Δεν μετραει ο στιχος οσο η μουσικη. Προσοχη! Δεν μιλησα για τη φωνη αλλα για το στιχο. Καθαρα για τις λεξεις και το νοημα/η μη που εχουν. Στιχοι για πεταμα (στο χαρτι) μπορει να βγουν πολλοι ωραιοι, ηχητικα, απ'τον τραγουδιστη. Στιχοι με νοημα, βιωματικοι που εχουν καποιο στοχο οπως την κριτικη, να σοκαρουν η να ευαισθητοποιησουν τραγουδημενοι πεζα (πχ. Bob Dylan) αξιζουν αμα τους δωσεις προσοχη ομως ειναι λιγοτερο μουσικη και περισσοτερο ποιηση.
Ο Wagner ειπε "Πανω απ'τον τονο βρισκεται ο λογος". Διαβαζοντας ενα καλο βιβλιο μπορει να σου φερει συναισθηματα πιο δυνατα και απ'την καλυτερη μουσικη που εχεις ακουσει. Απ'την αλλη η μουσικη πρεπει να ειναι μια ολοκληρωμενη εμπειρια, αμα δεν εχει ρυθμο, εαν δεν ξεσηκωνει το σωμα σου οσο και την ψυχη σου, και κινητοποιει μοναχα το μυαλο σου (οι στιχοι) τοτε δεν αξιοποιει την πληρη δυνατοτητα που εχει.
Το ροκ ειναι μια κατ' εξοχην μουσικη φορμα με καταβολες απο τα blues με την βιωματικοτα και αμεσοτητας τους και το ροκ εν ρολ με το ρυθμο τους. Η μουσικη βεβαιως βεβαιως ερχεται πρωτη, να τωρα σκεφτομουν το stairway to heaven ενα αριστουργημα με στιχους που οσο τους μελετας τοσο δεν βγαζεις ακρη (θα πρεπε?) και ειδικα το σημειο εκει που λεει "Τhere's a lady that's sure all that glitters is gold". H μουσικη, το context, στο οποιο ειναι τραγουδημενος ο συγκεκριμμενος στιχος καθαρα υπογραμμιζει πως ο τραγουδιστης, και κατ'επεκτασει ο ακροατης που τον προσωποποιειται, ξερουν κατι που η λαιδη δεν ξερει. Και πικραινονται γι΄αυτην.
Σε ενα δωδεκαμετρο blues o συγκεκριμμενος στιχος θα αλλαζε στο νοημα του. Η πικρια θα αντικαθιστοταν απο ενα παιχνιδιαρικο πνευμα και η λαιδη αυτη την φορα θα βρισκοταν σε ενα συμπαν τυπου Benny Hill.
Δεν ειναι ο στιχος, δεν ειναι η μουσικη, δεν ειναι η συγκεκριμμενη ενορχηστρωση. Ειναι ολα αυτα μαζι και τιποτα απ'αυτα. Η μαλλον τιποτα μονο του. Καποιο στοιχειο ξεχωριστα μπορει να μην αξιζει αλλα να προσθετει στο γενικο αποτελεσμα του τραγουδιου. Οταν οι διαφορες πτυχες ενος τραγουδιου στεκονται καλες και μονες τους, εκτος context, το αποτελεσμα ειναι τοσο πιο καλο.
Ελληνικο ροκ δεν ακουω, αλλα απ'τα τραγουδια που εχω ακουσει ενα που μου αρεσε πολυ και σαν μουσικη και σαν στιχος ειναι το "Μολυβενιος στρατιωτης" απ'τις Δυτικες Συνοικιες. Ποιος δεν εχει αισθανθει καποτε σαν αυτο που περιγραφει το τραγουδι? Χωρια που ειναι υποδειγμα ροκ τραγουδιου και εχει το σολο που συμβολιζει την υπερβαση απ'την πραγματικοτητα του κομματιου και την φυγη.
"Μουσικη στιχων" ειναι το ραπ. Αλλα το συζηταω εαν ειναι μουσικη. Το ροκ ΔΕΝ χρειαζεται τους στιχους, τους ψαγμενους, αλλα σιγουρα ΚΑΙ καλοι στιχοι βοηθανε.