Το μοναδικο που χρειαζεται να εξετασουμε για να δουμε πως συγκρινονται τα δυο τεχνολογικα αυτα συστηματα ειναι το μονοσυχνοτικο σημα, κατα κοσμον ημιτονοειδες. Ολοι οι ηχοι και οι εικονες στις συσκευες μας ειναι συνδυασμοι αυτων των θεμελιωδων δομικων λιθων ( ανακαλυψη Fourier). Μπορουμε να απλοποιησουμε τα πραγματα συνειδητοποιωντας πως το ημιτ. σημα/κυμα ειναι κυκλος σε κινηση. Σε στατικη γεωμετρια το προβλημα μετατρεπεται στο πως συγκρινεται ο αναλογικος με τον ψηφιακο κυκλο. Ο αναλογικος ειναι ενας ιδεατα τελειος κυκλος. Ο ψηφιακος "κυκλος" ομως ειναι ενα ισοσκελες πολυπλευρο που εγγραφει ή περιγραφει τον αναλογικο κυκλο. Ο αναλογικος κυκλος αποτελειται απο απειροελαχιστες καμπυλες ενω το ψηφιακο ομοιωμα απο, οσα τμηματα θελουμε μεν, αυτα παντα ορισμενου μηκους ευθ. τμηματα δε. Με απλα λογια απειροελαχιστες καμπυλες εναντι μικρων γραμμων. Ο αναλογικος κυκλος στριβει συνεχεια, ο ψηφιακος πηδαει αποτομα απο γραμμη σε γραμμη.
Ολα αυτα ειναι ιδεατα. Στον πραγματικο κοσμο γινεται εμφανες πως τα πραγματα λειτουργουν αναλογικα (τουλαχιστον στην ανθρωπινη κλιμακα, με την κλιμακα μεγεθων Planck να δειχνει ισως πως το ψηφιακο ειναι εν τελει η υψιστη φυση των πραγματων). Για παραδειγμα το νερο ενος καταρρακτη πεφτει σε καμπυλη και ενα αυτοκινητο δεν στριβει ακαριαια. Ακομα και η μεταδοση του φωτος σε μπουκαλι οπως φαινεται απο super slow motion camera (υπαρχει σχετικο βιντεο) κινειται σε καμπυλες. Καμπυλες, καμπυλες, καμπυλες. Αυτο καταρριπτει το μοντελο που θελει τον ψηφιακο "κυκλο"/πολυπλευρο να ειναι γραμμες με αποτομες, ακαριαιες γωνιες. Αυτο ειναι μαθηματικο μοντελο. Το φυσικο μοντελο αναγκαζει το πολυπλευρο να προσεγγιζει τον κυκλο αυτοματα με το να εχει καμπυλες γωνιες. Οποτε η συγκριση ειναι τελικα αναμεσα σε καμπυλες και γραμμες + καμπυλες. Οσο μεγαλυτερο πολυπλευρο θα εχουμε (sampling rate, s.r.) τοσο πιο πολυ η αναλογια γραμμων/καμπυλων θα μικραινει και τοσο πιο πολυ θα προσεγγισουμε τον κυκλο. Μαθηματικα δεν θα το πετυχουμε ακριβως ποτε, ομως δεν ειμαστε οντα με τελεια ευαισθητες αισθησεις και αν τα καλυτερα οργανα μας δεν μπορουν να εντοπισουν καμια διαφορα, τοτε, σιγουρα ουτε εμεις.
Για τον ψηφιακο ηχο τα παραπανω σημαινουν πως ειναι παρεξηγηση πως υπαρχει καν τετοιος ηχος. Απ'την στιγμη που το μεγαφωνο εχει μαζα, αδρανεια, ελαστικοτητα κτλ. (τα ιδια και για το τυμπανο του αυτιου μας). Στην ουσια προκειται για αναλογικο ηχο που εχει στην χειροτερη περιπτωση, χαμηλου s.r., παραμορφωμενους ηχους και στην καλυτερη, αρκουντος υψηλου s.r., πιστη (αρα εξ'ορισμου αναλογικη) αναπαραγωγη της πηγης, ειθε αυτη ειναι ηχογραφηση ειθε μαθηματικο δημιουργημα (sound engines κτλ.).
Τις αποψεις σας.