Nestoras

Συνήθως όταν είμαστε τρίο παθαίνουμε κρίσεις ......... Ο 4ος είναι ο σοβαρός της παρέας. Λοιπόν από ένα 22λεπτο Jam κρατήσαμε 5.50 και να. Ίσως να πέρασε και κάποιος άλλος γιατί ακούω και κάτι κρουστά? Ποιός θυμάται.

Συμφωνώ, πάρε και καμιά ανάσα!

Εμ για να τις έχουμε! Εκτός και αν αγοράζουμε όργανα για να τα βάζουμε στη βιτρίνα.

Όχι-μήπως μερικές σελίδες πίσω?.

Λοιπόν 1) Το πισω μέρος του neck δεν είναι μαόνι αλλά maple (3 piece). Yποθέτω όχι στα δυνατά της σημεία. 2) Δεν ξέρω για το λεγόμενο tenon, αλλά επειδή είναι '78 μάλλον είναι το μικρό. Δεν ξέρω πόσο παίζει ρόλο στον ήχο. 3) Το βάρος θα 'λεγα λίγο για την εποχή 3,4 kg. 4) Το χρώμα cherry sunburst που έχει αρχίσει να φεύγει σε μερικά σημεία. 5) Οι μαγνήτες (neck- pat number...etc), (bridge- seymour duncan '59). Όταν την αγόρασα (1988) δεν κατάλαβα ότι είχε αλλαχτεί ο bridge γιατί δεν υπήρχε διαφορά στις συχνότητες που να το προδίδει. Απλά με τη πάροδο του χρόνου ο neck έγινε πιο ευαίσθητος στα πολλά gain. Και οι δύο έχουν καθάρότατο σήμα δε λασπώνουν στα μπάσσα και δεν έχουν πολλά μεσαία (neck 7.43 kω- bridge 8.32 kω). Δεν προβαίνω σε αλλαγή γιατί αυτό που ακούω μου άρεσε και εξακολουθεί να μ' αρέσει. 6) Η αίσθηση που μου αφήνει το όργανο είναι καταπληκτική (πρέπει να την αγκαλιάσεις για να καταλάβεις τι εννοώ). Και φυσικά σε σύγκριση μαζί της όλες οι καινούργιες standard που έχουν φέρει φίλοι υστερούν κυρίως σε definition και σε υπερβολικά μεσαία που δεν μαζεύονται. 7) Μία deluxe των αρχών της δεκαετίας του ΄70 μου έχει αρέσει περισσότερο στον ήχο, όχι όμως και στο χέρι. 8) Μία V.O.S με Ρ-90'ς μου έχει αρέσει επίσης αλλά και πάλι δεν άκουσα αυτό που εννοώ σαν <ζεστό ήχο>.

Άμα θες για '70΄ς σου λέω.

Έπαιξα μία faded LP στο Μάλμε που μάλιστα την είχε προσφορά το κατάστημα και ήταν καταπληκτική και από ήχο και από βάρος- playability. Όπου βέβαια το έχω πει όλοι μειδίασαν, αλλά αφού βρήκα κάποιον να συμφωνεί .....

Αν μπείς στο Youtube θα δεις ενα σωρό πιτσιρικάδες που είναι 99.9%. Σου το λέει κάποιος που δεν κοιμήθηκε ένα ολόκληρο βράδυ βλέποντας τη συναυλία του M. Jackson με την Jennifer Batten στη κιθάρα, βρίζοντας και προσπαθώντας εις μάτην να πλησιάσει αυτό το μεγαλειώδες σόλο. (Αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει και η γυναίκα μου).

Συμφωνώ στα περισσότερα, αλλά είναι 2-3 σημεία που δεν είναι έτσι ακριβώς: Το τηλεφώνημα έπεσε το 1982 άρα είναι δύσκολο να είχε ολοκληρωθεί η περιοδία του 1984 LP. Ζήτησε αλλαγές στ΄ακόρντα του σόλο, και έγραψε 2 σόλος. Σύμφωνα με τα λόγια του <Ι did two solos, and they picked the one they liked, and that was it. It took about 20 minutes... and i did it for free>. Όλα αυτά στο φοβερό τεύχος του Φεβ. 1990 του Guitar world. Όλα τα υπόλοιπα είναι έτσι όπως τ' αναφέρει ο φίλτατος Playloud. Όσον αφορά αυτό που άκουσα, θεωρώ ότι είναι μια καλή προσπάθεια αλλά απέχει από το να είναι πειστικό.

