Nikolas

η λατρεία δίνει και παίρνει εδώ... ;D Κι εγώ τον γουστάρω πολύ (τη μουσική του δηλαδή, γιατί δεν τον ξέρωπ προσωπικά και δε με νοιάζει). Φαίνεται να έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις με το Βαγγέλη. Τώρα για δίκιο και σωστό... αυτά δεν υπάρχουν και ακόμη περισσότερο στη μουσική, οπότε... δεν έχει νόημα. Το μόνο που θα σταθώ λιγουλάκι είναι το εξείς: Αν κάποιος μου πεί ότι έβγαλε ένα έργο μιας ώρας... σε μία ώρα είμαι αναγκασμένος να θεωρήσω ότι με ρίχνει λίγο... Θα ήλπιζα να ασχοληθεί λιγάκι παραπάνω (πχ μήνες) για να βγάλει κάτι, να μην το βγάλει μια και έξω... σα να μαγειρεύει φαγητό. Και αν φαίνομαι απαξιωτικός δε θέλω να είμαι. Απλά δε βλέπω το πως μια δουλειά που διήρκησε μια ώρα (για παραγωγή μιας ώρας) μπορεί να έχει τόσο τεράστια αξία. Η έμπνευση μπορεί να κρατάει και 10 δεύτερα... το θέμα είναι τι την κάνεις μετά. τουλάχιστον για έμενα, και για αυτό λέω ότι διαφωνώ απ'ότι φαίνεται με τον Βαγγέλη. __________________________ Κάποια στιγμή είχα βάλει ένα έργο μου unique εδώ στο φόρουμ, όπου ήταν βασισμένο σε αυτοσχεδιασμό στο πιάνο. Δεν είναι ότι δε πιστεύω αυτά που λέει (άλλωστε έχω κάνει κι εγώ κάτι τέτοιο), είναι ότι μετά μπήκα και πρόσθεσα πράγματα (μια παρτιτούρα, μία τρομπέτα, εφε, κλπ, κλπ), δεν το άφησα έτσι. :)

Ευτυχώς δεν έχω εσένα για μαθήτρια! ;D ΔΕΝ ήταν ημι-απαξιωτικό το σχόλιο μου... και φυσικά ελπίζω ότι σε κάλυψα με το επόμενο πόστ μου σχετικά με την αξία, κλπ, κλπ... Ελπίζω ότι είμαι αρκετά ανοιχτόμυαλος για να εκτιμώ πολλά πράγματα έξω απ'του ωδείου. ;)

Επέτρεψε που να έχω διαφορετική γνώμη για τον ορισμό του 'πιανισταρά'! επίσης: Εδώ μάλλον υπάρχει overdub, ή μήπως όχι; Κι εδώ βλέπω 3 στην σκηνή, που με κάνει να πιστεύω ότι δε μπορούσε να τα παίξει όλα μόνος του... Και για να είμαι ξεκάθαρος: Φυσικά αν κάποιος παίξει σολο πιάνο (για παράδειγμα) μόνος του παίζει και τα έργα μπορεί να είναι εκπληκτικά (Beethoven sonatas, πχ). Επίσης το να παίξει κάποιος κάτι απλό μπορεί να είναι εκπληκτικό (Kabalevsky, Χατζιδάκις και ότι άλλο τέλος πάντων). Δεν ρίχνω κανέναν με αυτά που λέω. Ακούω καθαρά ότι υπάρχουν κάποια κρατημένα και κάποια πράγματα (2 κάθε φορά), όπως γινόταν παλιά στα mods, στο direct. στα δύο βίντεο που έβαλα εγώ... δε παίζει να τα έπαιξε μόνος του μια και έξω (σε real time) και να τελείωσε. Τουλάχιστον έτσι νομίζω, χωρίς να έχω παραπάνω δεδομένα παρά την εμπειρία μου στη μουσική. :)

