Κουφη Λεοπαρδαλη

Πως την βλεπεις αυτη τη τεχνη, εχει μελλον?

Συμφωνω απολυτα! Μαλλον, ομως τους τεμπεληδες τους ωφελησε γιατι αλλιως δεν θα εβγαζαν τιποτα. Και το σημαντικοτερο ενστικτο ξερεις πιο ειναι? Αυτο της εργασιας, οταν παραγεις εργο, η δουλ-εια ειναι αλλο πραγμα.

Την παω πολυ την φωνη του Coverdale, οσοι μιλανε για κλωνο του Plant αυτομουντζωνονται. Ξερεις γιατι ονομαστηκαν Whitesnake, ε? ;D Οπως up the Irons? :)

Και ποσοι δεν ακουνε κατι και αμεσως φανταζονται πως παιζεται στη κιθαρα? Ομως ενα τυχαιο οπτικο γεγονος οπως πχ. στο power chord τα δαχτυλα μπαινουν ετσι, δεν εχει καμια σχεση ρε γ***** μου με τον ηχο. Γι' αυτο εχω απου καιρου εγκαταλειψει τα tabs και μαθαινω αποκλειστικα με το αυτι (εκει ειναι πιστευω και το οφελος της θεωριας μπορεις να προβλεπεις πραγματα) και το απαραιτητο slowdown στα σημεια που αρμοζει. Δεν πρεπει να "χωνευουμε" τη μουσικη στη διανοηση (intellect). Οπως δεν πρεπει να παντρευομαστε γιατι ετσι χωνευουμε τον αλλο και τον βαριομαστε. Ζητω ο ελευθερος ερωτας!

Γιατι, εσυ δε μπορεις ? :o :o

Eνας συμμαθητης μου ακουγε τετοια θλιβερα πραγματα στην 3η Λυκειου. Δε μπορουσες να συνεννοηθεις μαζι του, καθοταν τελευταιο θρανιο ακουγωντας ΟΛΗ την ωρα και κατεβαζοντας ρεπερτορια και φορουσε κολλαρο με μεταλλικα καρφια.

Ρε παιδια δε "χαλασε" απλα οι ανθρωποι αλλαζουν στυλ, και ειναι επομενο αλλα να παιζει σημερα. Μετα ειναι θεμα γουστου (που και αυτο μεταβαλλεται) ποιος Petrucci σας αρεσει. Προσωπικα δεν ειναι απ'τους αγαπημενους μου γιατι δεν εχει καταφερει να παντρεψει, κατ' εμε, feeling με τεχνικο παιξιμο και αμφιταλαντευται αναμεσα στα δυο. Δηλαδη τα "εχει" αλλα δεν τα συνδυαζει. Ο (σημερινος) Gilbert, τον ειδα live στο Μυλο (εχει ΚΑΙ φωνη), το εχει καταφερει αυτο, shredder ως το μεδουλι αλλα και με πολλες δυναμικες και ρυθμο οποτε εχει φτιαξει ενα στυλ ολο δικο του με το κατορθωμα οι φρασεις του να μην βγαζουν "νοημα" σε μικροτερες ταχυτητες. Και στη μελωδια εχει ωριμασει ΠΑΡΑ πολυ, ακουστε τα δυο τελευταια του album, αν δε το εχετε κανει ηδη. Ενω στο Petrucci ειναι πιο εμφανες το αλλαγμα "ταχυτητων". "Οκ τωρα θα βαλω slow, feeling mode, τωρα fast mode, τωρα uber fast mode που θα ανατιναξει τον πλανητη κτλ." Αληθεια γιατι ειναι τοσο σκυθρωπος στα σολο live του? ;D Οσο γερναει "φουσκωνει" αυτος! Παιρνει αναβολικα ή τα παραγει ο οργανισμος του?

Παραθετω δυο βιντεο που εχουν κιθαρα και με ενδιαφερει η αποψη των φιλων noizιτων που ειναι εμπειροι στον εξοπλισμο για το τι ακουνε. Ωριστε, εδω περιπου στο 0:58 στο σολο πως πετυχαινεις αυτο τον ηχο? Δεν ακουω πεταλι, ειναι λαμπατος σε φαση overdrive? [flash=200,200] Και εδω, σ'αυτη η κιθαρα που ακουγεται στο 1:05 εχει προστεθει fuzz? Ειναι scooped mids? Συνδυασμος? [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=14xgbeHsJXI&feature=related Με ενδιαφερουν πολυ αυτοι οι δυο τονοι, θα μπορουσατε να με κατευθυνετε στο πως μπορουν να επιτευχθουν? Ευχαριστω.

