Evilnye

Ενδιαφέρον δεν είναι και τόσο, διότι είναι κίνηση εντυπωσιασμού, τόσο από την ίδια τη σελίδα, όσο και από την εφημερίδα που το δημοσιοποιεί. Κοινώς είναι άλλο ένα είδος "τρομοκρατίας" αν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω τη λέξη.

Δεν είναι κάτι που δεν συμβαίνει, και δεν είναι και κάτι που δεν θα κυνηγηθεί με τον α ή β τρόπο.

Το ερώτημα είναι εσένα πχ ως αναγνώστη και παρατηρητή τι εντύπωση σου δίνει; Σου δικαιώνει κάπως το pirate bay? Σου δικαιώνει κάπως την όποια καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων, όπου οι συγκεκριμένοι "αμύνονται"? Εγώ αυτό το λόγο ύπαρξης βλέπω σε μια τέτοια είδηση και πράξη.

Ερώτηση, εκτός κ αν το θέμα είναι ρεζερβέ, η κίνηση αυτή θεωρεί κανείς ότι νομιμοποιεί τίποτε;

Δική σου λάθος ρύθμιση είναι.

Πήγαινε στο προφίλ σου, ρυθμίσεις εμφάνισης και στο διαφορά ώρας εμένα γράφει 0, και βλέπω τις ώρες σωστά.

Πάρα πολύ ωραίο όντως. Θα προσπαθήσω να τον ψάξω παραπάνω.

δεν έχω ιδέα..

Άσχετο σχόλιο έκανα επειδή το είχα αναφέρει σε άλλο θέμα κ προσπαθούσα να θυμηθώ που το είχα διαβάσει.

Δεν τον έχω παρακολουθήσει καθόλου και τον έμαθα από το αφιέρωμα που είχε γι αυτόν το bassplayer magazine.

Έχει παίξει αρκετά χρόνια με τον Chick Corea. Και μόνο αυτό, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Αυτός είναι που είπε ότι δε με νοιάζει τι χορδές χρησιμοποιώ, αρκεί να ναι καινούριες :D

Πολύ ενέργεια! Ωραίο λάιβ!! Μπράβο!

Ο μπασίστας κ εμένα μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ο ήχος του :D

[spam] Εμένα μου αρέσει το αβαταρ σου [/spam]

 

Y.Γ.Sorry αλλά είδα την φάτσα του Ben μετά από τόσο καιρό και ενθουσιάστηκα

+άπειρο κ εγώ σκάλωσα :D

Το τραγούδι δεν το ξέρω (αφού αναφέρεις ότι είναι διασκευή, άρα δεν είναι δικό σου)

Πως σου ξέφυγε αυτό; Μεγάλο χιτ πριν μερικά χρόνια

Εξαιρετική διασκευή αλλά στη φωνή θα συμφωνήσω με τον Νέστορα. Εμένα να ζορίζεται μου ακούγεται.

μη μου πεις οτι ξυπνησες το πρωι και αρχισες να ακους.... μακαμια & Emel Sayin ;D επειδη εγω τα θεωρω την υψιστη μορφη μουσικης?   ;D ;D

Εγώ που μόλις ξύπνησα πάντως είπα να βάλω the the :P

Σύμφωνοι ο διαχωρισμός σε ποπ κ ροκ είναι αδόκιμος. Αλλά κάποια διαφοροποίηση υπάρχει.

Η διαφορά που υπάρχει ας πούμε μεταξύ ενός Joshua Tree και ενός Pop.

Πάντα δυσκολεύομαι στο να εξηγήσω τι εννοώ εμπορικό και κακό στα αυτιά μου, σε σχέση με κάτι που μου αρέσει αλλά γίνεται εμπορικό τελικά.

Ίσως κάτι το οποίο κερδίζει περισσότερο κοινό από τη διαφήμιση που δέχεται παρά από την προτίμηση ανθρώπων που το ακούνε χωρίς να περιμένουν κάτι από αυτό.

Καλώς ή κακώς, η μεγαλύτερη πίεση που δέχεται σήμερα κανείς είναι αυτή της κοινωνικότητας: ο καθένας οφείλει ανεξαρτήτως κόστους να είναι εντεταγμένος σε ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων και επιβάλλεται να είναι αρκετά ελαστικός ώστε να συμπλεύσει με αυτό το σύνολο παραμερίζοντας τυχόν προσωπικές τάσεις. Οποιαδήποτε άλλη στάση σε εκθέτει στον κίνδυνο της περιθωριοποίησης που είναι ίσως το χειρότερο πράγμα απ' όσα μπορούν να σου συμβούν.

