Ξεκινάμε.
Καταρχήν να σημειώσω ότι το ονοματάκι μου είναι στο CD οπότε νιώθω μία υποχρέωση την οποία πρέπει να βγάλω κάπως... (ΝΟΤ)
Κατα δεύτερον υπάρχουν τόσα πολλά να πει κανείς για αυτό το (νέο) πόνημα του Σπύρου που δεν έχω κουράγιο να το προσπαθήσω, αλλά τέλος πάντων.
Το ζήτημα είναι πως:
1. Το CD με το βιβλίο είναι καταπληκτικά.
2. Η μουσική είναι εξαιρετικά σκοτεινή, σε σημείο που με ανησυχεί, αλλά τέλος πάντων.
3. Ο Σπύρος έχει ξεφύγει από ότιδήποτε απλό πλέον. Ξέφυγε και από τις prog επιρροές του προηγούμενου δίσκου.
Το βίντεο τώρα, είναι ακριβώς αυτό που περίμενα, αν και θα ήλπιζα καλύτερη "φωτογραφία" (έτσι για να είμαι αυστηρός). Η φωνή, ειδικά, ρε παιδί μου... με αφήνει... άφωνο (pun intended).
Για προώθηση, κλπ, δε ξέρω τι να προτείνω καθώς δεν είναι ο τομέας μου, αλλά ελπίζω στα καλύτερα. Έτσι, ρε παιδί μου για να μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα βγάζει και κάτι άλλο από λάδι, τζατζίκι και mousakas.