Nikolas

Αν έχεις οθόνη, μπορείς να πάρεις έναν καινούριο Η/Υ (που νομίζω ότι είναι το βασικό σου πρόβλημα), και μία κάρτα για αρχάριους για γύρω στα 600-700 ευρώ (μην με σκοτώσετε... γενικά το λέω), και να κάνεις πολύ καλή δουλειά επενδύοντας για αρχή σε freeware προγραμματα. (παράδειγμα Η/Υ: http://www.plaisio.gr/Computers/Desktop/PC/Turbo-X-Pegasus-M2450.htm για 580 ευρώ και μετά κάποια κάρτα ήχου απλή (πχ: Audiogram 3 Yamaha στον ΝΑΚΑ με 109 ευρώ). Τα παραδείγματα είναι τυχαία, απλά για να σου δείξουν ότι υπάρχουν λύσεις. Δε δουλεύω ούτε στον ΝΑΚΑ ούτε στο πλαίσιο, και δεν προτείνω τα παραπάνω προϊόντα. Απλά δίνω μια ιδέα. Βέβαια σου το ανέβασα στο 690 ευρώ... :-/ Μετά κατεβάζεις πολύ ωραία προγράμματα, freeware, και ξεκινάς! :)

http://www.kirkhunterstudios.com/signup_free_cs2_demo.php Ο Kirk Hunter δίνει αυτό το πακέτο (περίπου 4 GB) που έχει ένα time limit των 10 λεπτών (άρα πιο πολύ για demo προκειται), αλλά παρόλ'αυτά το ξανατρέχεις και είσαι εντάξει. Με ένας bidule ή κάτι τέτοιο είσαι "άρχοντας" (πόσο άρχοντας μπορεί να είναι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει των εμποδίων ενός demo είναι ελεύθερο προς συζήτηση φαντάζομαι). σημείωση: Δε ξέρω πόσο καιρό κρατάνε αυτά που βρίσκω, και αφού δεν είναι "βασικά freeware" διστάζω να τα βάλω στο από πάνω sticky. αν είναι κάποιος mod ας τα μετακινήσει. :)

Μα δε χρειάζεται να σου πάρει ΤΟΣΟ χρόνο... Δεν είναι πυρηνική φυσική. Δεν λέω ότι είναι απλό, αλλά γενικά, απλά... βούτα. Δε θα πνιγείς, δε θα χάσεις τίποτε. Δεν ξέρω πως λειτουργεί το συγκεκριμένο όργανο (ή ότι άλλο μη vst όργανο εδώ που τα λέμε), αλλά γενικά μιλώντας... χώσου. Μπές, δοκίμασε. Θέλει και τις θεωρητικές γνώσεις, αλλά αν δε βρωμίσεις τα χέρια σου, δε λέει. Ξεκίνα απλά, βρές ένα ήχο, μπές στο σύστημα των synth και άλλαξέ τον. Δες τι κάνει το κάθε κουμπί, το κάθε γυριστρούλι, το κάθε τι. Όχι στη θεωρεία, αλλά στην πράξη, στα αυτιά σου!΄ Με λίγα λόγια: πειραματίσου. Εγώ ξέρω από μουσική, αλλά από σύνθια και τέτοια, σχεδόν τίποτα. Απλά ανοίγω αύτά που έχω, και επειδή δε χωνεύω τα presets (τα προϋπάρχοντα) τα αλλάζω, πειράζοντας ότι βρω. Σιγά σιγά έμαθα τι σημαίνουν κάποια πράγματα, τι κάνουν, πια τα όρια τους. Μαζί με το Manual και το Internet έχεις έναν ολόκληρο κόσμο που σε περιμένει, μακριά από τον Η/Υ σου, το Ιντερνετ και το νοιζ. Εμείς πάντα εδώ είμαστε (εκτώς αν είμαστε σε καμμιά μπυροποσία) για να βοηθήσουμε, αλλά όχι να σε πάρουμε απ'το χέρι! :)

δε παίζει πραγματική κιθάρα εεε; ;D

Δεν είναι δικό μου θέμα (και δεν έχω διαβάσει όλο το θρεντ/δεν πολυσυμμετέχω) αλλά μάλλον υπάρχει κάτι με τον τρόπο σου και την απολυτότητά σου (όπως φαίνεται τέλος πάντων)... :-\

