methylene blue

Έτσι όπως το πας, πρέπει να κουρδίσεις την πέμπτη χορδή σε σολ. Όμως έτσι θα έχεις φτιάξει μία κιθάρα ένα τονο χαμηλότερα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θέλεις τον ίδιο τόνο στην κιθάρα και στο μπουζούκι. Μήπως θα τα παίζεις συγχρόνως; Απλά εκεί που παίζεις στο μπουζούκι π.χ. τη Ντο πεντατονική, στην κιθάρα (την κανονικά κουρδισμένη) θα βρίσκεται η Ρε πεντατονική. Με το δικό σου κούρδισμα μπορεί να έχει ενδιαφέρον να κουρδίσεις την πέμπτη χορδή και σε Λα δηλ. Ρε, Λα, Φα, Ντο, Λα, Ρε. Αλλά πολύ μπέρδεμα ρε παιδί μου.

Μα από τη στιγμή που η σχέση Μι Σι Σολ Ρε είναι ίδια με τη Ρε ΛΑ Φα Ντο δεν μπορώ να καταλάβω τι πρόβλημα έχεις. Το κανονικό κούρδισμα σου πάει μια χαρά.

Ευχαριστώ πάντως σε κάθε περίπτωση τα VISTA τα αγοράζεις, ανεξάρτητα από το αν θα τα χρησιμοποιήσεις. Έτσι δεν είναι;

Επειδή σκοπεύω τις επόμενες μέρες να βγω στη γύρα για ένα laptop, κι επειδή θέλω να το δουλέψω με XP... Υπάρχει περίπτωση κάποια μοντέλα ή κάποιες μάρκες να μην έχουν drivers για XP; Να προσέξω κάτι σχετικά με αυτό το θέμα;

Φίλε, γενικά δεν είναι το είδος της μουσικής που ακούω αλλά μπήκα στη διαδικασία να το ακούσω κυρίως γιατί μου άρεσε ο τρόπος που το έθεσες. Δεν είναι ένα clip. Είναι ένα project, ένα album. Και πραγματικά δικαιώνει αυτή την ιδιότητα. Είναι κάτι ολοκληρωμένο και πολύ όμορφο. Μία μικρή παρατήρηση έτσι για το μάτι. Σε κάποια σημεία κάτι γίνεται με τις κιθάρες, σαν να φλαμάρουν, ίσως φταίει το delay, ίσως πάλι και να το ήθελες έτσι. Λέω π.χ. στο "always drink and drive" το οποίο μου άρεσε και πιο πολύ από όλα, αλλά και κάπου αλλού το πρόσεξα. "Για το μάτι", είπαμε. Γενικά πολύ νυχτερινός και ατμοσφαιρικός ο δίσκος σου. Και πολύ εύστοχοι οι τίτλοι. Περιμένουμε τον επόμενο.

βιάστηκα να ρωτήσω είδα το link στο τέλος της σελίδας άντε φίλε καλό πτυχίο

ok και απο μένα πώς στήθηκε αυτή η σελίδα; είναι free το προγραμματάκι; ποιό είναι;

Τι είναι το "ultra-mega pack open source"; Γιατί θα του δαγκώσουν τη μυτόγκα; sorry που είμαι λίγο άσχετος

Το δοκίμασα Έχετε δίκιο

Αλήθεια, όταν σε ένα κανάλι του Nuendo, βάλεις περισσότερα από ένα VST fx, παίζει ρόλο η σειρά που τα βάζεις; Εγώ λίγο που έπαιξα δεν κατάλαβα καμία διαφορά, αλλά ίσως να είναι και ιδέα μου