Φιλικά πάντα, γιατί μου φαίνεται ότι τα ζητάς λιγουλάκι... Τώρα, για να μην μιλάμε για προσωπικά ζητήματα (που δε με πολυνοιάζει), ορίστε η δική μου γνώμη: Υπάρχουν 1 πιθανότητα να κάνει τα πράγματα real time και αυτή είναι να χρησιμοποιεί κάποιο είδος arpeggiator μαζί με harmonizer, κλπ, κλπ (πως βγάζουν χορωδία με μία φωνή; Κάτι τέτοιο...). Υπάρχει η άλλη πιθανότητα να παίζει με κάποιο σύστημα (εξαιρετικά πιο απίστευτο βέβαια) σαν αυτά που έχουν... τα αρμόνια. Με αυτόματο accompaniament, κλπ, κλπ... Βέβαια και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα θα ήταν μάλλον σχετικά φτωχό και με περιορισμένο έλεγχο του αποτελέσματος, εκτός εάν μπαίνει στο σύστημα με δικά του preset που τέλος πάντων για στουντιακή δουλειά είναι μάλλον... περιττό; Από κάποια κομμάτια που θυμάμαι από συλλογές και άλλα τέτοια, ομολογώ ότι αυτό που ακούγεται φαίνεται ότι ίσως κάποιος θα μπορούσε να το παίξει real time αλλά μόνο και μόνο επειδή είναι αρκετά απλό στην ενορχήστρωση του... Το soundtrack για το 1492 πάντως είχε χορωδία και ορχήστρα... (και πιάνο και άλλα), άρα μάλλον εκεί δεν ισχύει αυτό που λες. Και πάλι για να το πω πιο απλά: Έχω δίπλωμα πιάνου (και καλά πιανισταράς, που ο Βαγγέλης ΔΕΝ είναι). ΔΕ μπορώ να παίξω ταυτόχρονα τις γραμμές που ΕΓΩ θέλω ΚΑΙ των βιολιών ΚΑΙ των πνευστών ΚΑΙ των κρουστών. Και αν θες τσέκαρε τον Hans Zimmer που τέλος πάντων, μάλλον δεν είναι άσχετος ούτε από τη μουσική, ούτε από στουντιά κλπ.

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου; 1. Μη βάζεται ρε imageshack. Πρέπει να κάνει κανείς registration (ο ίδιος ή η ιστοσελίδα)... αναγκάστηκα να γραφτώ για να δω τις φώτο... 2. Ένα απ'τα πετάλια γράφει "Giga I". Είμαι αναγκασμένος να θεωρήσω ότι αυτό πάει σε έναν "Slave PC" με Giga Studio πάνω. Επίσης φαντάζομαι ότι οι φωτογραφίες δεν είναι φετινές αλλά μάλλον παλαιότερες. Ώς εκ τούτου, κι εφώσων ΞΕΡΩ το Giga Sampler, μπορώ να πω ότι για να παίξεις 11 φωνές διαφορετικές ταυτόχρονα (πχ...) θες είτε να κάνεις sequencing, είτε να έχεις παραπάνω χέρια. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το ότι είτε ο Παπαθανασίου παίζει κάτι που το ντουμπλάρει (και βγάζει άλλους ήχους), είτε ότι έχει λούπες, είτε ότι τελικά... κάνει sequencing. Στο κάτω κάτω στο στούντιο, γιατί να πας για live recording μονάχα; Δεν το καταλαβαίνω...

Μπα... κιθάρα ακουστική και φωνή είναι μόνο! :P χαχαχαχα! Σοβαρά, κι εγώ θέλω να ακούσω τι παίζει... Προσωπικά έχω φτάσει τα 44+ midi tracks τα οποιά τα μίξαρα σε 20 audio, και ΧΩΡΙΣ εφε (γιατί ήταν ορχηστρικά και είχαν reverb από μόνα τους), αλλά αυτό το πράγμα...; WOW! (Δε λέω εσένα Παναγιώτη... ;D)