Ακου τη μουσικη και ασε τα στρατοπεδα.

Ε, καλα δεν μπορεις, και δε γινεται, να τους ικανοποιησεις ολους (αυτο μαλιστα ισως ειναι και ο πιο συντομος δρομος της αποτυχιας...) απλα τη συγκεκριμμενη φραση την συνελαβε και εκτελεσε τοσο καλα στο στουντιο που δεν τον εχω πιασει σε λαϊβ να την παιζει ιδια η καλυτερη. Ετσι οπως δενει με το μπασο αλλα και το οτι ακολουθει το ρεφραιν/μοτιβο, οσο πιο αλητικα γινεται, ειναι σκετη ηδονη.

Θα συμφωνησω με τον Casius, βρισκεσαι σε καλο δρομο και τα πουλια με τα κυματα δε με πειραξαν ισως γιατι μ'αρεσει οταν ενα τραγουδι εχει "εξωμουσικα" στοιχεια. Στο κοχι τετοια βαζουν.

Ο Sykes δεν ειναι αυτος που αρεσκεται στα μακροσυρτα βιμπρατα? Οποτε πιθανολογω πως στο here i go again πρεπει να ειναι ο Vanderberg.

Πρωτα να πω για το καμματι. Εχετε υποψη σας την εκπομπη ¨Δεστε τις ζωνες σας"? Να' ναι καλα. ;D Τωρα προχωρω στην κριτικη. Eπρεπε να χρησιμοποιησεις delay. Kατα τ΄αλλα πρεπει να γινες ο back-up του Satriani. ;) Aντε, μπαινει στα εξηντα τωρα ο Joe και δε θα μπορει να παιζει διωρα και τριωρα. Ε, μισα αυτος, μισα εσυ και ετσι θα βγει η δουλεια. Λιγο τα φωτα θα χαμηλωσουν, λιγο θα ξυρισεις κι εσυ το κεφαλι, και τα G3 θα γινουν G4. 8) Moνο γιατι δολοφονησες τη φραση στο 1:31. Τη καλυτερη φραση βρηκες και εσυ? :P

Δεν εχω ακουσει το οriginal, αλλα με επεισες πως δε χρειαζεται κι 'ολας. 8) ΥΓ: Αυτος ο Satriani δεν υπαρχει. Η κοτα με τα χρυσα αυγα ειναι?

Πολυ καλο παιξιμο, μετριο εως καλο κομματι. Θα μπορουσες να αναπτυξεις περισσοτερο το θεμα αμα θες να γινει περισσοτερο τραγουδι παρα παρατεταμενο σολο. Επισης αν και δεν ειμαι πολυ φαν της χρησης wah-wah σε γρηγορο παιξιμο, γιατι κινδυνευεις να το κανεις να ακουστει σαν φιλτρο (βλεπε Ηammett), μ'αρεσε το που και πως το χρησιμοποιησες. Μου θυμισες πολυ τον Vai στο σολο του For the love of god. Τον εχεις μελετησει ενσυνειδητα η υποσυνειδητα. Η μηπως εφερες να παιξει κι' αυτος? ;D

Ονομα και πραγμα! Μου δημιουργησε αρκετες εικονες, πραγμα που μονο καλο μπορει να ειναι. Και ωραιος τονος κυριως καθαρος αλλα και με μια μικρη δοση ντραϊβ, νομιζω ταιριαζει γαντι.

Ακριβως. Πιστευω πως αυτο ειναι συναρτηση δυο πραγματων. Πρωτον το γεγονος πως τα περισσοτερα τραγουδια συνθετονται με το στοχο για να παρουν μερος στο διαγωνισμο, δηλαδη για να διαγωνιστουν και οχι για να εκφρασουν. Ειναι κενα, και αυτο το ξερουν πολυ καλα οι παραγωγοι τους και καταφευγουν στο να τα φουσκωσουν με οποιο ευρημα βρουν και να τα χωρεσουν σε τρια λεπτα λαχανιασματος. Δευτερον μονο και μονο η συνδεση ενος τραγουδιου με ενα διαγωνισμο αναποφευκτα καπως προδιαθετει τον ακροατη/τηλεθεατη στο να μη το παρει στα σοβαρα. Ειναι σαν το τραγουδι να απαιτει την προσοχη σου, να το ψηφισεις κτλ. και εν τελει να επιτυγχανει το ακριβως το αντιθετο ανεξαρτητα απ'την αξια του. Θα φανταζομουν καλλιστα ενα κλασικο τραγουδι οπως το Let it be στη σκηνη της Eurovision ως ενα διαγωνιζομενο τραγουδι και να αποτυγχαινει παταγωδως, που θα το καταδικαζε και σε βαθος χρονου, κρατα εσυ τη ταμπελα του loser και περιμενε οι αλλοι να διακρινουν τις αρετες σου. Η ας το παρουμε αλλιως, βγαλτε ενα αποτυχημενο τραγουδι της Εurovision και βαλτε το κατευθειαν στα ραδιοφωνα. Που ξερεις, μπορει να εχεις ενα διαμαντι μπροστα στα ματια σου αλλα και πολλους καθρεφτες τριγυρω που σε εμποδιζουν απο το να το δεις.