Παιδιά... Ξύπνησα και είχα το ριφ στο μυαλό μου! Δεν ήξερα που σκατά το άκουσα! Και τελικά το θυμήθηκα! Το ξαναλέω! ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ! Πάω να αγοράσω ότι υπάρχει και δεν υπάρχει... (δεν συμπεριλαμβάνω αγορασμένο ραντεβού με την ίδια... ;D)

Γιώργο, Είμαι συνθέτης και η γυναίκα μου είναι αρχιτέκτων-μηχανικός χρόνια τώρα... (με εμπειρία στην Ελλάδα και στην Αγγλια). Ομολογώ ότι ποτέ δεν την έχω δει να κάνει αναλυτικό σχέδιο σε ριζόχαρτο, ή κάτι τέτοιο. Την έχω δει, το παραδέχομαι, να κάνει σκίτσα, με ιδέες και τέτοια, αλλά τίποτε άλλο. Εγώ, αντίθετα, γράφω (concert hall music, 'κλασσική μουσικη') στο χαρτί αμέσως. Σχεδόν πάντα χωρίς να ακουμπάω κάποιο όργανο. Για μένα υπάρχει η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ διαφορά, μεταξύ εμένα και της συζήγου: * για εμένα, το τελικό προϊόν είναι η μουσική και όχι η παρτιτούρα. Αν και μια μορφή τέχνης η παρτιτούρα, με ενδιαφέρει, καταρχήν να αποτυπώσω τη μουσική για να μη χαθέι. Μετά η σχηματοποίηση της παρτιτούρας παίρνει πολύ χρόνο και κόπο, στον Η/Υ. * Αντίθετα στην περίπτωση της γυναίκας μου, το τελικό προϊόν είναι το σχέδιο, η κάτοψη, η όψη, κλπ. Εγώ δουλεύω για να φτάσω στη μουσική, και άρα η σχηματοποίηση της παρτιτούρας (που είναι κόπος) μπαίνει εμπόδιο, ενώ στη γυναίκα μου, ΑΥΤΗ είναι η δουλειά της. Όσον αφορά την εμπνευσή μου, έρχετε απο παντού ('έμπνευση' ως εναρκτήρια φλόγα), και πάει όπου βρει, ανάλογα με το είδος της μουσικής. Κάποιο ψιλοfunky κομμάτι που είναι τώρα στα clips, ήρθε από τα ντράμς απευθείας (και αμέσως στον Η/Υ).

Ναι! Το ίδιο λέμε, Σπύρο! :) Φυσικά εκεί είναι και το βασικό θέμα του θρεντ: Τι προτιμούμε και γιατί... Τώρα έχουμε μπει στο ζουμί νομίζω!

ασαα... σημείωση: Μέσα έχει και το βιβλιαράκι, και το artwork, και τους στίχους, ακόμη και το thank you section! Και το label κλπ... Αυτό εννοούσα, όχι το... κατασκεύασμα που είναι, όπως και το βινύλιο αποτέλεσμα βιομηχανίας, άρα όχι μοναδικό... (γιατι αν πάμε στην έννοια του μοναδικό θα σας παραπέμψω να ψάξετε για "unique" στο Noiz ;)) Bloody_Sunday: Σε αυτή την περίπτωση προσπαθείς παραπάνω, να το εξηγήσεις... Ελπίζω ότι δεν είναι σαν τον έρωτα για τη γυναίκα σου/μου που δε μπορείς να το εξηγήσεις... ;) Αυτό ζητώ λοιπόν, καθαρά από φιλολογικό ενδιαφέρον! ;)

σύμφωνοι, αλλά αυτό δεν είναι μάλλον προσωπικό θέμα; Έχω κάποια CD συλλογές που πολύ τα λατρεύω, με τα βιβλιαράκια τους μέσα, τις φωτογραφίες, κλπ. Και μονά CD. Εξακολουθώ να μην βλέπω το αντικειμενικό λόγο... (το βινύλιο είναι μεγαλύτερο; Αυτό φτάνει;... Αν είναι έτσι πάω πάσο). matawan: Ωραία. Αλλα εγώ σέβομαι αυτό που έχει ΜΕΣΑ το CD, και όχι το πλαστικό, αλλιώς ντροπή μου που είμαι μουσικοσυνθέτης! :)

γιατί; (αλήθινά αναρωτιέμαι) Γιατί τα αντίγραφα ποτέ δεν είναι όπως τα κανονικά... ???

