Συμφωνω με τον κυριο Govan. Αυτος ειπε πως οταν ακουμε κατι καινουριο, το συγκρινουμε με ολα οσα εχουμε ακουσει στο παρελθον. Αν κατι ειναι εντελως κλισε, εξαρταται απ'τον χαρακτηρα καποιου εαν θα του αρεσει η οχι, το ιδιο με το αν κατι ειναι avant-garde. Ετσι καποιος πιο συντηρητικος θα του αρεσει το κλισε ενω καποιος πολυ προοδευτικος θα αναζητησει κατι πιο φρεσκο. Η αληθεια βρισκεται καπου στην μεση. Επισης οταν εχουμε να κανουμε με βιντεο μας επηρεαζει και αυτο που βλεπουμε, τον παικτη, το οργανο, την σκηνη κτλ. Τελος μεγαλο ρολο παιζει και η ηχογραφηση, εχει διαπιστωθει πως κατι που ειναι μιξαρισμενο πιο δυνατα αφηνει καλυτερη εντυπωση, εξ'ου και το loudness wars. Απ'την αλλη αν ο ηχος αναπνεει πιο πολυ ειναι πιο ξεκουραστο επειτα απο πολλες ακροασεις. Οπως διαμαρτυρηθηκε και ο Bob Dylan, "these songs, they have sound all over them".
Ενδιαφερον εχει πως αν δειτε τα μουσικα βιντεο που εχουν παρα πολλα εκατομμυρια view πολυ σπανια θα βρειτε καποιο που εχει κατω απο 3% dislikes. Δηλαδη υπαρχει ενας στατιστικος νομος που λεει πως κατι που ειναι πολυ δημοφιλες θα εχει το λιγοτερο γυρω στα 3% dislikes.