πραγματώσουμε "μια πιο smooth προσέγγιση" είναι μια πολύ γενική ερώτηση και μόνο μια πολύ γενική απάντηση μπορώ να σου δώσω... εν γένει λοιπόν, αν ο στόχος μας είναι αυτός (γιατί θα μπορούσε κάλλιστα ένας ανάλογα πιο "σκληρός" ήχος να είναι "άποψή"), πρέπει να έχουμε συνεχώς το "νου" μας ξεκινώντας από τον δημιουργικό πειραματισμό στις ηχογραφήσεις... π.χ. στο στήσιμο κάθε φορά των mics ώστε να μην τονίζονται τα sibilance που μετά είναι δύσκολο να "μαζέψουμε" χωρίς επιπτώσεις στο σύνολο... να μην ξεχνιόμαστε ακούγοντας χαμηλά τόσο ώστε ανάλογα την ποιότητα του μόνιτόρ μας να μειώνεται η σαφήνειά του (στα 83db πάνω κάτω δεν έχουμε καταλήξει τυχαία)... να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των midi ήχων και στον συνδυασμό τους... σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας, να κάνουμε διαλείμματα ή να σταματάμε και να αφήνουμε την συνέχεια για την επόμενη αν αισθανθούμε κούραση (στην ρεαλιστική πράξη να μην υπερβαίνουμε τις 2-3 ώρες ανάλογα την εμπειρία μας χωρίς τουλάχιστον ένα μισάωρο για "απεξάρτηση")... και πολλά άλλα κατά περίπτωση πιο ειδικά τεχνικά tips που όμως το ίδιο το κομμάτι κάθε φορά θα μας ορίζει ως "ηχοληπτική συμπεριφορά"... αλλά όπως σου είπα ήδη είναι ήσσονος σημασίας και να μην ξεχνάς το παραπάνω... όπως και το ότι έγραψα "προσωπικά" γιατί τα στάνταρ μου ως ακροατής δεν αντιπροσωπεύουν συχνά τον μέσο όρο ώστε να προβληματιστείς ιδιαίτερα αν δεν τα καλύψεις πλήρως (αυτό ούτε ο εαυτός μου δεν το καταφέρνει συχνά)... ? τώρα ως προς την ερμηνεία, η "θεατράλε" προσέγγιση έχει τεράστιες απαιτήσεις και υποκριτικής πλέον της ωδικής για να αποφευχθεί ο "τετραγωνισμός" στην ροή της... το θέμα απαιτούσε την λείανση των "γωνιών" γιατί πραγματευόταν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη έννοιες που απέχουν από την "επικότητα" που τουλάχιστον εγώ προσέλαβα στον τρόπο έκφρασης του φίλου μας... μην είμαστε όμως κι εδώ αυστηροί με τον ερμηνευτή... άλλωστε όπως αναφέρθηκε ήδη (από τον Σάμυ νομίζω), η μελοποίηση δεν τον βοήθησε... και καταλήγω για όλη την πετυχημένη ως προς τον σκοπό της προσπάθεια, στο ότι πολλές φορές το καλύτερο είναι εχθρός του καλού... ?

όντως υπάρχουν κάποιες αδυναμίες στην παραγωγή (προσωπικά θα ήθελα πιο smooth προσέγγιση και στον ήχο και στην ερμηνεία), αλλά είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην σημαντικότητα της δημιουργικής σας έκφρασης... ασχέτως αντικειμένου... κι αυτό που προέχει είναι να αγγίξετε το κοινό στο οποίο απευθύνεστε, πράγμα το οποίο νομίζω ότι το καταφέρνετε επιτυχώς... ένα μεγάλο μπράβο κι από μένα... ΥΓ υπήρξα πολλά χρόνια προκατειλημμένος με το είδος και γενικά με τον χώρο, μέχρι που μεγαλώνοντας ήρθα τυχαία σε πιο στενή επαφή με κάποιους σημαντικούς ανθρώπους του, που αν μη τι άλλο με έπεισαν ότι ο "θόρυβος" από κάποιες μεμονωμένες "φάλτσες" ανθρώπινες συμπεριφορές δεν αντιπροσωπεύει το όλον και πόσω μάλλον την ουσία του... πλέον αν μη τι άλλο απολαμβάνει τον σεβασμό μου... πρόσφατα μάλιστα ο φίλος και μεγάλος μουσικός και μαέστρος Ευστάθιος Αρβανίτης με κάλεσε να δημιουργήσω και να αναλάβω ένα τμήμα μουσικής τεχνολογίας στο ωδείο της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου που διευθύνει... παρότι επιφυλακτικός (περίμενα να αντιμετωπίσω κάτι σαν το πάλε ποτέ συντηρητικό κατηχητικό που είχα ως εντύπωση μέχρι τώρα), όταν διαπίστωσα δια ζώσης την ευχάριστη σύγχρονη δημιουργική ατμόσφαιρα που αποπνέουν οι πολύ καλοί καθηγητές σε συνδυασμό με το ήθος και την ανταπόκριση των μαθητών (διαφόρων ηλικιών και κοινωνικού "ύφους"), δέχτηκα με χαρά... ποτέ μην λες ποτέ...?

