Κουφη Λεοπαρδαλη

m6 (ακκορντο) δεν εχει η Δωρικη?

Και τα δυο. Και η μουσικη φτιαχνει τον χωρο, π.χ. cymatics, chladni plates κτλ.

https://www.basicmusictheory.com/c-minor-6th-chord "The C minor 6th chord contains 4 notes: C, Eb, G, A." You're welcome. :)

H συγχορδια m6 απαρτίζεται απο tonic-m3-5-Μ6 και διατονικα ανηκει στον Δωριο τροπο. Που διαφωνεις?

http://chord-c.com/guitar-chord/A/minor-sixth/

Jazzjoker, το δευτερο τετραχορδο των μπλουζ είναι παραδοσιακα το 5-6-b7-τονικη, το οποιο υπαρχει και στους Δωριο-Μιξολυδιο τροπους. Τωρα τα περι μελωδικης μινορε, είναι πιο πολύ τζαζ που εχει μπλουζ παρα παραδοσιακα μπλουζ. Live εχω παιξει το The Loner που αρμονικα είναι ένα κανονικο μινορε και όμως το κομματι το τελειωνω με ένα m6 (1 - m3 - 6) ακκορντο (Δωριος) από ενστικτο, δηλαδή απ'τα ακούσματα μου από Μπλουζ. Μια χαρα χωρανε Μπλουζ φρασεις και σε Φρυγια αρμονια, εχω ακουσει μπουζουκτσηδες που το δενουν πολύ ωραια. Απλα μιλαω παραδοσιακα πως ξεκινησε το πραγμα. At the end of the day οι μικροτονοι οπου μπορουν να γινουν (φωνη-κιθαρα-φυσαρμονικα) ή τα clusters (στο πιανο πχ m3,M3 μαζι) πανω σε πεντατονικες είναι πολύ πιο Μπλουζ απ'το αν παιξεις στα ισια έναν Δωριο ας πουμε. Ελπιζω να συμφωνούμε σε αυτό. :)

Πολύ σφιγμένοι είναι. Ας τους δώσει κάποιος λίγο απιονισμένο νερό και λαδι.

Θες να πεις πως εχει ιδιαιτερη "τεχνικη" δυσκολια το βιμπρατο του Μαλμστιν για τον ιδιο, στην κιθαρα του σεταρισμενη ετσι? Δεν ειναι. Απλα εχει καλο αυτι, αλλα το χερι του δεν κουράζεται και πολύ.

