α) Δηλαδή εάν ξεκίναγα με τη παράγραφο,
" Κουρασμένη από τις ατελείωτες πρόβες, τις μπάντες που πεθαίνουν η μια μετά την άλλη. Την ματαιότητα όποιας ενασχόλησης με όποιο αντικείμενο και την ανουσιότητα της ζωής μου, ίσως και την ανία της παρούσας στιγμής σας παρουσιάζω ένα έργο μου."
Θα αποκτούσε κάποιο λόγο ύπαρξης ή γενική τεκμηρίωση; Η παραπάνω παράγραφος διαβεβαιώνω πως είναι πλήρως ειλικρινής.
β) Σ αυτό εν μέρει έχεις δίκιο, αλλά εγώ το βλέπω ότι με επηρεάζει ο εν λόγω καλλιτέχνης οπότε και επιχειρώ να εκφράσω κάτι, με ανάλογο σκεπτικό, όμως σίγουρα όχι το ίδιο, όπως και ανέφερα παραπάνω.
γ) Μάλλον, αλλά μου δίνω μερικές εβδομάδες. Μάλιστα ακόμα δεν έχω σβήσει το mp3 από το laptop, ενώ το audacity ήδη το απεγκατέστησα...
Αυτή την απορία είχα κ εγώ τι θα γινόταν αν σε ένα λάιβ (δικό μου) επέλεγα να παίξω το συγκεκριμένο έργο χωρίς καμία προειδοποίηση. Θα αποκτούσε περισσότερο νόημα ή υπόσταση; Ή θα έτρωγα γιουχάρισμα και μάλλον θα με πέταγε κ με τις κλωτσιές ο μαγαζάτορας;