Εγώ απο αλλού αρχισα κι αλλιώς κατέληξα.Στα 8 μου θυμάμε στο χωριό μου στην όμορφη Θάσο,ακομη με τον παππού και τη γιαγιά,γιατι οι γονείς μου στην ''πικρη ξενιτιά''δούλευαν από το πρωί έως το βράδυ,για να έχω μιά πιό άνετη ζωή εγώ το ρεμάλι ;D Παρεα λοιπόν με την κασσετα του Νταλάρα,μπροστα σε μια στιβα απο τάπερ και δυο κουτάλια για μπάκέτες,Λομπάρντο ο Τασουλης.Φυσικά και τώρα στα τυμπανα τα καταφέρνω μια χαρά κι αυτοδίδακτος παρακαλώ(δεν περιαυτολογώ καθόλου ε; :D)Μετά από 3 χρόνια. αφού ''ήρθε'' και αδερφός μου ο μικρός,(ο οποίος ειναι κοντα στο πτυχίο για πιάνο τώρα,μεχρι τα 40 εχει ακόμα,βλεπεις τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια... ;))το '84 περιπου εχοντας στα χερια μου μια κιθάρα του(ξέρετε αυτές που πουλαν στα jumbo )και μάλιστα με μία και μοναδική χορδή,διαπίστωσα ότι μπορούσα να παίζω τραγούδια με μοναδική ευκολία.Αυτο ήταν το ερέθισμα για τους γονείς μου για να μου αγοράσουν μία μελόντικα.Οτι ακουγα το έπαιζα.Ενα χρόνο αργότερα είχα μπροστά μου το electone με-30 της yamaha το δισκαλο.¨Ολη η πολυκατοικία στο πόδι.
Αργότερα λογο του οτι ξεκίνησα πιάνο ένα Yamaha c-109 ορθιο(ήταν το κερασάκι στην τούρτα).Δυστηχώς ξεκίνησα μεγάλος σχετικά (11-12 χρονων)και στην τρελή ηλικία των 19 τα παράτησα τα μαθήματα.Εκτοτε συνεχίζω με τον ίδιο ζήλο,οχι μονο με τη μουσική αλλά και με την μουσική τεχνολογία,ηχοληψία.Πειραματίζομαι είτε μόνος είτε με φίλους και φυσικά με τη βοήθεια του noiz εδω και 4 χρόνια που ειμαι μέλος μέσα απο διαφορα άρθρα αλλά κι από πολύ χρήσιμα posts.(Σαν αυτοβιογραφια το κοβω αυτό :o :o ::))