Η αγαπημένη μου Irma Thomas ...New Orleans ...πολλή υγρασία

Άντιλαμβάνεται κανείς το εκτόπισμα και την αντοχή του γλωσσικού εργαλείου στην περίπτωση της μητρικής του γλώσσας ιδιαίτερα ισχυρό, λόγω της ελαχιστοποίησης των απωλειών κατά τη διάρκεια του μηχανισμού της επικοινωνίας. Π.χ. σκέφτομαι κάτι -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το σκέφτεσαι. Αυτός ο μηχανισμός έχει λογικά λιγότερες απώλειες από τον: σκέφτομαι κάτι -> το μεταφράζω -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το μεταφράζεις -> το σκέφτεσαι Όταν μιλάμε την ίδια γλώσα αυτό που έχω στο μυαλό μου, μπορεί να έρθει στο δικό σου με λιγότερες αλλοιώσεις κατά τη διαδρομή. Έτσι θα αντιληφθείς ισχυρότερα το αριστούργημα, όπως θα αντιληφθείς ισχυρότερα και την ανοησία. Νομίζω ότι αυτό ερμηνεύουμε ως εκτόπισμα και αντοχή γλωσσικού εργαλείου και πράγματι για μένα, τα ελληνικά το διαθέτουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πιστεύω όμως ότι το ίδιο νοιώθουν οι Τούρκοι για τα τούρκικα, οι Ισπανοί για τα ισπανικά και πάει λέγοντας. Ελάχιστοι μπορούν να εκτιμήσουν το εκτόπισμα και την αντοχή μιας άλλης γλώσσας γιατί δεν φτάνει απλά η εξοικείωση και η πολύ καλή γνώση της γλώσσας αυτής. Η διαδικασία νομίζω είναι πολύ πιο σύνθετη και αποτελείται και από παραμέτρους που έχουν συζητηθεί εκτενώς στο thread. Διαβάζοντας τους στίχους του Love Me Do δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν τελικά είναι καλοί στίχοι ή χαζοί στίχοι. Το γεγονός ότι δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό μου αποδεικνύει τα παραπάνω. Τώρα, αν κάποιος μπορεί να πάει κόντρα σε όλα αυτά που εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά ...μαγκιά του. Και δεν το λέω ειρωνικά. Επίσης και να μην μπορεί κάποιος να πάει κόντρα αλλά να το προσπαθεί γιατί τη βρίσκει με αυτή την προσπάθεια ...κι αυτός μάγκας είναι. Το θέμα είναι να μπορείς κάθε φορά να συνειδητοποιείς σε ποια από όλες τις παραπάνω (ή άλλες) κατηγορίες παίζεις.

α. Ο Σεφέρης λέει "όπου κι αν γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει" και δεν θα παρεξηγηθεί. Εννοεί άλλο πράγμα β. Ξέρω ότι υπάρχει ένα Ιταλικό progressive συγκρότημα που λέγεται AREA και εχει έλληνα τραγουδιστή. Μήπως αυτούς ενοείς;

Αναφέρεσαι στον Γιώργο Σεφέρη;

Αντιλαμβάνομαι το να γράψω ένα τραγούδι ως μία διαδικασία κατά την οποία θα οργανώσω τη σκέψη μου και κάτι λίγο από αυτό που αισθάνομαι και θα προσπαθήσω να εκφράσω το αποτέλεσμα μέσω της μουσικής και του λόγου. Το τραγούδι που θα γεννηθεί όμως αποκλίνει πάντα από τη σκέψη και το συναίσθημα από όπου ξεκίνησα Για μένα το όλο στοίχημα είναι να ελαχιστοποιήσω αυτή την απόκλιση. Η προσπάθεια αυτή γίνεται σε όλους τους τομείς που παίζουν στο παιχνίδι Η προσπάθεια αυτή στην παράμετρο "μουσική" γίνεται μελετώντας, ακούγοντας, παίζοντας με άλλους, ακούγοντας, ακούγοντας. Η προσπάθεια αυτή στην παράμετρο "στίχοι" γίνεται γράφοντας, σβήνοντας, διαβάζοντας, μιλώντας με άλλους κλπ. Μοιραία, όπως μου είναι αδύνατο να γράψω μία μουσική άσχετη από αυτή που μελετάω, ακούω, παίζω, έτσι μου είναι αδύνατω να γράψω και στίχους διαφορετικούς από αυτούς που μιλάω και διαβάζω. Σε λίγες φάσεις της ζωής μου που κατάφερα το ένα ή το άλλο διαπίστωσα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ότι το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. Προσωπικά μιλάω ελληνικά, γράφω ελληνικά, διαβάζω κυρίως ελληνικά, ακούω γύρω μου κυρίως ελληνικά. Έτσι με το να εκφράσω κάτι στα ελληνικά η απόκλιση που ανέφερα στην αρχή είναι σημαντικά μικρότερη από το να εκφράσω το ίδιο πράγμα σε μία άλλη γλώσσα. Το αν μου αρέσει αυτό ή οχι είναι μία άλλη ιστορία. Και κάτι ακόμα. Ο στίχος σε ένα τραγούδι είναι το 50% και η μουσική το άλλο 50%. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να είναι ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο τα ποσοστά αυτά. Κατά τη γνώμη μου. Ο στίχος λοιπόν είναι λόγος και θέλει αντίστοιχη μελέτη με τη μουσική. Και καμιά φορά στίχοι απλοί είναι προιόν πολλής πολλής μελέτης, περισσότερης από ότι στίχοι περίπλοκοι. Όπως συμαίνει και με τη μουσική. Κάποια απλά θέματα κάποια απλά σόλα (όχι όλα) είναι προίόντα πολύ μεγάλης έμπνευσης. Το να ακούμε έναν απλό αγγλικό στίχο και να λέμε "κι εγώ μπορώ να γράψω κάτι τέτοιο" είναι σαν να ακούμε το Summertime και να λέμε "έλα μωρέ... μία μινόρε blues φόρμα είναι, μία σχεδόν μαθητική μελωδία... κι εγώ το γράφω". Ο στίχος φαίνεται απλός ακριβώς λόγω της ημιμάθειας της γλώσσας. Επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν ισχύει με οτιδήποτε "απλό". Εγώ κάπως έτσι τα σκέφτομαι τα πράγματα. Υ.Γ. Λίγο άσχετο αλλά έχετε ακούσει κι εσείς κόσμο να λέει ότι τα "ξένα" τραγούδια δεν έχουν καλούς στίχους; Πού το στηρίζουν;

