Έπρεπε να επιτεθούμε εκείνο το βράδυ του πραξικοοημστος και να πάρουμε την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Ηταν μοναδική ευκαιρία και οι εταίροι μας δεν θα έλεγαν κουβέντα. Θα αναγκάζονταν να στηρίξουν την ενεργεια μας. Μας έφαγε η κατανάλωση και η τρεμούλα των κουμπάρων ? με τα λάφυρα θσ φτιάχναμε και δύο νοσοκομεία. Η διπλωματία και το λομπινγκ έφεραν φτώχεια στο λαό και πλούτη στους κουμπάρους και τους μεσάζοντες. Ένας πρεπει να βρεθεί να σπείρει τη μισαλλοδοξια., τον φανατισμό, να γεμίσει με τοξικότητα την καρδιά μας και να μας κάνει πιλεμοχαρεις και στην επόμενη ευκαιρία να κάνουμε απόβαση με ότι μέσο διαθέτουμε, να χτυοησουμε όταν είναι αδύναμοι, να χτυπησουμε πρώτοι, να χτυπησουμε σκληρά. Στα videogames έτσι κάνουμε εμείς οι πολεμιστές ?