Nikolas

Καλή τύχη σε όλους. Πολύ θα ήθελα να πάρω μέρος, αλλά η μέρα έχει μόνον 27 ώρες κι έτσι δε προλαβαίνω με τίποτα. :P

Τα παιδιά μου στο Λονδίνο (έρχονται 18 Δεκ).

Δε ξέρω αν το πρόσεξες αλλά η ομάδα είναι η ίδια. Η Νεφέλη έγραψε την ιστορία και τα εξώφυλλα (2) σχεδίασε ο Marcus Krupa. ;) Και έχει πέσει, ακριβώς, μέσα, σχετικά με την κοινωνικοποίηση στο πιάνο, καθώς το πιάνο, κατεξοχήν είναι σόλο όργανο, οπότε ψάχνω, πάντα, να βρω ευκαιρίες να παίξουν οι μαθητές μου μεταξύ τους, παρα μόνο με εμένα, που ήταν το Fairyland in Treble. Σε ευχαριστώ Κώστα!

Καινούριο έργο. Καινούρια συλλογή με έργα. Δε διαφημίζω εδώ τη παρτιτούρα, αλλά είπα να βάλω 2 βίντεο να ακούσετε... και Και στα δύο με τις φίλες μου Eralys Fernandes και Alison Mathews.

Όχι εδώ... Digital θα πάρω, και βινύλιο θα πάρω για τη συλλογή. Πες πως, πόσο, πού και πότε... ?

Κάτσε... ΜΟΝΟ βινύλιο; Γιατί αν είναι έτσι... βράστα... Θα περιμένεις μια καλή παραγγελεία από Αγγλία, έτσι; Ότι και νά'ναι, γιατί η συλλογή πρέπει να είναι πλήρης (άλλο που μας αρέσει η μουσική σου ρε παιδί μου).

Είναι σχεδόν άλλο κομμάτι, ένα κομμάτι που μου αρέσει εξίσου με όλα τα άλλα που έχεις κάνει, Σπύρο. Μου αρέσει πολύ που έχετε δέσει τόσο πολύ και η όλη αισθητική με αφήνει με σημάδια ζήλειας που θα τα ξεπεράσω, όμως! Μπράβο σας. Κανά live τα Χριστούγεννα παίζει; Ή το καλοκαίρι;

Εκείνο το θρεντ "Ο Έλληνας και το τσιγάρο" εεεε? Νιώθω μία κάποια περηφάνια, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό εννοείς. Πάντως η καφρίλα υπάρχει παντού και ψάχνει ευκαιρίες να παρουσιαστεί (μετά το Brexit και ειδικά πρόσφατα που φτάνει στο τέλος της η αναμονή) κι εδώ και παντού

Σε ευχαριστώ!

Κι εδώ τέσσερα από τα 10 κομμάτια. και και και ακόμη ένα...

Σας παρουσιάζω τη νέα μου συλλογή με έργα για 6 χέρια (ναι πολλαπλασιάζονται τα άτιμα). Αποτελείτε από 10 κομμάτια, σε διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, και συνοδεύονται από μία ιστορία που έγραψε η Νεφέλη Τσιπουρίδη. Τα εξώφυλλο έχει φιλοτεχνηθεί ο Markus Krupa. Με λίγα λόγια είμαστε η ίδια ομάδα, που είμασταν πίσω από το Fairyland in Treble. Η παρτιτούρα, 80 σελίδες, έχει δύο μεριές (και άρα δύο εξώφυλλα). Θα βρίσκεται στις αποθήκες μου, στο Λονδίνο, την Πέμπτη, ή την Παρασκευή, και από τότε θα μπορώ να την αποστέλνω σε όποιον ενδιαφέρεται. Μάλιστα έχω μία μικρή έκπτωση, της τάξης των 20% (από £15 σε £12) για αυτές τις μέρες, μέχρι να φτάσει η παρτιτούρα στο Λονδίνο. LINK ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟ-ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑΣ

Μα το ξέρω! >:D

Brexit gamoto moy! Λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο! Αλλά εδώ έχουμε την είσοδο της απευθείας επίθεσης για οποιονδήποτε λόγο. Δε γουστάρω άλλο Σούπερφανκ? Θα πω για το πως προσπάθησε να πηδήξει την κόρη μου (που δεν έχω). Να δεις για πότε θα χάσει τη δουλειά του και θα έχουμε άλλα... Είναι τεράστιο το θέμα από κάθε πλευρά...