1. Tα βίντεο θέλουν ΤΡΕΛΛΗ δύναμη Η/Υ και μνήμη. Τα οπτικά γενικά θέλουν παραπάνω από τα μουσικά. 2. Γιατί δεν παίρνεις το customer support service της Sony για να δεις τι παίζει; Ίσως να διαβάζεται λίγο ειρωνικό, αλλά τέλος πάντων για να πάμε στο περίπτερο δεν χρησιμοποιούμε Porsche... :P Αν φαντάζομαι κάτι λάθος, ζητώ συγνώμη και παίρνω πίσω τις υποψίες μου... :)

Μπούρδες! 2 καραφλοί και ένας τετράπαχος! Ορίστε ρε: (το πιάνο έχει χορδές... πιάνει; :P)

Το νοιζ φτιάχτηκε από κιθαρίστα... και άρα... ΜΕ το να ξέρεις τι σου γίνεται στο κομμάτι, με το να μαθαίνεις το κομμάτι με 'μη μηχανικό τρόπο', όχι στο αυτόματο. Να θυμάσαι τι έρχεται μετά και όχι να περιμένεις τα δάχτυλά σου να κάνουν την δουλειά τους μόνα τους! Ο λόγος για τον οποίον λειτουργούν οι τρόποι είναι (νομίζω) γιατί κάνεις την ίδια φράση με αρκετούς διαφορετικούς (και αντίθετους) τρόπους. πχ legato-staccato και μετά staccato-legato. Αν κάνεις μόνο τον ένα δεν λειτουργούν αποτελεσματικά. Αυτό οδηγεί το χέρι και το μυαλό να σκέφτεται τι παίζεις. Άσε που παίζεις την ίδια φράση πολλές φορές. Πωπω ερωτήσεις... ;D Καλά, όχι όταν διαβάζεις τις νότες ακόμη, αλλά μόλις αρχίσει να βγαίνει το κομμάτι, ναι και στο αργά. Στο κάτω κάτω βγαίνουν και έτσι, δεν βγαίνουν; Η εναλλαγή από αργό σε πιο γρήγορο γίνεται ΜΟΝΟ όταν στο αργό τα καταφέρνεις. Προχωράς 2-3 'βαθμίδες' κάθε φορά. Δηλ από 60 στο 68 (ή 66). Μετά στο 72 ή 74, μετά στο 80 κλπ κλπ... Όχι για όλο το κομμάτι. Για φράσεις, ή και πιο μικρά όπως είπα και στο άλλο μου ποστ. Απ'ότι ξέρω από ΜΕΓΑΛΟΥΣ πιανίστες (διαβάζωντας βιογραφίες, κλπ) πχ ο Chopin έπαιζε WTC (Well Tempered Clavier... το καλοσυγκερασμένο κλειδοκύμβαλο), ενώ ο Rachmaninov έπαιζε σπουδές (Chopin). Αν μπορείς να φανταστείς τον μαθηματικό να χτυπάει 2-3 εξισώσεις το πρωί... έτσι για εξάσκηση... Το ίδιο ισχύει και για τον πιανίστα. Παίζεις 8 ώρες την ημέρα, ως επαγγελματίας (εκτός αν έχεις συναυλία το βράδυ που δεν παίζεις καθόλου) και μελετάς αυτά που έχεις. Το να μελετάς τα 'γνωστά' τρικ είναι μετά από ένα σημείο άχρηστο. Όχι μόνο γιατί τα δάχτυλα συνηθίζουν ΤΟΣΟ πολύ τις ίδιες ασκήσεις, αλλά και γιατί αυτές όλες οι ασκήσεις είναι "ξεπερασμένες" κατά κάποιον τρόπο. Σκέψου τες λίγο ακόμη, τώρα που είναι Δευτέρα, και ψάξε να βρεις τις απαντήσεις. Στο κάτω κάτω google is your friend. Ψάξε, πχ για "best music editions", να δεις τι λέει ο κόσμος. Ψάξε για άλλα, κλπ. Σκέψου αυτό που λέω για τις οδηγίες. Το F ή το cresc σημαίνουν δυνατά και δυνάμωμα αντίστοιχα. αλλά πόσο; Δεν μετριέται σε db, είναι κάπως τυχαίο. Άρα ΠΩΣ ξέρεις που φτάνεις; ΠΩΣ το αντιμετωπίζεις; Γιατί ο Bach παίζεται πιο 'χαμηλόφωνα' από τον... Chopin; Μήπως πίσω από την παρτιτούρα υπάρχει και η γενικότερη αισθητική του κάθε συνθέτη, η εποχή του, κλπ, κλπ; Κοκ. εννοώ κενό στην αγορά. Εννοώ πως αν είναι να βγεις πιανίστας για να παίζεις Chopin υπάρχουν τόσοι άλλοι που δύσκολα θα κάνεις κάτι. Όχι να μην παίζεις, αλλά βρες και το άλλο που κάνουν λίγοι. Να έχεις την ιδιαιτερότητά σου, το δικό σου προσωπικό στίγμα. Ποιοί; Γιατί εγώ δεν πρόκεται. Στο κάτω κάτω στείλε το σε ΠΜ αν θες. Μέχρι ένα σημείο σκάλες. (δηλ για το επίπεδο σου, ναι οκ), αλλά μετά... τα κομμάτια. Στο κάτω κάτω (πολύ το λέω αυτό) οι μυς στα δάκτυλα είναι πολύ μικροί για να έχεις κάποιο τραυματισμό. Δεν είναι σαν τον αθλητισμό. Είναι πιο απλά τα πράγματα. Google is your friend. www.imslp.org ;) Τα υπόλοιπα δικά σου.