Δεν έχεις και άδικο... Απλά για την φιλολογία του θέματος: Αναφέρεσε στο feeling του παιξίματος (ρυθμικό ας πούμε) ή στις τεχνικές παιξίματος (αναπνοές, κλπ); Γιατί για το ρυθμικό, νομίζω ότι μπορεί να γίνει καλό (όχι ότι μιλάω για έμενα, ή το συγκερκιμένο κομμάτι), αλλά για τις τεχνικές, ναι δεν είμαστε ακόμη εκεί!

Μα έχεις δίκιο να ενοχληθείς Ηλία μου! Μου έχει συμβεί κι εμένα κάτι ψιλοαντίστοιχο και είχα εκνευριστεί απίστευτα! Μέχρι και δικηγόρο είχα ρωτήσει τότε! Και μπράβο για το θρεντ, για την κινηση, για το βίντεο, για όλα! :)

Έμεινα μαμάκας τώρα... (Είναι αυτό που λέμε, να τα παρατήσω όλα και να πάω να γίνω... ράφτρα μετά απ'αυτό). Απίστευτα όλα! Τώρα βέβαια για να είμαστε "σοβαροί": Η Badi δεν ήταν καλά ντυμένη και έχε μικρά βυζιά, ο Sergio με τον Odair δεν έπαιξαν δικό τους αλλά του Piazolla (οπότε είναι άσχετοι) και η Clarice παίζει σκατά πιάνο! ;D ;D ;D

Να (ξανα)απαντήσω στο θρέντ, ξανά σοβαρά! Εγώ πάντα προτειμούσα να ΠΑΙΖΩ τη μουσική που μου αρέσει (και πιθανόν τα ένστικτα μου, και οι προτιμήσεις μου να διαμορφώθηκαν ως ένα βαθμό για αυτό το λόγο), παρά να ακούω. Πέρασα την περίοδο του "αγοράζω ότι βρω", αλλά μετά ούτως ή αλλιώς την έβρισκα με το να τα παίζω στο πιάνο, ή στην κιθάρα, όταν έμαθα τα πρώτα μου ακόρντα! Συνεπώς, και αφού θεωρώ την ηχογράφηση, μια 'αντι-μουσική', κανένα από τα τρία! Ψευδή διλήματα του στυλ "ποιό ακούγεται καλύτερ", ή το "ποια χώρα φτιάχνει..." με αφήνουν πραγματικά ολίγον αδιάφορο (αν και ασχολούμε με την τεχνολογία και με το παραπάνω), ακριβώς γιατι έχω στο μυαλό μου την πραγματική αξία της ηχογράφησης, ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ!

Φίλε μου, Μου άρεσε το θέμα σου αρκετά! Είναι αρκετά minimal Και άρα όχι ιδιαίτερα στο στυλ που ακούω μόνος μου, αλλά ήταν πλούσιο, είχε εξέλιξη και δούλευε άριστα, νομίζω, για θεατρική δουλειά! Ομολογώ ότι οι ήχοι δεν ήταν της αρεσκείας μου, και έχω μια εντύπωση ότι κάποια πράγματα εξαρτούνται απ'αυτό, ότι και να είναι κανείς, ότι και να κάνει! Στην μίξη κάποιοι ήχοι εξήχαν πολύ (παραπάνω απ'ότι θα ήθελα τέλος πάντων). Κυρίως τα στακκάτο έγχορδα, προς την μέση και μετά. Κατά τα άλλα πολύ ωραίος, και με το καλό και περισσότερα! :)

Drums attached! (ντάξει είναι λίγο βαρετά... λογικό) drums.mp3

Thanks paidia! ^_^ Τα τύμπανα ήταν τα μόνα που μπήκαν με mouse (piano roll και ολίγον copy/paste) ενώ τα υπόλοιπα, ΟΛΑ είναι ζωντανά παιγμένα. Ίσως να ήθελε λίγο πιο προσοχή στα τύμπανα, αλλά μαζί με τα μπαμ μπουμ του παιχνιδιού (είναι ένα παιχνίδι του Channel 4 (UK) σχετικά με σεξουαλική διαπαιδαγώγιση... όχι όπως εδώ που τα μαθαίνουμε από τον... παππού μας) και τα αχ, ωχ, ουχ... καλά πάει νομίτζω... (άσε που έχω να γράψω άλλα 5 layer πάνω απ'αυτό, άρα δεν υπάρχει και χρόνος...) Πάντως, νομίζω (χωρίς να μπορώ να εξακριβώσω) ότι με παραπάνω δουλειά στα τύμπανα (ακόμη και με piano roll και mouse) θα έβγαινε αποτέλεσμα... Εννοώ δηλ, ότι πιστεύω ότι μπορεί κανείς να εξωμιώσει το live feeling σε έναν Η/Υ! (Τώρα που το σκέφτηκα, θα βάλω σολο τα τύμπανα να τα ακούσετε μόνα τους... Γιατί τα έγραψα πρώτα, έσβησα και το Midi... άλλος ένας λόγος που διστάζω να τα πειράξω!)