Και όμως υπαρχουν και νομοι στο μπλουζ. Αν θες μην το πεις νομο, αλλα είναι τοσο συχνο και τυπικο που de facto είναι νομος. Είναι μερος του ιδιωματος των Μπλουζ και βασικο συστατικο της επιχειρηματολογιας μου υπερ του ότι τα μπλουζ "ματζοριζουν" και εν τελει είναι αγαλιαση. Γιατι τα Μπλουζ δεν ζουν στον κοσμο τους και όπως όλα τα στυλ συνδεονται και αυτά με ολη την υπολοιπη μουσικη. Είναι τυχαιο πως ακουγονται απ'τον Johnson, μεχρι ποπ μεχρι Τουρκο που παιζει μακαμι και τα βαζει μεσα? Το παράδειγμα το εφερα γιατι κωδικοποιεί το ηθος των Μπλουζ, για μενα, του περνα η μελωδια από μινορε σε ματζόρε. Είναι ο λογος των νοτων μιας Dom7 σε φυσικο συγκερασμο (just intonation). Γκουγκλαρε 'harmonic seventh'. Ακομα και αν δεν ακούγεται, υπαρχει η εντυπωση πως από στιγμη σε στιγμη θα μπουκαρε η ματζόρε τονικη. Υπαρχουν απειρα παραδείγματα τραγουδιων που πανε από μινορε σε ματζόρε (στην ιδια τονικη). Το αντιθετο ειναι απιθανο. Ναι, γενικα ελαττωμένα, όπως το τριτονο στην μπλουζ μινορε και η μικ.3η στην μπλουζ ματζόρε. Αυτό το λεει η θεωρια. Και αν σταματήσουμε εκει δημιουργείται, λανθασμένα, η εντυπωση πως τα Μπλουζ ειναι κατά βαση μινορε. Δεκτο, ειναι ψυχολογικο. Θα επρεπε να πω για μενα τεινουν, στα αυτια μου. Δεν ειναι δικο μου. ΕΙΔΙΚΑ ο Δωρικος (πες το τροπο, πες το κλιμακα, ακαδημαϊκο ερωτημα ειναι ούτως η αλλως) παντρεύεται ολη την ωρα με το μινορε μπλουζ. Οσο για τον Μιξολυδιο, για πες μηπως πανω από 7 συγχορδια προτιμάς απ'τους διατονικούς τροπους το ματζόρε (Ιωνιο) ή μηπως Λυδιο? Αυτά ειναι γνωστα. Αυτό εννοω. Αλλα ειναι σχετικο και εδώ με το θεμα μας γιατι τα Μπλουζ αν μη τι άλλο εχουν ρυθμικο ενδιαφερον. Ουτε ληθαργικα ειναι, ουτε μετρονομικα, εχουν ρυθμικη ενεργεια. Αυτο ειναι το ηθος που μου δινουν. Ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε. Είναι τοσα πολλα τα παραδείγματα που τι να πρωτοβαλει κανεις. Πρωτον, στο συμπερασμα εφτασα διαισθητικα, μετα ειδα και την θεωρια και ειδα πως ταιριαζει. Δεν εκαμψα τιποτα. Και παλι θα διαφωνησω πως τα Μπλουζ κανουν τα παντα. Είναι πλουσια παραδοση αλλα δεν ξεκιναει και τελειωνει η μουσικη με τα Μπλουζ. Οσο και να τα αγαπαω για μενα αυτό ειναι πασιφανες.

Ειναι εντυπωσιακο μεχρι να μαθεις πως παιζει με 8ρες.. και ενα ημιτονιο κατω.. και με φαγωμενη ταστιερα.. μετα είναι λογικο. ;D

Αυτό είναι απολυτα λογικο, τα μπλουζ προσφερουν max bang for the buck. ;)

Ειχα παιξει ενα συρτακι πριν μερικες εβδομάδες σε μια συναυλια μαζι με έναν φυσαρμονιστα, αρμονικες. Δεν το ηξερα πως παιξαμε, κατσε να μετρησω.. 8 σουτιεν. ;D

Την ιδια εντυπωση εχω και εγω. Πρεπει να είναι και η ψυχολογια, διαφορετικες κιθαρες σε κανουν διαφορετικο παικτη.

Πρεπει να ηταν ειρωνικο για το στερεοτυπο τοτε. Τα μπλουζ είναι καρμπον παράδειγμα για easy to start, difficult to master.

Πες το στον PG: [flash=200,200] Αυτό και αν είναι χαρακτηριστικο παντου στην Ελλαδα, αλλα σαν "σουτιεν" πρωτη φορα το ακουω.

Είναι και πιο αλητισσα η Strat, πιο μπλουζοφατσα. Επισης δεν ξερω αν τραβαει τον μπλουζιστα η Strat ή η Strat των μπλουζιστα αλλα είναι τυπικο πλεον όταν παω να δω καποια τοπικη μπαντα live ο παικτης με την Strat να κατεχει πιο πολυ τα μπλουζ.

Οι background ρυθμοι σε εμας είναι πιο περίπλοκοι αλλα η μελωδια ρυθμικα στα Μπλουζ είναι πιο περιπλοκη, ειδικα τα grace notes που δινουν ένα εφφε "σφεντονα" όπως σολ-μι Αυτό το σουτιεν τι ειναιν παλιν? ;D

Αλλα και η ρυθμικη προσεγγιση πιστευω ειναι πολυ σημαντικη ως προς την επιτυχια της.

