methylene blue

να μία κριτκή του Κωστή Μπίτσιου από τη σελίδα του Γιάννη Πετρίση http://www.apotis4stis5.com/themata-f/10891-kritiki-gia-to-aksion-esti

το να τρώει κανείς το παραμύθι είναι δικαίωμά του ένας λόγος παραπάνω αν μάλιστα αυτό τον βοηθάει να παίζει και καλύτερα προσωπικά με ότι όργανο παίζω, λίγο πολύ στον ίδιο ήχο καταλήγω αν πάντως κάποιος (όχι εγώ) θέλει να εμβαθύνει στις λεπτομέρειες, τους συντονισμούς, τις αρμονικές, τις ιδιοσυχνότητες του ξύλου μίας solid κιθάρας και πως αυτά επηρεάζουν τον ήχο της, θα πρέπει να βάλει στην εξίσωση και το πιθανό μαφλάρισμα που επιδέχεται το όργανο όταν παίζει κάποιος χοντρός ή τη διαφορά αν παίζεις όρθιος ή καθιστός, πως πιάνεις ή πως στηρίζεις το όργανο ωστε να το αφήνεις να πάλλεται κλπ κατά τ άλλα το να μιλάς για τη μουσική είναι σαν να χορεύεις για την αρχιτεκτονική

το "flat" δεν το διαπραγματευόμαστε με nylon coat ακούγεται ακόμα καλύτερα κατά τη γνώμη μου

...και στου βάβουλα το λάκκο παίζουν Μπρεχτ και Μπακαλάκο

Αν η εικόνα δεν παίζει ρόλο, τότε γιατί σε όλες μα όλες τις μουσικές σκηνές, από το Blue Note έως τα σκυλάδικα και από τις λυρικές σκηνές μέχρι τα ροκάδικα υπάρχει ξεχωριστός ειδικός φωτισμός στο stage; Τι θέλει να αναδείξει;

αν έβαζες ένα foot volume;

παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις

thank you πολύ γρήγορος είσαι αδερφάκι μου

ευχαριστώ για τις απαντήσεις ξέχασα να πω ότι με ενδιαφέρει το spacing κυρίως στη γέφυρα και όχι στο nut οι Gibson γενικά είναι φαρδύτερες από τις Fender;

Ξέρει κανείς ποια ηλεκτρική κιθάρα του εμπορίου (όχι custom) έχει αρκετά μεγάλη απόσταση μεταξύ των χορδών; Ψάχνω κάτι που να είναι στα μέτρα μιας κλασσικής.

(του Λουί Μαλ) δεν τίθεται θέμα σύγκρισης

πράγματι λέγεται ότι οι μαγνήτες είναι κατασκευής tonerider όπως και να 'χει πάντως οι μαγνήτες είναι μια χαρά όσο για το logo... ναι γίνεται αλλά μην το κάνεις δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να το κάνεις (κατά τη γνώμη μου) η κιθάρα είναι πολύ καλή αν την πάρεις μην την πειράξεις

όταν ήμουν 16-17 χρονών δεν είχα ιδέα από έναρξη επαγγέλματος, ΤΕΒΕ, ΚΑΔ κλπ δεν μπορούσα επίσης να διανοηθώ ότι θα πληρωθώ παίζοντας μουσική το θεωρούσα πολύ σπουδαίο (σπουδαιότερο από πληρωμή) το γεγονός ότι θα παίξω σε ακροατήριο με αυτά ως αφετηρία τελικά κόλλησα στη μουσική, έκανα έναρξη, πληρώνω ΤΕΒΕ και πληρώνομαι για τις μουσικές μου υπηρεσίες δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω το δικαίωμα του άλλου να παίξει τη μουσική του σε κόσμο

τι γίνεται όμως όταν η σεσιονίλα ειδικά στη χώρα μας είναι ξενέρωμα ενώ μια μπάντα πιτσιρικάδων έχουν να επιδείξουν κάποια ζωή; (έστω και με κάποιες αδυναμίες στην τεχνική τους)

ok καλή επιτυχία

το 43άρες δεν το είπα για πλάκα http://www.thomann.de/gr/thomastik_jf344.htm http://www.thomann.de/gr/thomastik_jr344.htm ειδικά αν πας για flat δεν υπάρχουν καλύτερες (σύμφωνα με το δικό μου γούστο βέβαια)