Αν έχεις τρόπο, στείλε ένα βίντεο με λίγα αρπίσματα να δω τι συμβαίνει αν είναι (και τι ακούγεται). :)

χμμμ... δύσκολο αυτό που ρωτάς (και νομίζω με έχεις ξαναρωτήσει; ) Τώρα. Υπάρχουν 2 τρόποι, στη πραγματικότητα, για να κάνεις αρπίσματα. Ο ένας είναι αυτός που μαθαίνεις με τις κλίμακες. Εκεί το "κόλπο" είναι να σηκώνεις τον καρπό σου και την παλάμη σου λίγο, καθώς και να στρέφεις λίγο το χέρι anti-clockwise (αν ανεβαίνεις) ώστε να δώσεις το περισσότερο χώρο στον αντίχειρα που πάει από κάτω. Όλη αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει με μία "συνέχεια", ένα "flow", κάπως ώστε το χέρι να κινείται 'αρμονικά', και με κάποια συνοχή. Ο άλλος τρόπος είναι πιο πολύ βασισμένος στις συγχορδίες. Αν ξέρεις ΠΟΛΥ καλά συγχορδίες, μπορεί να σε βολεύει να παίζεις 4χορδές (4 νότες) συγχορδίες κάθε φορά, καθώς ανεβαίνεις. Πχ C-E-G-C (1-2-3-5) και μετά E-G-C-E (1-2-4-5). Εκεί δεν έχει σπάσιμο του καρπού κλπ, απλά ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΗ μετάβαση στην επόμενη θέση. Σε κάποια σημεία (ανάλογα με το αριστερό), βολεύει το 2ο. Στα πιο πολλά το 1ο... Ελπίζω να βοηθάει κάπως αυτό, αν και χωρίς οπτικό υλικό... :-/

χαχαχαχα... Ανάθεμα ρε Βαγγέλη. Έχω βγάλει 2 ιδιαίτερα μέχρι τώρα από εδώ (και μάλιστα δύο αδέρφια στο ίδιο σπίτι), που λατρεύω τον μπαμπά τους και έτσι... ;D

και ο τελικός τώρα. σορρυ για το σπαμ... δε θα ξαναγίνει φέτος... (παίζει Kapuskin τώρα που είναι κλασσικό-τζαζ)