Εδώ και δύο χρόνια ο Ντόναλντ Τράμπ είναι πρόεδρος της Αμερικής και είναι μεγάλος παπάρας... O Trάμπ, λοιπόν, αποφάσισε να προτείνει τον Brett Kavanaugh ο οποίος είναι πολύ ίδιος με τον ίδιο τον Τράμπ για τη θέση το ομοσπονδιακού δικαστή (ή κάτι τέτοιο). https://en.wikipedia.org/wiki/Brett_Kavanaugh Τότε εμφανίστηκε μία γυναίκα, και μετά άλλες δύο κατηγορώντας τον για σεξουαλικές επιθέσεις, κοκ. Το θέμα, στην Αμερική, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και εγώ είμαι κάπου στη μέση: 1. Ο τύπος ΦΩΝΑΖΕΙ ότι έχει κάνει 2000 μαλακίες στα νιάτα του. 2. Επίσης η συμπεριφορά του είναι γελοία, για ένα τέτοιο κύρος. 3. Είναι ο επιλεγμένος του Τράμπ. ΑΛΛΑ 1. Όλοι μας έχουμε κάνει κάποιες μαλακίες στο παρελθόν (όχι τόσο σοβαρές, και προσωπικά ποτέ δεν έχω επιτεθεί σε γυναίκα ρε παιδί μου). Μπορεί ο άνθρωπος να έχει αλλάξει. 2. Αν κάποιος κατηγορείτε για τόσο σοβαρά θέματα, μετά από 35 χρόνια, θα έχει φρικάρει. 3. Οκ. 4. Το βασικό, όμως, είναι, ότι 3 γυναίκες (στην αρχή) μία βγήκε να τον κατηγορήσει, ΧΩΡΙΣ αποδείξεις, και ο άνθρωπος (ο Θεός να τον κάνει άνθρωπο γιατί είναι απαράδεκτος στις ακροάσεις) έχει πάθει πάρα πολλά και μπορεί να καταστραφεί η ζωή του ΧΩΡΙΣ αποδειξεις! Αν και φαίνεται ότι είναι μακάκας, δε το βλέπω πολύ λογικό με τις επιθέσεις που γίνονται να χάνει τη ζωή του (και καλά) κάποιος. Δεν ανοίγει μια πόρτα, έτσι, όποιος διαφωνεί με κάποιος, για οποιονδήποτε λόγο, να πετάει μια κατηγορία και να εμποδίζει έτσι μία κατάσταση; Βγάζουν νόημα όσα λέω/γράφω;

Ένας φίλος μου, Έλληνας, επικοινώνισε μαζί μου, εχτές, για τα σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα που έχει. Σκέφτηκα ότι, πέραν του να τον βοηθήσω ο ίδιος, θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Έτσι έκατσα, σήμερα το πρωί, και έγραψα ένα κομμάτι για σόλο πιάνο, το οποίο πουλάω (την παρτιτούρα και την ηχογράφηση) προς 4.5 ευρώ περίπου (£4). Μπορείτε να ακούσετε το κομμάτι εδώ: [soundcloud] [/soundcloud] ΥΓ. Φυυσικά, όλα τα έσοδα θα πάνε στον φίλο μου. και αν κάποιος, μπορεί να βοηθήσει (και είναι πιανίστας, ή το παιδί τους, κλπ) μπορεί να αγοράσει την παρτιτούρα εδώ: A Song for a Friend - Editions Musica Ferrum Σας ευχαριστώ (σκέφτηκα να το βάλω στο clips αλλά θα με ξέχεζε ο Λάκης, οπότε)... χαχαχα...

Αγαπητέ Σπύρο, γνωρίζεις πόσο γουστάρω ότι κάνεις και είναι κρίμα που δε συμμετέχεις τόσο πολύ πλέον (αλλά ούτε κι εγώ για να πω την αλήθεια). Όμως θυμάμαι το τραγούδι πολύ καλά και τα έγχορδα στη μέση, που μια χαρά στέκει στο live version. Γενικώς, κάτι αρνητικό δεν ακούω, εκτός από το ότι η φωνή σου (για άλλη μια φορά από τον 1ο δίσκο ρε συ) είναι λίγο χαμηλά. Η low resolution, low light αισθητική μου αρέσει μια χαρά... Νομίζω ότι έχεις αλλεργία στις κακές δουλείες, έτσι;

Προσωπικά, στην Αγγλία, αυτό δεν υπάρχει, πολύ απλά. Στην Ελλάδα, και πάλι, όπου έχω πάει, δε παίζει. Ιωάννινα (ΔΙΠΕΘΙ, Δωδώνη παλαιότερα), Επίδαυρος, κοκ, δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Στην επαρχία δεν ξέρω, να πω την αλήθεια, αλλά δε μου κάνει και πολύ εντύπωση. Είναι, απλά ότι το κοινό δε καταλαβαίνει ότι η σχέση του ηθοποιού με το κοινό είναι διπολική, όχι όπως μπροστά σε μία οθόνη και ότι να'ναι...