χμμμ... Ευχαριστώ για τα σχόλια καταρχήν. Η "μπότα" (τομ είναι) είναι στο ίδιο μέρος με τα υπόλοιπα ντράμς! (;D) Αν τα υπόλοιπα ακούγονται 'κανονικά' το ίδιο θα έπρεπε να ακούγονται και τα τομς (σε σχέση με τον ήχο). Ρυθμικά τι εννοείται; Γιατί έχει κάποιες συγκοπές και κάτι τέτοια, αλλά 'γκρουβάρει' αρκετά (νομίζω) για προγραμματισμένη ντράμς... (μέτρο 9, όταν πρωτομπαίνει το θέμα, υπάρχει κάτι ρυθμικά, αλλά είναι μάλλον τα υπόλοιπα, και όχι η ντράμς).

Την ντρέπομαι ντε... άσχετος είμαι (και παίζει μόνο ψιλο ακόρντα, και... εεε). Θενξ φορ λισενινγκ

www.nikolas-sideris.com/stuff/standard.mp3 (άντε παίζει και μια κιθάρα κάπου εκεί στα πίσω... αν την ακούσετε... εγώ είμαι! ;D) Για ένα παιχνίδι (φυσικά). Πιάνο: Kontatk 3, electric piano MK220 (νομίζω) ντράμς: Toontrack superior μπάσσο: Orange Tree Samples, Pear σαξόφωνα: Kontatk 3 library τρομπέτα: Sample modelling the trumpet (λουπάρει, άρα τέλος δε παίζει).

"Με τα μπούνια", θα ενημερώσω όπου μπορώ! :)

Απίθανος Νίκο! Δε μου λες, δε μας κάνεις ένα καλό καλό spam, να μάθουμε που θα αγοράσουμε κανά CD? Αν δε στηρίξουμε τους δικούς μας (φυσικά να αξίζουν, που εσύ το αξίζεις και με το παραπάνω), ποιούς θα στηρίξουμε; Απίθανο λοιπόν το κομμάτι (και γούσταρα και στίχους...) /ο συνονόματος Νικόλας

Πωπω... Απίστευτη!

Nikolas: PM me μήπως έρθω εγώ... ;) Για το Avatar. το είδα, έμεινα με ανοιχτό το στόμα και το ξαναβλέπω ευχαρίστως! Και 1 και 2 και 3 φορές. Όπως και το Χαρυ ποποποτερ, και το ΛΟΡΔερινγκς όπως και ότι άλλη ψυχαγωγική ταινία έχει βγεί τα τελευταία n χρόνια! Μου αρέσει η ποιότητα, είδα και το District 9 και το Children of men πριν μερικά χρόνια κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο (και το τρίο του Bellviele). Αλλά δεν πήγα στο 3-D σινεμά για να σκεφτώ. Για να περάσω καλά πήγα, για να απολάυσω. Και να ομολογήσω ότι 1η φορά ψιλοταυτίστικα με CGI χαρακτήρα! Ποτέ άλλοτε δεν μου έχει συμβεί αυτό! Πρώτη φορά! Σαν θέαμα είναι απίστευτο. Για αυτούς που ψάχνουν την μεγάλη, βαριά ιστορία,... δεν θα την βρούν στην ταινία. To story είναι cliché και με γειά του με χαρά του. Είναι αντιπολεμικό, έχει την οικολογία μέσα, love story. Και αν αναρωτιέστε τι σας θυμίζει, ορίστε: Η μουσική ήταν η μεγαλύτερη παπαριά που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, και την βρίζει όλος ο κόσμος (γενικά πάντα). Ο Horner αντέγραψε τον εαυτό του (αντι να αντιγράψει κλασσικούς συνθέτες που κάνει συνήθως το καθικάκι ;)) και πήρε θέματα απο Τιτανικό, Braveheart κλπ και έφτιαξε ένα σύνολο... να μη πω τίποτα χειροτερο τώρα...