1) Money - Pink Floyd 2) Cars - Gary Newman 3) Another one bites the dust - Queen 4) U2 - With or without you 5) Schizm - Tool 6) Killing in the name of - RATM 7) Everytime you go away - Paul Young 8 ) Ride the lighting - Metallica 9) Super mario underworld theme - Koji Kondo 10)My sharona - Knacks ΥΓ: Εχω μια αδυναμια και στα συνεχομενα staccata ογδοα. Ακομα και να μην ειναι μια τετοια γραμμη ιδιαιτερη μελωδικα γουσταρω πολυ, αρκει βεβαια να εξυπηρετει το τραγουδι. Γενικα ο συνδυασμος 2-4 backbeat με τετοια μπασογραμμη ειναι απ'τα σπουδαιοτερα πραγματα που εχει εφευρει ο ανθρωπος. ;D

Τελικα η αδικια του 2002 εφετος πληρωθηκε(?) με δακρυ απ'οτι φαινεται. ΥΓ: Kαι μαλλον και μπολικα λεφτουδακια απο τις τσεπες μας.

Α,χαχαχα! Ο Sheen ειναι μαιτρ σ'αυτα.

Γιατι εμενα παλι η εμφανιση του Σακη μου θυμισε παρωδια Μητσικωστα, ιδιαιτερα εκει στην αρχη που ειναι σαν να κανουν το σταυρο τους. Υπερβολικη σκηνογραφια και παλι λιγο το λες. "FLY!" τα φωνητικα fly και ο Σακης απο εκεινο το γιγαντιο συρραπτικο επενδυμενο με την ελληνικη σημαια. Αληθεια ποιος τα σκεφτηκε ολ' αυτα? Δεν σκεφονται καλυτερα την συνθεση λεω γω.

Kαλα φαγαμε και φετος. Η Σουηδια αξιζε παραπανω, η Ισλανδια παρακατω αλλα σε γενικες γραμμες μου φανηκε ο καθενας πηρε αυτο που αξιζε.

Στο line6 ενισχυτη μου εχω εφτα εφφε εκ των οποιων χρησιμοποιω σχεδον αποκλειστικα το delay και chorus. Ισως καμια φορα και το tremolo για ηχους α λα Tom Morello και το flanger για το whoooosh. Το phaser ειναι σαν χαλασμενο wha-wha, το sweep echo αχρηστο εκτος αν αποφασισω καποτε να παιξω mogwai, και το reverb ρηχο. Τwo out of three ain't bad.

Eιδα χθες, πρωτη φορα, στο Star το Signs, με τα αγρογλυφικα και τον Mel Gibson αν και τελικα ηταν πιο πολυ μυστηριου και φιλοσοφικη παρα sci-fi. Τι ταινιαρα! Πιστευω ειναι απο εκεινες τις περιπτωσεις ταινιων οπου ενα εμπνευσμενο σεναριο παιρνει το πρασινο φως και το ...πρασινο χρημα για να προχωρησει στην παραγωγη αντιθετα δυστυχως απ'οτι συμβαινει συνηθως. Και επειδη εδω ειναι νοιζ, να πω οτι και το σαουντρακ ηταν πολυ εγκεφαλικο και τυλιγμενο στις αναγκες των σκηνων. Ειδικα αυτο που ακουγεται στη σκηνη προς το τελος οπου δειχνει το σπασμενο μπαστουνι του baseball σε συνδυασμο και με το βαρος των πλανων με συγκινησε. Ακουω αποψεις, την εχετε δει, σας αρεσε, δε σας αρεσε?

To μηλο κατω απ'την μηλια.