Δεν είναι κάποια επιταγή της μόδας ή του λάιφσταιλ η κοινωνικότητα. Απλή ανθρώπινη ανάγκη είναι. Κανείς δε θέλει να είναι περιθώριο ή να μην έχει έστω και ένα δυο ομοϊδεάτες κοντά του. Το τι θα ενώνει διάφορες ομάδες, μπορεί να είναι από μια ιδεολογια, ως έναν τρόπο ψυχαγωγίας, ή ακόμα και κάποιος τρόπος συμπεριφοράς.

(όταν π.χ. ο μέσος άνθρωπος ηλικίας 30-35 δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια αν ρωτηθεί τι μουσική του αρέσει και γιατί),

Θα πιαστώ λίγο από αυτό, ως εκπρόσωπος του ανθρώπου (30-35) που δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια τι μουσική μου αρέσει :)

Είναι λογικό να απαιτούμε συνέπεια και συνέχεια από μπάντες και καλλιτέχνες, και στη συνέχεια από ακροατές;

Πολύ καιρό τώρα όσο παρακολουθώ τη μουσική, αλλά και τους ακροατές της, πολύ συχνά η κουβέντα κινείται στο οι τάδε ξεφτιλίστηκαν, οι δε αλλάξαν πορεία, οι παράλλοι φλώρεψαν ή γενικά η χ ψ δουλειά ενός καλλιτέχνη τυγχάνει αποδοκιμασίας διότι δεν στέκεται στο ύψος ή στις απαιτήσεις της προηγούμενης δουλειάς του. Στο άλλο άκρο, άλλοι παραμένουν τα ίδια και τα ίδια τίποτε πρωτότυπο, στείρα επανάληψη σε προηγούμενες επιτυχημένες φόρμουλες.

Θεωρώ και πρέπει να έχω δίκιο πως αυτό συμβαίνει διότι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι καλλιτέχνες πιέζονται από τις εταιρίες τους να παράγουν συνεχώς, με συμβόλαια για αριθμό δίσκων σε σειρά, με ατελείωτα λάιβ και τουρ. Και οι ίδιοι μετά φυσικά να κάνουν τη μπάντα τους ή το έργο τους την επιχειρηματική δουλειά τους, με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Είναι λογικό από την άλλη όμως εμείς ως ακροατές να απαιτούμε από έναν καλλιτέχνη, μια μπάντα να μας ικανοποιεί εσαεί; Να μας προσφέρει όσα μας προσέφερε όταν τους  γνωρίσαμε και μας άρεσε; Είναι δυνατόν κιόλας να γίνει αυτό;

Το χαρακτηριστικό ενός σκεπτόμενου ανθρώπου είναι να αλλάζει και να αναθεωρεί τις απόψεις του όσο προχωράει και το ίδιο ισχύει για τους καλλιτέχνες αλλά και ακροατές.

Από εκεί και πέρα πολλοί άνθρωποι θα μπουν σε αυτή τη διαδικασία κρίσης ενός καλλιτεχνικού έργου ή μιας πορείας, άλλοι πάλι όχι. Δεν είναι το ένα καλό ή κακό. Έχω καταλήξει προσωπικά ότι το αν ένας καλλιτέχνης κάνει κάποια δουλειά που μου αρέσει δεν εξυπακούεται για κανένα λόγο ότι θα συνεχίσει να το κάνει, ούτε το ότι επειδή κάποιο είδος μου αρέσει θα μου αρέσει οτιδήποτε κατατάσσεται σε αυτό το είδος ή δεν θα μου αρέσει κάτι που υποτίθεται ανήκει σε άλλο είδος.

Έτσι ως ακροατής πχ εγώ, δεν θεωρώ ότι πρέπει απαραίτητα να σου αρέσει κάποιο είδος, να μπορείς να απαντήσεις τι μουσική ακούς και να είσαι και συνεπής σε αυτό. Χαίρομαι που μπορώ να κερδίσω πάρα πολλά πράγματα από πολλά μουσικά είδη, αλλά και πολλά καλλιτεχνικά παράλληλα.

Υποσημείωση μιας και γίνεται κουβέντα για τον Λαζόπουλο και την "σάτιρα" εν γένει. Ξέρει κανείς τι απέγινε ο Μητσικώστας και γιατί δεν υπάρχει πλέον πουθενά;

Sigur Ros σου κάνουν? ;D

Έχεις; :D

Πολύ ωραίο κλιπ ^^

Πολύ ωραίο ποστ :)

Οι U2 -πλέον- είναι pop (πόσο προφητικός ήταν εκείνος ο δίσκος τους ε;). Και δεν έγιναν pop μόνο για να προσεγγίσουν ένα άλλο κοινό. Το ίδιο τους το κοινό τούς το υπαγόρεψε, σε μεγάλο βαθμό.