Παντως τα Μπλουζ εχουν διαχυθει τοσο πολυ στην Αμερικανικη/κοφιλη μουσικη που στοιχεια της υπαρχουν παντου. Εχει την ικανοτητα η ρημαδα να ομορφαινει οτι αγγιζει.

Ολα εχουν σχεση..

Οχι, η Φλαμενκο ας πουμε εχει ξενη γλωσσα με τα μπλουζ και φυσικα ακούγεται πολύ διαφορετικα. Εκτος αν την ονομάσουμε και αυτή Μπλουζ. ;D

Από μικρος ειχα μια μεγαλη συμπαθεια για τα Μπλουζ και αν και δεν είμαι φανατικος του είδους, παντα στα αυτια μου τα Μπλουζ φαινεται να εχουν την δυνατοτητα να ομορφαινουν οποιαδήποτε μουσικη με την οποια παντρεύονται. Φυσικα υπαρχουν δυο ειδη παραδοσιακα, ματζόρε και μινορε, που τυπικα παντρεύονται μεσα στο ιδιο κομματι. Πιο πολλα για το τελευταιο αργοτερα. Τα γενοφασκια των Μπλουζ προερχονται απ'τα τραγουδια των Αφροαμερικανων σκλαβων, στους αγρους οπου δουλευαν, ως ενδειξη παραπονου και οδυνης. Αυτό είναι το "επισημο" συμπερασμα. Η δικη μου αναγνωση όμως, είναι πως προκειται για την αγαλλιαση μεσα απ'την οδυνη. Παράδειγμα είναι νομος των Μπλουζ να μην γινεται bend ποτε απ'την μεγ. 3η κατω στην μικρη 3η, αλλα μονο το αντιθετο. Αυτό γινεται πασιφανες στο εντελως διαφορετικο περιβαλλον της κλασσικης μουσικης με το Ταδε εφη ο Ζαρατουστρα, οπου στην εισαγωγή επαναλαμβανεται το θεμα με την τελικη "νικη" της μεγ.3ης εναντι της μικρης. Επισης, η χρησιμοποιηση της μινορε πεντατονικης πανω απ'την δεσποζουσα 7ης συγχορδια διαβαζεται ως το "χρωμα" (η μινορε κλιμακα) στην "ατμοσφαιρα" (δεσποζουσα 7ης). Ακομα και η δεσπ.7ης στο πλαισιο των Μπλουζ εχει το εφφε που εχει και στην Barbershop, ως αρμονικη 7ης (4:5:6:7) και ως εκτουτου ως συνεχιζομενη αρμονια αντι για διαφωνη συγχορδια που χρειαζεται λυση, όπως στην κλασσικη. Τωρα για τις δυο πεντατονικες που παντρεύονται, η ολοκληρη εικονα είναι πως υπαρχει παντα η αισθηση σε ένα μινορε Μπλουζ κομματι πως ακομα και αν η τονικη συγχορδια συνεχεια είναι μινορε η "περιληψη" του κομματιου γινεται με ένα Picardy 3rd στο τελος. Στο οποιο βοηθαει αν μη τι άλλο το bend up της μικ. 3ης στην μελωδια. Το αντιθετο όμως, ένα ματζόρε Μπλουζ να τελειωσει σε μινορε πρακτικα δεν συμβαινει ποτε. Λεγεται, θεωρητικα πως οι μπλουζ μελωδιες εχουν ελλατωμμένα διαστήματα. Σωστο. Αλλα η ολοκληρωμενη εικονα είναι πως αν και οντως ξεκινανε από εκει, παντα μα παντα τεινουν στην ματζόρε εκδοχή. Είναι η μουσικη εκφραση της αποδέσμευσης απ'την οδυνη προς την ελπιδα. Οι Αφροαμερικανοι σκλαβοι δεν τραγουδουσαν την οδυνη τους, τραγουδουσαν της αγαλλιαση στην οποια ηλπιζαν θα αντικαταστουσε την οδυνη. Μαλιστα εδειχναν και μια εγγενη δυναμη καθως αν το παμε διατονικα, οι κλίμακες που "ανηκουν" στα μπλουζ είναι η Μιξολυδια και η Δωρια. Δεν πηγαν οι σκλαβοι στις πιο οδυνηρες μινορε-Αιολια ή Φρυγια. Άλλο στοιχειο που καταδεικνυει πως τα Μπλουζ "ματζοριζουν" είναι φυσικα ο ρυθμος. Εχει εντονο στοιχειο αντίθεσης μακρων και grace notes. Αυτή η ρυθμικη προσεγγιση των Μπλουζ ερχεται σε κοντρα με την κρατουσα θεωρια πως τα Μπλουζ είναι οδυνη. Το χορευτικο στοιχειο, ειδικα σε μεγαλύτερα tempo όπως R'n'B, είναι άλλο ένα στοιχειο εκφρασης αγαλλίασης που αποπνεει η μουσικη αυτή. Ερευνες εχουν δειξει πως ανεξάρτητα απ'τα αρμονικα-μελωδια στοιχεια μιας μουσικης αν ο ρυθμος είναι χορευτικος αυτόματα η μουσικη ακούγεται πιο χαρουμενη. Με δεδομενο το στοιχειο αυτο είναι ακομα πιο δυσκολο για καποιον να επιχειρατολογησει υπερ του ο,τι τα Μπλουζ είναι οδυνη. Και παμε στους στιχους. Είναι αληθεια πως οι στιχοι παραδοσιακα εχουν να κανουν με χαμενες αγαπες (ποια μουσικη δεν εχει να κανει?..), προβλήματα κτλ. Ωστοσο, ε εντυπωση μου είναι πως όπως παντρεύονται οι κλίμακες με τις αρμονιες ετσι και οι στιχοι με την μουσικη σε ένα παιχνιδι συναισθηματων. Η μουσικη των Μπλουζ λειτουργει ως ξορκι στα προβλήματα που περιγράφονται στους στιχους. Αυτά που δεν τα λενε οι στιχοι του The thrill is gone τα λεει στο συνολο το τραγουδι μαζι με την μουσικη, που λεει "The thrill is gone (but it's alright)". Αγαλλιαση ή οδυνη λοιπον?

