Ήμουν πριν ένα χρόνο περίπου για καφεδάκι με έναν φίλο μου χειρούργο ορθοπεδικό. Μάλιστα είχε έρθει και με το καινουργιο του σκουτερ να μου το δείξει. Και αυτός χρόνια μηχανόβιος και πιο πωρομένος από εμένα. Γιατί εμένα δεν με ένοιαζε πολύ και τι μηχανή έχω, τη δουλειά της να έκανε και οκ. Τα είπαμε, φύγαμε και με παίρνει την άλλη μέρα. Του βγήκε όπως έφευγε ένας από στοπ με φόρα και ευτυχώς την γλύτωσε με κάτι ψιλοκαταγματάκια εκεί στην κνήμη και στο γόνατο.
Μου έλεγε και αυτός δεν θα ξανακαβαλήσω μηχανή. Τέρμα. Θα αφήσω ορφανό το παιδί (έχει ένα που είναι τώρα 2 χρονών)
Και αυτός και εγώ λόγω της δουλειάς μας έχουμε δει πολλά.
Έχω δώσει πολλές φορές πρώτες βοήθειες γιατί είμαι και λίγο γκαντέμης, (έτσι με λένε στη δουλειά γιατί όπου πάω γίνονται τα χειρότερα, άλλοι το βλέπουν θετικά γιατί είναι ευκαιρία να ασχοληθούν με απίθανα πράγματα, άλλοι σαν κατάρα και αποφεύγουν αν μπορουν τις υπηρεσίες μαζί μου χαχαχαχαχαχαχχχχα όπως το δει κανείς.). Ιδιαίτερα θυμάμαι τις φορές που έχω δώσει πρώτες βοήθειες εκτός υπηρεσίας σε θύματα τροχαίων ατυχημάτων που συνέβησαν μπροστά μου και ομολογουμένως είναι πολλά. Τραβάω τα ατυχήματα μπροστά μου. Πολλοί που με ξέρουν μπορούν να το πιστοποιήσουν γιατί ήταν μαζί μου αρκετοί απο αυτούς και έχω βγάλει λοιπόν το όνομα του γκαντέμη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ επειδή παλαιότερα αυτό είχε φτάσει στα αυτιά των από πάνω μου, σε μια μεγάλη εκπαίδευση με πολλοί κόσμο, μπήκα μεσα στην αίθουσα και συμπτωματικά σβήσαν τα φώτα. Και ο εισηγητής και εκπαιδευτής μου ιατρός τότε, λέει από το μικρόφωνο. "Μήπως μπήκε μέσα ο κύριος Δρίτσας" χκαι 150 ατομα περίπου γελάγανε, γιατί ξερουν χαχαχαχχαχχαχαχα
Έχω δει λοιπόν πολλά μπροστά στα μάτια μου στο δρόμο που θα μπορούσα να πω.
Ένα θυμάμαι που λίγο με σόκαρε όπως το είδα ήταν μια φορά που έκανα τζόκινγκ κοντά στο σπίτι μου που έχει ενα δασάκι και από το δρόμο βλέπω έτσι σε παράλληλη προοπτική να περνάει μια μοτοσυκλέτα street με μέτρια ταχύτητα και ξαφνικά να την παίρνει ένα αμάξί από πίσω σαν να μην υπήρχε τίποτα μπροστά του, ο οδηγός πετάχτηκε ψηλά, το αμάξι πέρασε από κάτω του, και αυτός έσκασε στο δρόμο, μάλιστα κινήθηκε κάνοντας κωλοτούμπα/ρόδα, είδα τα πόδια του στον αέρα και έσκασε κάτω με την πλάτη.
Τρέχω προς τα εκεί, σταμάτησε το αυτοκίνητο που το έκανε, αφού πήρα τα πρώτα μετρα για να πλησιάσω με ασφάλεια, έτυχε από ένα άλλο αμάξι να βγαίνει ένας συνάδελφός που τον ήξερα. Συννενοούμαστε για να τον προστατεύσουμε απο την κίνηση, καλούμε ασθενοφόρο. Ευτυχώς ο άνθρωπος φορούσε και καλό κράνος και καλό μπουφάν με προστατευτικά, οπότε ήταν νάρθηκας απο μόνος του, είχε συνείδηση, τον ηρεμήσαμε αν και ήταν αρκετά ήρεμος από μόνος του, ήταν προετοιμασμένος ψυχολογικά και μάλλον ήξερε πως αυτό βοηθάει, δηλαδή το να παραμένει ακίνητος και ψύχραιμος ωστε να μην επιδεινώνει την κατάστασή του, τον υποστήριζα εγώ ψυχολογικά και παράλληλα παρακολουθούσα σε περιπτωση που επιδεινωθεί η κατάστασή του και χρειαστούν περαιτέρω ενέργειες από εμένα και τον συνάδελφο μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο που λόγω διαφόρων θεμάτων δεν είναι σίγουρο το αν θα έρθει έγκαιρα (δεν θα επεκταθώ σε αυτό γιατί έχει πολλές παραμέτρους το θέμα)
θα μπορούσα να πω πολλά ανάλογα παραδείγματα και πιο θεαματικά.