https://www.aliexpress.com/item/4000351816258.html

σύμπτωσις... μόλις έκανα share στην κοιλιά μου τα μαυρομάτικα της Σοφίας μετά το mastering λαχανικών... βινυλιοκατάσταση ...?

αν τα αναπαράγεις μετά στο αυτό επίπεδο να το αφήσεις έτσι... αν το μετατρέπεις σε 16/44.1 καλό είναι να κάνεις και μια παραγωγή απ ευθείας εκεί για σύγκριση, γιατί στο είδος της μουσικής που ασχολείσαι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ακόμα και τα βιονικά αυτιά σου να αποφασίσουν ότι "τσάμπα καίει η λάμπα"...? YΓ. προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια (μετά από ανάλογα πολλούς πειραματισμούς) γράφω στα 24bit/44.1khz (η διαφορά με τα 48khz είναι ακουστικά ελάχιστη και το downsampling άλλη πονεμένη ιστορία)... όταν με πιάνουν (ή μου ζητούνται) οι audiophile ανησυχίες μου, δουλεύω στα 24bit/192khz (Super Audio CD standards)...

επειδή μου είπαν πάλι κάποιοι ότι μπερδεύτηκαν με τα bit το ρόλο τους και τι πρέπει να κάνουν τελικά, θα μου επιτρέψετε να προσπαθήσω να το απλοποιήσω λίγο ακόμα συνοπτικά, με στόχο να κατανοηθεί η σχέση τους με την πράξη πέραν της μαθηματικής προσέγγισης... όπως ήδη ειπώθηκε το bit depth έχει να κάνει μόνο με το δυναμικό εύρος... δυνητικά τώρα στην πράξη στα 24bit "μπορούμε" να έχουμε 48db παραπάνω δυναμικής περιοχής (πράγμα όντως εντυπωσιακό στο μάτι αλλά το θέμα μας είναι τι γίνεται στο κρεβάτι?)... το μυστικό μας εδώ είναι το "μπορούμε" και το "πότε"... χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Μανώλη... όντως ειδικά στην ηχογράφηση πηγών με μεγάλη δυναμική περιοχή τα αποτελέσματα είναι κάποιες φορές εμφανώς περιορισμένα όταν χρησιμοποιούμε τον ADC (analog to digital converter) στα 16bit και όχι στα 24... ένα μεγάλο μέρος της εκφραστικότητας ενός μουσικού οφείλεται στις "μικροδυναμικές" της εκτέλεσής του... φανταστείτε να γράφετε με ένα ακουστικό όργανο (ειδικά εκτός studio) και να "απαιτείται" εκ των συνθηκών να παίζετε "πιο δυνατά" απ ότι θα επιθυμούσατε ώστε να παράγετε "ικανό" σήμα στο μέσο καταγραφής σας... ειδικά μάλιστα ως προς τα επίπεδα του θορύβου το ότι στα 24 μπορούμε χωρίς πρόβλημα να δουλεύουμε και με ηχογραφήσεις χαμηλής έντασης, είναι εργονομικά και πρακτικά και ποιοτικά, μεγάλο "δώρο", που σε πολλές περιπτώσεις μας λύνει τα χέρια πέραν της γενικής "άνεσης"... το ίδιο συμβαίνει και κατά την επεξεργασία (audio editing, χρήση ψηφιακών επεξεργαστών και εφέ κλπ) που πλέον τα παραπάνω bit είναι πολύ σημαντικό θέμα και εν γένει στο post production καταλυτικό πολλές φορές... έτσι η χρήση τους κατά την