Πως ζούσαμε έτσι να παίρνεις μετά τη δουλειά τη μοτό και το μωρό το καλοκαίρι και να γυρνάς τα γύρω beach bar, είτε στα νότια, είτε στα ανατολικά και να αράζεις και να γυρνάς πάλι και να έχεις το υπέροχο κέντρο που έμενα στα πόδια σου. Και με φθηνότερη τη βενζίνη, τα ποτά, τις εισόδους, τις κινηματογραφικές αίθουσες, τα φαγάδικα, τα κλαμπ. Πως ζούσαμε έτσι και υποφέραμε στην πιο όμορφη και ζωντανή πόλη του κόσμου. Στην Πόλη των Θεών.?
Να ανεβαίνεις στο λυκαβηττό να κάνεις Ανάσταση και να βλέπεις τα βαρελότα από τις εκατοντάδες ?γύρω εκκλησίες απο ψήλά.
Λαμπερή και όμορφη πόλη, που τέτοιες μέρες που αδειάζει τη χαιρόμαστε καλύτερα.
Το πρωί πήγα με τη μηχανη να κάνουμε δουλειές και ψώνια και τώρα λέμε, αντε να πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε την Ερμού που είναι δίπλα, αλλά μας τα χάλασε η βροχή, να κατεβούμε μέχρι το Θησείο και τι μαυρίλα μου λες. Θα δουμε λάμψη τρομερή και υπέροχο κόσμο, ζωντανό, κάτω από την Ακρόπολη που κάνει τους τουρίστες να δακρύζουν. Μαύρο δάκρυ και λιποθυμίες που τη βλέπουν από κοντά και λένε.
Τι πόλη, τι ομορφιά.
Να μαι καλά και αυτά θα σκέφτομαι όταν θα φύγω μόνιμα και θα γυρίζω μόνο αν τύχει να νοσηλευτώ σε κάνα νοσοκομείο και να μην ξαναβγώ από εκεί μέσα?, αυτά θα σκέφτομαι και θα τη μουντζώνω ΔΙΠΛΑ?