Ωραίος! Μπράβο ρε Δημήτρη για το πάθος σου! Ξεπερνάω το ζήτημα χρημάτων, κλπ, κλπ και ελπίζω ΟΛΟΙ να το κάνουν... Τώρα για το θέμα μελέτης στο πιάνο... Ως καθηγητής πιάνου, με δίπλωμα, μπλα μπλα, μπορώ νομίζω να δώσω μια κάποια γνώμη. Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι μέχρι ένα σημείο η μελέτη του πιάνου γίνεται σχετικά "γενικά", και εξηγούμε. Πάρε πχ μία σπουδή Czerny 40 που είναι για μέση σχολή (άρα στο επίπεδό σου). Γενικά μιλώντας και με σχετικά κανονική προσπάθεια οφείλει να σου βγαίνει σε 3-4 μαθήματα, ειδικά αν μελετας 3 ώρες την ημέρα. Το ίδιο και όλα τα άλλα έργα (πχ Chopin Mazurkas, μερικα Waltz, κλπ). Είναι και μικρά έργα, άρα μπορείς να τα χωρίσεις σε φράσεις και να λες ότι "κάθε μέρα θα ασχοληθώ με τα μέτρα 1-4". Σε 2 ώρες για 4 μέτρα... ε δε μπορεί να μη σου έχει βγει. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα κομμάτια για μέση (ακόμη και τα δίφωνο, τρίφωνα του Bach) είναι περί τα 30-40 μέτρα max "ξεμπερδεύεις" σχετικά γρήγορα. Όταν όμως περάσεις το επίπεδο μέσης και μπεις προς την Ανωτέρα τα πράγματα ξαφνικά δυσκολεύουν (τουλάχιστον για εμένα έτσι έγινε). Πήρα στην 1η ανωτέρα τη 3η σπουδή σε E major του Chopin, και για αυτά τα 16 μέτρα στη μέση (τσέκαρε την παρτιτούρα... με τις αυξημένες 4ες) μου έφυγε η ψυχή να βγεί. Το πολέμαγα για 1 και 1/2 μήνα για αυτά τα μέτρα. Το υπόλοιπο κύλησε σε 1 βδομάδα... Εκεί λοιπόν, τα πράγματα δυσκολεύουν για πολλαπλούς λόγους: 1. Η πολυπλοκότητα της παρτιτούρας αυξάνει. Άλλο ο Czerny που τα patterns είναι φανερά και εύκολα και άλλο ο Chopin ή ο Beethoven, ή ακόμη χειρότερα οι πιο "σύγχρονοι" (Prokofiev, Bartok, κλπ), όπου έχεις και "ασυνήθιστα" πράγματα. 2. Η muscle memory δεν φτάνει. Δε μπορείς να αυτοματοποιήσεις μονάχα τα δάχτυλα να πηγαίνουν μόνα τους. Θέλει πάντα και μουσική σκέψη, ενώ σε παλαιότερα έργα, μπορεί να ήσουν στο αυτόματο. 3. Το μέγεθος των έργων μεγαλώνει ΠΟΛΥ. Άλλο μια σονάτα Beethoven και άλλο μία του Haydn ή Mozart. 4. Πολύ απλά οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Πώς μελετάς λοιπόν; 1α. Με σκέψη. Χωρίζεις σε φράσεις, σε μέτρα, σε μοτίβα ακόμη, μέχρι να βρεις τι σου γίνεται. 1β. Με σκέψη. Αναλύεις αυτό που παίζεις. Δε παίζεις απλά νότες, αλλά συγχορδίες, αρμονίες, μοτίβα, κλπ. Χρησιμοποίησε τα λοιπόν. 1γ. Με σκέψη. Τι λέει ο συνθέτης; Που βρήκε αυτό που παίζεις εσύ; Μήπως υπάρχει αλλού; Μήπως οι φράσεις είναι διπλές; Μήπως κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται; 2. Με τρόπους. Είναι μπακάλικος τρόπος όμως και δε λειτουργεί ουσιαστικά. Αν δε ξέρεις τι είναι τρόποι, ρώτησε. Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς σε πάει στο αυτόματο και δεν υπάρχει έλεγχος. 3. Αργά, αργά, και μετά γρήγορα. Ναι μεν αλλά μην ξεχάσεις τη μουσική. Θα το κάνεις, θα το ξανακάνεις, και πάλι, και ξανά... Αλλά μην ξεχάσεις τη μουσική, έστω και αργά. 4. Με χρωματισμούς, με articulations, με μεθόδους μουσικές. Η μουσική δεν είναι απλά μηχανική. Θέλει ψυχή, θέλει καρδιά, θέλει μυαλό, θέλει ομορφία (όταν την θέλει, τέλος πάντων). Τι να μην κάνεις 1. Μην τρελαίνεσαι με τις σκάλες. Ναι, οκ, καλές είναι, αλλά αν αναλογιστείς ότι πρόκειται για την προπαίδεια... Πόσο συχνά λες την προπαίδεις πλέον; Απλά την ξέρεις. 2. Μην τρελαίνεσαι για Hannon, Schmitt, κλπ. Και αυτά χρήσιμα είναι, αλλά βέβαια μέχρι ένα σημείο. Όσο μεγαλώνεις πρέπει να μελετάς πιο συγκεκριμένα πράγματα και όχι τον "γενικό μπούσουλα". Και πάμε στη μουσική τώρα Τι είναι η μουσική; Ακολουθάμε τις οδηγίες; Υπάρχει κάτι πίσω απ'την παρτιτούρα; Η παρτιτούρα είναι ένα ακριβές αντίγραφο του μυαλού του συνθέτη; Ποιές εκδόσεις προτιμάμε; Γιατί να βάλουμε pedal ή όχι; Πως παίζουμε rubato και σύμφωνα με τι αισθητική πατάμε τα πλήκτρα. Και αλήθεια ΠΩΣ πατάμε τα πλήκτρα; Μπορεί ο κάθε πιανίστας να βγάλει άλλο ήχο από το ίδιο πιάνο (μπορεί... ;)). Και αφού το πας για καριέρα ΣΚΕΨΟΥ... Πόσοι παίζουν Beethoven/Chopin/Rachmaninov/κλπ. Τι μπορείς να κάνεις για να βρεις το Niche σου (το σημείο που καλύπτεις ένα κενό, τέλος πάντων); Μπορείς να είσαι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ άρχοντας του πιάνου; (πχ Richter, Gould, Horowitz, κλπ); Αν όχι τι μπορείς να κάνεις; σκέψου τα από νωρίς. Αν το δικό σου μήνυμα ήταν μακρύ, τι να πω εγώ; :P

