Κουφη Λεοπαρδαλη

Ο Ζαχαριας ειναι ολο ξυδι τελικα.

Οι χαμηλες συχνοτητες ειναι σημαντικες αλλα ας αναφερω και τους τραγουδιστες στον δρομο με την κιθαρα τους και τον ενισχυτη τους και να ακουγονται μονο οι μπασες χορδες της κιθαρας και ισχνα καπου εκει πισω οι πριμες χορδες και η φωνη. Προφανως δεν φταινε οι ενισχυτες τους αλλα το πως ρυθμιστηκαν. Γι'αυτο το πιο σημαντικο ειναι η ισορροπια στον ηχο.

Μου θυμισες το Τρελοκομειο του Κιαμου με την καραπαραμορφωμενη κιθαρα εισαγωγη και επειτα την πτωση σε φτωχη απομιμηση εκεινου του αραβα που λεει το Aicha.

Ο Σλας με την γυναικα του απ'την αυτοβιογραφια του. Καλα παιδια οι ροκαδες. ;D

Τι ειναι το διπεταλο?

Δεν ακουω Παπαριζου, αλλα το συγκεκριμμενο κομματι, που στα ψηλα τα σπαει. Πιστευω αν ηταν αμερικανικο θα ηταν παγκοσμια επιτυχια. Ας ηταν και κοντη με μουστακι, οποτε ερχεται αυτο το κομματι στο ραδιο το δυναμωνω.

Καλη η Ζηνα αλλα μπορει να πει αυτο? Σε σημεια φτανει την Dion.

Το μινορε ειναι το πακετο που ολοκληρωνει το εκδικητικο μηνυμα. Δεν ειναι τυχαιο ολα τα σκυλαδικα ειναι μινορε. Τι να το κανω αν ο Ελβις εχει εκδικητικους στιχους, η αρμονια το κανει πιο ευθυμο.

Η πιο χοτ κοπελα που εχω γνωρισει τραγουδουσε σε ροκ μπαντα και συχναζε σε ροκ μπαρς. Οχι, δεν χορευε αλλα δεν χρειαζοταν.

Μολις συγκρινες ενα καραματζορε τραγουδι με τα σκυλαδικα. Οποτε ακυρη συγκριση.

Παραβλεπεις πως στο μεταλ υπαρχει και το κωμικο στοιχειο και ο χαβαλες, ενω οι σκυλαδες παιρνουν τον εαυτο τους 100% σοβαρα. Μου εχει συμβει να ενδιαφερομαι πολυ για μια κοπελα και οταν εβαλε ενα σκυλαδικο στο κινητο και αρχισε να πορωνεται και να χορευει επεσε εντελως στα ματια μου.

Ομολογω πως δεν εχω παει ποτε στα σκυλαδικα, μονο οτι εχω δει στην τηλεοραση, ταινιες κτλ. Δεν ξερω με απωθει το ολο σκηνικο, τα εκδικητικα τραγουδια, οι τραγουδιαρηδες με το ανοιχτο κουστουμι, η ακινητη μπαντα και οι μεθυσμενοι θεατες. Αλλωστε, ο Καρρας εχει πει πως η πλειοψηφια των ζευγαριων εκει δεν ειναι αληθινα αλλα κυριοι που εχουν πληρωσει συνοδους πολυτελειας (και καλα). Αληθεια ποιοι πατε και γιατι? Προσπαθω να μπω στο σκεπτικο ενος κοσμου που δεν τον νιωθω καθολου.

Μετα τα πληκτρα, οργανα, εγχορδα κτλ της σειρας 9 της EHX ερχεται να προστεθει, εδω και λιγες μερες, το Synth9 με ηχους κλασσικων synths. Μονο για το mode 4: Mini Mood με το portamento στο 9:10 θα το επαιρνα το πεταλακι!!

Αν λεγοταν Malcolm Young ναι. ;D

Θα επαιζε μια περιτεχνη λατερνα ποτε μοναχα power chords?

Αν εισαι απλα ρυθμικος κιθαριστας και οχι σολιστ αυτες οι κιθαρες ειναι overkill. :-X

Παιδια προτεινει κανεις το Tonebone Hot British? Το HT-Dual ειναι καλο για ρυθμικα αλλα για σολα εχει καπως δυνατα attack και μουντο ηχο, απο ολα τα βιντεο που εχω ακουσει. Ενω το Hot British πιο λαμπρο και ζωντανο ηχο.