Σε αυτό τι εννοείς; Ότι το κοινό τους το υπαγόρεψε;

Αν δεν κάνω λάθος από το zooropa και μετά ήδη το κοινό τους (και εγώ πχ) άρχισε να μην τους πολυπαρακολουθεί (πωπω σοκ, το Achtung Baby είναι 20 ετών πλέον...). Μάλιστα θυμάμαι ότι το zooropa και το Pop αμέσως μετά είχε πάρει πολύ αρνητικές κριτικές. Για την ακρίβεια όταν ξανάκουσα καινούρια δουλειά των U2 ήταν ένα από τα συμπαθητικά χιτάκια τους στον red fm. (πιθανόν το Beautiful Day)

Οι U2 έχουν πάψει να είναι ροκ από τότε. Και συνεχίζουν ως μια πολύ επιτυχημένη ποπ μπάντα. Με το image με το show με όλα. Αυτό δεν αναιρεί τους δίσκους μέχρι το Achtung Baby οι οποίοι είναι εξαιρετικοί, και ελπίζω όσοι τους κράζουν αραιά και που να τους ακούσουν. Και φυσικά δεν είναι απαραίτητο να έχει κάποιος κάποια απαίτηση από αυτούς πλέον. Γκρουπ τα οποία πια φτάνουν να είναι κατ επιλογήν εμπορικό ποπ προϊόν, ζούνε από τις επιτυχίες του παρελθόντος τους, το ισχυρό μάρκετιγκ που μπορούν να στηρίζουν και αρκετό κοινό σαν αυτό που περιγράφηκε στην αρχή από τον τρόλευ (αν και θεωρώ πως και ένας σημαντικός αριθμός αυτών που πήγαν να τους δουν μια χαρά ξέραν τι πάνε να δουν και γνώριζαν και την ιστορία της μπάντας, δηλαδή προσωπικά αν είχα προλάβει τα φθηνότερα εισιτήρια θα πήγαινα κ εγώ).

Η αρχική μου άποψη πλησίαζε λίγο του kosh και επέλεξα να το ξανακούσω πριν πω κάποια άποψη. Το βρίσκω εξαιρετικό. Καλή συνέχεια και με τα λάιβ :)

Εξαιρετικό! :D

Ούτε ο Dio είναι rock, metal είναι ο άνθρωπος μουχαχαχαχαχαχαχ

Λοιπόν τρώγομαι μέρες τώρα να γράψω κ εγώ κανένα κείμενο για το ότι καλύτερα μεταλάς τελικά έτσι που διαβάζω τους χίλιους δυο άλλους ταγμένους σε άλλα είδη :D

Αρκουδέλος, μη γράφεις με greeklish :)

Υποσημείωση πάντως, ότι και να σου πει κάποιος για ένα μπάσο, αν δεν πας εσύ να δοκιμάσεις 2 3 άποψη δε θα έχεις. Και ακόμα και τότε, παίζοντας θα αλλάζει η άποψή σου όσο μαθαίνεις και πιο πολλά, οπότε μην αγχώνεσαι και τόσο ως προς το τι και πως.

Ένα χρόνο πριν θα έχει βρει μπάσο ο άνθρωπος. Γι αυτό στο έκοψα και το προηγούμενο...

ετσι ειναι... απλα εχω το συν οτι πηγαινω ωδειο το οποιο σε συνδυασμο με το οτι εχω αλλους να παιζω μαζι (κιθαρα και ντραμς-παιζουν 15 χρονια τα αλλα παιδια) με βοηθαει να προχωραω παραλληλα σε πρακτικη και θεωρια... αλλα εχεις δικιο πριν απο 6 μηνες που πρωτοεπαιξα με τους αλλους ηταν πολυυυυυ δυσκολα τα πραγματα...απλα επειδη ειναι κολλητοι με ανεχονται και το εκμεταλλευομαι... :)

Είσαι πολύ τυχερός που έχεις φίλους οι οποίοι έχουν αρκετή εμπειρία. Οπότε μην αγχώνεσαι πολύ. Επικεντρώσου στη μουσική. Ο ήχος είναι κάτι που βελτιώνεται με το παίξιμο ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ.

Και μην φαγωθείς να πάρεις 5χορδο, επειδή έτσι πρέπει ή επειδή μπορεί να έχεις την εντύπωση πως είναι πιο advanced όργανο ;)

Στους Φλουντ πάντως 5χορδο δεν υπήρχε :)

Μάθε πρώτα να παίζεις ότι θες να παίξεις και προχώρα μετά στον ήχο.