VanCliburnFoundation - live streaming video powered by Livestream Είναι κανά δυο μέρες που παίζει. Είναι ένας διαγωνισμός για ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ πιανίστες (ξέρω κάνα δυο από εκεί μέσα). Παίζει επίσης ζωντανά απ'την Αμερική. Είναι κλασσική μουσική, αλλά ίσως αξίζει να το δει κανεί μόνο και μόνο για να πάρει μια ιδέα για το ότι μπορεί κάποιος να αγαπάει ΤΟΣΟ την μουσική που να παρατάει τα πάντα για να παίξει σε διαγωνισμούς, και ας μην είναι επαγγελματίας, ή να θέλει να γίνει! Σαν κι εδώ στο νοιζ ένα πράγμα, αλλά με κλασσική μουσική! Και να πω και ότι ο Mark Cannon (παίζει στις 00:44 νομίζω με δύο έργα Chopin) είναι προσωπικός φίλος (τον είχα βγάλει και σε βίντεο παλαιότερα)... Λέει ο τύπος πολλά (και είναι ψυχίατρος... :D). Αυτά. Καλή διασκέδαση σε όποιον μπορεί να ενδιαφέρετε για κάτι διαφορετικό! ;)

Βασικά διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με το παραπάνω. σορρυ φίλε... ;) Το ζήτημα δεν είναι μόνο το τι ξέρει ο καθένας και τι βιογραφικό έχει, αλλά και τι ξέρει από διδασκαλία! Το να ξέρεις μουσική δε σημαίνει ότι είσαι και καλός δάσκαλος. Μάλιστα ξέρω αρκετούς μουσικούς με ταλέντο και καριέρα που ως καθηγητές είναι... παπάρες (δεν αναφέρομαι σε Έλληνες...).

εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: 1. Την εμπειρια σου. 2. Τα διαπιστευτήριά σου. 3. Το που γίνεται το μάθημα. 4. Τη συχνότητα του μαθήματος. κλπ... ΔΕΝ είμαι ντράμμερ και δεν μπορώ να σου δώσω έναν αριθμό, αλλά ιδιαίτερα κάνω, και αρκετά, και νομίζω ότι μάλλον είμαι δίκαιος στο πως χρεώνω.

Μπράβο σε όλους! Καλη επιτυχία στα παιδιά και ο παραγωγός να μη μασάει τσίχλα στα βίντεο... ;)

Απ'ότι μου έχει πει η μεγαλήτερη δίκη που πήρε ποτέ μέρος ήταν αυτή του Κοσκοτά. Ήταν δικηγόρος του! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! (πλάκα κάνω φυσικά... Μην τον καταστρέψουμε κι όλας... :P)

Αν δεν κάνω λάθος η SONY δεν είναι πίσω απ'το DRM επίσης; Ούτως ή αλλιώς είναι νομικά θέματα που δεν τα κατέχουμε. Στο κάτω κάτω, το γεγονός και μόνο ότι ΔΕΝ μπορώ να πουλήσω ένα λογισμικό που αγόρασα (πχ samples) με κάνει να ενοχλούμε αρκετά. Αλλά βέβαια αγόρασα το δικαίωμα χρήσης παρά το ίδιο το προϊόν, οπότε πατάνε εκεί. κλπ, κλπ... Υπάρχει παντού το ζήτημα αυτό. Τώρα στο φτωχό μου και αθώο μυαλουδάκι τα πράγματα έχουν ως εξείς: 1. Ο hacker πέταξε στα σκουπίδια τα στοιχεία που βρήκε στο database και δε θα κάνει τίποτε άλλο. Απέδειξε πόσο μάπα είναι το security της SONY και αυτό του(ς) φτάνει. 2. Ο hacker θα κλεψει τα κέρατά του. Προσωπικά έχω μια εντύπωση ότι είναι πιο πολύ το 1 πάρα το 2, αλλά και πάλι είμαι τόσο άσχετος με το ζήτημα που... τι άλλο να πω.;

Korax: ΔΕ λυπάσαι... γιατί; Επειδή ήταν πετυχημένοι; Επειδή ήταν γίγαντας; Για αυτό; Να πάνε οι ιδιοκτήτες και οι εργαζόμενοι στον βρόντο, επειδή είναι η SONY? :( :o ::) Και επίσης, ΔΕΝ προστάτευε τα δεδομένα;;;; WOW... Πάντως αν το καλοσκεφτείς ΚΑΠΟΥ η κάρτα σου θα είναι αποθυκευμένη (πχ paypal) άρα αν χτυπήσουν το paypal πάλι ασφάλεια δεν υπάρχει. Το μόνο τροπο που έχω βρει να υπάρχει "πλήρης" ασφάλεια σε αγορές μέσω Ιντερνετ ή καρτών είναι η κάρτα να είναι χρεωστική και όχι πιστωτική, και ο λογαριασμός άδειος... Ας την κλέψουν. Θα βγάλουν και 30 ευρώ που έχει μέσα!