Αλλά ο στόχος μου ήταν να δώσω έμφαση σε ένα θέμα.
Και εγώ και ο φίλος μου ο χειρουργός ορθοπεδικος για παράδειγμα έχουμε δει πολλά, έχουμε γνώση των συνθηκών που διέπουν την οδήγηση στην Ελλάδα και γνωρίζουμε πολύ καλά τις πιθανές συνέπειες όχι μόνο του ίδιου του ατυχήματος και των βλαβών που μπορουν να προκληθούν, ιδιαίτερα στους μηχανόβιους, αλλά και τις συνέπειες κατά την αντιμετώπιση ενός θύματος ενός τροχαίου ατυχήματος.
(εδώ κάνω μια παρένθεση και αναφέρω πως η ίδια η αντιμετώπιση μπορεί να προκαλέσει περισσότερες βλάβες και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και γνώσεων.
Ενέργειες που δεν είναι δύσκολες, μπορεί να τις μάθει ο καθένας για να ξέρει πως να συμπεριφερθεί σε ένα ατύχημα έτσι ώστε η συνδρομή του στην προνοσοκομειακή αντιμετώπιση πιθανώς να είναι καθοριστικής σημασίας για την μετέπειτα νοσοκομειακή αντιμετώπιση αυξάνοντας τις πιθανότητες να αποφευχθεί ο θάνατος ή η μόνιμη βλάβη. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει, ιδιαίτερα στην εποχή μας μπορεί να απευθυνθεί αντίστοιχα σε αρμόδιους φορείς και να λάβει με ένα μικρό αντίτιμο τις περισσότερες φορές τις απαραίτητες γνώσεις. Πιθανώς να είναι γνωστά αυτά αλλά πάραυτα τα αναφέρω.)
Εγώ και ο φίλος μου λοιπόν για να έρθω στο point πάραυτα δεν παύουμε να καβαλάμε μηχανή.
Και αυτός παρόλο που έπαθε και έλεγε, μετά από 3-4 μήνες ξανακαβάλησε.
Μου λέει, έχω ιατρείο μεσα στο κέντρο ρε κώστα και χειρουργώ σε νοσοκομεία του κέντρου π.χ.
Που να πηγαίνω με το αμάξι να πήζω.
Το ίδιο κι εγώ σκέφτομαι.
Έχουμε καλομάθει και ενώ λογικά και εγώ δυστυχώς όσο υπερβολικό και να ακουστεί και ίσως να ενοχλήσει κάποιους, θα πω πως κάθε μέρα είμαι μελλοθάνατος. Το ξέρω. Και ποιος θα με περιποιηθεί μετά. Και τα θέλω κι εγώ γιατί παω με το κράνος μεν αλλά με τζήν και καμία άλλη προστασία. Και έβαζα και πόσες και πόσους πανω τα παλια τα χρόνια και πως την έβγαλα καθαρή. Ο ΘΕΟΣ!!!! Γιατί είναι χάλια τα πράγματα εδώ όπως έχω κι εγώ ξαναπεί και ας ακούγομαι αφοριστικός.
Είναι η αλήθεια.
Τα ξέρω και τα κάνω κι εγώ.
Θαυμάζω αυτούς που μπορεί να μην έχουν και την εμπειρία μου π.χ. στα τροχαία και μπορούν και το αντιλαμβάνονται και το κάνουν. Δεν καβαλάνε μηχανή και το τηρούν. Bέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να την βρουν από κάτι άλλο. Το να μην καβαλάς μηχανή δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να την πάθεις απο χιλιάδες άλλα πράγματα και να καταλήξεις το ίδιο. Αλλά όσο να ναι μειώνεις τις πιθανότητες. Κακά τα ψέματα.
Τι να πω. Ο τι και να πω.............. καταλαβαίνετε.
Αυτά είχα να πω, έτσι τώρα μου ήρθε.