Αποφεύγουμε τα χιτάκια γιατί όσο πιό πολύ τα ξέρετε τόσο πιο πολλά θα είναι τα αρνητικά σχόλια. Πάντως ευχαριστώ όλους εσάς που μπένετε στο κόπο να μας ποστάρετε απαντήσεις.

http://www.youtube.com/watch?v=uzgOI0aPehQ

Παραδέχομαι ότι είναι αστείο το να προσπαθείς να παίξεις Sabbath με Stratocaster. Aλλά το γκρουπ μας ποτέ δεν είχε σαν αυτοσκοπό το να αντιγράψει τον ήχο κάποιας μπάντας. Κάποια άλλη στιγμή θ' άνεβάσω αλλόκοτες διασκευές μας σ' άλλα είδη, rock πάντα. Κάθε φορά που κάνουμε πρόβα δεν ξέρουμε ο ένας τι θα κατεβάσει το μυαλό του άλλου, γι' αυτό και κάθε τι που γράφεται απέχει αρκετά από το original. Eπίσης δεν είμαστε και πολύ δουλευταράδες γι' αυτό ότι δικό μας έχει γραφτεί είναι ημιτελές. Υ.Γ. Ο Iommi ξεκίνησε την επαγγελματική του καρριέρα σαν stratocaster παίκτης (δες και το βίντεο της εμφάνισης των Jethro Tull στο Rock' n' roll circus) αλλά επειδή παρουσίασε πρόβλημα στους μαγνήτες τη σούταρε. All the rest is history.

1) 45 Rpm / Down down- Status Quo 2) 33 Rpm / The Beatles- 1962-1966 3) Cd / Still got the blues- Gary Moore

Τέτοιος παικταράς που είσαι, προσλαμβάνεσαι.

Μην τους βάζεις ιδέες και με απολύσουνε!

O Πέρυ έχει 14 κιθάρες δεν θυμάμαι τι είχε τότε, το πρώτο σόλο είναι vintage strat με χαμηλοέξοδους μαγνήτες ( εξ ου και άδειο, αλλά τι να κάνω αγάπη είναι αυτή).

Εγώ ποιός είμαι? Με τη μπλέ ή τη πράσινη?

Και μένανε. Thank's

Ε! τώρα, είμαστε Α!. Αν και το προηγούμενο post έκανε πάταγο, ήρθε και ο delta 66, και τα ...... όλα.

Το αποφάσισα θα ποστάρω διασκευή σε Sabbath, και ας είναι με Stratocaster.

Συμφωνώ αλλά ειδικά αν σου αρέσει η stratocaster και παίζεις μ αρκετό gain η λύση του Noise Suppressor είναι μονόδρομος. Πρόσεξε όμως αν το βάλεις μετά τα φασαριόζικα πρέπει ν' ανοίξεις πολύ το threshold που σημαίνει θα έχεις και πιο πολλές απώλειες στο σήμα σου (λιγότερο sustain, απότομο σβήσιμο). Πέρασε τα όλα αυτά στη λούπα του πεταλιού.

Δεν συμφωνώ σε όλα, αλλά όντως πρέπει να είναι cherry sunburst και να είναι ακριβή. Bernie Marsden, Micky Moody κολοσσοί.

Κώστα καλημέρα, είναι δυνατόν να μη σου αρέσει το cherry sunburst? Εγώ μόλις την είχα πρωτοδεί, σφύριξα. Όσο αφορά τα battle scars έχει κι' 'αλλα.

Όταν την παίζει κάποιος που ξέρει.

Δηλ. αυτή σε κανέναν δεν αρεσε?