Με 14 μήνες επέτρεψε μου ο συνειρμός να είναι ότι θα δυσκολεύεσαι ακόμα αρκετά για ότι κομμάτι και αν συζητήσουμε στον ήχο που λες.

Το άκουσα μόλις, θενκς :)

Τα γράμματα υποδηλώνουν χορδές, οι πάυλες τάστα και οι αριθμοί το δάχτυλο που χρησιμοποιείς.

Ματζόρε πεντατονική από Α

G-------------------

D---1--4-----------

A---1--4-----------

E----2-4-----------

Μινόρε πεντατονική από Α

G--------------------

D----1-3------------

A----1-3------------

E----1--4-----------

Μετατονίζοντάς το σε όποια θέση έχεις και τις ανάλογες για κάθε νότα.

Μετά υπάρχουν και άλλα πιασίματα εάν ενδιαφέρεσαι.

 Παιδιά λίγο σεβασμός .

Δεν υπάρχει λόγος να πάει το video του κ. Ζαρανή στην παιδική χαρά  

Αλήθεια μην ανησυχείς, όλα οκ :)

Αν μη τι άλλο ο mistaras01 θίγει μια συμπεριφορά συνηθισμένη, και κακός τον πειράζει. Αν μη τι άλλο την ίδια αντιμετώπιση, βρίσκουν και οι μεταλάδες, οι μπιτάκιδες, οι μπλουζμεν, οι του ωδείου, οι τζαζίστες και όποιοι κ αν βάλεις σε κάποιο όποιο στερεότυπο. Με αποτέλεσμα ο καθένας από αυτούς να περιχαρακώνεται πίσω από δυο τρεις ορισμούς της μουσικής που επιλέγει εξυψώνοντάς την στην καλύτερη μουσική :D

Οπότε αντί να αγχώνεται να πάρει το αίμα του πίσω, ας αγχώνεται να ακούει και να παίζει ότι θέλει μη ασχολούμενος με τα όποια αυθαίρετα κριτήρια τον κρίνει όποιος νομίζει και όπως νομίζει.

Έχεις πετύχει πάρα πολύ τον ήχο στα όργανα, αλλά η εισαγωγή πχ (το σαν ραδιοφωνάκι στην αρχή) που δεν έχει καμία σχέση (σχεδόν τσιφτετέλι θυμίζει), η μπασογραμμή για ένα κλικ είναι λάθος που μου τη χαλάει και το ότι το να μιμηθείς τη φωνή του corgan είναι κάτι που δε νομίζω ότι έχει νόημα να κάνεις, με τη μια με ενοχλεί.

Τώρα σε συνδυασμό με αυτό,

Ο σκοπός μου όπως πάντα δεν είναι η τεχνική αρτιότητα (αφού παλεύω μόνος μου) αλλά η όσο το δυνατόν πιστότερη προσέγγιση του συναισθήματος της αρχικής εκτέλεσης.

δε ξέρω αν εσύ αναφέρεσαι στο να είναι το κομμάτι αυτό που είναι ή στο να είναι περίπου, μιας και συνήθως όποτε κάποιος μου αναφέρει το συναίσθημα στις δουλειές του το αναφέρει ως δικαιολογία γιατί δεν έμαθε να το παίζει σωστά :(

Και επειδή δε μου ακούγεσαι ως κάποιος που δεν μπορεί να παίξει η απαίτηση μου είναι μεγαλύτερη!

Θυμάμαι πριν κάποιο καιρό είχες ανεβάσει μια διασκευή του Polly των Nirvana όπου εκεί μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση. Κάτι τέτοιο θέλω κ εδώ! :)

Βέβαια ωραία όλα αυτά, αλλά δεν είμαι καθόλου αντικειμενική. Τον έχω λιώσει αυτό το δίσκο και προς τιμήν σου τον ξαναέβαλα χτες :)

@Ευη,πες το ξανα οτι σ αρεσει ετσι..θελω να τ ακουω... :P

Αυτος ο Νεστορας εβαλε φωτια στα μπατζακια μου... ;D

Σ ευχαριστω και παλι!

 

Έτσι έτσι μ αρέσει! αχαχα!

Να τον ακούς κατά κανόνα τον Νέστορα, αλλά εδώ κάνε τον κουφό ;)

πωωωωω μεγάλη καψούρα. Το ακούω τώρα (αλλά επηρεάστηκα λίγο από το σχόλιο του haryy και παρατηρούσα τα ντραμς στο τέλος :D)

Εμένα η φωνή μ αρέσει έτσι, πάρα πολύ μ αρέσει βασικά (για να διατηρήσω πολιτισμένες εκφράσεις έστω :P) και ναι η κιθάρα σκοτώνει!