Παιζαμε το intro του Wake up των RATM στην τελετη αποφοιτησης και εγω ειχα την δευτερη κιθαρα που παιζει την κλασσικη tremolo picking εισαγωγη. Πραβα ειχαμε κανει ενα διωρο πριν, μπηκαμε βιαστικα ουτε soundcheck, τιποτα, ετοιμαζεται ο ντραμερ, μας κανει νοημα, παταω στο distortion pedal εγω και βλεπω δεν αναβει.
Πριν το καταλαβω εχουμε αρχισει και εγω ειμαι στον καρακαθαρο ηχο, παταω, ξαναπαταω το πεταλι, τιποτα. Ειχε τελειωσει η μπαταρια! Και εκει που εχω χασει ενα, δυο μετρα και οι αλλοι αναρωτιουνται γιατι δεν παιζω, τι να κανω και εγω αρχιζω και παιζω. Σαν μπουζουκι ακουγοταν! Το τι ουουουου ακουσα απο κατω δεν λεγεται. Ηθικο διδαγμα? Μονο duracell.
Ενα αλλο που θυμαμαι δεν μπορεις να το πεις αμιγως μουσικο, αλλα το θεωρω πολυ αστειο.
Κοιμομουν και εβλεπα ενα ονειρο στο οποιο επαιζα σολο με πολλες επικες ψηλες νοτες. Εκεινη τη στιγμη χτυπαει και το ξυπνητηρι το οποιο, καλα μαντεψατε, ειναι το κλασικο ντριιιιιν. Εκεινη τη στιγμη το μυαλο μου σαλταρε. Ειχα ακομη νωπη τη μνημη του ονειρου, προστεθηκε σ'αυτο και το ξυπνητηρι. Ιt was too much... ;D