Toν τελευταίο μισό χρόνο παίζω σε μία μπάντα μπάσο. Κιθάρα είναι το βασικό μου όργανο και μετά το πιάνο, άλλα προσφέρθηκα να παίξω μπάσο καθώς είναι κοντά στη κιθάρα και ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Εξάλλου μαζευτήκαμε 4 κιθαρίστες και κάποιος έπρεπε να πάρει το μπάσο! Δε το μετάνιωσα διόλου.
Απ' αυτή την εμπειρία μου λοιπόν κατέληξα πως ο μπασίστας κατέχει έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο καθώς κατά κάποιον τρόπο είναι και παίκτης και ακροατής, καθώς πολλά πράγματα δεν είναι περίπλοκα, αν και πολύ σημαντικά για τον συνολικό ήχο, και έτσι μπορείς να "μπαινοβγαίνεις" στο ρόλο του ακροατή και του μουσικού - όλα αυτά δένοντας τη μπάντα μαζί.
Και έτσι μου έχει αρέσει πάρα πολύ η "οπτική" του μπασίστα. Ειδικά όταν εξυπηρετείς τη μουσική κυρίως (βλ. Waters, Palladino) και όχι τόσο το show off (εντάξει ο Wooten είναι class!).
Καταλήγοντας, θα πρότεινα σε όσους δεν έχουν παίξει μπάσο να το κάνουν γιατί τουλάχιστον εμένα με βοήθησε στην καλύτερη γνώση της αρμονίας αλλά και του ρυθμού.
Φίλοι μπασίστες, εσείς γιατί διαλέξατε το μπάσο;