να με συγχωρέσεις και φυσικά δεν το παίρνω προσωπικά! 1. Έχεις κάποια ισχυρή εμπειρία από μουσικό πανεπιστήμιο; Εσωτερικού ή εξωτερικού; Δεν ξέρω, και ειλικρινά ρωτάω. Γιατί τουλάχιστον η εμπειρία μου με πολύ κόσμο που είναι σπουδαστές σε αυτόν τον τομέα σε Ελλάδα και εξωτερικό με αναγκάζει να σκέφτομαι λίγο ανάμικτα. Ναι η μουσικολογία είναι "λόγιου" και θεωρητικού περιεχομένου, αλλά έχει και πιο "μουσικά" μαθήματα. (λυπάμαι για τους αδόκιμους όρους). Επιπλέον οφείλω να συμπληρώσω, από καθαρά προσωπική πλευρά (και άρα υποκειμένική), ότι η θεωρητική και λόγια προσέγγιση κάποιων πράγμάτων, έστω και αν είναι στη φύση τους πρακτικά (σύνθεση, εκτέλεση, κλπ), είναι μάλλον θετική. Η εκτέλεση δεν είναι απλά νότες, όπως και η σύνθεση. Φυσικά και μπορεί να είναι, αλλά τελικά το να ξέρεις τι γίνεται γύρω σου... εεε... 2. Κανείς δε μπορεί να απαγορεύσει σε ένα φοιτητή να σπουδάζει και σε ένα ωδείο παράλληλα με το πανεπιστήμιο. Ξέρω πολύ κόσμο (και τη γυναίκα μου μέσα σε αυτούς) που ήταν στο πανεπιστήμιο (Πολυτεχνείο... οκ), και κάνανε πιάνο, θεωρητικά, κλπ παράλληλα. Γίνεται. _________________ Ένα απ'τα βασικά θέματα για τις σπουδές, που δεν εξετάζεται σχεδόν ποτέ, αν και θα έπρεπε είναι το ΠΟΙΟΣ! Ποιός θα είναι καθηγητής σου. γιατί και το καλύτερο πανεπιστήμιο, αν έχει μακάκα καθηγητή.... ατυχία θα είναι. Εκτός από το που θα πάει ο άλλος, καλό είναι να σκεφτεί και σε ποιόν θα πέσει. Τουλάχιστον στην κλασσική σύνθεση αυτό μετράει, και είναι κάτι που πολλοί υπολογίζουν, εξ'όσων ξέρω.

Εγώ κάτι άλλο δεν καταλαβαίνω... Μεγάλα μαγαζία (όπως ο ΝΑΚΑΣ), ΓΙΑΤΙ δεν κάνουν την έξοδο απ'την Ελλάδα; Και πριν μιλήσει ο SF ότι επιτέλους είδα το φως, μιλάω για εξαγωγές. αν έχουν σχεδόν ίδιες τιμές με τον Θωμά, γιατί να μην βρει έναν τρόπο να εξάγει έξω προϊόντα; Να γίνει τελικά ένα super market? Προσωπικά ψωνίζω άνετα από Ελλάδα. Οι τιμές είναι ίδιες στα προϊόντα που ενδιαφέρομαι, και οι πωλητές εξαίρετοι (ΠΑΝΤΟΥ). Σε κάποια προϊόντα, απλά προτιμώ να στηρίζω τον developer (για sample libraries Πάντα), οπότε αγοράζω απ'ευθείας από αυτόν.

Δηλώνω περήφανος! ;D ;D ;D :D :D :o :o 8) 8) :P :P (αρκετά με τα χαμογελάκια...)

Να μιλήσω απ'την δική μου πλευρά: Ο ανταγωνισμός. Όταν ο ανταγωνιστής συνθέτης στο LA αγοράζει ότι πιο καινούριο σε samples, και ο ήχος του παίρνει μια αναβάθμιση πρέπει κάπως να τον φτάσω. Δεν κάνω επενδύσεις απλά για να ακούγομαι καλύτερα. Συνήθως αγοράζω βασισμένος στις δουλειές που έχω. Μία δουλειά χρειάζεται έγχορδα; Αγοράζω. Μια άλλη χρειάζεται ethnic? Αγοράζω. κοκ. Κυνήγη για το κυνήγη όχι. Αν είναι να τον φας τον κότσιφα ή το αγριογούρουνο... τότε εντάξει! ;)