Χρονια τωρα εχω το ιδιο προβλημα εκτος του ο,τι οταν ακουμπαω τις χορδες μειωνεται ο θορυβος. Το ιδιο και με τα ηχεια του Η/Υ. Βαβουρα και εκει. Γιατι ομως η τηλεοραση δεν εχει καθολου θορυβο?

Αν και το ονομα σου, pipityri, παραπεμπει σε γιο του Καραγκιοζη, η μουσικη σου μονο για θεατρο σκιων δεν ειναι, ή τουλαχιστον οχι για ενα καταλληλο για παιδια. Μου αρεσαν και τα δυο στην αηδια τους αν και δεν καταλαβαινω γιατι το δευτερο λεγεται Nadia's rain mambo, ουτε καμια ομορφη Ναντια μου φερνει στο μυαλο ουτε την χαλαρωτικη βροχη ουτε το Mambo No 5. WTF. Πιο πολυ θα του πηγαινε το ονομα sanity slip pt. 2. Το Nadia εχει μικροτονους ή/και inharmonics στις καμπανες?

Η γνωστη καραμελα. Η καλυτερη πολη, οι καλυτεροι φανς, η καλυτερη ατμοσφαιρα κτλ. ;D Τα γραφεια της Peavey, οπως διαφημιζονται στο επισημο τους site. Με διπλα ουρανια τοξα που θα ζηλευε και ο Κιμ Γιονγκ Ουν. ;D Πρεπει να αρχιζει να μας προβληματιζει σοβαρα. ;D He DOES rock though! :D Ορθοδοξος ιερεας παπαροκας, στο στουνδιον. ;D Απο σχολειο της Ιαπωνιας. True story bro. ;D

Τι δεν σου αρεσε? Εισαι ο πρωτος που διαβαζω πως το μισησε.

Κομματια του Jean Michel Jarre των 70s που ακουγα μικρος σε κατι σοβιετικα καρτουν με τον Σεβαχ τον θαλασσινο, οπως το Oxygen 2. Ολα εφφετζιδικα moody μινορε που ως παιδι blew my mind. Το Dire dire docks του Koji Kondo απ'το Super Mario 64. Δεν εχω ξανακουσει πιο πετυχημενη χρηση ηλεκτρικου πιανου. Το θεμα του Spirit temple του Koji Kondo απ'το Zelda: Ocarina of time. Ατμοσφαιρικα εσωστρεφες. Το Conquest of paradise του Vangelis. Πως παει απ'το σκοτεινο θεμα με την χορωδια στο συμφωνικο-ηλεκτρικο θριαμβικο θεμα, ανατριχιλα μεχρι και σημερα. Το Children του Robert Miles. Αυτο το πιανο. Το Porcelain του Moby. Το τελειο τραγουδι για ονειροπολια στην πισινα. Το Inside του Moby. Με κλειστα τα ματια. Το Kashmir απο Led Zeppelin. Μονο αυτο να ειχαν γραψει παλι θα ειχαν μεινει στην ιστορια. Το The thin line between love and hate των Iron Maiden, οι μελωδιες, τα ριφφ και τα σολο σπερνουν. Το καλυτερο τραγουδι απ'το Brave new world, και ενα απ'τα καλυτερα τους, αν και δεν το παιζουν live. Το Dreams απο Van Halen. Upbeat rock απ'τα καλυτερα, με συγκινητικο μηνυμα. Human nature απο Michael Jackson. Απιστευτη συμφωνια μουσικης και στιχου. Send me an angel απο Scorpions. Δεν εχω ξαναδει καλυτερη αποδοχη απ'τον κοσμο σε live, το αξιζει. Crockett's theme (Miami Vice) απο Jan Hammer. Εμπνευσμενη ατμοσφαιρα και μαματη χροια στην κιθαρα του Jeff Beck. Elevate απο St. Lucia. Τραγουδι των 2010s που καταφερνει να ειναι και escapist και party song μαζι. Me gusta. Frozen απο Madonna. Mmmmmmmm. Pure shores απο All Saints. Soundtrack του παραδεισου. Το θεμα των ξωτικων απ'τον Αρχοντα των δαχτυλιδιων του Howard Shore. Μαγεμενο. Kama sutra απο IDF. Ελλας 1999. Champagne? απο Satriani. Μπορεις σχεδον να το γευτεις. Power over me απο Mr Mister. Για ταξιδια. Amore per te του Mango. Ντελικατο οσο δεν παει. Και πολλα πολλα αλλα.

Ο γιατρος της Γιαμαχα (με παπουτσια Adidas ;D )

Κανεις?