http://www.youtube.com/watch?v=mOOf9RI_Vnw ...

Αλήθεια, γιατί το sunburst το κράζουν όλοι; Συμβολίζει κάτι; Ή τυχαίνει να μην αρέσει στους περισσότερους; Το άσπρο πάλι; Εμένα να πω την αλήθεια μου αρέσουν και τα δύο, όπως και το surf green

Και ο Miles το ίδιο δεν έκανε; Αν μπορούσες να απομονώσεις μόνο το κανάλι της τρομπέτας, νομίζω ότι δεν θα άκουγες τρομερές διαφορές από το 1950 μέχρι το 1990. Όμως μέσα στην μπάντα ήξερε και το πέρναγε μοναδικά.

"The Chicken" είναι ο τίτλος του πρώτου clip "Jean Pierre" είναι ο τίτλος του δεύτερου clip στο οποίο οι παιχταράδες είναι 7

"Jean Pierre" όχι πως το ήξερα αλλά χαζεύοντας στα διπλανά βιντεάκια του YouTube έπεσα στο ίδιο clip που έγραφε και τον τίτλο του κομματιού

Πολύ ωραία παιξίματα... αλλά το τραγούδι δεν είναι του Pastorius αλλά του Alfred "Pee Wee" Ellis

Εμένα πάλι μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον Από τα δύο samples που έχει στη σελίδα, ακούγεται να έχει πολύ ωραίο ήχο. Βέβαια καμία σχέση με κοντραμπάσσο, αλλά έχει κάποιο χαρακτήρα. Το μόνο που φοβάμαι είναι αν αυτό το πράμα παίζεται εύκολα. Πολύ στρίμωγμα και μπουρδούκλωμα μυρίζομαι. Αλήθεια να υπάρχει κανένα στην Αθήνα;

The evaluation of Astaire's first screen test: "Can't act. Can't sing. Balding. Can dance a little." (http://www.imdb.com/name/nm0000001/bio) όχι πως πρόκειται για κάτι αντίστοιχο αλλά αν ήταν έτσι εύκολο από μια μαθητική εκδήλωση να βγει το συμπέρασμα ότι αυτοί οι μαθητές είναι άχρηστοι και κακώς δεν τα έχουν παρατήσει ακόμα, τότε δεν θα υπήρχε κανένα ενδιαφέρον στην τέχνη.

μάλλον εννοείς πετροβάμβακα ο υαλοβάμβακας είναι θαυμάσιος αλλά για θερμομόνωση

με αυτά τα υλικά θα πετύχεις απορρόφηση στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες. το λέει άλλωστε και στη σελίδα που παρέθεσες: the t.akustik studio acoustic foam - 4cm diameter, absorber, designed to absorb Mid- and High frequencies (< 1000 Hz) αυτό είναι που θέλεις; αν ναι, τότε οκ είσαι στο σωστό δρόμο και πρέπει να ασχοληθείς με το ποιό ακριβώς υλικό και σε πόση και ποια ακριβώς επιφάνεια θα το τοποθετήσεις. Φοβάμαι όμως ότι τα αυτό που βαβουριάζει μία πρόβα δεν είναι οι ψηλές και οι μεσαίες (ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτές). Τα rikofon δεν θα σου λύσουν το πρόβλημα με την μπότα η με το μπάσσο. Νομίζω λοιπόν ότι ναι μεν τα ricofon κάνουν κάποια δουλειά αλλά δεν φτάνουν μόνα τους για να σου φτιάξουν τον ήχο. Και σίγουρα κινδυνεύεις να καταστρέψεις τελείως τον ήχο σου και να χαλάσεις και λεφτά χωρίς λόγο ντύνοντας έτσι στην τύχη όλους τους τοίχους με ricofon. Τότε θα το λες κι εσύ μουγκοφόν. Αλλά δεν θα φταίει το υλικό. Η κακή χρήση του θα φταίει