Το Γιν-Γιανγκ μπορειτε να το παρατηρησετε παντου στην μουσικη. Δεν εχω ποιημα για αυτο αλλα στην αρμονικη μινορε, που ειναι μια αρμονικα "βελτιωμενη" φυσικη μινορε, αυτο που γινεται δεν ειναι απλα πως οξυνουμε την 7η για να γινει leading tone, παραλληλα το v να γινει V κτλ. Απο μια αλλη οπτικη γωνια (η σχετικοτητα δεν εξαντλειται στην φυσικη μονο) με την οξυνση της 7ης η τονικη της σχετικης ματζορε χανει την τελεια 5η της. Ειναι σαν να τραβαμε το χαλι απ'τα ποδια της την ιδια στιγμη που αυξανουμε την βαρυτητα της μινορε.
Αλλο παραδειγμα ειναι οι συγκερασμοι. Δεν υπαρχει τελειος συγκερασμος και ο πιο διαδεδομενος, equal temperament, ακριβως εφτασε σε αυτο το σημειο δημοφιλιας διοτι διατηρει τις οκταβες τελειες ενω οι 5ες ειναι σχεδον τελειες, ας υποφερουν λιγακι οι 3ες. Απ'την αλλη αυτη η βροντερη ματζορε συγχορδια παιγμενη απο χαλκινα στις ταινιες? Ειναι just intonation.
Υπαρχει και η αποψη του Terry Riley πως η δυτικη μουσικη ειναι γρηγορη γιατι ειναι ξεκουρδιστη.