43άρες

εγώ είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με το μπάσσο τελικά έμαθα κανονικά (σαν να ήμουν δεξιόχειρας) και κανένα πρόβλημα όταν μάλιστα άρχισα να παίζω κοντραμπάσσο κατάλαβα ότι είχα κάνει τη σωστή επιλογή δεν θα σε συμβουλέψω τι να κάνεις πιστεύω όμως ότι μέρος του διλήμματος είναι το ότι μπορείς να κάνεις πατέντες στο πιάνο πχ δεν το συζήτησες ποτέ να αλλάξεις τη σειρά των πλήκτρων

τι χορδές βάζεις;

είχα διαβάσει για τα αντίστοιχα cover των μπάσσων ότι τα χρησιμοποιούσαν για λόγους γείωσης, για να σταματάει ο βόμβος όταν τα ακουμπάς μπορεί να ισχύει επίσης το bigsby είναι πανέμορφο και (το δικό μου τουλάχιστο) δεν ξεκουρδίζεται καθόλου (έχω βέβαια archtop, δεν ξέρω τι γίνεται με το bigsby για tele)

Ας αγοράζουμε από Ελλάδα πλέον!

και τώρα που αυτός έκανε τον κύκλο του, και αφού είναι τόσο απλό γιατί δεν παίρνει κάποιος άλλος τη θέση του; τα λεφτά είναι καλά, οι συνθήκες εργασίας μια χαρά και η μουσική βιομηχανία δεν έχει λόγο να πει όχι

δεν είναι δυστυχές έτσι παίζεται αυτό το παιχνίδι σε κάθε χώρα υπάρχει μία mainstream σκηνή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη γνωρίζουν όλοι και υπάρχουν και πιο "ειδικές" σκηνές που τις γνωρίζουν όσοι κάνουν τον κόπο να ασχοληθούν. αυτό που τέλος πάντων ήθελα να πω είναι ότι το όπλο του μουσικού είναι η μουσική και όχι το ξεκατίνιασμα σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

φαντάζομαι ότι αν ρωτήσεις τον Tom Waits, τον Bill Frisell, τον Brad Meldau, τον Jim Campilongο κλπ για τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία στη χώρα τους θα έχουν να κατεβάσουν το εξάψαλμο. Όμως είναι παραγωγικοί και κάνουν σωστά αυτό που έχουν επιλέξει δημιουργώντας μία αντίπαλη σκηνή σε εκείνη του φτηνού εμπορικού hit. Εδώ ποιά είναι η αντίπαλη σκηνή; μπαίνει κάποιος και βάζει γκόλ σε κενή εστία και μετά τερματοφύλακας και οι αμυντικοί γκρινιάζουν και τσακώνονται μεταξύ τους. Που ήταν κατά τη διάρκεια του αγώνα; οκ, απαξιεί κάποιος να κάνει αυτό που κάνει ο Φοίβος γιατί απαξιεί να κάνει αυτό που κάνει ο Tom Waits; τα παραπάνω εφ όσον θεωρήσουμε ότι είμαστε μουσικοί γιατί αν θεωρήσουμε τους εαυτούς μας απλώς ακροατές τότε τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα. Ακούμε κάτι άλλο. Δόξα τω θεώ έχουμε πια πρόσβαση σε απέραντη μουσική

πιθανό να έχουν γίνει καταπατήσεις και λαμογιές και στο χώρο του τραγουδιού όπως και σε τόσα άλλα πράγματα στη χώρα μας όμως ρε παιδιά, μουσικοί είμαστε, με τις φωνές δεν κάνουμε τίποτα ας δείξουμε εμείς το σωστό δρόμο όποιος έχει πρόβλημα αντί να κράζει και να ξημεροβραδιάζεται στο ιντερνετ ας στρωθεί να γράψει τη μουσική που θα κάνει τον κόσμο να ξυπνήσει όπως στο τέλος τέλος είναι και το χρέος του κάθε καλλιτέχνη εκτός αν δεν μπορεί