Nestoras

Aυτό είναι αλήθεια. Έχω έναν παλιό Gibson που ακούει κανονικά σαν μικρόφωνο. Οι πιο καινούργιοι που είναι καλά μονωμένοι δεν... ;)

Moυ αρέσει και με τις Byrdland, αλλά με τη Les Paul έχει τον hard ήχο.

Mόνο? Και τεχνικός και μελωδικός και απ' όλα. ::)

Για τον Σεπτέμβρη του 2011, όντως θα είναι το τελευταίο.

Sitar. :D

Αν ο σκοπός σου ήταν να γελάσουμε, πέτυχες. Από 'κει και μετά το μεγαλύτερο πρόβλημά του (εκτός της αστείας φωνής,τυμπάνων κλπ ευτραπέλων) είναι η μεγάλη του διάρκεια. Δηλ. αν ήθελες να κάνεις "πρωτοποριακή μουσική" σαν των Stooges π.x., θα 'πρεπε να έχεις 2 κουπλέ-ρεφραίν το πολύ. Πάντως ο ήχος της κιθάρας γι' αυτό που θες να κάνεις ήταν καλός, και όπως σου προείπα με τον στίχο γέλασα.

Μου αρέσει το κομμάτι, μου άρεσε και η προσέγγισή σας. Για να δικαιολογήσω και τη φήμη του σκληρού τώρα, θα κάνω τις εξής παρατηρήσεις: 1) Το λα λα λαλα λαλα δεν είναι σωστό 100% 2) Το σόλο (κατ' αρχάς μπράβο που το προσεγγίσατε ακριβώς και με τις διφωνίες), θέλει μια ίδέα πιο καλό παίξιμο, και να μην κόβεται απότομα στη τελευταία νότα. Άντε και το επόμενο να είναι το You can do magic. :D Υ.Γ. Καλή η προσέγγιση της ακουστικής με την (Ibanez?)

Eπειδή με τη μουσική των Φατμέ έχω περάσει τα καλύτερα "ελληνικά" μου βράδια, και επειδή ειδικά με το Ρίσκο LP έχω έρωτα, γι' αυτό ίσως ήμουν πιο επικριτικός απ' όσο θα 'πρεπε.

Έχει γράψει ένα τρομερό κομμάτι στο δίσκο του Ντέμη Ρούσου "Οn the Greek side of my mind" το Without you. Aκούστε το στο παρακάτω: http://www.duduki.net/cgi-bin/album?id=A_7dc2b907684ec092 Demis Roussos Without You

Λυπάμαι που δεν θα συμφωνήσω με τους 2 (φίλους μου) προλαλήσαντες. Αλλά εδώ δυστυχώς δεν ισχύει το "χειρότερος εχθρός του καλού το καλύτερο". ;)

Kάνω παράθεση στον εαυτό μου και ανεβάζοντας τον πήχυ (αφού το ξανάκουσα), λέω ότι είναι μέσα στα 3-5 καλύτερα original κομμάτια που έχω ακούσει στο Noiz.

Αν και το συγκεκριμένο είδος ποτε δεν κατάφερε να κερδίσει τη καρδιά μου (όσο και αν προσπάθησα), οφείλω να πω ότι η δουλιά στην ηχογράφηση και τη παραγωγή είναι άψογη. Εκείνο που εύχομαι στην εταιρία είναι να μην τηρήσει τ΄όνομά της.

Μήπως είναι τελεμές?

Ράγισε η καρδιά μου από αυτό που άκουσα. :-X

To πείραμα πέτυχε, μελαγχόλησα. :(

Aπ' ότι βλέπω, 'σεις ξέρετε πιο πολλά από 'μένα. ;) :D

Με το κύριο έχω κάποια κοινά, το μόνο που δεν έχω είναι αυτές οι λευκες μυτερές (μπότες?). :D

Στο φεστιβάλ του Malmo που γίνεται ετησίως παίζουν στις ειδικά στημένες σκηνές διάφοροι εκπληκτικοί μουσικοί, διαφόρων στυλ. Για μένα πιο πολύ ενδιαφέρον έχουν η Blues, Jazz, Swing σκηνές, αν κι' έχω δει εκπληκτικά πράγματα και στις Alternative. Φέτος δεν είχα δυνατότητα να είμαι 'κει και τις 8 μέρες αλλά μου συνέβη το εξής. Αν και είχα ακούσει ωραία σχήματα, μουσικές δεν την είχα "ακούσει" με κάποιο ήχο κιθάρας. Γυρνώντας λοιπόν από το ένα στο άλλο έξω από τη blues σκηνή ακουω ένα ήχο και σαλτάρω. Επιτέλους ν' ακούσω μια Stratocaster της προκοπής. Μπαίνω και βλέπω αυτόν της φωτογραφίας και μένω κάγκελο. Σ' ένα Super Reverb, στη μεσαία θέση, τόσο καθαρό ήχο που λέω δε μπορεί τ' αυτιά μου με γελάνε. Ήταν Gibson Les Paul Custom του 1957 (με 3 μαγνήτες). Είπατε τίποτε?

H φωνή που δεν πατάει σωστά? Το θέμα της delay κιθάρας που είναι εκτός χρόνου? Το ότι οι στίχοι δεν ακούγονται ευκρινώς μ' αποτέλεσμα να μην καταλάβω αρχικά σε τι γλώσσα τραγουδάς? Συνθετικά τώρα το κομμάτι δεν είναι άσχημο, ίσα ίσα. Αν το σενιάριζε κάποιος και το 'λεγε κάποιος άλλος, πιστεύω θα είχε τύχη. Ωραία ακκόρντα πίσω από το σόλο, ατυχής ήχος όμως.

Eίν' αυτό που λέμε τ' αλλάζει σαν τα πουκάμισα. ;D

Μπράβο ρε Χάρη.

Nossi. ;)

Τώρα που πήρα μπρος. ;) Magma Live French TV 1978 - Hhai 1ère partie Επίσης ο ντράμμερ των Μοnkeys, των Jellyfish, σε κάποια ο Peter Criss (Kiss), Albert Bouchard (Blue Oyster Cult)................................................