Και μετά την κόλαση αυτό... χεχε... Μου βγήκε... τι να κάνω ρε παιδιά...? 24_days_of_music_II_-_4_Walse_Sentimentale_1_version.mp3

Πόσταρα κάποια στιγμή, αλλά δεν το πήρε γιατί είχα απαντήσει στο δικό μου πιο πριν κλπ... Λοιπόν, αυτό που είχα γράψει είναι ότι με πολύ λίγα λόγια (σε σχέση με το παραπάνω σεντόνι του Σπύρου) εγώ σε ΚΑΘΕ του έργο ακούω τη φόρμα, τη γνώση, τα γεγονότα που έχουν σχέση το ένα με το άλλο. Και βγάζουν ΠΑΝΤΑ απόλυτο νόημα.

Δυστυχώς δεν έχω άλλα ακριβώς σε τέτοιο στυλ... Αλλά έχω σκοπό να ξαναγράψω κάτι για ένα project που έχω στο νου. Σας ευχαριστώ. Κώστα: Φίλε, δημοσιογράφος είσαι; ;D

Thanks1 ^_^ Προηγούμενη ζωή. Κατά καιρούς με ξαναπιάνει, αλλά ναι, πλεόν κλασσική. Άρχισα να βαριέμαι, όμως, κι έτσι, που ξέρεις μπορεί να κάνω και κάτι άλλο... (no promises). Ήταν από τα πρώτα που έκανα με τα νέα, τότε, ηχεία μου και ο ήχος φαίνεται και ακούγεται, νομίζω. :) Και πάλι ευχαριστώ, παιδιά!

Επειδή ο Σπύρος έβαλε το δικό του και έχει ενδιαφέρον για το πως έκανα ένα κομμάτι με ίδιο τίτλο, βάζω κι εγώ το δικό μου, που το είχα κάνει πριν 10 χρόνια περίπου... [soundcloud] [/soundcloud]

Δεν χρησιμοποιώ κανένα από τα προγράμματα που ανέφερες, ούτε έχω χρόνο να κοιτάξω για να σχολιάσω την ποιότητα της μετάφρασης, αλλά ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ το αξίζεις...

Λοιπόν, Για να εξηγήσω την κατάσταση: Μένω στο Λονδινο, μόνιμα, όπου, ελπίζω, σύντομα να παντρευτώ (ξανά). Τα παιδιά μου, μένουν στο Κουβέιτ, με την πρώην γυναίκα μου και τα βλέπω Χριστούγεννα και καλοκαίρι. Τα οικονομικά δεν είναι τρελά καλά, αλλά δεν πάνε και άσχημα. Έτσι προσπαθώ να κρατήσω μία ισοροπία ανάμεσα στα παιδιά και την μέλουσα γυναίκα μου. Έχουμε και λέμε. 7 μέρες στη Σύρο, στο εξοχικό των γωνιών μου. Πολύ όμορφα και ζεστά, το νησί δε λέει πολλά. 6 μέρες στη Νάξο, στο εξοχικό το πατρικό μου. Εξαιρετικά όμορφα, τα παιδιά με παρέες κι εγώ με ξαδέρφια. Μπάνιο κάθε μέρα, δυστυχώς χωρίς κύμα (ο Λυώνας έχει, πολύ συχνά, μεγάλα κύματα, όπου όλοι εμείς οι ντόπιοι παίζουμε και κρατάνε μακριά τις ξανθίες χαζούλες ξένες, επίσης). 4 μέρες στα Γιάννενα (έχω ζήσει αρκετά χρόνια εκεί). Αξέχαστα με φίλους μου, το νονό του μεγάλου μου, και μπάνιο σε ποτάμι, το γύρο του νησιού, κοκ... Μετά, με την Εύη (τι παράξενο για τους παλιούς... το ίδιο όνομα πήγα και βρήκα, κατά τύχη), στα Κύθηρα, που είναι απίθανο νησί, με ολίγες ατυχίες που μας ανάγκασαν να χαρούμε τις θάλασσες μόνο απόγευμα και βράδυ, αλλά να δούμε και τα φαράγγια (με rappel) κοκ... Φαγητό απίστευτο και γενικά ένα νησί που θέλω να ξαναπάω. Τώρα Αθήνα και αύριο Λονδίνο, όπου με περιμένει ένας τεράστιος όγκος δουλειάς και οικονομικών προβλημάτων, φυσικά, αλλά τι άλλο να κάνω; (μην απαντήσετε, ξέρω...).

Ωραίος. Και στην εκτέλεση, αλλά και στην παρτιτούρα θα έκανα κάποια πράγματα διαφορετικά, αλλά σε κάθε περίπτωση ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟ για αυτή σου τη δουλειά... Μάνος Ελευθερίου, Νίκος Ξυλούρης, Γιάννης Μαρκόπουλος... πώπω τι ιστορία που έχει ο τόπος μας!