Ψάχνομαι και εγω για "εκεινη" την μια, αυτην την περιοδο και κατεληξα πως περα απ'τα βασικα, να μην είναι φαλτσα κτλ, μου μιλαει πιο πολύ ένα σωμα χωρις finish με το ξυλο γυμνο. Αισθητικα αυτό μου φαινεται θα είναι για παντα του γουστου μου, οσα χρονια και αν αλλαξω. Κανεις άλλος με το ιδιο "φετιχ"? :)

Αμ, ετσι παει, όταν όλα είναι κομπλε, αξιος! Μια χοντρη να γινει, ΑΥΤΟ θα μεινει. ;D

Πρεπει να μαθεις πως ακουω τα παντα και το ξερω αυτό που λες. Για άλλη μια φορα θα επαναλάβω λογια καταξιωμενου κιθαριστα. Ο Malmsteen λοιπον, ειπε "if you don't have drive you don't have anything". Και είναι λογικο γιατι, όπως ο Holdsworth ηθελε να "παιξει" σαξοφωνο στην κιθαρα, ο Malmsteen ηθελε να παιξει βιολι στην κιθαρα, που με καθαρο ηχο δεν βγαινει, ειδικα στις ψηλες νοτες. Όπως υπαρχουν μουσικοι που παιζουν μονο με καθαρο ηχο, αλλοι τοσοι παιζουν μονο με "βρωμικο". Και ισως ακομη περισσοτεροι που παιζουν και με τα δυο.