ψηφιακή σύλληψη και διαχείριση του ήχου, είναι εκ των ων ουκ άνευ όταν αναφερόμαστε σε έννοιες όπως η "πιστότητα" (αυτή η έρμη έννοια που έχει καταταλαιπωρηθεί κατά καιρούς) σε καταγραφή και αναπαραγωγή... προσοχή όμως... μιλάμε πάντα γενικά και οι εύκολοι αφορισμοί είναι και εδώ εκ των βάθρων επιεικώς υπερβολικοί... πχ τα 96db δυναμικής περιοχής που μας δίνουν πάνω κάτω τα 16bit, δεν σημαίνουν ότι αν προσέξουμε λίγο στις στάθμες δεν μπορούμε να έχουμε ικανοποιητικότατες παραγωγές (ειδικά σε είδη όπως που τα ηλεκτρικά όργανα κυριαρχούν)... μάλιστα σε περιπτώσεις που η παραγωγή ντε φάκτο πρόκειται να "περάσει" τελικά σε cd (οπότε μέσω dithering πρέπει να "κόψουμε" τα 8bit που "περισσεύουν"), δεν είναι απίθανο το αποτέλεσμα να "υπολείπεται" μιας αρχικής διαδικασίας που ενδεχομένως θα γινόταν εξ ολοκλήρου στα 16bit... ιδανικό είναι να ξέρουμε που θα απευθυνθεί τελικά η παραγωγή μας (cd? spotify? tidal?) οπότε αν η γνώση και τα μέσα μας δεν επιτρέπουν στην κρίση μας τις καλύτερες επιλογές κατά την παραγωγή, ίσως κάποιες φορές να ήταν καλύτερα (για πιο ελεγχόμενο αποτέλεσμα) να γράφαμε στα 16bit αποφεύγοντας μετατροπές και ξέροντας "που βαδίζουμε" εξ αρχής (τονίζω το ίσως γιατί δεν το προτείνω, απλά είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω)... και είπαμε... καλά και άγια τα 144db των 24bit, αλλά καλώς ή κακώς δεν αξιοποιούνται πάντα ενδελεχώς, τι να κάνομεν...? και εκ φύσεως σε όλο το εύρος τους ούτε κατά διάνοια... για λόγους τυπικής (και όχι ουσιαστικής) σύγκρισης, να αναφέρω ενδεικτικά ότι σαν άνθρωποι μπορούμε να αντιληφθούμε περίπου 90db δυναμικής περιοχής, οι συνήθεις παραγωγές στα περισσότερα είδη μουσικής δεν υπερβαίνουν τα 50db και το έρμο πτωχό πλην τίμιο βινύλιο φτάνει περί τα 70db στα καλύτερά του (direct to disc παραγωγές)... εν κατακλείδι κι από μένα... καλό είναι ακόμα και στο σπίτι μας να γράφουμε και να επεξεργαζόμαστε τα audio σήματά μας στα 24bit πλην εξαιρέσεων που η πράξη (για χ λόγους) μας έκανε να πιστέψουμε ότι δεν χρειάζεται (πχ μια πανκ μπάντα τα 16 μπορεί απριόρι να τα απαιτεί ως άποψη?)... ΥΓ. εννοείται ότι για να φτάσει στο αυτί μας η "πλήρης" ποιοτική διαφορά, πρέπει και ο DAC του αναπαραγωγικού συστήματος να υποστηρίζει τα 24bit, αλλά και από την άλλη όταν το σήμα έχει καταγραφεί (ή "κατέβει" σε δεύτερο χρόνο) στα 16bit, η αναπαραγωγή (μετατροπή) του στα 24bit δεν θα του προσφέρει κάτι περαιτέρω...

έλα πάλι μάγκα θα σε κάνω... χαραξέ τα από πίσω να παίζουν και σε πικάπ και θα γίνουν ανάρπαστα και στους "βινυλιακούς"...?